Lewitacja i telekineza - zjawiska paranormalne

Telekineza i Lewitacja - Paranormalne Cuda: Prawda czy Mit? 

Zjawiska PSI fascynują ludzi. Zainteresowanie nadprzyrodzonym, jak lewitacja, psychokineza, telekineza nie słabnie, a w każdym ludzkim pokoleniu jest stałe i obejmuje uczonych. Zjawiska psychotroniczne i parapsychiczne, podobnie jak zjawiska kosmiczne (np. wybuch supernowej) generalnie nie są zjawiskami laboratoryjnie powtarzalnymi. Podobnie jak na kosmiczny wybuch gwiazdy supernowej, po prostu trzeba czekać, aż cud się wydarzy, trzeba wypatrywać fenomenu parapsychicznego, aby być jego uczestnikiem, widzem...  

Teleportacja - przenoszenie

Zjawiska PSI fascynują ludzkość chyba od zawsze chociaż pod różnymi nazwami. Zainteresowanie zjawiskami cudownycmi i nadprzyrodzonymi, takimi jak lewitacja, psychokineza czy telekineza nie słabnie, a bodaj w każdym ludzkim pokoleniu utrzymuje się na stałym poziomie, okresowo wzrastając. Okazuje się, że unoszenie i przemieszczanie rzeczy może mieć także swoje naukowe oblicze.

TELEKINEZA

Psychokineza - telekineza, (PK, TK) określenie używane w parapsychologii czy bardziej naukowo mówiąc w psychotronice albo psionice do opisu zjawisk, które w przeszłości były określane mianem telekinezy - czyli ruchu na odległość wywołanego za pomocą mocy psychicznych. Psychokineza dosłownie oznacza ruch wytwarzany siłami duszy, siłami psychiki, psycho-poruszenie. Telekineza to dosłownie poruszanie zdalne, na odległość, które wyraźnie jest pojęciem szerszym, gdyż obejmuje techniczne i fizyczne zjawiska zdalnego sterowania ruchem, jak telekineza magnetyczna. W szerszym znaczeniu oznacza właściwość PSI, która pozwala wpływać na zachowanie materii. Od roku 2004 ezoterycy określają tym terminem różne typy psychokinezy, także i poruszanie ciałem stałym, płynnym lub gazowym na odległość za pomocą myśli i koncentracji. Nazwa dotyczy zarówno zdolności ludzi do wykonywania psychokinezy, jak też poruszania się przedmiotów w czasie zjawisk spirytystycznych, na przykład typu poltergeist. Najbardziej znani na świecie psychokinetycy to: Sathya Sai Baba, Swami Premananda, Mikołaj Roerich, Alice Bailey, Uri Geller, Borys Jermołajew, Nina Kułagina i Marek Bąk. Psychokineza jako zjawisko pojawia się często w twórczości typu science fiction. W parapsychologii czy psychotronice rozróżnia się:

PK-Makro (macroscopic PK) - efekty o ogromnej potencji, dające się wyraźnie zauważyć gołym okiem oraz PK-Mikro (microscopic PK) - efekty na małą skalę dostrzegalne jedynie przy pomocy specjalnych pomiarów i ścisłej analizy statystyk.

Obecnie przeprowadza się eksperymenty i badania obu przypadków PK, ze szczególnym uwzględnieniem i zainteresowaniem fenomenami mikroskopijnymi. Podobnie jak inne zjawiska parapsychologiczne, psychokineza i eksperymenty psychokinetyczne nie są uznawane przez akademicką pseudo-naukę, gdyż rzekomo nie istnieje ani jeden powtarzalny dowód na ich istnienie, oprócz zeznań przypadkowych świadków. Faktycznie jednak wiele eksperymentów ma cechę powtarzalności, jeśli rzecz jasna wykonywać je w odpowiednich warunkach, zgodnie z wymogami zjawiska, co jest oczywiste. 

Parapsychologia - Psionika - Psychotronika

Zjawiska PSI - Metapsychika - Parapsychologia - Psionika - Psychotronika

Współcześnie, w XXI stuleciu, jest wiele stron internetowych pod nazwą "Psychotronika", "Psionika" czy "Parapsychologia" brak jest chociaż jednej na której byłoby solidne elementarne wprowadzenie w zagadnienia którymi zajmuje się psychotronika jako nowoczesna dyscyplina nauki, spadkobierczyni dawnej parapsychologii (metapsychologii). Większość stron jakie znajdujemy w internecie to jedynie reklamy mniej lub bardziej popularnych polskich szkół psychotronicznych. Niniejszy artykuł wypełnia chociaż trochę tę zasadniczą lukę w dziedzinie psychotroniki i parapsychologii, acz powinno się gwoli historycznej ciągłości dodać, że zanim pojawiła się nazwa parapsychologia (od 1889), wszelkie odnośne przedmioty badań znane były pod jeszcze starszą nazwą okultyzmu czyli wiedzy tajemnej, sekretnej. Psychotronika oraz psionika to nazewnictwo najnowsze odnoszące się do tej części nauk tajemnych, które badane są aktualnie współczesnymi metodami naukowymi. Trzeba także pamiętać, że z danej parapsychologii w XIX-tym i na początku XX-tego wieku jeszcze wyłoniła się współczesna psychologia i psychoterapia, w tym psychosynteza czy psychologia transpersonalna. 

Psychotronika - interdyscyplinarny dział nauki utworzony oficjalnie w 1973 roku na naukowym I Międzynarodowym Kongresie Badań Psychotronicznych w Pradze, na którym podjęto decyzję o konieczności podjęcia szeroko zakrojonych badań nad różnymi - niezbadanymi dotąd, bądź kategorycznie odrzuconymi przez ateistyczną część naukowców - zjawiskami. Definicja zmodyfikowana na Pierwszym Polskim Kongresie Psychotroniki przez Radę Naukową ds. nomenklatury w Łodzi 26 października 1991 roku: Psychotronika - nauka interdyscyplinarna, mówiąca o siłach działających na odległość i o interakcjach zachodzących pomiędzy organizmami żywymi, a ich środowiskiem, przy czym pojęcie środowiska jest rozszerzone do wpływów Układu Słonecznego i kosmosu. Tematyka psychotroniczna, dawniej metapsychiczna, tematyka zjawisk i mocy paranormalnych, okultnych była typowa dla wszelkich spotkań Mistrza Saint Germaina znanego także jako Mag Rakoczy na dworach królewskich całej Europy od Hiszpanii, przez Francję i Niemcy po Rosję, a także od Szwecji aż po Włochy i Grecję. 

Psychotronika jako nauka współczesna z pogranicza XX i XXI wieku korzysta z dorobku fizyki, psychologii, biofizyki, geologii oraz antropologii. Nazwę tę zaproponował francuski inżynier Fernand Clerc. Psychotronika wchłonęła między innymi tematykę parapsychologiczną, stawiając sobie wcześniej za cel naukowe poznanie fizykalnych przyczyn takich zjawisk, jak telepatia, psychokineza, zjawiska mediumiczne. Szczególnym obiektem badań w psychotronice jest "pole energetyczne", odróżniające się od pól energetycznych znanych nauce (elektrycznego, magnetycznego) swoją strukturą, nieuchwytną dla jakiegokolwiek aparatu badawczego mogącego dać sprawdzalny wynik badania, określaną przez szereg koncepcji teoretycznych, wśród których na czoło wysuwają się teorie "biograwitacji" i "pola morfogenetycznego". Koncepcje te wywołują szereg sporów we współczesnej nauce, szczególnie ze względu na nieintersubiektywny charakter badań, w których nader trudno jest uzyskać powtarzalne i przewidywalne wyniki.