Tantra - Duchowa Biała Magia

Tantra – Duchowa Praktyka Białej Magii

Tantra, Ćakry i Kundalini to starożytne pojęcia, którego korzenie sięgają w głąb tysiącleci cywilizacji indyjskich cywilizacji, w tym kultury wedyjskiej i tybetańskiej. Można wiarygodnie stwierdzić przynależność pojęcia tantra do konkretnej kultury, języka i tradycji, a jest to kultura indyjska oraz sanskryt. W tłumaczeniu z sanskrytu słowo "tantra" oznacza między innymi "rozszerzyć się", "rozszerzać", "tkać" i "zasada". Tantra uchodzi za orientalną tradycję boskiej magii i okultyzmu, oczywiście w pozytywnym i dobroczynnym aspekcie tych słów. Magia w Persji była duchowością praktykowaną przez Bogów Nieba, a dopiero zepsuci ludzie przez jej nadużywanie nadali jej kiepskie skojarzenia. Magami byli kapłani Zaratusztrianizmu. Tantrika - oznacza wszystko co tantryczne, a także osobę praktykującą Tantra Jogę. Tantra Joga zajmuje się także przekazywaniem form tanecznych, znanych jako taniec śiwaicki czy Nata Śiwanataradża. 

Śiwa Mahadewa - Mistrz Założyciel Jogi i Tantry

Z TANTRĄ na Zachodzie, w tym w Polsce często mylona jest orientalna, indyjska Jadu Tuna (Jadoo Toona, jadu tona, jaDU tUNa), w spolszczeniu Dźadu Tuna. Termin Dżadu Tuna oznacza dokładnie czarną magię, czarnoksięstwo, czarną magię w sensie złej i szkodliwej magii. Jadu Tuna to zawiera m.in. orgazmiczne praktyki seksualne dla pozyskania energii życiowej partnera (-rki) oraz dla celów magicznych. Czarna magia, czyli Jadu Tuna nie jest jednak w żaden sposób częścią duchowej tradycji ezoterycznej jaką jest tantra, tantra joga czy kundalini joga, a ogólnie Laja Joga. Cechą szczególną osób z uszkodzoną, obróconą ku patali, ku podziemnym światom demonów muladharą jest zwykle dwesza, awersja, niechęć, nienawiść, do boskich guru (mistrzów światłości), awatarów, dewów i dewi czyli do bóstw nieba oraz do niebiańskich bogiń, niechęć do Boga, nawet do wymawiania Imion Boga, niechęć do wszelkich religii, które mogłyby ku Bogu skierować. Czarni magowie zwykle w sposób dość agresywny i impertynencki zwalczają sam ideał boskiego guru, awatara, dewów - manifestując fałszywie swoją rzekomą wolność i niezależność, niezwiązanie z nikim i z niczym po dobrej, światłej stronie istnienia, podczas gdy w rzeczywistości są to osoby najbardziej związane toksycznymi demonicznymi uwarunkowaniami, w tym dewiacjami i zboczeniami.

Należy jednak podkreślić, że na Zachodzie, w tym w Polsce wiele osób prowadzących pod szyldem Tantry czy Tantra Jogi albo Kundalini Jogi rozmaite rodzaje eksperymentów seksualnych i orgazmicznych celowo ukrywa swój czarnomagiczny i demoniczny charakter, aby jak najwięcej ludzi wprowadzić w błąd i wciągnąć w obręb szkodliwych, czarnomagicznych wpływów. Jeśli nauczanie w szczególności koncentruje się głównie na seksie i orgazmie, zdobywaniu energii przez praktyki seksualne oraz na channelingu, a nie zawiera praktyk z mantrami, bóstwami (dewami), nie są przekazywane inicjacje w śakti, nie ma mudr ani jantr (mandali) to należy przyjąć że uczniów wprowadza się w błąd i zamiast praktykować tantrę, zostali wpakowani z powodu swej niewiedzy w sidła demonicznej czarnej magii Jadu Tuna! 

Jadu Tuna (Toona) jest w Indii rozumiane jako rozdzielanie osób które się kochają poprzez rzucanie uroków, czarów, jako wszelkie niedozwolone współżycie seksualne, w tym dewiacje, seks bez miłości, związku i partnerstwa, zdrady małżeńskie, odbijanie cudzej żony lub męża. Jadu Tuna (Toona) to także szczególnie współżycie seksualne z mistrzem duchowym (guru, nauczycielem czy nauczycielką) praktykowane w czarnej magii jako rodzaj czarnoksięskiej inicjacji czy przyjęcia do grupy adeptów czarnej magii. Jadu Tuna (Tona) potocznie uważana jest za chorobę odbytu, dewiację energii w ćakrze podstawy (w muladharze) oraz szerzej, medycznie, jako chorobę krwioobiegu i krążenia oraz seksualności czyli tak zwanej funkcji osierdziowej, krążenia i seksu wedle ajurwedy (medycyny wschodu z Indii i Tybetu). Tradycja tantryczna opisuje deprawację lotosu muladhara u podstawy tułowia, kiedy jego płatki zwrócone są w dół ku światom upadłych istot, ku patala-lokom, jako skłonność ku czarnej magii i wszelkim stowarzyszonym dewiacjom seksualnym. Naprawienie tak uszkodzonego, skręconego w dół lotosu podstawy tułowia wymaga czasu, doświadczenia i sporego wysiłku, gdyż trzeba od osoby uwikłanej w czarną magię, w czarnoksięstwo i praktyki demoniczne odciąć wszelkie powiązania karmiczne wytworzone ze światem upadłych, a także trzeba wspomagać osobę w oczyszczeniu się z demonicznych czy satanicznych skłonności. 

Człowiek jest bardzo społeczną, socjalną istotą i dla swego funkcjonowania potrzebuje dobrej i oddanej grupy przyjaciół, a ta potrzeba ludzkiej istoty powoduje powstawanie wszelkich grup społecznych, w szczególności zaś religijnych, duchowych czy okultnych. Wielkie Duchowo są te wybrane osoby spośród ludzi, które zostały przez Bóstwo i Bogini pobłogosławione wielką Łaską i obdarzone charyzmatami, aby nie spędzały życia na bezwartościowych działaniach. Człowiek powinien zrozumieć i zrealizować cel swojego życia na Ziemi, zrozumieć, dlaczego tutaj się urodził i co ma w tym życiu do spełnienia. Taka Samorealizacja przynosi Błogostan i rzeczywiste Szczęście w Życiu człowieka. Człowiek, który nie rozpoznaje swojego celu w życiu ulega zagubieniu i zezwierzęceniu, a przecież dusza wrodzona w ludzkie ciało przychodzi na Ziemię po to, aby uczynić wysiłek skierowania się ku Niebiosom, wysiłek rozwoju ku wyższym sferom Ducha. Kto się nie podejmuje ulepszania siebie, rozwoju twórczych potencjałów, udoskonalaniu, ten zasadniczo marnuje swoje życie i swą szansę wzniesienia na wyższy poziom ewolucji Świadomości! Zezwierzęcenie wielu ludzi jest główną przyczyną istnienia zła w tym świecie ludzi, dlatego podstawową rolą edukatorów jest krzewienie idei humanistycznych, humanitarnych i braterskich!

Lalita Dewi - Mistrzyni Tantry i Wiedzy Tajemnej

Szczęśliwi są ludzie, którzy odnaleźli prawdziwą drogę i cel swego życia, cel istnienia ludzkości i bycia człowiekiem. Wszyscy, którzy odnaleźli cel i sen swego życia stają się głęboko religijni na podstawie doświadczenia i objawienia, a towarzyszy im wielka determinacja do działania, tworzenia i praktyki mistyczno-duchowej, jaką zawierają w swej głębi wszystkie prawdziwe szkoły religijne. Ludzie uduchowieni, niezagubieni, są bardzo ludzcy, delikatni, czuli i wrażliwi, szczególnie na cierpienie czujących istot, całej przyrody, chętnie wspierają innych pomagając bliźnim i są bardzo przywiązani do Boga, Guru i Wspólnoty Drogi, a Sādhana, codzienna praktyka jest podstawą ich życia i działalności na każdym polu! Kto odnalazł Boga, ten ceni sobie związek z Guru i przynależność do Wspólnoty Drogi (Sanghi), a także osiąga cel życia z pomocą kompetentnego nauczyciela i przewodnika Drogi. 

Ostra i potężna Sādhana czyniona we właściwy sposób i pod kierownictwem odpowiedniego Mistrza daje Spełnienie. Każdy człowiek szczery i oddany może również szczerze wypełniać każde zalecenie czy ćwiczenie, jakiego wymaga Sādhana, ażeby cel swego życia uczynić rzeczywistością, a potem pogłębić i rozwinąć! Regularność i cierpliwość, determinacja i zaufanie do przewodnictwa duchowego, niezawodnie prowadzą do sukcesu, a więź personalna, czysta i trwała z Guru, z Mistrzem Drogi, jest absolutnie niezbędnym fundamentem. Dom bez fundamentu się nie ostoi i rozpadnie przy pierwszej burzy, czyniąc osobę jeszcze bardziej zagubioną i pomieszaną w życiu. Wielu ludzi na Zachodzie z nagła porzuca Guru czy Nauczyciela doprowadzając się do depresji, kryzysu psychicznego czy obłędu z powodu zerwania więzi z dotychczasowym Mistrzem. Jednakże takie chore zachowanie obce jest ludziom Wschodu i dlatego kultura duchowa na Wschodzie stoi na o wiele wyższym poziomie niż w krajach Zachodu.

Starożytni mędrcy (Ŗszi), Święci (Sādhu), czy Mistrzowie (Swāmi) oświeconego ducha wskazywali, że najważniejszą ścieżką do osiągnięcia celu życia, prosperity i błogości oraz spełnienia jest DHYĀNA czyli MEDYTACJA! Mówi się o tym wśród przewodników i kapłanów wszystkich religii, jakie istnieją pod słońcem na Ziemi! Medytacja to sztuka życia pozwalająca osiągnąć sferę wieczności i nieśmiertelności oraz wiecznej błogości i szczęśliwości, która nigdy nie ustaje, o czym marzy skrycie lub jawnie prawie każdy człowiek. DHYĀNA to stan Umysłu bez wahań, lęków, zachwiań, wątpliwości i innych sensualnych dwoistości, stan ponad chwilowymi, ściemniającymi wrażeniami! 

Każdy może próbować refleksji, zadumy, rozmyślania, ale ich głębią jest medytowanie bez mentalno-emocjonalnych przeszkód, w spokojnej i nieskończonej przestrzeni wyższej Jaźni, prawdziwie ludzkiej Duszy! Dhyāna ma często wymieniane trzy składniki, a są to Mantra (Dźwięk), Mudra (Gest) i Yantra (Znak, Symbol) zaś system praktyki zawierający te trzy składniki w wyraźny sposób, nazywany jest Tantrą, co się potocznie tłumaczy jako duchowa Kultura, albo biała, dobra Magia. Dzięki trzem elementom poważnej praktyki wewnętrznej i duchowej, jakimi są Wibracje Dźwięku, Gesty oraz Znaki, człowiek osiąga spełnienie swoich marzeń i dążeń, powodzenie w świecie, wpływy, a ostatecznie Siddhi, czyli moce boskich charyzmatów, obudzenie wężowej Mocy Bogini, co zwane jest potocznie Kundalini!

Trzy metody, Mantra, Mudra i Yantra są dobrze znane w każdej religii, tak buddyjskiej czy hinduistycznej, jak i w muzułmańskiej czy chrześcijańskiej, gdzie nawet gestem rąk czyniony znak krzyża to typowa Yantra, a powtarzana fraza tzw. przeżegnania się jako formuła to typowa, stale powtarzana Mantra! Składanie rąk do modlitwy przed sercem, czy pozycja klęczna w modlitwie to typowa dla religii Mudra. Nie ma w Tantrze nic takiego bardzo tajemnego, chociaż każda rytualna czynność miewa swą głęboką interpretację i wyjaśnienie, znaną bardziej wtajemniczonym zaangażowanym czy zakonnym osobom. Tantra jako Mistyka Dźwięku, Gestu i Znaku jest głęboko praktykowana w obrębie Dachu Świata, jak nazywa się góry Himalaya (Himaćala) wraz z Tybetem, a także po indyjskiej i chińskiej stronie Śnieżnych Gór! Powszechnie wiadomo, że sakralny i duchowy Taniec, oprócz śpiewu zawiera Gesty (Mudry) wykonywane całymi sekwencjami i dobranymi do przekazywanych treści słów. Stąd zapewne popularność, jaką ma duchowe Tańczenie w sakralny, rytualny i nabożny sposób, tak wśród Szamanów, jak w tańcach Tantry czy muzułmańskich Sufich. Stosowanie Mudr (czyli Gestów) dla leczenia wielu chorób, dobrze znane w starożytności, także współcześnie powraca na salony, a zalet terapeutycznych duchowego Tańca nie da się przecenić!

Bóg, Bóstwo i Bogini, posiada bardzo wiele imion, a wszystkie imiona Boże, uważane jako Święte przez odpowiednie im religie stanowią tak zwane Mahā Mantramy, Wielkie Słowa-Dźwięki, Wielkie Wibracje Ducha! Dla hinduisty Brahman czy Śiwa to Mahā Mantra, a dla muzułmanina Allāh to Mahā Mantra, podczas gdy dla chrześcijan i żydów JHWH (Jahwe) Elohim (Bóg) to Mahā Mantra albo EL SZADDAJ – Bóg Wszechmogący! Mantra służy przybliżeniu się człowieka do Boga, a także do Aniołów (Devas) czy Świętych i uważana jest za bardzo podstawowy, a zarazem najskuteczniejszy sposób uduchowiania i rozwoju człowieka. Kto nie praktykuje Mantry, ten na pewno pozbawia się możliwości uwznioślania, oczyszczania i wzrostu duchowego, to każdy człowiek niech wie i pamięta. Melodyczne recytacje, wibrujące powtarzania świętych imion Boga, to podstawa każdego różańca. Każdy szczerze oddany człowiek, oddany Bogu, chętnie i regularnie recytuje jakieś Imię Boże, czyli Mahā Matram, a czy jest to El Szaddaj czy Allāhu, czy też Om Śiwa, to już zależy i od tradycji, którą wybrał dla zgłębienia i często od karmana danej duszy i jej związku z religią. Oczywiście, szczegółowa i gruntowna Sādhana przekazywana jest przez odpowiednio doświadczonego Nauczyciela, Guru!

Tantra jest Białą Magią, a zarazem tym, co decyduje o skuteczności praktyki i otrzymywania Łaski, Charyzmy. Tantra nie jest praktyką czarnoksięstwa czy czarnej magii, co zwie się na Wschodzie jako Dźadu Tuna, ale jest ścieżką w sensie metody i techniki praktyki wiodącej ku Medytacji, ku temu, czym Dhyāna naprawdę jest. Bóstwo Śiwa oraz Bogini Parwati, władcy Niebios, są twórcami Tantry, która jest mistyczną i magiczną, charyzmatyczną stroną każdej religii, Huną Szamanów, cudownością Świętych Cudotwórców, mówiąc zrozumiale. Tantra ma praktykę Mantr jako podstawę, ale też pełno jest ezoterycznych medytacji, specjalnych przekazów i form praktyki dla różnych szczególnych celów. Powiada się, że Tantra jest Kultem Bogini, Mocy, bo Tantra powstała dzięki pytaniom Bogini Parwati kierowanych do Pana Śiwa, a zatem jest praktyką dla Kobiety Bogini i często przez kobiety w roli Guru bywa przekazywana! 

Nauka idei, ćwiczeń i metod Tantra Yana, Pojazdu, Wozu Tantry, trwa nieprzerwanie od ponad 22 tysięcy lat (od 20 lata p.e.ch./BCE), jeśli brać pod uwagę najstarsze zapisane przekazy duchowe! Symbole, Gesty czy Dźwięki są doskonale ugruntowane w głębi ludzkiej psychiki w każdym społeczeństwie Trójkontynentu. Tantra w każdej organizacji religijnej jest praktyką, Sādhaną, a nie tylko zbiorem idei czy duchowych teorii, a kto zna Tantra Yanę, ten zna bardzo wiele praktyk Medytacji opartych na doświadczaniu trzech rdzennych metod i wiele Mantr na każdą okazję, jaką stwarza życie ludzkie. Energizacja środkowej kolumny ciała, pionowego kanału pierwotnej energii, kanału Suszumńa Nādî należy do podstawowych zagadnień praktycznych, a także skierowanie Mocy Kuńdalinî w górę, kanałem Suszumńa do kolejnych Siedmiu Ośrodków, Ćakramów, z którymi związane są zarówno Rytuały (Pudźa) jak i całe systemy specjalnych praktyk. Możecie być tylko wdzięczni Bogini Parwati za udostępnienie i przekazanie tak wspaniałej możliwości rozwoju całej ludzkiej rasie!

Linki: 

Odwiedź stronę Wiedzy Duchowej i Ezoterycznej na portalu społecznościowym Facebook:

https://www.facebook.com/Hridaya.Wiedza.Ezoteryczna/