wtorek, 5 maja 2015

Maha Joga - Wielka Joga i Doskonałość

Mahajoga - Wielka Joga Doskonałości - Joga Klasyczna 


Joga (ang. Yoga) - to jedno z najbardziej antycznych dziedzictw kulturowych Indii; jeden z najbardziej ortodoksyjnych systemów indyjskiej filozofii. Z uwagi na bezcenny wpływ jogi na podnoszenie jakości fizycznego , psychicznego jak i społecznego życia człowieka, jest ona obecnie jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się form aktywności, zyskującą zagorzałych zwolenników na wszystkich kontynentach. Słowo "joga" wywołuje różnorakie skojarzenia począwszy od kojarzenia z trudnymi do wykonania pozycjami, aż po głęboki rozwój duchowy człowieka i zjednoczenie duszy indywidualnej z Bogiem na sposób mistyków. 

Laya Yoga - Roztopienie w Świadomości Najwyższej Istoty
Joga mimo swych wedyjskich, bramińskich i tantrycznych korzeni nie czyni z jej adeptów wyznawców hinduizmu, dżinizmu czy buddyzmu, nie jest także jakąś hinduistyczną sektą ingerującą w życie religijne praktykujących ją ludzi. Słowo "joga" z sanskryckiego znaczy: scalać, jednoczyć i w takim rozumieniu joga stanowi próbę świadomego zespolenia cielesnej, intelektualnej oraz duchowej sfery życia człowieka. Praktyka jogi wymaga poddania twardej dyscyplinie umysłu, emocji i woli, co w efekcie rozwija stan duchowej równowagi pozwalającej odnosić się do wszelkich aspektów codzienności z jednakowym spokojem i rozwagą. Człowiekiem, który pozostawił po sobie usystematyzowany podręcznik instruktora nauki jogi był wedyjski mędrzec Patandżali (Patanjali). W dziele zatytułowanym "Jogasutry" opisał on jogę jako kontrolę poruszeń własnego umysłu, intelektu i ego oraz rozwój cudownych mocy, a także wyzwolenie z kołowrotu wcieleń. 

Mahāyoga - Mahajoga, Mahayoga - to starożytna forma ogólnego wprowadzenia w metody praktyczne jogi dana przez Wielkiego Mistrza Śiwa Jogeśwara (Śiva Yogeśvara) przed tysiącami lat. Ogólne wprowadzenie czy zapoznanie z Jogą opiera się na czterech inicjacyjnych metodach przekazu czy nauczania Jogi znanych jako: 

1. Mantra Joga (mantrayoga) - ścieżka praktyki z sanskryckimi frazami i dźwiękami danymi przez dewów (anioły, bóstwa, awatarów) dla rozwoju ludzkości. 
2. Hatha Joga (hathayoga) - ścieżka praktyki oparta na ćwiczeniach równoważenia energii słonecznych (HA) i księżycowych (THA). 
3. Laja Joga (layayoga) - ścieżka praktyki jogi oparta na duchowej wiedzy dewów (aniołów, bóstw i awatarów) o ośrodkach duszy, ćakrach (czakry) oraz nadi - kanałach energii. 
4. Radża Joga (rajayoga) - ścieżka jogi królewskiej służącej osiąganiu władz nadzmysłowych i rozwoju sił paranormalnych oraz duchowych. 

Mahajoga jest fundamentalną Jogą posiadającą cztery formy, cztery postaci. Każda z czterech form jogi posiada zasadniczą strukturę pojazdu ośmiu części, Asztanga (Ashtanga) jednak Laja Joga wyróżnia zwykle pomiędzy dhjaną (dhyana), a samadhi dodatkową mistyczną angę (część) znaną jako Laja Krija (layakriya), co daje w sumie dziewięć części pojazdu Lajów. Mahajoga to pojazd rozwoju duchowego człowieka, pojazd przywracania boskości ludzkim duszom, który jest złożony z czterech głównych form jogi i jogicznej praktyki, pojazd dany przez Śiwa Jogeśwara i zalecany także przez Wisznu oraz Brahmę. Cztery twarze Śiwa, Wisznu lub Brahma to właśnie cztery główne formy Jogi: mantra joga, hatha joga, laja joga i radża joga (uro joga, agni joga). Mahajoga nazywana jest także uproszczonym, tantrycznym systemem praktyki jogi. W swojej wyższej, głębszej postaci inicjacyjnej, Mahajoga nazywana jest Siddhajogą (sidhayoga). Mahajoga używana jest jako ogólne wprowadzenie do Ścieżki Jogi, zwykle aż do podjęcia przez osobę aspirującą duchowej Inicjacji (Diksza/n) z rąk autentycznego nauczyciela czy mistrza (guru) jednej z tradycyjnych linii przekazu znanych jako Sampradaya. W starych szkołach tybetańskiego buddyzmu Mahajoga w swoich wyższych etapach zawiera Anu Jogę oraz Ati Joge, które odpowiadają tradycyjnemu ujęciu Siddhajogi. 

Maha Joga, z sanskrytu Mahayoga to [dosł. 'wielka joga'‚'wielka integracja'] to joga prowadząca do pełnej integracji i koordynacji osoby ludzkiej – tj. mocy zdrowia fizycznego, psychicznego i duchowego (szczęśliwa długowieczność); w harmonii i doskonałości zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Mahajoga, mahayoga przebiega na dwóch poziomach: wjaszti (vyashti) – indywidualnym (ciało, oddech i umysł) oraz samaszti (samashti) – powszechnym (rodzina, społeczeństwo, Przyroda, kosmos). Podejście integratywne nauczanego ludzkość przez Śiwa Boga systemu mahajogi prowadzi do rozpoznania (pratyabhijńa), że wszystko jest sobie równe, co oznacza że nikt nie jest lepszy od kogokolwiek lub czegokolwiek i że wszystko zawiera się we wszystkim. 


Przebudzenie Kundalini Śakti (mocy wężowej, boskiej mocy życiowej) i zdolności siddhi (nadprzyrodzonych możliwości i zdolności) naturalnie się przejawia w następstwie poczucia jedności, wspólnoty i szacunku dla Przyrody (prakryti). Jako podłoże pojmowania świata rodzi się wtedy moc woli (ićcha śakti) i świadomość, że każda istota nosi w sobie cząstkę (samarasya) wszystkich innych istot (purusza). Przyrodzona Moc (Maha Śakti, wielka Moc, wielka Bogini) kogokolwiek lub czegokolwiek oznacza wszelkiego rodzaju właściwości pozwalające się zbliżyć do Wielkiej Tajemnicy (maha guhya) i wzmocnić związek z wszelkimi formami życia (Śiwa-Śakti). Uwolnienie i korzystanie z boskich siddhi wiąże się z uzdrawianiem i integrowaniem ciała, umysłu i serca, tak aby stale i wytrwale troszczyć się o zdrowie Matki Ziemi (Prithivi) oraz zamieszkujących ją roślin, zwierząt i ludzi. Rośliny obdarzają nas tlenem i pokarmem, zwierzęta stale pomagają nam, pokazując czym jest prawdziwa moc. Dojrzali i przebudzeni ludzie rozwijają w nas mądrość i miłość prawdziwego człowieczeństwa. 

Maha Joga, czyli tzw. joga integralna, to ścieżka rozwijania i pogłębiania praktyki na wielu poziomach, w oparciu o cztery główne systemy praktyki jogi. Pierwszy i podstawowy szczebel Mahajogi w ujęciu Ścieżki Lajów to sadhana suszumny (kanał centralny, oś ciała, także rdzeń kręgowy), czyli praktyka ukierunkowana na uzdrowienie ciała poprzez oczyszczenie kanałów energetycznych (nadis) do czakr i do płatków czakr, usunięcie niewygody w ciele oraz blokad i napięcia w mięśniach i narządach, otwarcie i wzmocnienie stawów i układu kostnego. Osiąga się to poprzez specjalne wykonywanie asan (pozycji), vinjasy (przepływ, form), pranajamy (oddech), pratjahary (wgląd do wewnątrz i oczyszczenie zmysłów oraz umysłu). Praktykując tę jogę szybko poczujesz różnicę: zdrowie i moc ciała, jego lekkość i płynność. Na poziomie mentalnym odczujesz większą świadomość samego siebie: wyostrzenie zmysłów, intensyfikację jasnych uczuć, miłość, spokój i entuzjazm. 

Śiwa Mahajogin - Mahayogi 

Śiwa (sanskryckie: "Przychylny", "Łaskawy", "Życzliwy", "Miłujący"). Nosi on także inne imiona: Rudra ("Ryczący", "Czerwony", "Rudy", słowiański Rod), Bhairawa ("Groźny", "Waleczny", „Przerażający”), Mahadewa („Wielki bóg”, "Wielka Światłość), Nataradźa („Król Tańca”), Mahayogi (Mahajogin, Wielki Jogin). Mistyczne tradycje śiwackie uznają Mistrza Joginów Śiwa Mahajogina jako najwyższego Boga, wszechmocnego władcę wszystkich światów. Śiwa jest bóstwem i mistrzem mistyki oraz ascezy duchowej czy religijnej, najwyższym opiekunem Ścieżki Przebudzenia, Oświecenia i Wyzwolenia z Kołowrotu Wcieleń. Imię wskazuje na życzliwy charakter, z drugiej strony wiele mitów podkreśla jego waleczny i groźny dla złoczyńców aspekt: to Śiwa jako Hara dokonuje zagłady wszechświata przy końcu cyklu czasów. Symbolem Śiwa jest linga, kamień o jajowatym kształcie, którego podstawa reprezentuje żeńską energię – joni - łono stwarzające wszystkie żyjące istoty. Mistrz Śiwa i jego małżonka Parwati (Uma, Dewi) mają dwóch synów – są to sześciogłowy plejadański Skanda (Karttikeja, Sanatkumara, Kumaran) i Ganeśa, mający głowę słonia symbolizującą Mądrość i Wszechwiedzę. Wierzchowcem Śiwa Mahajogina jest biały byk Nandin, Nandiśwara, symbol czystości i świętości. 

Mistrz Śiwa Mahajogin - Jogeśwara
Śiwa Mahajogin przedstawiany jest często w pozycji siedzącej w trakcie medytacji i jest Najwyższym Pierwotnym Buddhą, Adibuddhą. Na jego czole, nad trzecim okiem, znajdują się trzy kreski z popiołu – znak rozpoznawczy śiwaitów praktykujących Mahajogę wedle nauczania jogi zawartego w Śiwapuranie (Shivapurana). Na szyi nosi wężowy naszyjnik i girlandę z czaszek symbolizujących wiele wcieleń doświadczeń przebytych na Ziemi. Jego głowę zdobi srebrzysty półksiężyc. Ze zmierzwionych włosów wypływa Ganges (Bogini Ganga w formie wód symbolizujących łaskę przekazu Mocy Ducha).  Śiwa siedzi na skórze tygrysa, jego ciało nasmarowane jest popiołem z ogniska. W rękach trzyma zwykle trójząb i bębenek. Śiwa jest uważany za wielkiego ascetę (Mahajogi). Często przedstawia się go w otoczeniu dzikich zwierząt. Do najsłynniejszych wyobrażeń ikonograficznych Śiwa Mahajogina należy Nataradźa, „Król Tańca”. Śiwa tańczy rozdeptując demona niewiedzy (głupoty, ogłupienia), zboczeń (zwiedzeń) i mroku (chaosu) w kręgu świętego ognia. W rękach trzyma płomień i bębenek. W ekstatycznym tańcu stwarza, podtrzymuje i niszczy wszechświat, ukrywa się i objawia. Koncepcja Śiwa Natardźa jest najpewniej pochodzenia drawidyjskiego. 

Raz na siedem bądź dwanaście lat w świątynnym mieście Talakad odbywa się Pańćalinga Darśana. W tamtejszych pięciu świątyniach przeprowadzane się rytuały i mantrowanie ku przywołaniu joginów na miarę Śiwa na Ziemię. Pierwsze uroczyste praktyki w XXI stuleciu odbyły się w listopadzie 2006 roku. W indyjskiej sztuce, Wisznu i Śiwa przedstawiani są razem z Brahmą jako boska trójpostać (trimurti). Trimurti symbolizuje trzy aspekty jedynego boga: stworzenie (Brahma), podtrzymywanie istnienia (Wisznu) i zniszczenie (Śiwa). Parwati to „Córka Góry”, "Córka Himalajów", dosłownie: "Górska", która jako dusza wyłoniła się ze skał Himalajów, jest łagodnym aspektem małżonki Śiwa Jogeśwara (Doskonałego Jogina). Piękna, życzliwa i dobroczynna mistrzyni czy wręcz bogini jest patronką życia rodzinnego joginów i joginek, patronką systemu praktyki znanego jako Hatha Joga. Najczęściej przedstawia się ją w pozycji siedzącej w pozycji lotosu, w padmasanie. Mistrzyni Parwati jest często uważana za najwyższą boginię, a wszystkie pozostałe – za jej emanacje. Uznaje się ją za Śakti, kreatywną moc Śiwa, o którego miłość długo walczyła jako córka Mistrzyni Meny i Mistrza Himalaja (Himalaya). Zdecydowana na największe poświęcenie w imię tego uczucia zdobyła go dopiero, gdy jej skóra zaczęła lśnić jak złoto, stąd imię Gauri. Jest też wcieleniem doskonałej matki, joginki matki rodzącej bardzo oświeconych, boskich synów, anielskie dzieci. 

U podstaw praktykowania Mahajogi, podobnie jak w podstawowej z czterech metod głównych jogi Mantrajodze, w ramach wprowadzenia osoby zainteresowane uczą się jak siedzieć w prostych pozycjach medytacyjnych typu sukhasana, swastikasana czy wadżrasana na zajęciach z nauczycielem czy instruktorem, uczą się recytacji długiej i krótkiej pranawy, w tym praktyk OM-Kara oraz AUM-Kara, uczą się podstawowych mantramów takich jak Om Śiwaaja Namah (Om Shivaya Namah, taka jest wersja dla początkujących), uczą się podstawowych praktyk typu Bidża (Bija) Mantra (mantramy sylabiczne), Sau-Ham, Ham-Sah, Śam, Hong-Sau, recytacji wedyjskich takich jak Gayatri Mantra (Tat Sawitur...) czy długa Guru Mantra (GururBrahma...), często także dłuższych wedyjskich hymnów czy inwokacji oraz nastawienia się na oczyszczanie i psychofizyczne oraz duchowe doskonalenie. Podstawowy poziom Mahajogi polegający na zapoznaniu z mantramami zawiera kilkadziesiąt mantramów oraz mantrycznych pieśni i inwokacji czy recytacji. Pełniejszy zakres podstawowego poziomu wymaga opanowania przynajmniej ponad 1200 mantramów, z których 1000 mantr jest postaci Om Namah, ze słowem istotnym w środku. Ludzie, którzy nie znają i nie praktykują mantramów jako czasowo mniej więcej ćwierć całej Mahajogi, na pewno nie mają ani pojęcia ani podstaw praktyki Mahajogi, albowiem Mahajoga u swych podstaw wyraziście opiera się ma praktykowaniu mantr, podobnie jak jej zaawansowana wersja zwana siddhajogą, gdzie recytuje się dodatkowo całą Śri Gurugitę mającą ponad 350 wersetów mantr. Samo recytowanie kilka razy OM na początek czy koniec sesji praktyki Mahajogi, to o wiele za mało, żeby system mógł pretendować do szkoły Mahajogi jaką założył jej twórca - Mistrz Śiwa Jogeśwara, pierwszy Mahajogin (Mahayogi). 

W prawdziwej szkole Mahajogi, nawet nazwa Mahajoga wyłożona jest zgodnie z wiedzą o sylabach mantrycznych, które w słowach 'Maha Joga' występują jako w kolejności, dźwięki sylabiczne: MAHAAYAOGA, nieme H (sylaba Ya + sylaba O dają ligaturę, złożenie YO w słowie Yoga). Sylaba Ma zgodnie z wiedzą o mantrach wskazuje na wszystko, co pozwala na usunięcie trucizn z organizmu, usunięcie toksyn z ciała, usunięcie toksycznych emocji i szkodliwych myśli z umysłu. 

Oto Maha Joga, Wielka Joga Śiwa Boga z szacunkiem traktująca wszystko, co żyje jako naszych nauczycieli i mistrzów (Aćarja i Guru). Uświęcająca cisza (Śantih) spokojnego umysłu i serca uczy wykorzystywać własną intuicję i przebudzić instynkt właściwego działania. 

MAHAYOGA obejmuje generalnie cztery szczeble sadhany (praktyki): 

1. SADHANA SUSZUMNY [doskonalenie czucia i oddechu] - uzdrowienie ciała (yogaćikitsa) oraz oczyszczenie i zharmonizowanie funkcji życiowych (nadiśodhana); usunięcie niewygody w ciele, blokad i napięcia w układzie powięziowo-mięśniowym i narządach, otwarcie stawów i kręgów, scalenie i zintegrowanie elementów (żywiołów); czystość i harmonia układów kanałów, tzw. grubych (sthula nadi) jak układy krwionośny, limfatyczny, nerwowy, hormonalny oraz subtelnych (sukszma nadi) związanych z energią życiową, a także narządów i układów narządów; wniknięcie w ciało i zapoznanie z suszumną (tzw. drogą ognia w linii kręgosłupa, w którą wstępuje oddech po zaniku wdechu i wydechu); poznanie działania m.in.: 9 lub 13 ćakr - ‘kręgów’, ‘wymiarów doświadczenia w przestrzeni suszumny’; 16 adhar - ‘naczyń’, ‘siedzib witalnych i psychicznych funkcji kształtujących stan duszy’; 3 lakszji - ‘celów’, ‘punktów odniesienia koncentracji uwagi’, 5 wjoma (vyoma) - ‘przestrzeni planu doświadczenia’, 12 granthi - ‘węzłów’, ‘zasłon’) oraz połączenie ze świadomością jogi (nadanusandhana). 
SKUTKI: zdrowie i moc ciała, jego lekkość, płynność ruchów i blask; wyostrzenie zmysłów, słyszenie subtelnej nady, radość i entuzjazm; witarianizm (phalahara); METODY: ćwiczenia ruchowe bierne, bierno-czynne i czynne świadome rozwijające siłę, wytrzymałość oraz nieruchomą stabilność i szybkość; paca z bezdechem i okresowym zanikiem oddechu, wydłużeniem faz wdechu i wydechu; kształtowanie: asany (doskonałej pozycji), wjajamy (doskonałego ruchu), wjangi (ćwiczenia dynamicznego), winjasy (harmonijne sekwencje), pranajamy (doskonalenie rozpiętości oddechu i siły życiowej), pratyahary (uświęconego, wolnego od błędnych przeświadczeń postrzegania) oraz ugruntowanie jamy (zasad moralnych) i nijamy (dyscypliny wewnętrznej);

2. RUCH OD MANIPURY DO SAHASRARY [od pępka do szczytu głowy] - wtajemniczenie w tantrę jako rozszerzenie wrażliwości sfer uświadomienia i czucia; wniknięcie w subtelną suszumnę stanowiące opanowanie wewnętrznego oddechu – czyli swobodne i niezwykle długie jego zatrzymanie. 
SKUTKI: zwolnienie funkcji respiracyjnych do 1 lub 2 oddechów na minutę; umiejętność transformacji energii i połączenie z ćidakaśą (przestrzenią świadomości) - subtelnym obszarem przestrzeni świadomości; otwarcie się bhakti - subtelnej jakości sfery uczuciowości; inedia - życie światłem czy boskim nektarem (pranahara, amrtahara, rasahara; niem. Lichtnahrung). 

3. POWŚCIĄGNIĘCIE ZJAWISK ŚWIADOMOŚCI - wykluczenie zakłóceń czy raczej cierpienia, wykluczenie zła (duhkha) zjawisk ograniczające pole świadomości (citta-vrtti-nirodha) oraz doskonałe skupienie (samyama, samadhi) – naturalny, właściwy duszy stan, w którym czująca świadomość (citta) w pełni ogarnia (nirodha) swoje poruszenia (vrtti), które nawiązują do demona Vrtra (vrtti to wyziewy chaosu, mroku znanego jako demon vrtra. 
SKUTKI: podniesienie wibracji i szybkości myśli (vijñana i prajña), intensyfikacja jasnych uczuć przez żar miłości i współczucia (maitri, prema). 

4. UNAOCZNIENIE NIEPODZIELNEGO BYTU - BRAHMANA, NIESKOŃCZONOŚCI, WSZECHDUCHA. 

Maha Joga (Mahāyoga) nie polega jedynie na ćwiczeniu coraz to trudniejszych asan jak w amerykańskich odmianach niby jogi nastawionej na kult ciała i giętkości, lecz jest praktyką większego zrozumienia i wzmocnienia swojego ciała, umysłu i duszy, rozwinięcia koncentracji, uwolnienia od nadmiernego napięcia oraz rozwinięcia wrażliwości. Maha Yoga, czyli tzw. joga integralna, to ścieżka rozwijania i pogłębiania praktyki na wielu poziomach. Praktykując mahajogę szybko poczujesz różnicę: zdrowie i moc ciała, jego lekkość i płynność. Na poziomie mentalnym odczujesz większą świadomość samego siebie: wyostrzenie zmysłów, intensyfikację jasnych uczuć, miłość, spokój i entuzjazm. Maha Joga jest klarownym, dogłębnym wyjaśnieniem prawd nauczanych przez Upaniszady, a współcześnie przez takich mędrców i mistrzów duchowych jak Ramana Maharshi, który swoim życiem i pouczeniem daje tym prawdom świadectwo. Maha Joga różni się od tego, co powszechnie rozumie się pod pojęciem jogi znanej z fitnessu lub wyczynu niektórych fakirów. Jest bezpośrednią, wolną od wszelkiej tajemniczości, metodą odkrywania prawdy o nas samych, o najgłębszej istocie naszego Bytu. Prawdziwa Joga jest tematem Upaniszad, gdzie mowa o Duszy czy Jaźni (Atmanie) i jego połączeniu z Brahmanem, z Bogiem, z Absolutem. Odwieczna Prawda odkrywana przez tę Jogę domaga się, co jakiś czas, potwierdzenia w postaci żywego świadectwa. należy pamiętać, że prawo do nauczania jogi metodami Mahajogi posiadają wyłącznie zaawansowani adepci posiadający Inicjację w przynajmniej jedną z czterech głównych metod nauczania Jogi, Inicjację, Dikszan (Dikszę) od kompetentnego Guru - Mistrza Czterech systemów Jogi. 


Pierwszy Mistrz i Założyciel Jogi, Śiwa Jogeśwara, Śiwa Mahajogin, ustanowił Mahajogę, gdzie mamy cztery metody szczegółowe wędrówki poprzez wspomniane cztery etapy ścieżki Urzeczywistnienia Boga, Brahmana, Absolutu: Mantra Joga, Hatha Joga, Laja Joga oraz Radża Joga (Uro Joga). Każda kolejna z wymienionych jest nieco trudniejsza do praktykowania niż poprzednia, stąd za podstawową i najłatwiejszą do praktykowania dla ogółu ludzkości przyjmuje się Mantra Jogę, której religijne uproszczenie w postaci Bhakti Jogi jest najbardziej znanym na świecie podejściem przygotowawczym do praktykowania Jogi. Radża Joga bywa dla ludzkości okresowo tak trudna, że awatarowie, emanacje czy zstąpienia Śiwa Jogeśwara nauczali prostszej odmiany Królewskiej Jogi Ryszich znanej jako Krija Joga. Należy sobie zapamiętać, że aby móc osiągnąć zdolność do praktykowania Radża Jogi, warto zacząć od Krija Jogi, dzięki której z czasem nabędziemy zdolności do praktykowania na sposób niebiańskich Mistrzów Mądrości. Joga jest Mahajogą, Wielką Jogą, jeśli chcemy praktycznie wykorzystywać pewne zbiory ćwiczeń i reguł z pożytkiem dla osób czy raczej dusz o różnych potencjałach czy zdolnościach do poświęcenia się tak praktyce jogicznej jak i drodze duchowego Urzeczywistnienia. 

Współczesne linie tradycji jogicznej uważane często za mahajogę to: 

siddhayoga [‘pełna joga’] – Bhagavan Nityananda -> Muktananda Paramahansa - > Gurumayi Citvilasananda; 
siddha mahayoga [‘doskonała wielka joga’] – Narayan Tirth Maharaj -> Vishnu Tirth Maharaj -> Shivom Tirth Maharaj; 
akhanda mahayoga [‘niepodzielna wielka joga’] – Vishuddhananda Paramahansadeva -> Mahamahopadhyaya Gopinath Kaviraj -> Dada Sitaram. 
rebirthing [odradzanie], joga oddechowa i praca z żywiołami - Mahavatar Haidhakan Babaji -> Leonard Orr -> Sondra Ray. 

„Istnieje tylko jedna joga zwana mahajogą; [ze względu na formę sadhany] jest ona czteroczłonowa i obejmuje kolejno 4 etapy: integrację myśli (mantra yoga), integrację ciała (hatha yoga), integrację czucia (laya yoga), integrację ducha (raja yoga).” - Yoga-śikhopanisat: VI, 129 

* Jasne myśli i uczucia, lekkie i silne ciało w sadhanie, w praktyce mahajogi kształtują doskonałość duszy (dźiwatmana, atmana). To prowadzi do przebudzenia własnej przyrodzonej mocy oraz do świadomości pełnej bezbrzeżnego współczucia i troski dla wszelkich żywych istot. Ukoronowaniem jest rozpoznanie Najwyższej Rzeczywistości, Brahmana, Boga, Absolutu jako niepodzielnej i wszechobecnej.
* Fundamentem mahajogi jest czyste, trwałe i mocne ciało mogące udźwignąć bezmiar żaru współczucia i światła rozumienia, czyli: vimarśi (miłość i czyn) – aspekt Śakti oraz prakaśi (mądrość i dobroć) – aspekt Śiwa Boga. 
* Poprzez wprowadzenie subtelnego (tj. świadomości) w gęste (tj. fizyczne ciało) – po ich uprzednim oczyszczeniu – sprawić można, że to, co gęste również uzyska subtelny stan (przemiana na poziomach: energetycznym, molekularnym i genetycznym). 

Hatha joga jako dynamiczna integracja i koordynacja struktur osoby ludzkiej (tj. spójność i harmonijna współzależność wewnętrzna w powiązaniu ze środowiskiem otaczającym) na podstawowym szczeblu praktyki jest sadhaną suszumny (praktyką odniesioną do rdzenia kręgowego i przepływu pierwotnego oddechu), czyli praktyką ukierunkowaną na uzdrowienie poprzez oczyszczenie kanałów energetycznych (nadis), usunięcie niewygody w ciele oraz blokad i napięcia w powięzi, mięśniach oraz narządach, otwarciu i wzmocnieniu stawów oraz układu kostnego. Osiąga się to poprzez specjalnie wykonywane: wjangi (ćwiczenia dynamiczne), asany (pozycje), winjasa kramy (płynne sekwencje zgrane z oddechem), pranajamy (praktyki oddechowe rozszerzające siłę życiową) oraz pratjahary (praktyki asertywnego zrównoważenia i wglądu wewnętrznego). 

Dynamiczny aspekt Hatha Jogi, określany jako wjajama krama, dzieli się na:
– wjanga krama – praktyka ćwiczeń i sekwencji ruchowych – wolnych, szybkich, krążeniowych, rotacyjnych, z ruchem odśrodkowym i dośrodkowym, bujanych, majtanych, wstrząsanych, biernych, czynnych i bierno-czynnych. 
– winjasa krama – praktyka 11 podstawowych dynamicznych układów sekwencji asan wykonywanych w harmonii z oddechem oraz dodatkowo ćwiczenia rozwijającego wewnętrzną moc. 

Wszechstronna praktyka asan charakterystyczna najbardziej dla szkół Hatha Jogi związana jest ze skupieniem na świadomym czuciu ciała, w którym napięcie mięśniowo-powięziowe jest właściwe poprzez dopasowanie do pola grawitacyjnego Ziemi. Istotne jest uzyskanie odczucia lekkości, miękkości i płynności w każdym momencie i ułożeniu ciała. Szczególnie ważne jest także rozwijanie siły w stabilnym i wygodnym – nacechowanym uważnością i troską – poczuciu harmonii z oddechem. Osoby początkujące, wykonując asany, powinny dążyć do odpowiedniej regulacji oddechu. Jej podstawowe elementy to praca, by oddech był cichy, spokojny, delikatny, miękki, głęboki, długi, powolny, ciągły, jednolity i naturalny. Każda osoba zdrowa, nawet niepraktykująca jogi, po właściwym przeszkoleniu i odprężeniu, jest zdolna do zawieszenia bezpiecznie oddechu na okres od 2 do 5 sekund. Kluczem do bezdechu w pranajamie jest kompletne rozluźnienie, całkowite, dogłębne odprężenie, uwolnienie od toksycznych emocji gniewu, lęku czy pychy. Krótki, płytki oddech towarzyszy negatywnym emocjom i wynika z napięcia mięśniowego. Odprężenie ciała i umysłu odblokowuje go, sprawiając, że możliwe staje się wykonanie nawet trudnych ćwiczeń. Wiele osób błędnie używa nazwy Mahajoga do treningu jakiejś formy zachodniej Hatha Jogi opartej na asanach i sekwencjach asan, podczas gdy w prawdziwej Mahajodze zapoznajemy się po równo z podstawami praktykowania Mantra Jogi, Hatha Jogi, Laja Jogi i Radża Jogi (Uro Jogi lub uproszczonej Krija Jogi). Cztery metody główne praktyki jogi wymagają Inicjacji i prowadzenia ucznia przez kompetentnego Mistrza, Guru, zatem zachodni samoucy używający nazw tych systemów Jogi oraz nazwy Mahajoga, która jest przygotowaniem do podjęcia Ścieżki Inicjacji - jedynie własnowolnie jogę wypaczają, a zainteresowane osoby skierowują na manowce. 


Człony asztangajogi integralnie związane z podstawowymi członami Mahajogi Mistrza Śiwa Jogeśwara 

I. jama i nijama (yama i niyama) - podstawa systemu mantra joga. 
II. asana i pranajama (pranayama) - podstawa systemu hatha joga. 
III. pratyahara i dharana - podstawa systemu laja joga (laya yoga). 
IV. dhyana i samadhi  (dhjana) - podstawa systemu radźa joga (raja yoga).  

Ashtanga - Człony pomocnicze czyli grupy praktyk w Jodze: 

1. Jama - zasady postępowania w stosunku do innych, czyli dyscyplina społeczna, etyka, moralność.
2. Nijama - zasady postępowania w stosunku do siebie, czyli dyscyplina osobista, praktyka mistyczno-ascetyczna.
3. Asana - praktyka pozycji jogi, czyli dyscyplina fizyczna. W laja jodze jest tutaj Sthula Krija obejmująca Asany, Mudry i Bandhy. 
4. Pranajama - kontrola oddechu dla dyscypliny umysłowej i duchowej oraz dla witalizacji powłoki ciała pranicznego (linga śarira, pranamaya manakośa). 
5. Pratjahara - wycofanie lub zdyscyplinowanie zmysłów, wysubtelnienie zmysłów i umysłu, oczyszczenie i kontrola sześciu zmysłów, psychoterapia jogiczna, w Laja Jodze często jako grupa praktyk znanych jako Sukszma Krija (Sukshma Kriya). 
6. Dharana - koncentracja, zogniskowanie, osadzenie. 
7. Dhjana - medytacja światła, pojazd światłości, płynięcie do światła (Dhi + Yana). Zaawansowaną formą praktyki Dhyana jest na ścieżce Lajów grupa ćwiczeń Laya Kriya obejmująca bardzo subtelne doświadczenia metafizyczne w ciałach wyższych. 
8. Samadhi - dosłownie 'Skupienie w Świetle Najwyższym), poznanie Jaźni, Atmana, Boga, Absolutu, Brahmana. Praktyki ostatecznego jednoczenia z Absolutem, z Brahmanem, z Bogiem. Samah + Dhi oraz Samah + Adhi, ekstatycznie zatopienie, ekstatyczne zanurzenie w Świetle (Dhi) lub w Najwyższym (Adhi). Ekstaza Światła, Ekstaza Boga, Ekstaza Światła Najwyższego Boga, Najwyższej Rzeczywistości. 

Joga to oparty na starożytnej filozofii indyjskiej system samodoskonalenia i postępowania zmierzający do zjednoczenia ciała z umysłem oraz z duszą, a duszy z Bogiem. Do osiągnięcia tej harmonii joga wykorzystuje m.in. praktykę asan (pozycji) , pracę z oddechem (pranajama) oraz rozmaite formy medytacji i relaksacji. Chociaż pierwiastek duchowy w jodze jest silnie akcentowany, praca nad jego rozwojem powinna przebiegać równolegle z rozwojem fizycznym oraz mentalnym. Jogę mogą praktykować przedstawiciele wszystkich wyznań, gdyż joga jest ścieżką mistyczną, ścieżką rozwoju mentalnego i duchowego, która nie tworzy żadnego systemu religijnego. 

Metody jogiczne takie jak Radża Joga (Raja Yoga, Uro Yoga) najbliższe są Mistrzom Mądrości, Ryszim, jednak to Laja Joga (Laya Yoga) najbliższa jest Mistrzowi i Bóstwu - Dawcy Jogi i to Laja Joga jest praktykowana przez cały Aśram Śiwa Jogeśwara, przez Ganów i Dewów z otoczenia Śiwa - Boga i Króla Joginów. Nie jest łatwo zostać Ganą (uczniem Śiwa i jego Śiwaćarjów), gdyż karman człowieka musi być odpowiednio dobry, inaczej nie spotka w swoim życiu Mistrza Laja Jogi ani nikogo, kto jest zdolny nauczać Laja Jogi czy prawdziwej Mahajogi. Temat Guru to temat rzeka w duchowym rozwoju człowieka, temat w zasadzie najistotniejszy. Każdy nauczyciel czy mistrz ścieżki duchowego rozwoju człowieka naucza, że duszy ucznia potrzebna jest dusza mistrza, której dotyk i obecność pozwala zarówno na ostateczne oczyszczenie jak i na ostateczne zwrócenie się ku boskości. Nie ma ścieżki duchowego rozwoju bez Guru, bez Mistrza, gdyż Guru jest duszą wyzwoloną, duszą zrealizowaną, duszą, która posiada moc opieki i wstawiennictwa nad duszami wszystkich poszukujących Drogi Wyzwolenia. 

Upaguru oraz Aćarjowie to zaawansowani nauczyciele, którzy w imieniu Mistrza Dusz potrafią wiele nauczyć i wiele pomóc duszom uczniów poszukujących Ścieżki Powrotu do Brahmana. Upaguru to dosłownie Półguru, Półmistrzowie, tak jak Upadewa to Półbogowie, istoty bliskie realizacji, osiągnięcia stanu bycia Guru, ale posiadające jeszcze długotrwałe prace doskonalące do spełnienia na tej ziemi. Każdy Guru przyciąga do swojej misji na ziemi kilku, zwykle czterech, siedmiu lub dwunastu Upaguru, których poznać po tym, że całe życie towarzyszą głównemu Mistrzowi szkoły duchowej, a po jego śmierci, przez całe swoje życie kontynuują jego pracę nauczania i prowadzenia uczniów w harmonii z pozostałymi Upaguru, chyba, że Guru naznaczył następcę lub zostawił jasne wskazówki jego odnalezienia. Mistrzowie wedyjscy, szczególnie Ryszi i Maharyszi, pozostawiali założone Aśramy jogiczne w rękach Guru następcy stając się Paramaguru dla swoich aśramitów, dla wszystkich uczniów duchowych. Nie ma Jogi bez Guru, a gdzie rola i znaczenie Guru są pomniejszane lub negowane, tam nie ma duchowego rozwoju człowieka ani realnej wewnętrznej przemiany ludzi w dusze wyższego, boskiego rodzaju. Ludzie współcześni czasem obawiają się słowa Guru, acz powinni pamiętać, że pojęcie to oznacza najwyższej klasy specjalistę w danej dziedzinie, w odniesieniu do Jogi, jest to zatem specjalista najwyższej jakości w dziedzinie metafizyki, rozwoju duchowego i ewolucji dusz oraz szczególnie w dziedzinie praktyki rozwoju duchowego istot ludzkich i anielskich, dewaicznych. 

Joga i jej Mistrzowie od czasów wedyjskich nauczają, że rezultaty duchowego rozwoju zależne są od praktyki czy pracy wysokiej jakości. Praca duchowej przemiany musi być dokonana w każdym wymaganym aspekcie na przyzwoitym poziomie, a zasługą każdej metody autentycznej Jogi jest jej wszechstronność, dzięki której jest to możliwe. Nie ma żadnych szybkich ani natychmiastowych ścieżek służących oświeceniu czy duchowemu  wyzwoleniu, a postęp w rozwoju duchowym mierzony jest generalnie w cyklach jowiszowych, w cyklach liczonych dwunastoleciami. Można powiedzieć, że okres intensywnej praktyki czy cyklu rozwoju duchowego pod przewodnictwem żyjącego Guru to okres Dwunastolecia, gdzie sam Jowisz zwany jest Guru lub Bryhaspati pośród planet wędrujących wzdłuż pasa zodiakalnego. Dwanaście lat to cykl pracy pozwalający na dopełnienie się inicjacyjnego wtajemniczenia w Jogę i podjęcie kolejnej, wyższej lekcji wewnętrznego rozwoju. Świetnie zauważają to na Zachodzie ludzie wiele lat poszukujący, gdy widzą, że po dziesiątkach lat naiwnie spędzonych na samotnych poszukiwaniach duchowych i chorobliwym negowaniu wszelkich guru odkrywają, że tak naprawdę kręcą się w kółko, a bez fachowej pomocy kogoś, kto posiada rzeczywistą duchową moc, nie zrobią ani kroku dalej. Prawdziwa praktyka Jogi wymaga Guru, którego uczniowie akceptują bez cienia wątpliwości, Guru, z którym można wędrować ścieżką, praktykować i uczyć się przez tysiąclecia, a nie przez kilka lat czy spotkań. Prawdziwa Joga rozpoczyna się, gdy spotykasz Guru - Oświeconego Mistrza, prawdziwego Mistrza Jogi, Mahajogi. 

Zaawansowany adept jogi może dotrzeć do swojego wnętrza dzięki praktyce potężnej Mahajogi i doświadczyć pięciu wibracji w wewnętrznej świątyni umiejscowionej w głębokich pokładach ośrodków systemu Adźńa (Ajna, Trzecie Oko, Niebiańskie Oko) w głowie, w centrum procesów psychicznych i duchowych. Dla adepta medytacji, który dotąd nie wykonywał sadhany - praktyki jogicznej, to bardzo trudne. Dlatego wielką pomocą są świątynie zewnętrzne oraz Darśan z Guru, Darśan z mistrzem ścieżki jogicznej jaki żyje na Ziemi. Na ścieżce duchowej jest wiele elementów, które wzmacniają adepta i pomagają mu osiągnąć ostateczny cel. Pamiętajcie, że jednym z nich jest Satguru, Mistrz Duchowy, Mistrz Jogi. Czasem pomagają mu sanjasini - asceci oraz aćarjowie - nauczyciele. Adept medytacji nie powinien opierać się tylko na Guru czy innych uczniach (ćela, śiśja), silniejszych i bardziej zaawansowanych w praktyce sadhany. Nie może zachowywać się jak powój. W rozwoju duchowym adept musi polegać na sobie i stać mocno na własnych nogach. W akaśa [akaśa – esencja wszystkiego, reprezentowana przez eter, piąty żywioł, duch kosmosu] wszystkie formy istnieją we wszelkich fazach przejawienia. Rzeźbiarz mistyk może użyć gliny czy kamienia i stworzyć wizerunek Satguru, Śri Guru. Kiedy zaczyna odczuwać Darśan płynący z tej formy, wie, że jego praca jest niemal skończona. Wszystko jest w jednym miejscu. To tylko oczy sprawiają, że świadomy umysł (manas) ulega złudzeniu czasu i odległości. Wszystko na planie akaśa świadomości istnieje w jednym miejscu, chociaż uczyć się Darśanu należy od żyjących na Ziemi mistrzów duchowych, od wielkich joginów poprzez wpatrywanie się w taką osobę. Dlatego wszystko, co musi uczynić rzeźbiarz, by uzyskać Darśan Satguru, Śri Guru, uzyskać darśan ze to przywołać wizerunek Śri Guru, jaki już istnieje w akaśa, gdy Darśan Guru oddziaływał najsilniej w najbardziej wzniosłym punkcie jego życia na Ziemi. Darśan taki można uzyskać dzięki zdjęciu lub obrazowi Satguru, Śri Guru. Nie pochodzi on wtedy z samego wizerunku, lecz z akaśa, z duchowej czy niebiańskiej przestrzeni w której istnieje wewnętrzny Śri Guru. Wizerunek działa tylko jako punkt centralny, na którym wielbiciel może skoncentrować swoją uwagę, by wczuć się w Darśan Guru w chwili powstawania zdjęcia czy obrazu. Oddają one moment, w którym został uchwycony Darśan Guru i akumulują jego efekt do chwili obecnej. Wtedy wielbiciel odczuwa pełnię Darśanu, zatem żyjący Śri Guru także nie zawsze może udzielać Darśanu. Znając działanie jogicznego Darśanu w wielu jego fazach, łatwiej w nim partycypować, a medytując o jego zasadach, które tu wymieniamy, nabiera się wprawy w czerpaniu korzyści z jogicznego Darśanu. Darśan jest częścią istotną praktyki jogi przynależącą do metod Inicjacyjnych, gdzie Inicjacja, Dikszan, jest w swej istocie Pierwszym Darśanem z Guru. Osoby, które nie są Inicjowane w Jogę, nie uczestniczyły w Darśanach z Mistrzem Jogi, który ich Inicjował, nie są uprawnione do nauczania jogi w jakiejkolwiek formie. 


Gurugita - w dewanagari गुरु गीता , trl. gurugītā – traktat i hymn wedyjski ze Skandapurany, stanowiący część Sanatkumarasanhity w drugiej sekcji Skandapurany. Zawiera 352 strof w sanskrycie, obejmujących dialog Śiwa Maheśwara i Parwati Dewi. Treść objaśnia zasadę Guru, jako stan najwyższego bóstwa, najwyższego światła i formę łaski, z czego wynika iż guru musi koniecznie manifestować się uczniowi w ludzkiej postaci, jako żyjący mistrz duchowy, który dla uczniów przychodzi na Ziemię w ludzkiej postaci. Tradycyjnie, praktykujący Mahajogę czy Siddhajogę spotykają się trzy lub cztery razy w roku na Satsangi (Nauki) - wykłady mistrzów i doświadczonych nauczycieli oraz na  Sadhany (Praktyki) - wspólne istotne praktyki jogiczne, w następujących dniach ustalanych wedle ruchomego kalendarza solarno-księżycowego: 

1. Mahaśiwaratri, Maha Śiwa Ratri - Wielka Noc Śiwa, Wielkie Święto Jogi i Joginów - w drugiej połowie lutego lub w pierwszej połowie marca. 
2. Guru Purnima - Pełnia Guru - w drugiej połowie czerwca lub pierwszej połowie lipca. 
3. Guru Janman (Dźanman) - urodziny mistrza duchowego, Śri Guru, zwykle aktualnego mistrza linii przekazu. Niektóre szkoły jogiczne pomijają tę okazję do praktyki. 
4. Nawaratri (Navaratri) - dziewięciodniowy okres praktyki związany w Jodze z Kundalini Śakti i Śri Dewi, z duchową Mocą i Potęgą, treningiem budzenia Siddhi. Ogół praktykujących spotyka się na jesiennym Nawaratri w końcu września lub na początku października, ale adepci praktykujący z Kundalini mają cztery dziewięciodniowe okresy w roku. 

Wszelkie patentowanie czy zastrzeganie nazw tradycyjnych systemów jogi jak Maha Joga, Siddha Joga, Mantra Joga, Hatha Joga, Laja Joga, Radża Joga, Kundalini Joga, Krija Joga, Joga Oddechowa i innych tradycyjnych metod i systemów Jogi - jest z mocy prawa nielegalne, zarówno gdy są całą nazwą lub jej częścią oraz w jakiejkolwiek odmiennej transliteracji czy przekładzie (np. Królewska Joga, Joga Światła), o czym powszechnie wiadomo od tysięcy lat funkcjonowania autentycznej jogi w Indiach, Himalajach i Tybecie. Najwyższej klasy Mistrz Jogi, Guru, znany jest jako Awadhuta (avadhUta, avadhuuta) -  w dewanagari अवधूत, trl. avadhūta - osoba mistyczna i duchowa, której grzechy są usunięte, a złe i demoniczne wpływy złych duchów uniemożliwione z powodu spływu inspiracji, ochrony i łaski z góry, od Boga, od Brahmana, Wszechducha. Avadhuta jest filozofem dobrze osadzonym w jodze, znawcą całej tradycji jogicznej, a nie tylko jej wybranych aspektów. Awadhuta jest osobą inicjowaną przez żyjącego Guru od którego otrzymała przekaz nauk i solidny trening praktyczny przez okres nie krótszy niż 12 lat zanim rozpoczęła nauczanie Mahajogi czy Siddhajogi oraz pozostałych z czterech głównych systemów Jogi. Awadhuta posiada pełen przekaz, doskonałą znajomość Jogi, Boską Wiedzę zwaną w tradycjach jogicznych Brahma-Widją (Brahma-Vidya). Avadhuta to ktoś dotknięty i przemieniony ręką Boga, mistyk, jogin żyjący zwykle w odosobnieniu, na pustelni lub w jogicznym aśramie. 

Jeszcze wznioślejszą postacią żyjącego Mistrza Joginów jest Awatara (także Avatara) - w dewanagari अवतार, transliteracja avatāra, ang. avatara, od Ava - zstąpienie, zejście, inkarnacja oraz Tāra - najwyższa i najdoskonalsza postać Mistrza Śiwa, która może zstępować w niższe światy takie jak świat ludzki na tej Ziemi celem nauczania ludzkości prastarej Jogi. Początki koncepcji Awatarów sięgają już pradawnych Wed, jednakże koncepcja najbardziej rozpowszechniona odnosi się także do Wisznu-Śiwa i opisywana jest w Puranach. Zasadniczo, sama nazwa Ava-Tāra wskazuje na to, że chodzi o zstąpienie Tāra jako dziewiątej od dołu czy drugiej od góry formy Śiwa Mahadewa, Śiwa Jogeśwara. Tāra dosłownie oznacza Gwiazdę czyli ucieleśnienie Mistrza Pięciu Ścieżek Jogi, ucieleśnienie Najwyższej Mądrości oraz (Władcę Pięciu Żywiołów). Awatara to zawsze jest Mistrz, Guru panujący nad pięcioma żywiołami, posiadający doskonałą wiedzę i mądrość, ucieleśnienie Najwyższej Mądrości. Awatara zawsze jest nauczycielem i mistrzem pięciu inicjacyjnych metod praktykowania tradycyjnej Jogi, w tym takich jak wymienione w ramach Mahajogi i Siddhajogi. W mistyce kabalistycznej Najwyższa Mądrość to ucieleśnienie archetypu Binah w obrazie manifestującego się Proroka (Nab). Obowiązkiem zaawansowanych adeptów Jogi jest umiejętność rozpoznawania Awatar Mistrza Śiwa, Ganeśa oraz Sanatkumara (Murugan, Karttikeya), a także Awatar Śakti Dewi oraz ich rodzajów, gdyż jest osiem stopni częściowych - zwykle inaczej nazywanych, a dziewiąty poziom, to najwyższa osobowa manifestacja doskonałego mistrza czy wręcz bóstwa niebiańskiego, zstąpienie mistrza w formie żyjącego ideału, bóstwa czy bogini. W formie awatarów manifestuje się Brahma- Śiwa, Wisznu-Śiwa, Rudra-Śiwa, Iśwara-Śiwa oraz SadaŚiwa, zatem potrzeba jeszcze znać Pięć Rodzajów awatarów, nie tylko ich częściowe stopnie znane jako Upawatara czyli Póławatara. Awatarowie są powszechnie szanowani wśród ludzi autentycznie praktykujących Jogę jako najwyższego rodzaju i najwyższej doskonałości Guru w ziemskich wcieleniach (zstąpieniach, bo przyjścia są świadome). 


“Łaska Nauczyciela (Guru) jest jak ocean. Jeżeli przychodzisz ze szklanką, nabierzesz tylko szklankę. Nie ma sensu narzekać na brak szczodrości oceanu; im większe naczynie, tym więcej skorzystasz. Wszystko zależy od ciebie”. - Śri Ramana Mahariszi 

„Jeżeli ktoś próbuje poznać cokolwiek, bez poznania prawdy o sobie samym, jego wiedza nie może być w żaden sposób wiedzą prawdziwą”. - Śri Ramana Mahariszi 

Starożytna mądrość głosi: „Ten, kto urzeczywistni ukrytą w Sercu Jaźń (Dźiwatman, Dźiwa Atman), dostąpi przeżywania najgłębszej szczęśliwości, która jest jednoczesnym spełnieniem wszystkich pragnień”. - Śri Ramana Mahariszi  

Tej Jaźni (Atmana) nie można urzeczywistnić innym sposobem jak tylko mądrością - nie poprzez wytężone praktyki religijne. Jaźń nie jest ani blisko, ani daleko. Nie jest ani nieosiągalna, ani też nie jest umieszczona w odległych miejscach. Jest tym, co w człowieku jest doświadczeniem szczęśliwości. Można ją zatem urzeczywistnić w sobie. - [Vasistha, "Joga Vasisthy - Rzeczywistość wyzwolona"]  

„Sadhaka, który rzetelnie i gorąco pragnie osiągnąć Wyzwolenia, musi przede wszystkim nauczyć się rozróżniać, co jest trwałe, istotne, a co takim nie jest. Przez takie rozpoznające wnikanie w każdą rzecz musi zdobyć pewność ponad wszelkie możliwe wątpienia, wahania i nieścisłości, czym w istocie sam jest tzn. co stanowi jego prawdziwą istotę. A rozumiejąc już swój rzeczywisty, przyrodzony stan, powinien w nim stale i niezmiennie trwać. To jest najwłaściwszą, najlepszą sadhaną, a nazywa się ją vićara marga (droga badawczego szukania Ducha). Jest ona najszybszą drogą do osiągnięcia i bezpośredniego poznania Ducha-Atmana”. - Śri Ramana Mahariszi   

„Życie codzienne nie jest czymś oddzielnym od Stanu Wiecznego. Jak długo wyobrażasz sobie, że życie codzienne jest różne od duchowego, tak długo kłopoty mają miejsce. Jeśli właściwie rozumie się życie duchowe, widzi się, że życie aktywne nie jest od niego różne”. - Śri Ramana Mahariszi   

Om Śivaya Namah! 

Odwiedź stronę Wiedzy Duchowej i Ezoterycznej na portalu społecznościowym Facebook: 


https://www.facebook.com/Hridaya.Wiedza.Ezoteryczna/ 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz