Uran w znaku Byka w latach 2018-2025 (2019-2026)
Najbardziej znaczącym ingresem (wejściem) roku 2018 jest przejście Urana ze znaku Barana do Byka. Przejście to jest istotną zmianą na mapie nieba, w 2018 roku, a ingres Urana w znak Byka w dniu 15 maja 2018 to początek nowego Siedmiolecia. Uran wejdzie w znak Byka 15 maja 2018 roku, przejdzie zaledwie 2,5 stopnia znaku Byka, a następnie wejdzie w retrogradację w dniu 8 sierpnia 2018 roku i 7 listopada 2018 powróci do znaku Barana. Uran pożegna 2018 rok w 29-tym stopniu znaku Barana. Uran w 2018 roku stworzy bardzo silny ziemski trygon z Saturnem - 3 stopnie Byk-Koziorożec. Układ wystąpi pomiędzy 15 sierpnia a 15 września 2018. Numerologicznie suma roku 2018 równa się wibracji (11), gdyż (2+1+8=11), jest to liczba związana z partnerstwem, rodziną i związkami. Liczba 11 jako liczba mistrzowska oznacza też tendencje duchowe, wzrost intuicji i współczucia, miewa niestety jednak swoje drastyczne negatywne aspekty jak manifestacja niskich charakterów, oddawanie się wszelkiego rodzaju zbójeckim występkom. W aspekcie neutralnym jedenastka to bezwiara, zależność finansowa od obcych. Uran wejdzie do Byka 15 maja 2018 roku a w tym samym dniu wystąpi nów Księżyca w znaku Byka (zaciemnienie Księżyca na okazję ingresu Urana w Byka).
 |
| Proporcjonalna wielkość planet w porównaniu z brzegiem tarczy Słońca - Uran/us drugi od prawej |
Uran to planeta współczesnej astrologii, odkryta dopiero w 1781 roku przez Wiliama Herschela, która reprezentuje wpływy zewnętrzne, rozwijający się świat nowych technologii, globalizację, system ocen i zasad w zmieniającym się świecie. Związany jest z telefonią, internetem i satelitami. Uran to także nowe pomysły i konieczność nieustannego uczenia się. Uran to także nagłówki prasowe, wizerunek medialny, oszczerstwa, plotki lub popularny "fake news" czyli fałszywe wiadomości. Zachodnia astrolodzy po odkryciu Urana zaczęli jego interpretację, która została oparta na przeniesieniu niektórych właściwości Rahu - północnego węzła księżycowego właśnie na Urana. Szczególnie po odkryciu kolejnego Neptuna, zaczął się na dobre błędny kierunek w astrologii zachodniej polegający na łamaniu podstawowego aksjomatu astrologii przyjmującego wizualną "moc świecenia" obiektu, jasność określaną w skali magnitudo za podstawę analizy, gdzie słabo widoczne obiekty poniżej sześciu magnitudo nie są brane pod uwagę, gdyż zbyt słaby jest ich wpływ (zbyt słaba moc świecenia). Wschodnia astrologia odrzuciła zarówno odkrycie Urana, Neptuna jak i Plutona, gdyż są poza granicą istotnego wpływu i w praktyce nie mają znaczenia. Uran jednakże jako jedyny z tych odkrytych współcześnie planet i planetek, balansuje na granicy widzialności, zatem zachowany jest pierwszy aksjomat astrologii, gdyż jego jasność wizualna zawiera się w granicach +5,6 do +5,9 magnitudo czyli troszeczkę powyżej granicznego poziomu + 6 magnitudo (w wysokich górach 6,5 magnitudo). Astrolodzy końca XVIII i XIX wieku przypisali Uranowi współwładztwo nad znakiem Wodnika, którego głównym władcą od zawsze jest Saturn.
Uran wedle współczesnych astrologów swoimi "korzeniami" sięga do znaku Bliźniąt i z tego względu związany jest z handlem, transportem, informacją, prasą, inwigilacją, szpiegostwem. Uran opiniuje i ocenia a niekiedy wręcz narzuca swoje zasady. Uraniczne zasady związane są z materialnym światem, który jest regulowany przez człowieka (miary, wagi, czas, kalendarz, system monetarny, dobre-złe, ładne-brzydkie itp.) i nie mają nic wspólnego w tzw. wyższymi zasadami, które związane są z prawami naturalnymi (tymi zasadami reguluje Merkury i znak Strzelca). Zasadami związanymi z Uranem interesują się media (często brukowce) a zasadami związanymi z Merkurym raczej filozofowie. Niemniej obydwa zbiory zasad cieszą się wielkim zainteresowaniem naukowców. Merkury i Uran stanowią symboliczną podstawę rozwoju myśli naukowej, a Uran został uznany za pewien w tej materii dodatek do Merkurego zwanego Hermesem. Historycznie, najbardziej intensywna interpretacja biegu Urana po ekliptyce rozpoczyna się wraz z odkryciem Neptuna w roku 1846 czyli około połowy XIX wieku. Nastała wtedy tendencja do porzucenia zajmowania się bardzo ważną interpretacją położenia i wpływu układu Rahu (Głowa Smoka) i Ketu (Ogon Smoka) czyli osi węzłów księżycowych, a astrolodzy zachodni zaczęli przenosić działanie Rahu i Ketu na nowe planety, na Urana wpływy Rahu, a na Neptuna wpływy Ketu. Niestety, złamanie podstawowego aksjomatu astrologicznego, że istotny wpływ ma to, co świeci w sposób widoczny dla oka ludzkiego przyczyniło się do osłabienia zdolności predykcyjnej astrologii zachodniej. Profesjonaliści astrologiczni jednakże trzymają się starych zasad i ewentualnie tylko Urana biorą pod uwagę, zgodnie z aksjomatem mocy świecenia, natomiast Neptuna, Plutona i inne słabo widoczne obiekty całkowicie pomijają w opracowywaniu horoskopów, jako zbyt słabe by mieć realny wpływ i znaczenia na losy człowieka czy społeczeństwa.
