Żywioły - Dobowy Zegar Przemian

Co to jest tattwa i jak ją wykorzystywać w codziennym życiu 

Nazwa tattwa pochodzi z języka sanskryckiego (języka jogów i magów) i oznacza po prostu ruch, zasadę, prawo, żywioł. Tattwy można określić jako biorytm kosmiczny "średniego zasięgu", jako elementy czy żywioły, energie pięciu żywiołów działające w rytmie dobowym. Do tego samego pasma należy rytm dobowy, miesięczny, roczny. Istnieją cykle biorytmów długotrwałe sięgające setek i milionów lat jak również trwające ułamki sekund. Pełny cykl tattwiczny trwa 120 minut czyli 2 godziny zegarowe i nazywany jest Pańćatattwą. Pięć tattw w cyklu tattwicznym wyznacza jeden z najpopularniejszych rytmów do medytacji i innych ćwiczeń jogi oraz kalaripayat (sztuki walki). W tym czasie co 24 minuty następuje emanacja kolejnej tattwy, 5 razy 24 minuty daje równo 2 godziny zegarowe. Ze wschodniej medycyny wiemy także, że co 2 godziny aktywny jest inny meridian (nadi) jednego z organów wewnętrznych czyli inny obieg prany w narządach i systemach organizmu człowieka. 

Przemiany pięciu żywiołów - zegar tattwiczny

Zawsze o wschodzie Słońca w danym miejscu na Ziemi rozpoczyna działanie tattwa Akaśa (duch, eter, przestrzeń), często na kartonowych zegarach szczęścia oznaczana kolorem czarnym (jak niebo w nocy) lub kolorem indygo-fioletowym. Po niej, po 24 minutach następuje tattwa Wiatru (oznaczana zwykle jako zielona lub niebieska), a dalej w takich samych odstępach czasu tattwy: Ognia (czerwona lub pomarańczowa), Wody (biała) i Ziemi (żółta, złocista). Po upływie dwóch godzin cykl rozpoczyna się od nowa drganiami tattwy Akaśa (czarnej, indygo). Właśnie w takim dwugodzinnym cyklu zegar biologiczny odmierza także impulsy w nadis czyli w kanałach energetycznych organizmu. 

Wystarczy znać dokładny lokalny czas wschodu Słońca (Surya, Ravi) w danej miejscowości, aby określić fazę tattwy, a co za tym idzie, przeanalizować swoje działania, zaplanować je, dostosowując do rytmu kosmicznego działania żywiołów, elementów. Ruch obrotowy Ziemi trwa 24 godziny, a jej roczny ruch obiegowy wokół Słońca sprawia, że godzina wschodu Słońca w danej szerokości geograficznej zmienia się cyklicznie. Cykl ten powtarza się w kolejnym roku kalendarzowym. Księżyc obiega Ziemię w ciągu 28 dni, a jego przeciętna, średnia prędkość mierzona w stopniach wynosi 1 stopień na 2 godziny zegarowe, czyli 12 stopni na dobę. Natomiast obserwowane z Ziemi Słońce przemieszcza się ruchem pozornym około 1 stopień na dobę. Rytmy Tattwiczne tworzą impulsy kolejnych Tattw, Żywiołów, Elementów Przyrody. Cykl rozpoczyna się od wschodu Słońca, a każda Tattwa pulsuje przez 24 minuty. Tak więc Pięć Tattw, Pięć Żywiołów, przechodząc rytmicznie jedna w drugą, dokonuje w ciągu 2 godzin jednego pełnego Impulsu Zmiany (Przemiany), co jest ważne dla uzdrowicieli, bioenergoterapeutów, szamanów, cudotwórców czy akupunkturzystów. Pięć energii Żywiołów (Tattw) przechodzi przez każdy meridian w cyklu dwugodzinnym. 

Gwiazda Pięcioramienna - Pentagram

Pentagram - magiczna pięcioramienna gwiazda pitagorejska

Pentagram (gr. πεντάγραμμον), pentangle, pentalpha, gwiazda pentagonalna, gwiazda pitagorejska – figura geometryczna – wielokąt gwiaździsty foremny. Słowo pentagram pochodzi od greckiego słowa πεντάγραμμον (pentagrammon), od πέντε (pente), "pięć" + γραμμή (grammē), "linia". W wielu kulturach pentagram uważany jest za symbol magiczny. Gwiazda pięcioramienna (☆) jest często spotykanym ideogramem. Gdy jest narysowana za pomocą odcinków równej długości a kąt między ramionami w każdym z jej szczytów wynosi 36°, określana jest jako "złota gwiazda pięcioramienna". Gdy połączymy liniami prowadzonymi wewnątrz gwiazdy jej ramiona, otrzymamy pentagram - symbol o odniesieniach mistycznych i magicznych. 

Przykładowe sposoby skonstruowania pentagramu: 

- Idealny pentagram powstaje poprzez wyrysowanie przekątnych pięciokąta foremnego i następnie zamazanie oryginału. Kreślimy odcinek z pierwszego wierzchołka pięciokąta do trzeciego, potem odcinek z trzeciego do piątego, z piątego do drugiego, z drugiego do czwartego i z czwartego do pierwszego.

- Można również wydłużać boki pięciokąta do momentu spotkania, otrzymując większy pentagram.

- Innym sposobem jest połączenie ramion gwiazdy pięcioramiennej liniami prowadzonymi wewnątrz niej.

- Kąt wewnętrzny pentagramu ma miarę 36°.

W pentagramie ukryty jest złoty podział, φ = (1+√5)/2 = 1.61803398... 

Pitagorejczycy nazywali pentagram ὑγιεία hugieia "zdrowie". Symbolika gwiazdy jest różna, chociaż krąży dookoła tego samego zagadnienia, a mianowicie - Boga. Gwiazda jest obrazem idei boskiej, według której porusza się świat; symbolem bóstwa; boskiego oka; Mesjasza; anioła; wzniosłej istoty, władcy przeznaczenia; boskiego ognia, światła, światła niebiańskiego walczącego z mocami ciemności; wiedzy o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, wróżbity, mądrości; (duchowego) przewodnika; nieskończoności, nieosiągalnego ideału, wiecznej szczęśliwości, szczęścia, sukcesu, nadziei; losu, doli, przeznaczenia; zasługi, stałości, czystości, czujności, wolności; duszy, ożywionych duchów, duszy bohatera; nieśmiertelności; natchnienia poetyckiego; człowieka, straży, kwiatu; wysokich lub zbyt wysokich ideałów. Często sens symboliczny gwiazd zależy od ich kształtu, liczby ramion, umieszczenia i barwy (jeśli występuje). Już za czasów starożytnych ludzie wierzyli, że określone gwiazdy odpowiadają opiekuńczej mocy odpowiednich bogów, czy też są duszami zmarłych wielkich ludzi. Indianie posunęli się dalej, stwierdzając że każdej zmarłej osobie odpowiada gwiazda i przodkowie "patrzą na nas z góry". 

Karman - los i przeznaczenie

Prawo karmana - odpłata, przeznaczenie, los, fatum, odpłata 

Karman lub karma, sanskr. कर्म, pali. kamma, chiń. 業 yè, kor. 업 ǒp; jap. gō; wiet. nghiệp – w tradycjach wedyjskich, w braminizmie, buddyzmie, dżainizmie, w hinduizmie i innych szkołach duchowości dharmicznej jest to przyczyna - rozumiana w sensie prawa przyczyny i skutku, prawa odpłaty, nagrody i kary. W dosłownym tłumaczeniu karma/n jest to "praca" lub "działanie". Filozoficzne wyjaśnienie karmy różni się trochę pomiędzy tradycjami, jednak główna idea głosi, że czyny (włącznie z emocjami i myślami) tworzą przyszłe doświadczenia (zdarzenia) i przez to każdy jest odpowiedzialny za własne życie, cierpienie i szczęście jakie sprowadza na siebie i innych. Warto wyjaśnić, że pojęcie karman lub karma to to samo słowo sanskryckie, tylko mianownik w sanskrycie ma dwie różne formy, a dorabianie im dziwnych teorii oraz pochodzenie z rzekomo palijskiego jest absurdem zupełnie nie na miejscu (i wynika z totalnej nieznajomości sanskrytu). Termin palijski pojawił się w czasach Gautama Buddy i jest jedynie zniekształceniem sanskryckiego oryginału. W języku polskim możemy używać zamiennie karman lub karma, tak czy owak to samo znaczy, jedynie polska odmiana gramatyczna słowa będzie inna. 

Karma, karman, prawo karmy

W tradycjach duchowości i mistyki wedyjskiej, w tym w hinduizmie (od czasów Adi Śankara) według niektórych koncepcji karma może być ściśle związana z postacią Boga (Bóstwa), podczas gdy według innych jest bardziej niezależna działając jak prawo czy zasada wszechświata. Wyznawcy wedanty uważają, że Iśwara, czyli Bóg (Władca, Król, Doskonały) pełni pewną rolę w dostarczaniu karmy. Teistyczne szkoły hinduizmu takie, jak wedanta nie zgadzają się z poglądami buddystów i dźinistów na temat karmana. Inne szkoły hinduistyczne twierdzą, że karma jest jedynie prawem przyczyny i skutku, chociaż jest też zależna od woli najwyższego Boga oraz często Bóstw i Awatarów. Przykładami najwyższych bóstw są tu Śiwa w śiwaizmie i Wisznu w wisznuizmie. Dobre podsumowanie takich teistycznych poglądów jest wyrażone przez następujący wiersz: "Bóg nie sprawia, że ktoś cierpi bez powodu ani nie czyni nikogo szczęśliwym bez przyczyny. Bóg jest bardzo sprawiedliwy i daje ci to, na co zasługujesz." Bóg ogólnie rozumiany jest pod pojęciem Brahman i do tej idei odnosi się wszelkie działanie prawa karmy, prawa przyczyny i skutku. 

Karman znaczy: czyn (włącznie z myśleniem) i nasze wewnętrzne ustosunkowanie się do niego. Swojej karmy doświadczać możemy w życiu na wielu płaszczyznach. Nazywamy przypadkiem wydarzenie którego przyczyn nie pojmujemy, ale nie ma przypadków. Na jedno wydarzenie może się złożyć wiele przyczyn, pochodzących od naszych czynów dokonanych w tym lub wcześniejszych żywotach, lecz nic nie wymknie się temu prawu. Poznanie swoich poprzednich wcieleń poszerza naszą świadomość tej zasady. W kwestiach Universum dobrze jest brać pod uwagę wypowiedzi osób oświeconych, przez których stale przemawia Wyższa Jaźń. Jeśli przyczyną dzisiejszego stanu są zdarzenia językiem religijnym określane jako grzechy, to oczywiście cały z tego wyrosły karman jest jak najbardziej skutkiem owego grzechu. Pisanie przez niektórych ludzi w internecie, że karma/n nie ma nic wspólnego z grzechem czy grzechami jest absurdem wynikającym z kompletnego niezrozumienia tematyki czyli z braku pojęcia o prawie karmana. Wszystkie religie obiecują nagrodę za czynienie dobra, ale także wszystkie odraczają „wypłatę nagrody” na później, czarując rajskim ogrodem, życiem wiecznym czy „lepszym” życiem w przyszłym wcieleniu, jednakże cały bieg aktualnego życia trzeba rozpatrywać w świetle prawa karmicznego, a nie tylko to, co być może nastąpi w przyszłym, bardziej odległym życiu, także piekielnym lub niebiańskim. 

Parapsychologia - Psionika - Psychotronika

Zjawiska PSI - Metapsychika - Parapsychologia - Psionika - Psychotronika

Współcześnie, w XXI stuleciu, jest wiele stron internetowych pod nazwą "Psychotronika", "Psionika" czy "Parapsychologia" brak jest chociaż jednej na której byłoby solidne elementarne wprowadzenie w zagadnienia którymi zajmuje się psychotronika jako nowoczesna dyscyplina nauki, spadkobierczyni dawnej parapsychologii (metapsychologii). Większość stron jakie znajdujemy w internecie to jedynie reklamy mniej lub bardziej popularnych polskich szkół psychotronicznych. Niniejszy artykuł wypełnia chociaż trochę tę zasadniczą lukę w dziedzinie psychotroniki i parapsychologii, acz powinno się gwoli historycznej ciągłości dodać, że zanim pojawiła się nazwa parapsychologia (od 1889), wszelkie odnośne przedmioty badań znane były pod jeszcze starszą nazwą okultyzmu czyli wiedzy tajemnej, sekretnej. Psychotronika oraz psionika to nazewnictwo najnowsze odnoszące się do tej części nauk tajemnych, które badane są aktualnie współczesnymi metodami naukowymi. Trzeba także pamiętać, że z danej parapsychologii w XIX-tym i na początku XX-tego wieku jeszcze wyłoniła się współczesna psychologia i psychoterapia, w tym psychosynteza czy psychologia transpersonalna. 

Psychotronika - interdyscyplinarny dział nauki utworzony oficjalnie w 1973 roku na naukowym I Międzynarodowym Kongresie Badań Psychotronicznych w Pradze, na którym podjęto decyzję o konieczności podjęcia szeroko zakrojonych badań nad różnymi - niezbadanymi dotąd, bądź kategorycznie odrzuconymi przez ateistyczną część naukowców - zjawiskami. Definicja zmodyfikowana na Pierwszym Polskim Kongresie Psychotroniki przez Radę Naukową ds. nomenklatury w Łodzi 26 października 1991 roku: Psychotronika - nauka interdyscyplinarna, mówiąca o siłach działających na odległość i o interakcjach zachodzących pomiędzy organizmami żywymi, a ich środowiskiem, przy czym pojęcie środowiska jest rozszerzone do wpływów Układu Słonecznego i kosmosu. Tematyka psychotroniczna, dawniej metapsychiczna, tematyka zjawisk i mocy paranormalnych, okultnych była typowa dla wszelkich spotkań Mistrza Saint Germaina znanego także jako Mag Rakoczy na dworach królewskich całej Europy od Hiszpanii, przez Francję i Niemcy po Rosję, a także od Szwecji aż po Włochy i Grecję. 

Psychotronika jako nauka współczesna z pogranicza XX i XXI wieku korzysta z dorobku fizyki, psychologii, biofizyki, geologii oraz antropologii. Nazwę tę zaproponował francuski inżynier Fernand Clerc. Psychotronika wchłonęła między innymi tematykę parapsychologiczną, stawiając sobie wcześniej za cel naukowe poznanie fizykalnych przyczyn takich zjawisk, jak telepatia, psychokineza, zjawiska mediumiczne. Szczególnym obiektem badań w psychotronice jest "pole energetyczne", odróżniające się od pól energetycznych znanych nauce (elektrycznego, magnetycznego) swoją strukturą, nieuchwytną dla jakiegokolwiek aparatu badawczego mogącego dać sprawdzalny wynik badania, określaną przez szereg koncepcji teoretycznych, wśród których na czoło wysuwają się teorie "biograwitacji" i "pola morfogenetycznego". Koncepcje te wywołują szereg sporów we współczesnej nauce, szczególnie ze względu na nieintersubiektywny charakter badań, w których nader trudno jest uzyskać powtarzalne i przewidywalne wyniki. 

Chiromancja - Czytanie z Linii na Dłoniach

Chiromancja - Czytanie i interpretacja znaków na dłoniach 

Chiromancja to z gr. cheir = ręka, manteia = wróżenie, przepowiadanie, wieszczenie jest to przepowiadanie, czytanie losu, także wróżenie z dłoni, to zagadnienie różnie nazywane na przestrzeni wieków np. nauka starożytna, sztuka dywinacyjna, wróżenie lub umiejętność odczytywania losów ludzkich z dłoni. Z chiromancji wyrosła metoda identyfikacji ludzi na podstawie kształtów linii papilarnych, które są unikalnym wzorcem indywidualnym powtarzanym zwykle nie częściej niż raz na milion, a dokładniej co 800 tysięcy do półtora miliona w różnych społeczeństwach.

Chiromancję dzielimy na dwie odrębne, ale uzupełniające się nawzajem dziedziny - chirognomię i chirologię. Chiromancja jest jednym z najstarszych sposobów badania charakteru człowieka i przepowiadania przyszłości na podstawie cech ludzkich rąk. Za jej kolebkę uważane są wedyjskie Indie gdzie do dziś jest ona powszechnie praktykowana. Na początku dwudziestego wieku chiromancja zyskała tak dużą popularność, że uznano ją za naukę parapsychologiczną, psychotroniczną, oczywiście, jeśli jest uprawiana na wysokim poziomie, w fachowy sposób. 

Chirognomia - z greckiego cheir - ręka, gnome - poznanie - to badanie konturów, zewnętrznych kształtów dłoni (szerokość, długość), spoistości wnętrza dłoni, kształtu palców i określanie ogólnego wyrazu. Wyniki badań określają charakter, temperament i skłonności człowieka.

Chirologia - nauka o dłoni, polega na badaniu wnętrze dłoni, tj. wzgórków, linii i znaków. Wyniki badań umożliwiają wejrzenie w przyszłość, w karman czyli chiromancję. Z chirologii wywodzi się metoda oznaczania osób z pomocą odcisków palców. 

Chirografia - gr. cheir - ręka, grapho - piszę - w tym wypadku przeprowadza się szczegółową analizę i opis linii, a także znaków na dłoni. 

Medytacje Światła Plejad i Plejadanie

Plejady i Plejadanie - Medytacje Światła Plejad 

Plejady (gr. Πλειαδες) – w greckiej mitologii siedem córek Atlasa i okeanidy Plejone (wg poematu Kallimacha ich matką była królowa Amazonek), siostry Hiad oraz Hyasa. Bywa, że do Plejad zalicza się również Kalipso i Dione. Plejady były towarzyszkami Artemidy. Ścigane przez Oriona, zostały uratowane przez Zeusa, który przeniósł je na firmament w postaci gwiazd. Odmienna wersja mitu o siedmiu siostrach mówi, że wraz ze swymi siostrami Hiadami przemieniły się w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Wschód Plejad był znakiem rozpoczynającym okres żeglugi (1-15 maja), a zachód (w listopadzie) okres burz. Mit o córkach Atlasa miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska. Plejady są źródłem nazwy gromady otwartej o tej samej nazwie, która to gromada z kolei jest źródłem nazwy marki Subaru, produkowanej przez Fuji Heavy Industries. 

Plejady - Medytacje Światła z Plejad

Plejady (w katalogu Messiera M45 lub Messier 45; inne nazwy: Baby, Kurczęta, Kokoszki, Siedem Sióstr, Subaru) – są najbardziej znaną gromadą otwartą na niebie. Swoją popularność zawdzięczają głównie temu, że można je swobodnie podziwiać nawet nieuzbrojonym okiem. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od nas o około 400 lat świetlnych (126 parseków). Ta młoda gromada – mająca około 100 mln lat – jest otoczona piękną, niebieską mgławicą, która widoczna jest na zdjęciach wykonanych odpowiednią techniką. Pomimo tego, że Plejady widać gołym okiem, lepszy efekt wizualny osiągniemy używając zwykłej lornetki. Plejady mają charakterystyczny kształt, który przypomina znacznie pomniejszoną Małą Niedźwiedzicę. Zawiera ona kilkaset gwiazd, spośród których 10 najjaśniejszych ma indywidualne nazwy. Są to: Taygeta, Maja, Asterope, Sterope II, Merope, Plejone, Alcyone, Atlas, Calaneo i Electra. Większość spośród nich to błękitne olbrzymy typu widmowego B. Ich jasność wynosi od 3,0 do 5,9m. Nazwa tej gromady nawiązuje do greckiego mitu o Plejadach, choć wiele innych prastarych kultur na całym świecie poświęcało im szczególną uwagę. Gromada M45 jest najlepiej widoczna na polskim niebie od października do marca. Najlepsze warunki do obserwacji są w grudniu około godziny 23.00. Plejady znajdują się w gwiazdozbiorze Byka.

Wiek Plejad to około 100 milionów lat; są to głównie młode, gorące gwiazdy, młodsze od naszego Słońca mniej więcej 50 razy. Odległość od Ziemi – około 400 lat świetlnych, różne źródła podają od 380 do 541 lat świetlnych. Gromada obejmuje około 500 gwiazd, a jej średnica to około 12 lat świetlnych; na niebie widoczne w kwadracie o wymiarach 60' x 60'[2]. Jasność Plejad widzialna z Ziemi jasność to około 1,4m; w rzeczywistości najjaśniejsze gwiazdy należące do M45 są jaśniejsze od Słońca od 40 do 100 razy! Najjaśniejsze w kolejności widziane gwiazdy Plejad to: Alcyone, Atlas, Electra, Maia, Merope, Taygeta, Pleione, Celaeno, Asterope, Sterope II. Cała gromada jest otoczona bardzo słabo widzialną mgławicą refleksyjną, pozostałością po "gwiezdnym żłobku", który wyprodukował te gwiazdy. Mgławicę tę najlepiej widać na zdjęciach wykonanych techniką długiego naświetlania (jak to powyżej). XIX-wieczny niemiecki obserwator Heinrich Louis d'Arrest zaobserwował, że mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna (lub ledwie dostrzegalna) w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w szukaczach tychże teleskopów. Światło mgławicy otulającej Plejady jest przedmiotem skupienia i kontemplacji w jodze, tantrze jak i w zachodnich szkołach ezoterycznych. Światło Plejad sugerowane jest jako pożądany duchowy wpływ nawet w Biblii. 

Anielscy Ludzie Indygo - Anioły i Joga

Anielskie Dusze Ludzi: Indygo - Kryształowe - Tęczowe

Tradycyjna Joga w znacznej mierze poświęcona jest kontemplacji poznawania sfer niebiańskich oraz wyższych, anielskich form istnienia. Znaczna część zaawansowanej drogi rozwoju duchowego dotyczy wędrowaniu poprzez świat anielski, kazualny, wymaga praktyki wcielania anielskich cech i atrybutów istnienia oraz prowadzenia życia i działalności zgodnie z prawami i zasadami jakimi kierują się aniołowie, istoty światła, władcy świtu, archaniołowie, arhatowie i niebiańskie bóstwa czyli władcy niebios. W szczególności Laja Krija Joga nazywana jest niebiańską ścieżką anielskiego, oświeconego życia. 

Charakterystyczne cechy ludzi-aniołów  

Ludzie-Anioły wcielają się pośród zwyczajnej ludzkości, aby żyć na tej Ziemi, pośród zwykłych ludzi jako istoty „nie z tego świata”! Poczucie kosmicznego pochodzenia, niepasowania do ogółu ludzi, wrażenie przynależności do innego poziomu bytu, to zwykle bardzo proste oznaki anielskiej natury i jej inności. Anielskie dusze, dewaiczne natury są w swej istocie bardzo ufne i prostolinijne, szczere aż do bólu i uczciwe i często trudno im jest funkcjonować wśród demonicznej, asurowej ludzkości pełnej fałszu, obłudy i rozmaitych intryg. Anioły wcielone w ludzkie ciała nie tworzą mocnych więzów z ziemskimi istotami ani z rzeczami, a suwerenność, niezależność i wyraźna odmienność jest w nich bardzo wyraźna. Anioł idzie przez ziemskie życie nie oglądając się wstecz i nie jest przywiązany do tego, co przemija ani do tych, którzy odchodzą. Jeśli ludzka istota pokocha Anioła z wzajemnością, może być pewna uczucia, ale jak odejdzie, to musi wiedzieć, ze nie ma już powrotu, gdyż Anioły nie wracają do przeszłości i nie bawią się w demoniczną grę rozstań i powrotów, jaką lubią asurowi ludzie. Anielska natura spontanicznie popada w nastrój refleksji i zadumy w czasie wschodu i zachodu Słońca oraz w czasie pełni Księżyca, które bardzo lubi oglądać. Człowiek anielski zwykle od dzieciństwa oddaje się spontanicznej, prostej kontemplacji i unika miejsc oraz rzeczy sztucznych, nienaturalnych, a wybiera wszystko to, co naturalne i ożywione ręką Stwórcy!

Kto ma rozwiniętą eteryczną zdolność postrzegania, ten na czołach i dłoniach anielskich ludzi może widzieć pewne subtelne znaki pokazujące, w jakich niebiańskich hierarchiach umiejscowiona jest Dusza i jaka jest jej misja czy rola na tej Ziemi, w ludzkiej inkarnacji. Poczucie ważnego celu czy wzniosłej misji towarzyszy anielskim duszom już od dzieciństwa i potrafią z wielką mocą, na przekór ziemskim przeciwnościom skierować się ku swej duchowej aktywności. Każda anielska osoba posiada na Ziemi swoje wcielone duchowe zwierzchnictwo, które rozpoznaje jako duchowego Mistrza czy Nauczyciela i którego trzyma się wiernie w całym biegu swojego życia. Budzenie się anielskich dusz miewa miejsce zwykle w wieku 16-tu lub 25-ciu lat rozpoczęcia biegu ziemskiego wcielenia. Ludzie-Anioły mają naturalny wstręt i niechęć do wszelkich toksycznych i oszałamiających środków, jakich używają ludzie. W naturalny sposób wcielony aniołek nie chce jeść mięsa ani pić alkoholu, unika narkotyków i toksycznych leków, unika wielu ziemskich zwyczajów i zabobonów, które nie mają oparcia w prawach i zasadach Niebiańskiego Życia. Anielska osoba dąży do wzniosłych, idealistycznych sposobów życia i funkcjonowania i zwykle nie jest od dzieciństwa rozumiana przez swoje otoczenie. Dziwi się oszustwom, plotkom i obłudnemu zakłamaniu ludzi, czując, że nie tak wedle praw natury należy postępować. Jednocześnie jest osobą, która żyje w przyjaźni ze zwierzętami i roślinami, potrafiąc się z nimi doskonale porozumiewać! Kiedy anielska osoba pozna się na ludziach i ich biednych zwyczajach, będzie się starała wyraźnie podkreślić swą odmienność i przynależność do innego, wyższego świata, co bywa często przyczyną dramatycznych przeżyć. 

Joga - Droga Zdrowia i Długowieczności

Joga - droga zdrowia, szczęśliwości i długowieczności 

Starożytna Joga doskonale wpisuje się w jogiczne tradycje kultywowania dobrego zdrowia, szczęśliwości i długowieczności. Miliony ludzi marzy o długowieczności, o długim życiu, a przecież jest wiele rozmaitych przyczynków, aby móc maksymalnie zdrowo i długo żyć na tej Ziemi, a wiele z nich powtarzają Mędrcy i Prorocy od tysięcy lat, a i uznają i przypominają uczciwi naukowcy w każdej epoce. Odżywianie, emocjonalny spokój i respektowanie kilku odwiecznych Praw Natury daje obraz elementarnych podstaw długiego i zdrowego życia. Można rozpamiętywać starożytne długowieczne społeczności i brać ich styl życia za wzór do naśladowania, chociaż i dzisiaj nie brakuje ludzi i społeczności długowiecznych. Zorientowanie odżywiania na pokarm roślinny, jarski z okresowymi postami, odpoczynkami od jedzenia, picie zdrowej, czystej źródlanej wody, spanie w nocy, a czuwanie w dzień, jedzenie z umiarem bez przejadania się, dużo ruchu na świeżym powietrzu wśród przyrody, emocjonalne wyciszenie, unikanie zmartwień, szoków i stresów - to wszystko są niezmienne dobre rady dla ludzkości, aby żyć zdrowo i długo. 

Pranam-Asana - pozycja skupienia, energetyzacji i medytacji

Długość życia wzrasta wraz z poziomem wykształcenia, a ludzie, którzy ciągle się uczą i dokształcają, poznają i badają żyją przeciętnie nawet i 20 lat dłużej niźli ci, którzy nie wykazują chęci do uczenia, poznawania, badania i studiowania. Pogłębianie wiedzy i zrozumienia jest istotnym czynnikiem dla zdrowia i długowieczności, ludzie uczeni i uczący się generalnie też mniej chorują, o czym trzeba każdemu przypominać. Rozwiązywanie zagadek i łamigłówek, gromadzenie wiedzy sprzyja długiemu życiu i wykorzystaniu genu długości życia do maksimum, a ludzki organizm wedle mądrości starożytnych zaprogramowany jest na około 120 lat jako na średni, przeciętny wiek osiągalny przez całe społeczeństwo. Można powiedzieć, że zdrowy tryb życia obrazuje ilość stulatków w społeczeństwie ludzi. Uczcie się, o ludzie, i dokształcajcie, a im bardziej wszechstronna wasza wiedza, tym lepiej dla waszego zdrowia, życia i długowieczności!

Oprócz porad ewidentnych jak właściwe dla zdrowia odżywianie jarskie, roślinne oparte na zbożach i nasionach, owocach i warzywach czy orzechach musi człowiek unikać rzeczy, które krew i nieszczęście sprowadzają na jego głowę, a przecież rozmyślając o dobrym życiu pierwszych ludzi w rajskim Ogrodzie Wschodu, w Ogrodzie Eden bardzo łatwo nauczyć się zasad życia. Unikanie trucizn takich jak alkohol, które zdecydowanie niszczą i degenerują mózg uniemożliwiając uczenie i poznawanie oraz degenerując charakter i powodując choroby, człowiek zdecydowanie poprawia swoje zdrowie i wydłuża życie. Istniały kiedyś cywilizacje długowieczne, gdzie czas życia człowieka mierzono tysiącleciem, a był to Złoty Wiek ludzkości, niestety złe i niegodziwe życie, zjadanie ciał zabitych zwierząt, picie alkoholu, odmowa edukacji spowodowały upadek rasy długowiecznych ludzi i skrócenie czasu ich życia do około 120 lat, a często do 60 i 70 lat zaledwie! 

Joga i tajemna wiedza o czakrach

Anahata - Rozwój ćakramu serca 

Anahata, Sanskryckie: अनाहत, Anāhata - to według tradycji hinduskiej ćakra serca, przyjaźni, sympatii, życzliwości, współczucia, miłosierdzia, miłości, światła i pozytywnych emocji. Ćakra związana z energiami leczniczymi i posiadająca lecznicze właściwości i możliwość ich pobudzania. Ćakra anahata, serce, to ośrodek żywiołu powietrza, kwiat lotosu o dwunastu płatkach budzących się z wnętrza w czterech pączkach po trzy płatki, co oznacza cztery wielkie cykle składające się z trzech małych cykli praktyki z sercem. Mistrzowie Wschodu nauczają, że podstawowy rozwój ośrodka serca trwa przez 12 lat. Jest to cykl jaki uczeń spędza ze swoim Mistrzem, Śri Guru, aby poprzez naukę, praktykę i służbę duchową mógł rozbudzić, oczyścić i rozwinąć ćakram serca o dwunastu płatkach.

Anahata - Ośrodek Serca - Podstawowa symbolika i kolor

Jednym z aspektów rozwoju serca jest astrologia wedyjska jako wiedza o słonecznych znakach zodiaku. Rozwój ośrodka serca wyznaczają kolejne płatki lotosu Anahata, których jest dwanaście. Symbolem jest wedyjska gwiazda sześcioramienna, a mantrą nasienną sylaba "Yam". Symbolem duszy jest jasny, nieruchomy płomień. Należy podkreślić, że ludzie, którzy nie przeszli cyklu 12-tu lat praktyki inicjacyjnej pod kierunkiem Mistrza, żyjącego Śri Guru na pewno nie są ludźmi serca i nie rozwinęli ćakramu Anahata, który przez czystą więź z Mistrzem Mądrości, poprzez czystą, nieskalaną więź z Guru się rozwija. Praktyki promienia harmonii, piękna i sztuki z białym światłem oraz lecznicze energie zielonkawego światła o odcieniu wiosennej zieleni - to podstawa kolorystyka znana z medytacji serca. 

Starożytni Ryszi, Mistrzowie Mądrości nauczali, że SERCE rozwija się w dwunastu wielkich etapach czy kręgach. Lekcje podstawowe nauk duchowych serca związane są zwykle z liczbą 144 - czyli 12x12. Przy okazji wspomina się o 144 tysiącach Mistrzów Oświeconych czy Świętych, którzy opiekują się rozwojem duchowym ludzkości jako tzw. Duchowa Hierarchia Mistrzów Mądrości z Himalajów. Bardziej szczegółowo Ryszi (Oświeceni Mistrzowie Mądrości) wspominają o liczbie 12x12x12 czyli 1728 lub 12 cykli po 144 bardziej szczegółowych Lekcji Serca jakie musi opanować w praktyce adept, aby przybliżyć się do Oświecenia. Nauka to nie tylko przeczytanie lekcji duchowej wiedzy, ale jej zapamiętanie i praktyczne wcielenie we własnym życiu, przerobienie nauki w swoim codziennym życiu. Oto prawdziwy wymiar serca. Oto Krąg Hrid, Krąg Nauk Serca. 

Rozwój Duchowy i Ścieżka Próbna

Rozwój Duchowy - Ezoteryczna Ścieżka Próbna 

Ścieżka Próbna poprzedza Ścieżkę Wtajemniczenia, Ścieżkę Świętości i jest przygotowaniem do Wtajemniczenia. Oznacza ona takie okresy w życiu człowieka, w których decyduje się on coraz mocniej stanąć po stronie sił prowadzących do ewolucji i pracować nad kształceniem swego charakteru. Kandydat na ucznia duchowego bierze się w garść, rozwija właściwości, których brak odczuwa, i gorliwie usiłuje opanować osobowość. Z własnej i nieprzymuszonej woli rozwija ciało przyczynowe (sutrama-manas), uzupełnia jego braki i usiłuje zeń uczynić właściwe naczynie dla pierwiastka duchowego, dla boskiej duszy, dla atmana. Podczas pierwszej inicjacji planetarnej zwanej pierwszym wtajemniczeniem duchowym boskie dziecię rozpoczyna swoją pielgrzymkę boską drogą ku pełni świętości. Pierwsze wtajemniczenie jest początkiem podążania po niebiańskiej Bożej Drodze. Ścieżka Próbna to okres przygotowania przed podjęciem inicjacji i ścieżki wtajemniczenia duchowego. Na ścieżce próbnej, przygotowawczej pewna budowla sprawiedliwego życia, właściwego myślenia i postępowania musi zostać wzniesiona, aby kandydująca do ścieżki wtajemniczenia osoba mogła podjąć proces pierwszego wtajemniczenia duchowego, które w swej istocie jest bardzo silną siedmioczęściową transformacją. 

Duchowe wtajemniczenie jako spływ boskiego światła

Nieśmiertelnym przeznaczeniem budzących się ku wtajemniczeniu dusz ludzkich jest osiągnięcie świadomości Wyższej Jaźni, świadomości Duszy, Atmana, a następnie świadomości Ducha Bożego, Brahmana (Elohim, Allah). Na ścieżce próbnej, przygotowawczej, człowiek uczy się przede wszystkim poznawania siebie i swoich wzorców funkcjonowania, stwierdzania swoich słabostek oraz ich naprawiania, eliminowania. Uczy się on także pracować w roli niewidzialnego pomocnika i przez kilka żywotów wdrażany jest do tego rodzaju pracy służenia innym bezinteresownie. Później, gdy kandydat/ka do ścieżki wtajemniczenia poczyni postępy, odpowiednio udoskonali i uszlachetni swój charakter, rozświetli osobowość boskim światłem, można taką osobę powołać do odpowiedniej duchowej pracy. Uczy się osobę kandydującą podstaw Mądrości Bożej, które musi ugruntować i umocnić, utrwalić, a także wprowadza się na końcowe stopnie Kolegium Duchowej Nauki Bożej czyli Wiedzy Ezoterycznej, Mistyki. Uczeń jest już wtedy osobiście znany któremuś z wielkich mistrzów duchowych Hierarchii Światłości i pozostaje pod opieką starszych uczniów tego Mistrza Mądrości w celu określonego nauczania. Jeśli kandydat/ka czyni odpowiednie postępy pozostaje pod kierownictwem ucznia wtajemniczonego zgodnie z zasadą starszeństwa rangi mądrości i mocy duchowej. 

Bardziej rozwinięte jaźnie i te, które skłaniają się ku życiu duchowemu, a nie wstąpiły jeszcze na ścieżkę próbną, słuchają nauk uczniów ze ścieżki próbnej, a czasem tworzy się dla nich wielkie grupy, które ku ich pożytkowi prowadzą wtajemniczeni pierwszego i rzadziej drugiego stopnia wedle jednego z siedmiu promieni skupienia świadomości o jakich naucza ezoteryczna wiedza tajemna. Praca tych grup jest raczej bardzo początkująca i podstawowa, jakkolwiek ze światowego punktu widzenia jest odrobinkę okultystyczna czy ezoteryczna. Pod nadzorem instruktorów jaźnie te uczą się jak być pomocnikami przy czym tych ostatnich wybiera się zwykle z pośród najbardziej rozwiniętych duchowo, rozświetlonych boskim światłem. Bardziej zaawansowani i ci, którzy znajdują się już na ścieżce próbnej i zbliżają się do wrót planetarnej inicjacji, zatrudnieni są w tym, co można by nazwać pracą wyspecjalizowaną, i tworzą grupę pomocników, asystentów dla członków Duchowej Hierarchii Mistrzów Mądrości. 

Medytacja Trójkątów Światła

Medytacja Trójkątów Światła 

W przypadku kiedy formowanie grupy medytacji transmisji światła lub przyłączenie się do grupy MT na planie fizycznym nie jest możliwe, stworzenie świetlanej triady - trójkąta medytacyjnego z dwoma innymi osobami daje możliwość brania udziału w tej formie służby duchowej, choć nie jest to już taki sam poziom mocy światła. Trójkąt Światła jest grupą trzech osób, które łączą się w myślach na kilkadziesiąt minut twórczej medytacji. Nie muszą oni mieszkać w tej samej okolicy, i nie jest konieczne synchronizowanie godziny do wykonania tej pracy. Ponieważ więzi trójkąta światła zbudowane zostaną z substancji mentalnej, mogą być ożywione nawet wtedy kiedy tylko jeden z uczestników wykonuje tę pracę. 

Medytacja Trójkatów Światła i Transmisja Światła

Praca w trójkącie światła jest prosta. Mentalnie połącz się z pozostałymi uczestnikami. Wtedy powiedz na głos (jeśli to możliwe) Wielką Inwokację. Zobacz swój trójkąt światła połączony ze wszystkimi innymi trójkątami i z grupami transmisyjnymi i medytacyjnymi na Ziemi. Zobacz jak to białe światło krąży w tej sieci punktów ogniskowych i rozprzestrzenia się aby otoczyć świat, pomagając w ten sposób strumieniem Światła i Miłości objąć całą ludzkość. Poprzez zastosowanie metody trójkątów światła, jest wytwarzana i pielęgnowana sieć boskiego Białego Światła i dobrej woli pokrywająca całą planetę. Sieć Światła dostarcza niezbędnych splecionych włókien oświetlonej mentalnej substancji, przez które przepłynąć może duchowa energia. Praca w trójkątach światła jest drogocenną służbą ludzkości i może być wykonywana razem z Medytacją Transmisyjną. 

Grupy transmisyjne i trójkąty światła są ogniwami pomiędzy Duchową Hierarchią Mistrzów Braterstwa Światłości i uczniami duchowymi oraz wtajemniczonymi pracującymi na planie zewnętrznym, w ludzkich inkarnacjach. Pomagają one budować most od ludzkości do duchowego królestwa światłości. Więc bez przerwy będzie istnieć potrzeba na tę pracę, aby pomóc ludzkości w wykorzystaniu sposobności, jaką umożliwia obecność Dźagadguru, Kalkina-Maitreya między nami. Jest to służba duchowa, w której możemy zaangażować się do końca życia, wiedząc że pomagamy w wielkiej przemianie prowadzącej do nadejścia Nowej Ery Wodnika. Nie ma rozwoju duchowego bez medytacji światła w triadach oraz grupach!

Rozwój duchowy i duchowość

Rozwój duchowy, duchowość i uduchowienie 

Jeszcze na przełomie XIX i XX wieku rzadko zadawano sobie publicznie pytanie czym jest duchowość. Sam termin zaczął być częściej używany dopiero w połowie XX wieku, po II wojnie światowej, gdyż wcześniej używano terminów takich jak "mistyka" czy "ezoteryka". Od tego czasu jego popularność rośnie, ale także ulega zbanalizowaniu i licznym wypaczeniom. Seria zatytułowana „Classics of Western Spirituality” (Klasyka Zachodniej Duchowości), której pierwszy tom ukazał się w 1978 roku, stanowi jedno z najważniejszych przedsięwzięć wydawniczych czasów końca XX wieku. Reakcja czytelników na tę serię była tak entuzjastyczna, że wydawcy, zamiast jak to początkowo planowano zakończyć ją po wydaniu określonej liczby tomów, zdecydowali się pozostawić ją otwartą. W ostatnim ćwierćwieczu XX stulecia zapoczątkowano również inną ważną serię wydawniczą, „World Spirituality: An Encyclopedic History of the Religious Quest” (Duchowość  świata. Encyklopedia historii poszukiwań religijnych), która planowana jest na dwadzieścia pięć  tomów. Duchowość może być rozumiana jako wewnętrzne pogłębienie treści wierzeń i przekazu religijnego. Można ją także ujmować jako bardziej świadome przyjęcie doświadczenia religijnego czy wyższy wymiar życia religijnego. 

Rozwój duchowy - Mistrz światłości i uczniowie duchowości

Generalnie pozytywna reakcja, z jaką spotkały się oba przedsięwzięcia wydawnicze, jest tylko jednym z dowodów na powszechny charakter obecnego zainteresowania duchowością i jej praktykowaniem. O ile niegdyś określenie „duchowy” miewało wręcz negatywny wydźwięk – wiążący się z insynuacją, że ci, którzy skłaniają się ku duchowości, to osoby „bujające w obłokach” czy nieodpowiedzialne – dzisiaj często używa się go w znaczeniu pozytywnym, np. gdy ktoś głosi, że „chociaż nie jest religijny, bardzo pociąga go duchowość”. Jednak ludzie mogą pod terminem "duchowość" czy "rozwój duchowy" rozumieć  całkiem odmienne rzeczy, a cz powinni wszystko to, co kryje się w mistycyzmie, ezoteryce czyli okultyzmie. Do wyjaśnienia, jak w niniejszej pracy będziemy rozumieć  pojęcia „duchowy” i „duchowość ”, pomocne będzie przeanalizowanie rdzennego znaczenia obu wyrazów.  Łacińskie słowo "spirare" znaczy „oddychać”, zaś pokrewny mu przymiotnik "spiritualis" oznacza tyle co „związany z oddychaniem lub powietrzem”, zatem wszystko co wiąże się z duchowością i rozwojem duchowym wiąże się z praktykami oddechowymi i ich subtelnymi energiami (pneumami) na wzór ćwiczeń pranajamicznych znanych z indyjskiej jogi. 

Rozwój duchowy człowieka dokonuje się przede wszystkim poprzez odpowiednio prowadzone życie. Nieporozumieniem jest wyodrębnianie rozwoju duchowego z nurtu codziennych spraw, traktowanie jako celu samego w sobie, nie koniecznie pokrywającego się z celami życiowymi człowieka. Rozwój duchowy dokonuje się poprzez pracę, rozwiązywanie problemów, kontakty, nawet przelotne z innymi ludźmi, poprzez obserwowanie świata i ustosunkowywanie się do niego, a w istotnej części poprzez właściwą relację z Mistrzem Duchowym i proces inicjacyjnego wtajemniczenia. Takie traktowanie rozwoju duchowego jest jednym z elementów wzmacniających harmonię wewnętrzną człowieka, tak ważną dla jego dobrego, zadowalającego funkcjonowania. Ścieżka rozwoju duchowego od wieków nazwana jest Apyayaną czyli pojazdem życia wewnętrznego. 

Duchowa Moc Zaświatów - Rei Ryoku

Moc Duchowa - Moc Świata Dusz Zmarłych 

Nie jest łatwo pisać czy mówić o tym, co dla samej japońskiej tradycji jest tematem tabu, a wszystko co dotyczy zaświatów, śmierci i życia pozagrobowego oraz mocy od istot z tamtej strony jest pewnym silnym tabu, które młodsze pokolenie próbuje przełamać. 

Droga Bogów - Shinto - Rozwój Mocy Duchowej

Nazwę „Japonia”, Nihon, można przełożyć na język polski jako „Kraj Wschodzącego Słońca”. Innym popularnym i romantycznym określeniem jest „Kraj Kwitnącej Wiśni”. Sintoiści nazwali jednak swą ojczyznę „Krajem Tysiąca Bogów” i jest to miano niezwykle trafne. W tradycyjnej mitologii japońskiej aż roi się od kami, czyli bóstw; tutaj każdy człowiek, stworzenie, nawet przedmiot posiada wiecznotrwałą duszę, która nie zniknie wraz z ciałem po śmierci. Samo słowo sinto (lub shinto) znaczy tyle co „droga bóstw” - kami no michi (kami-no-miczi). Yomi - Kraina Ciemności czy Podziemia, to po prostu mroczne podziemie, wypełnione stęchłym nieżyciem, spokojnym istnieniem. Niektórym duszom zdarza się opuszczać to miejsce i nawiedzać żywych, najczęściej gdy mają jakieś sprawy do załatwienia „po tamtej stronie” – związane bądź z miłością i opieką, bądź z zemstą i pragnieniem sprawiedliwości. Włóczą się więc Obake, czyli dusze zmarłych, niektóre przypominające ludzi - te dobre, które do świata oświetlanego słońcem przygnane zostały przez pozytywne uczucia, inne nie za bardzo. Blade, okryte całunami sylwetki upiorów pozbawionych nóg, sunących nieśpiesznie nad powierzchnią ziemi, wędrują pośród żywych. Szukają ludzi, którzy skrzywdzili ich za życia, ale nie wahają się prześladować również tych przypadkiem napotkanych. To zresztą ponoć dość powszechne zjawisko, opowiadania o spotkaniach z duchami były w Japonii zawsze bardzo popularne.

W zależności od lokalnego mitu, jak również tłumaczenia, możemy mówić o Yomi 黄泉 or 黄泉の国 Żółtych Źródłach (Studniach), (chiń. Huángquán),  jako o Krainie Umarłych, Podziemnej Krainie Umarłych, Krainie Ciemności, Krainie Korzeni lub Głębokiej Krainie. Opis Yomi w Kojiki może odzwierciedlać wczesne japońskie praktyki chowania zmarłych w grobowcach, których wejście pieczętowane jest przy pomocy wielkiego głazu - tak, jak uczynił to Izanagi, by uciec przed obławą Izanami. Miejsce to, fizycznie, jest utożsamiane z jaskinią na wybrzeżu Shimane. W niektórych manuskryptach japońskich o Krainie Umarłych pisze się jako o Ne no Kuni (Kraina za Morzem). Yanagita Kunio w „Teihon Yanagita Kunio shu” rozważa wariant, w którym wizja Japońskiej mitologicznej Krainy Umarłych jest kombinacją dwóch koncepcji, pochodzących z różnych źródeł. Yanagita Kunio wysnuwa teorię, w której Ne no Kuni ma swe korzenie we wschodniej Azji, gdzie było określeniem używanym w odniesieniu do Japonii. Dopiero z czasem Ne no Kuni zaczęto utożsamiać z Yomi no Kuni, za sprawą wierzeń ludów z północnej Azji. 

Siedem Promieni Ewolucji Dusz Ludzkich

Siedem Promieni Ewolucji Dusz Ludzkich

Koncept Siedmiu Promieni Ewolucji Dusz pochodzi z tajemnej wiedzy Wschodu, a znany był już grupom teozofii, białej magii, okultyzmu i ezoteryki w XIX wieku. Wiedzę o Siedmiu Promieniach przekazywano na spotkaniach członków tajemnych szkół, grup i bractw ezoterycznych w sekrecie, często tylko tym, którzy dłużej i głębiej zaangażowali się w studia nauk hermetycznych. Wiedza ta znana była wtajemniczonych w misteria ezoterycznego i hermetycznego Braterstwa Mitry (Mithra). 

Siedem Promieni Ewolucji Dusz

Promienie kosmiczne, niebiańskie, promienie ewolucji dusz są bardzo ważnym aspektem, falą energii z kosmosu, z niebios, ze źródła, od Stwórcy dusz. Jest wiele typów promieni napływających na Ziemię z trzech lub więcej uniwersalnych poziomów niebiańskich, z trzech hierarchii anielskich. Każdego z nas prowadzi czy raczej wspiera co najmniej jeden promień kosmiczny, promień świadomości, promień ewolucji duszy (atmana). Głównym jest osobisty promień duszy, chociaż wielu z praktykujących ma 2 lub więcej prowadzących promieni. Jednak aby połączyć się z uniwersum potrzebne jest 7 promieni kosmicznych. Dusze wyżej duchowo rozwinięte są zasilane promieniami o wyższych oktawach z wyższych poziomów kosmicznych. Budząca się energia Kundalini Śakti w większym stopniu jest uzależniona od promieni kosmicznych. Kiedy w ciele następuje większa aktywność Energii Kundalini i przyłączenie się 7 promieni następuje zjednoczenie człowieka z Uniwersum, z Paramatmanem. Taki człowiek jest w pełni połączony z 7-ma kosmicznymi ośrodkami. 

Uczniowie ścieżki duchowego rozwoju ewoluują w obrębie jednego z siedmiu głównych promieni ewolucji dusz. Można powiedzieć, że trzy promienie aspektu oraz cztery promienie atrybutu wyznaczają siedem klas ewolucji dusz z jakimi stykają się mistrzowie Duchowej Hierarchii. Siedem promieni ewolucji to okultystyczny koncept, który rozprzestrzenił się w wielu dawnych religiach misteryjnych i szkołach hermetycznej duchowości. Tajemna Wiedza o siedmiu promieniach znana jest dobrzy przynajmniej od VI wieku p.e.ch. (BCE), zarówno wśród Aryan (Ariów) w Indii jak i w zachodniej kulturze duchowości i ezoteryki. Wiedza o siedmiu promieniach ewolucji dusz widoczna jest w gnozie i tradycjach mitraickich, które rozpowszechniały się w Cesarstwie Rzymskim. Nawet podziały niebios na siedem sfer, liczba siedmiu archaniołów w ezoterycznym chrześcijaństwie i kabale czy siedem inicjacji wtajemniczających w kolejne poziomy Szkół Ezoterycznych pokazują ślady wiedzy o siedmiu promieniach. Każdy z Promieni Świadomości wchłaniany jest przez system energetyczny człowieka oraz szczególnie przez jeden z ośrodków rozwoju świadomości czyli przez jedną z ćakr. 

Fioletowy Płomień - Mistyka Transmutacji

Fioletowy Płomień Boskości 

Barwa fioletowa (fiolet) – to światło o długości od 380 do 450 nm. Fioletowy kolor od zawsze kojarzył się z boską władzą, uduchowieniem i szlachetnością. Podobna do fioletu purpura była bardzo cennym barwnikiem naturalnym, uzyskiwanym z niektórych gatunków małży, używano jej w starożytności, a później w średniowieczu, do farbowania płaszczy osób piastujących wysokie stanowiska. W religii chrześcijańskiej purpura symbolizuje męczeństwo, w imperialnej Anglii była jedynym kolorem, którym w czasie żałoby można było dopełnić odcienie szarego i czarnego, przez co aż do początku XIX wieku był uważany za kolor ponury. W latach 60-tych XX wieku fiolet stał się kolorem buntu i przemian, uznawano go za niekonwencjonalny i prowokujący, zaś odcienie fioletu stały się symbolem młodości i poszukiwania wolności. W Tajlandii fiolet jest kolorem żałoby dla wdów, kolorem oczyszczenia po zmarłym mężu. Ametyst, kamień trzeźwości, jest minerałem o barwie fioletowej bardzo przydatnym do robienia tematycznych amuletów. 

Punkt Światła i Fioletowy Blask

Fioletowy Płomień to jeden z siedmiu Boskich Promieni Ewolucji Dusz przenikających przez otaczający naszą planetę mrok. Świat ziemski, w którym obecnie żyjemy jest bardzo skutecznie oddzielony od swobodnego przepływu tych promieni. Siła ich przenikania zależy w tym układzie przede wszystkim od tego, jak wiele z ich oświecającej mocy zostanie przyciągnięte i przetransformowane przez istoty ten świat zamieszkujące, czyli przez ludzi tu obecnych. Fioletowy Płomień to wibracja po części niezwykła i w naszej rzeczywistości rzadka jak Płomień Diamentowy. Jest również czysta i mocna jak diament oraz jasna jak jego blask. Fioletowy Promień to ultraszybka siła sprawcza uwalniająca od negatywnego karmana, która wnika w strukturę rzeczywistości zmieniając ją u podstaw, na poziomie przyczynowym i atomowym. Jest to moc duchowego światła, moc światła duszy, nie znająca barier ani przeszkód karmicznych, moc ostateczna znosząca wiele ludzkich indywidualnych ograniczeń, splątań, uwarunkowań. 

Pracujemy z Fioletowym Płomieniem dla oczyszczania od negatywności karmicznych, oczyszczania astralnych demonicznych podpięć pod ciała duchowe, system energetyczny nadis i czakry pacjentów w uzdrawianiu. Gdy zaczynamy pracę z Fioletowym Płomieniem, zwracajmy uwagę na efekt który nazywa się psychicznym wyjałowieniem. Fioletowy Płomień działa oczyszczająco na zanieczyszczone ciała duchowe jak psychiczny Ludwik czy Domestos. Jeśli boli za bardzo, przerywamy cykl oczyszczania lub uzupełniamy kurację naprzemiennie wielkimi strumieniami energii duchowej życzliwości, sympatii i przyjaźni, Maitri. Ważne jest aby praktykować w grupie o wzajemnie przyjacielskim i życzliwym nastawieniu. Fioletowy Płomień rozważa się często jako alternatywny dla oczyszczającego Purpurowego Płomienia. Odczuwamy fioletowy jako płomień Boskiego Ognia, Agni, o znacznie większej energii przenikającej wszystkie zakamarki ciał duchowych uzdrawianej istoty. Płomień Purpurowy ma łagodniejsze działanie, jakby ślizga się po wierzchu uzdrawianej osoby. Z tego powodu na początek kuracji oczyszczającej często wybieramy Płomień Purpurowy albo Płomień Różowy, a dopiero do doczyszczania używamy Płomień Fioletowy. 

Tantra - Duchowa Biała Magia

Tantra – Duchowa Praktyka Białej Magii

Tantra, Ćakry i Kundalini to starożytne pojęcia, którego korzenie sięgają w głąb tysiącleci cywilizacji indyjskich cywilizacji, w tym kultury wedyjskiej i tybetańskiej. Można wiarygodnie stwierdzić przynależność pojęcia tantra do konkretnej kultury, języka i tradycji, a jest to kultura indyjska oraz sanskryt. W tłumaczeniu z sanskrytu słowo "tantra" oznacza między innymi "rozszerzyć się", "rozszerzać", "tkać" i "zasada". Tantra uchodzi za orientalną tradycję boskiej magii i okultyzmu, oczywiście w pozytywnym i dobroczynnym aspekcie tych słów. Magia w Persji była duchowością praktykowaną przez Bogów Nieba, a dopiero zepsuci ludzie przez jej nadużywanie nadali jej kiepskie skojarzenia. Magami byli kapłani Zaratusztrianizmu. Tantrika - oznacza wszystko co tantryczne, a także osobę praktykującą Tantra Jogę. Tantra Joga zajmuje się także przekazywaniem form tanecznych, znanych jako taniec śiwaicki czy Nata Śiwanataradża. 

Śiwa Mahadewa - Mistrz Założyciel Jogi i Tantry

Z TANTRĄ na Zachodzie, w tym w Polsce często mylona jest orientalna, indyjska Jadu Tuna (Jadoo Toona, jadu tona, jaDU tUNa), w spolszczeniu Dźadu Tuna. Termin Dżadu Tuna oznacza dokładnie czarną magię, czarnoksięstwo, czarną magię w sensie złej i szkodliwej magii. Jadu Tuna to zawiera m.in. orgazmiczne praktyki seksualne dla pozyskania energii życiowej partnera (-rki) oraz dla celów magicznych. Czarna magia, czyli Jadu Tuna nie jest jednak w żaden sposób częścią duchowej tradycji ezoterycznej jaką jest tantra, tantra joga czy kundalini joga, a ogólnie Laja Joga. Cechą szczególną osób z uszkodzoną, obróconą ku patali, ku podziemnym światom demonów muladharą jest zwykle dwesza, awersja, niechęć, nienawiść, do boskich guru (mistrzów światłości), awatarów, dewów i dewi czyli do bóstw nieba oraz do niebiańskich bogiń, niechęć do Boga, nawet do wymawiania Imion Boga, niechęć do wszelkich religii, które mogłyby ku Bogu skierować. Czarni magowie zwykle w sposób dość agresywny i impertynencki zwalczają sam ideał boskiego guru, awatara, dewów - manifestując fałszywie swoją rzekomą wolność i niezależność, niezwiązanie z nikim i z niczym po dobrej, światłej stronie istnienia, podczas gdy w rzeczywistości są to osoby najbardziej związane toksycznymi demonicznymi uwarunkowaniami, w tym dewiacjami i zboczeniami.

Należy jednak podkreślić, że na Zachodzie, w tym w Polsce wiele osób prowadzących pod szyldem Tantry czy Tantra Jogi albo Kundalini Jogi rozmaite rodzaje eksperymentów seksualnych i orgazmicznych celowo ukrywa swój czarnomagiczny i demoniczny charakter, aby jak najwięcej ludzi wprowadzić w błąd i wciągnąć w obręb szkodliwych, czarnomagicznych wpływów. Jeśli nauczanie w szczególności koncentruje się głównie na seksie i orgazmie, zdobywaniu energii przez praktyki seksualne oraz na channelingu, a nie zawiera praktyk z mantrami, bóstwami (dewami), nie są przekazywane inicjacje w śakti, nie ma mudr ani jantr (mandali) to należy przyjąć że uczniów wprowadza się w błąd i zamiast praktykować tantrę, zostali wpakowani z powodu swej niewiedzy w sidła demonicznej czarnej magii Jadu Tuna! 

Ścieżka Uczniostwa Siedmiu Lotosów

O Podążaniu Ścieżką Uczniostwa Siedmiu Lotosów

Czakramy, Czakry, a właściwie, bardziej poprawnie mówiąc: Ćakramy czy Ćakry, to temat wielkiego zainteresowania wśród wszystkich ludzi, którzy wznoszą się w swej subtelności w wyższy, niematerialny wymiar postrzegania rzeczywistości, w subtelne sfery duchowe, mistyczne. Nie ma zaawansowanych poziomów samorozwoju bez pracy z Ćakramami, bez pracy z 4-rema, 7-miomia, 9-cioma lub 12-toma podstawowymi Ośrodkami Świadomości w ludzkim, subtelnym ciele. Ćakramy przynależą do subtelnej rzeczywistości, w której co bardziej światli ludzie doświadczają śnienia, wizji, eksterioryzacji czy doświadczeń związanych ze śmiercią kliniczną. Powłoka zwana eteryczną, witalną czy lingamiczną jako swe główne organy posiada właśnie ćakramy, a szczególnie Siedem z nich, począwszy od dołu tułowia, aż po szczyt głowy i obszar ponad głową, położone w środkowej linii wyprostowanego tułowia stanowią najważniejsze organy Psyche, Duszy czy Jaźni każdej ludzkiej, a także zwierzęcej istoty, która oddycha i porusza się. 

Siedem Czakr - Płatki - Etapy Ewolucji Świadomości

Ośrodki Energii, Ćakramy, rozwijają się prawidłowo i naturalnie, kiedy człowiek trzyma się prosto, kiedy tułów jest wyprostowany, a szyja i głowa mocno osadzone w jednej linii przedłużającej tułów. Podbródek lekko przyciągnięty do szyi, wzrok przed siebie do przodu skierowany, ramiona luźno obciągnięte w dół i do tyłu, tak, że pierś, serce idzie do przodu wyprostowując sylwetkę. Prawidłowa pozycja podczas medytacji, śpiewów, inwokacji, modlitw (mantramów), skupienia czy koncentracji jest bardzo ważna, gdyż osoby garbiące się, skulone, o złamanej czy krzywej sylwetce, same sobie powodują zaburzenia w pracy Ćakramów, co przyczynia się do słabości psychiki, słabości woli, chaosu myśli i chorób fizycznych. Trzymaj się prosto, luźno i swobodnie, ale prosta sylwetka jest najważniejsza i większość ludzi musi ją najpierw dobrze wyćwiczyć!

Siedem Ćakramów osadzonych w jednej pionowej linii, wzdłuż centralnego kanału energii, osi ciała znanej jako Suszumńa jest odbiciem Góry Meru (Sumeru), będącej niczym piramida o Siedmiu Stopniach Wtajemniczenia. Duchowa Ścieżka w swej istocie zawsze zawiera wiedzę o Siedmiu Stopniach Drogi i proces Uczniostwa, wzrostu duchowego odnosi się dokładnie do rozwoju właściwości kolejnych Ośrodków Energii, przyrównywanych symbolicznie do Kwiatów Lotosu, Padmas, o określonej liczbie płatków, cech i właściwości. Tak jak Kwiat wymaga pielęgnacji, podlewania i dbania o warunki, w których może się prawidłowo rozwijać, tak każdy Lotos, Kwiat Duszy wymaga dbałości, podlewania go pięknymi myślami, ćwiczeniami, dźwiękami czy medytacjami. Pełny rozwój każdego kwiatu dopełnia się w odpowiednich cyklach, które trwają wiele lat i jest to po prostu cykl rozwojowy, cykl wzrostu, który musi się dopełnić, aż kwiat rozwinie się i zacznie wydawać pewne ściśle określone Owoce, znane jako Ćakra-Siddhi, Moce Kwiatów Lotosu. Doświadczenia Mistrzów Mądrości jasno pokazują, że Ścieżka Uczniostwa, Ścieżka Rozwoju Ucznia ma ściśle określone etapy, a okres wzrostu, rozwoju, dojrzewania i owocowania każdego Kwiatu, wymaga odpowiedniego Terminowania, nieustannego ćwiczenia się i doskonalenia pod okiem Mistrza, który jest doświadczonym Nauczycielem i Przewodnikiem (Guru).

Mantra - Podstawa praktyki modlitwy

Podstawy Praktyki Modlitewnej Mantra Jogi

Mantra to sylaba, pojedynczy dźwięk albo złożenie kilku sylab dla osiągnięcia specjalnego wibracyjnego działania i wpływu podczas zwyczajnych modlitw, religijnych śpiewów czy magicznych terapii. Typowa Mantra czy mantryczne, udźwiękowione słowo zakończone jest nosową, wibrującą samogłoską, brzmiącą podobnie do „M”. Mantra to tajemne, magiczne słowa służące do połączenia z siłami i mocami natury, wyższymi bytami, aniołami czy świętymi osobami. Mantra to także głęboko przeżywana wibrująca modlitwa otrzymana od świętej osoby, duchowego mistrza czy w objawieniu od dobrego, boskiego anioła lub archanioła! Mantra posiada zawsze głębokie znaczenie, które nie jest łatwe do pojęcia dla przeciętnego umysłu, ale zostaje objawione praktykującym w długotrwały i rzetelny sposób z całkowitym oddaniem! 

Mantra Gayatri - Wedyjska Podstawowa Maha Mantra Światła

Podstawowe działanie każdej Mantry zawsze jest głęboko terapeutyczne i oczyszczające w zakresie usuwania przeszkód związanych z realizacją celów, jakie dana Mantra wskazuje. Mantra jest drogowskazem i pokarmem każdej ludzkiej duszy, każdego uduchowionego i oświeconego człowieka, a przykładem praktyki Mantry jest zarówno Modlitwa Słowa w mistyce hezychasmu, jak i chorały gregoriańskie z Góry Atas! Muzycznie, Mantra to wibrująca Alikwota używana w śpiewie, nuceniu czy melorecytacji, a głębokie i wzniosłe wibracje głosu często pomagają w uzdrawianiu! Mantra służy wielbieniu Boga i połączeniu z aniołami Władcami Niebios, Stwórcami Życia czy Panami Sfer!

Sanskryt jako święty, anielski alfabet liczący w zasadzie 50 wyraźnych dźwięków, głosek, jest podstawą do tworzenia i praktykowania Mantra Jogi, podstawowej, elementarnej metody wewnętrznego rozwoju i samodoskonalenia w bieżącej epoce Kālī Yuga, czyli Epoce Bogini Czasu. Mantra to w zasadzie jedyna droga do osiągania spełnienia życzeń i pragnień, gdyż jest to naukowo i głęboko praktykowana ścieżka Modlitwy, podstawa każdej religii czy drogi uduchowiania i rozwoju. Mantra pozwala pokonać wszelkie przeciwności, wrogów, trudności, rozpuszcza wszelkie problemy, ale musi być praktykowana szczerze z wiarą i zaangażowaniem, dokładnie według zaleceń konkretnego mistrza duchowego czy nauczyciela, a także z poszanowaniem ogólnych praw i zasad praktyki. 

Medytacja - Droga do Człowieczeństwa

Medytacja – Sztuką Życia, Zdrowia i Postępu

Medytacja, w jodze dhyana (czytaj: dhjana) to bardzo ważna dziedzina ludzkiego życia, szczególnie, w drodze do pełni człowieczeństwa. Starożytni jako jedną z cech osiągnięcia dojrzałości ludzkiej, pełni człowieczeństwa, podawali zdolność głębokiego medytowania, nie tylko pozostawania w stanie czujności i przytomności umysłu czyli generalnie trzeźwości. Człowiek potrzebuje filozofii życia, odnalezienia sensu życia, a nie sztywnego dogmatu o bezmyślnym charakterze. Dlatego w dziedzinie wiedzy wewnętrznej należy wszystko wyjaśniać prowadząc ludzi do pogłębienia Zrozumienia, do Pojmowania. Medytacja oddziałuje dobroczynnie na ludzki mózg i system nerwowy neutralizując wszelką złość, strach czy obawę, a to jest podstawą efektywnego funkcjonowania człowieka we współczesnym świecie. Uczeni przeprowadzili tysiące badań nad pozytywnym wpływem medytacji na ludzkie życie i zdrowie. Tak, że jak ktoś odradza komuś medytacyjne praktyki to musi być osobnikiem wyjątkowo złośliwym i szkodliwym społecznie. Najbardziej znane tytuły prasy światowej przełamały już zbrodnicze inkwizycyjne zakazy i głośno mówią o zaletach i przydatności duchowych i ezoterycznych medytacji nieomal w każdej dziedzinie ludzkiego życia. Medytowanie jest całkowicie słusznie nazywane Sztuką Życia i powinno być szczególnie wprowadzone dla dzieci, młodzieży i studentów w szkołach, chociażby dlatego, że poprawia zdolność koncentracji, wzmacnia pamięć, daje odporność przeciwko uzależnieniom, podnosi inteligencję, a także oczyszcza i uwalnia ze stresów, powodując poczucie zadowolenia i szczęścia.

Medytacja - Laja Joga Pratyaya - Dhyana

Ludzie medytujący, wedle wszelkich badań naukowych, tak starożytnych jak i bardzo współczesnych, są o wiele bardziej spokojni i szczęśliwi w życiu od ludzi niemedytujących, a rozwinięta inteligencja stawia medytatorów pośród prawdziwej awangardy kulturalno – naukowej świata. Cóż, Izaak Newton, Leonardo da Vinci czy Albert Einstein także z oddaniem poświęcali swój czas medytacjom, a dzięki temu dokonał się prawdziwy naukowy postęp, naukowa rewolucja we współczesnym świecie. Ludzie medytujący są mniej podatni na zdenerwowanie, wzburzenie czy szok, łatwiej więc znoszą życiowe burze, kryzysy i frustracje. Najbardziej polecane medytacyjne praktyki, to techniki liczenia pogłębionych oddechów, co dotlenia organizm, usprawnia i koncentruje pracę mózgu czy też praktyki medytacyjnej wizualizacji blasku światła, co znów przeciwdziała i zapobiega wszelkim depresjom. Terapia depresji z pomocą medytacji jest o wiele bardziej skuteczna i tańsza niźli stosowanie jakichkolwiek leków, co wiadomo od tysięcy lat w ciągle powtarzanych badaniach naukowych i to w różnych kulturach.

Medytacje wytwarzają pozytywne uczucia: miłosierdzie, życzliwość, spokój, których brak ludziom zachodniej, chrześcijańskiej cywilizacji śmierci, generalnie odartej z umiejętności medytowania, nawet zwykłej zadumy i refleksji, przez co zdegenerowanej w swym charakterze. Codzienna godzinka medytowania zmniejsza zachorowalność na wszelkie choroby o 80-90%, a nawet więcej przy głębszej wprawie, co łatwo zmniejszyłoby ogólną zachorowalność i nakłady na ochronę zdrowia na świecie. Ludzie medytujący kilka razy rzadziej ulegają wypadkom i nieszczęśliwym zdarzeniom, bo prosta samoobserwacja, czujność i rozwaga zabezpiecza życie człowieka, podobnie jak trzeźwość i zdrowa jarska dieta-cud! Każdy, kto się nauczy sztuki medytowania w fachowy sposób, najlepiej ze źródeł orientalnych, będzie z tego mieć w życiu jedynie same korzyści, choć oczywiście nikt nie jest do końca wolny od nieszczęść i cierpień. Optymizm wzbudzony przez ćwiczenia medytacyjne, nawet bardzo proste, jak codzienny relaks z liczeniem oddechów i autosugestią, pozwala wyleczyć najcięższe choroby, zwiększając szansę uzdrowienia, nawet w ostatnich stadiach nowotworu, a miliony uzdrowionych są tego żywym świadectwem. W dawnych czasach każdy człowiek przynajmniej jeden dzień w Tygodniu poświęcał na uporządkowanie swych emocji, oczyszczenie i wyciszenie swego umysłu, rozwiązanie swych problemów. A tym bardziej jest to bardzo konieczne dla współczesnych ludzi Zachodu, przybitych stresem, frustracją, pośpiechem, alkoholem, narkotykami i chorymi, pseudoreligijnymi dogmatami. 

Tantra Bonpo - Dzogczen i Mahasandhi

Starożytna Tantra i Mahāsandhi 

Starożytna tantra i pradawne praktyki laja jogów to bardzo pasjonująca tematyka dla wszystkich zainteresowanych tantrycznymi metodami jogi. Współcześnie wiele ciekawych, duchowo-mistycznych oraz ezoteryczno-hermetycznych nauk i praktyk dociera do ludzi świata Zachodu, jednak w znacznie okrojonej wersji lub bez podania prawdziwego źródła ich pochodzenia. Dobrym przykładem jest całe tybetańskie Bon czy Bonpo, które w istocie jest wersją starożytnej kultury duchowej Bhārata (Wielkiej Indii) znanej jako Tantra. 

Tonpa Szenrab - Bonpo Tantra

Trzeba zainteresowanych naprowadzać ku prawdzie i cierpliwie wyjaśniać, że zbiory nauk i praktyk odwiecznych, a wysoce magicznych, szamańskich i hermetycznych, takich jak Śiva-Tantra i Śakti-Tantra przełożono w Tybecie na rodzimy język i są tam znane jako Tantra Ojca i odpowiednio Tantra Matki (Bogini).Wielu nauczycieli buddyjskich, a także starszego Bon(po) jakoś dziwnie przemilcza albo z trudem przyznaje, że zarówno cała Tantra zwana buddyjską jak i cała w istocie tantryczna Ścieżka Bon ma swoje pochodzenie, żywe źródło w Śaiva-Tantra i w Śakta-Tantra, przedwedyjskiej kulturze duchowej Bhārata, starożytnej Indii, która sięgała aż po Ural na północy, na wschodzie po Indonezję (Bali), a na zachodzie po Egipt!

Zarówno Vaidika Laya (Yoga) jak i Tantrika Laya (Laya Tantra) doskonale zna i przechowuje nauki i metody Mahāsandhi, które w tybetańskim Bon i w Ścieżce Buddha zwane są Dzogczen. Pomimo prostych technik i instrukcji nauk są to jednak metody zaawansowane, które wymagają wcześniejszego, dobrego przygotowania całej ludzkiej istoty do przekształcenia w wyższą formę bytu, inaczej ich sens i użyteczność ulegną zaprzepaszczeniu i zmarnotrawieniu pchając nieprzygotowane do wysokiej formy praktyki Dusze w płytką iluzję rzekomego bycia jakimś Bóstwem, choć faktycznie Osoba będzie nieprzygotowaną do Drogi i zbłąkaną, na manowce wpuszczoną osobą. 

Centiloquium - Astrologia w aforyzmach Ptolemeusza

Astrologia - Sto aforyzmów Ptolemeusza 

Zapraszamy do zapoznania się lub przypomnienia sobie aforyzmów astrologicznych Centiloquium przypisywanych Ptolemeuszowi zawartych w „Centiloquium” – popularnemu już od prawie 1800 lat zbiorowi 100 podstawowych zasad interpretacji horoskopów. Jego pierwsze nowożytne tłumaczenie na język polski opublikowane zostało w Polskim Kalendarzu Astrologicznym na rok 1937. 

Klaudiusz Ptolemeusz

Wiele reguł dotyczy zdrowia, choroby i śmierci - tematyce, które należy do bardzo podstawowych w analizowaniu zdarzeń ludzkiego losu i przeznaczenia. Centiloquium - sto aforyzmów astrologicznych Ptolemeusza to w swej istocie wypiski z dzieła Tetrabiblos, Czworoksiągu Ptolemeusza poświęconego astrologii, aforyzmy, które pilnie studiowano, analizowano i rozważano w czasie kształcenia młodych astrologów i magów. 

Sto Aforyzmów Ptolemeusza zostało bardzo spopularyzowanych około X wieku, gdy egipski matematyk Ahmad ibn Yusuf al-Misri napisał do nich swoje komentarze. Wszystkie starożytne arabskie tłumaczenia Centiloquium zawierają podział na osiem rozdziałów, jak u Yusuf  ibn al-Daya, który zostaje zachowany w tym tłumaczeniu. Przez wieki aforyzmów tych uczono się na pamięć, a mistrzowie astrologii czy magii objaśniali znaczenie każdego z nich swoim uczniom na licznych przykładach. Centiloquium to astrologia w stu pigułkach aforyzmów. 

CENTILOQUIUM - Klaudiusz Ptolemeusz 

POLSKI KALENDARZ ASTROLOGICZNY na rok 1937, 

wydany w Bydgoszczy zawiera CENTILOQUIUM Klaudiusza Ptolemeusza.

Ptolemeusz (urodzony około 100 roku – zmarły około 168 roku grecki uczony pochodzący z Tebaidy) to nie tylko  astrolog. Napisał wiele dzieł z dziedziny matematyki, astronomii, geografii czy  muzyki. 

CENTILOQUIUM jest zbiorem 100 astrologicznych sentencji: 

Joga - Cztery aspekty praktyki

O Czterech Aspektach Praktyki Jogi 

Joga to dosłownie zjednoczenie, jedność, unia, koniunkcja, integracja, pojednania, złączenie części pozostających dotąd w rozdzieleniu. Joga, określana jako proces zatrzymania myślącego umysłu czy potoku psychiki, jako ustalenie się w głębi prawdziwej Jaźni, Duszy, Atmana i przekraczanie rozmaitych ograniczeń oraz uwarunkowań, aż do osiągnięcia stanu czystej lub przejrzystej świadomości, to typowy obraz kryjący się za tym pierwszym prostym słowem. 

Joga - Cztery Etapy i ich wzajemne powiązania 

Odkryć można aspekty jogi w każdej z religii czy ezoterycznych szkół mistycznych. Wszędzie bowiem praktykuje się oczyszczanie świadomości i rozwija ścieżkę wyzwolenia (zbawienia) jako istotne fundamenty. Każda religia też rozpoczyna się od procesu inicjowania, czyli używa tego co potocznie zwie się sakramentem, uświęceniem. Joga przenika wszystkie starożytne szkoły hermetyczne, a ćwiczenia jogi są praktykowane w jakimś stopniu przez każdy praktycznie nurt duchowości. 

Całe bogactwo zrozumienia jogi kryje się jednak w bardzo prostych i esencjonalnych słowach. Tradycja przekazuje cztery systemy czy aspekty praktykowania jogi jako całości. Kryją się one w czterech słowach: HATHA, BHAKTI, DŹNANA i RADŹA. Ufamy, że te słowa „obiły się” już Tobie o uszy w kontekście zajmowania się jogą. Warte są ujrzenia jako aspekty jednej i tej samej przecież JOGI. 

Duchowość i rozwój duchowy

Jaka jest różnica pomiędzy religijnością a duchowością?

Stara przypowieść uczy, że kiedy obudzisz się ze Snu, znów staniesz się Brahmanem i odzyskasz swoją boskość, w czym pomocne jest kultywowanie duchowości, rozwoju duchowego, na Wschodzie kojarzonego głównie z jogą i medytacją. Zanim przestudiujemy zagadnienie tego co wspólne i tego co różne pomiędzy religijnością a duchowością, musimy zdefiniować dwa ważne pojęcia. Religię można zdefiniować jako „wiarę w Boga lub/i bóstwa, którego czy które się wielbi, zazwyczaj w określony sposób i poprzez rytuały” albo „jakikolwiek system wierzeń, uwielbienia, itp., związany często z systemem etycznym.” Duchowość można by zdefiniować jako „cechę lub fakt bycia duchowym, niematerialnym” lub „przeważnie charakter duchowy ukazany w nauczaniu, życiu, itp.; skłonność lub postawa duchowa.” Krótko mówiąc, religia jest pewnym systemem przekonań i rytuałów, które mają pomóc człowiekowi osiągnąć właściwą relację z Bogiem, a duchowość jest skupieniem się na rzeczach duchowych i świecie duchowości zamiast na rzeczach materialnych czy doczesnych. Duchowość jest niejako wyższą i bardziej subtelną formą religijności wynikającą z poszukiwania prawdy oraz realnego kontaktu z bóstwami czy z Bogiem Absolutem, Brahmanem - celem duchowości jogi. 

Duchowość - rozwój duchowy przemienia ludzi w Anioły Boże

Najpowszechniejsze nieporozumienie związane z religią jest takie, że jakaś religia, jak chrześcijaństwo miałaby być ostateczną czy najwyższą religią a przecież podobnie myśli islam, judaizm czy buddyzm. Smutne jest to, że wielu z tych, którzy wywodzą się z kręgów chrześcijańskich, praktykuje chrześcijaństwo jako ostateczną opcję religijną, podczas gdy jest to tylko jedna z wielu możliwości uprawiania życia religijnego, jedna z wielu możliwości przybliżania się do boskości, do bóstw i Boga Absolutu. Dla zdecydowanej większości wyznawców chrześcijaństwo jest niczym więcej aniżeli zestawem zasad i rytuałów, które osoba musi przestrzegać, aby dostać się po śmierci do nieba, jednak nie wiedzą, że wszystkie inne religie także oferują podobne zestawy w swoim menu. Takie jest to jedynie prawdziwe chrześcijaństwo. Prawdziwa religia nie jest religianctwem; jest raczej właściwą relacją z Bogiem, poprzez przyjęcie pewnego stylu życia nauczanego przez religiodawcę, proroka, awatara czy mesjasza danej wiary. Chrześcijaństwo ma pewne „rytuały”, których się przestrzega (np. chrzest i wieczerzę Pańską), chrześcijaństwo ma „zasady”, które należy przestrzegać (np. nie zabijaj, kochaj drugiego człowieka itp.), a te zasady i rytuały są podstawą owego chrześcijaństwa. Owe zasady i rytuały w chrześcijaństwie prowadzą zbawienia. Wszystkie inne religie także mają takie swoje podstawowe środki pozwalające przyjąć wiarę, przybliżać się do życia duchowego, a w końcu do zbawienia, wyzwolenia, urzeczywistnienia duszy. 

Astrologia - aforyzmy i cytaty dla nauki

Astrologia w cytatach i aforyzmach 

Horoskop urodzeniowy może być prawidłowo zinterpretowany jedynie dzięki duchowej mądrości (buddhi) mężczyzny lub kobiety; spotyka się ją jednak rzadko. --- Paramahansa Yogananda 

Astrologia jest nauką samodzielną. Wyjaśnia nam ona bardzo wiele. Z jej znajomości dużo się nauczyłem i wielokrotnie odniosłem korzyści! --- Albert Einstein 

Lekarz nie znający astrologii nie ma prawa nazywać siebie lekarzem --- Hipokrates 

Ekliptyka i Zodiak

O astrologii współczesny człowiek albo w ogóle nie ma pojęcia, albo - co gorsza - ma pojęcie najzupełniej fałszywe, jako że prasa codzienna przedstawia ją w sposób godny pożałowania. A o podręcznik astrologii w naszych krajach trudniej niż o oryginał "De revolutionibus". --- Włodzimierz Zonn, astronom 

Widzieć astrologa albo zajmować się astrologią: nadejdzie sukces większy niż dotychczas; ujrzeć znaki astrologiczne: odkryjesz rzeczy ważne dla twojego dalszego rozwoju. --- z sennika greckiego 

Astrolog, który nie ogląda nieba, nie umie pokazać ekliptyki, równika gwiazdowego oraz planet i gwiazd stałych jest totalnym ignorantem. Prawdziwy astrolog zawsze wie jak aktualnie wygląda gwiaździste niebo ponad głową. Prawdziwy astrolog jest znawcą położenia planet i gwiazd stałych na nieboskłonie, czuje ich wschód, górowanie i zachód. --- Siddha Jyotisha 

Istnieje zasada, odporna na wszelkie dane, odporna na wszelkie argumenty, która niezawodnie utrzymuje człowieka w wiecznej ignorancji. Tą zasadą jest potępienie, zanim przystąpi się do badania. --- Herbert Spencer

Jeżeli udamy się na dworzec możemy zauważyć, że ruch pociągów jest ściśle skorelowany z ruchem wskazówek zegara. Naiwne naukowe podejście kazałoby nam zadać pytanie: które z tych zjawisk jest przyczyną, a które skutkiem? Czy pociągi wywołują ruch wskazówek, czy też wskazówki wywołują ruch pociągów? Skoro korelacja jest dobrze widoczna musi też istnieć związek przyczynowo---skutkowy. Tymczasem go nie ma. Jest natomiast niewidoczna gołym okiem zasada organizacyjna, która odpowiada za występowanie tej korelacji. Z taką samą sytuacją mamy do czynienia w przypadku astrologii. --- dr Will Keepin, fizyk