Rozwój Duchowy i Ścieżka Próbna

Rozwój Duchowy - Ezoteryczna Ścieżka Próbna 

Ścieżka Próbna poprzedza Ścieżkę Wtajemniczenia, Ścieżkę Świętości i jest przygotowaniem do Wtajemniczenia. Oznacza ona takie okresy w życiu człowieka, w których decyduje się on coraz mocniej stanąć po stronie sił prowadzących do ewolucji i pracować nad kształceniem swego charakteru. Kandydat na ucznia duchowego bierze się w garść, rozwija właściwości, których brak odczuwa, i gorliwie usiłuje opanować osobowość. Z własnej i nieprzymuszonej woli rozwija ciało przyczynowe (sutrama-manas), uzupełnia jego braki i usiłuje zeń uczynić właściwe naczynie dla pierwiastka duchowego, dla boskiej duszy, dla atmana. Podczas pierwszej inicjacji planetarnej zwanej pierwszym wtajemniczeniem duchowym boskie dziecię rozpoczyna swoją pielgrzymkę boską drogą ku pełni świętości. Pierwsze wtajemniczenie jest początkiem podążania po niebiańskiej Bożej Drodze. Ścieżka Próbna to okres przygotowania przed podjęciem inicjacji i ścieżki wtajemniczenia duchowego. Na ścieżce próbnej, przygotowawczej pewna budowla sprawiedliwego życia, właściwego myślenia i postępowania musi zostać wzniesiona, aby kandydująca do ścieżki wtajemniczenia osoba mogła podjąć proces pierwszego wtajemniczenia duchowego, które w swej istocie jest bardzo silną siedmioczęściową transformacją. 

Duchowe wtajemniczenie jako spływ boskiego światła

Nieśmiertelnym przeznaczeniem budzących się ku wtajemniczeniu dusz ludzkich jest osiągnięcie świadomości Wyższej Jaźni, świadomości Duszy, Atmana, a następnie świadomości Ducha Bożego, Brahmana (Elohim, Allah). Na ścieżce próbnej, przygotowawczej, człowiek uczy się przede wszystkim poznawania siebie i swoich wzorców funkcjonowania, stwierdzania swoich słabostek oraz ich naprawiania, eliminowania. Uczy się on także pracować w roli niewidzialnego pomocnika i przez kilka żywotów wdrażany jest do tego rodzaju pracy służenia innym bezinteresownie. Później, gdy kandydat/ka do ścieżki wtajemniczenia poczyni postępy, odpowiednio udoskonali i uszlachetni swój charakter, rozświetli osobowość boskim światłem, można taką osobę powołać do odpowiedniej duchowej pracy. Uczy się osobę kandydującą podstaw Mądrości Bożej, które musi ugruntować i umocnić, utrwalić, a także wprowadza się na końcowe stopnie Kolegium Duchowej Nauki Bożej czyli Wiedzy Ezoterycznej, Mistyki. Uczeń jest już wtedy osobiście znany któremuś z wielkich mistrzów duchowych Hierarchii Światłości i pozostaje pod opieką starszych uczniów tego Mistrza Mądrości w celu określonego nauczania. Jeśli kandydat/ka czyni odpowiednie postępy pozostaje pod kierownictwem ucznia wtajemniczonego zgodnie z zasadą starszeństwa rangi mądrości i mocy duchowej. 

Bardziej rozwinięte jaźnie i te, które skłaniają się ku życiu duchowemu, a nie wstąpiły jeszcze na ścieżkę próbną, słuchają nauk uczniów ze ścieżki próbnej, a czasem tworzy się dla nich wielkie grupy, które ku ich pożytkowi prowadzą wtajemniczeni pierwszego i rzadziej drugiego stopnia wedle jednego z siedmiu promieni skupienia świadomości o jakich naucza ezoteryczna wiedza tajemna. Praca tych grup jest raczej bardzo początkująca i podstawowa, jakkolwiek ze światowego punktu widzenia jest odrobinkę okultystyczna czy ezoteryczna. Pod nadzorem instruktorów jaźnie te uczą się jak być pomocnikami przy czym tych ostatnich wybiera się zwykle z pośród najbardziej rozwiniętych duchowo, rozświetlonych boskim światłem. Bardziej zaawansowani i ci, którzy znajdują się już na ścieżce próbnej i zbliżają się do wrót planetarnej inicjacji, zatrudnieni są w tym, co można by nazwać pracą wyspecjalizowaną, i tworzą grupę pomocników, asystentów dla członków Duchowej Hierarchii Mistrzów Mądrości. 

Trzy wydziały duchowego, ezoterycznego nauczania odpowiednio inspirowane przez Manu (Brahma), Maitreya (Wisznu, Kalkina) i Mahaćohana (Rudra) czyli (3M), którzy czuwają nad trzema stadiami rozwoju człowieka, który podąża ścieżką przygotowawczą, ścieżką próbną kulminującą w podjęciu ścieżki wtajemniczenia duchowego. Owe stadia ścieżki próbnej przechodzi się zwykle przez kilka wcieleń lub dłuższych okresach życia, jednak typową miarą są trzy kroki Wisznu czyli czasowe dystanse trzech kolejnych wcieleń w ludzkiej formie bytu jako kandydującego do wtajemniczenia ucznia próbnego, przy czym swoje dążenie trzeba utrzymać przez większą część życia, przez całe swoje dorosłe wcielenie, aż do kresu żywota. Te trzy próby nazywane są trzykrotnym wołaniem lub trzykrotnym przedłożeniem prośby wobec duchowej hierarchii boskich mistrzów mądrości, aby móc dostąpić łaski wtajemniczenia planetarnego. Każdy z trzech etapów ścieżki próbnej zawiera podstawy nauk, które są potem pogłębiane w czasie kolejnych trzech wtajemniczeń duchowych. 

Trzy stadia, trzy wcielenia ścieżki próbnej

I. W pierwszym stadium ścieżki próbnej czyli w pierwszym wcieleniu na ścieżce próbnej, udziela się nauk i wskazówek, które mają na celu zdyscyplinowanie życia doczesnego, rozwinięcie szlachetniejszego charakteru i rozwój mikrokosmosu (wnętrza) zgodnie z linią kosmosu, w tym szczególnie, zgodnie z wpływem wskazywanym przez położenie urodzeniowych gwiazd i planet. Człowiek na ścieżce próbnej poznaje znaczenie swego ja, poznaje siebie jako istotę złożoną i całkowitą jednostkę - odpowiednik i miniaturkę zewnętrznego świata. Ucząc się praw własnego istnienia, dochodzi do zrozumienia Jaźni i uświadamia sobie podstawowe prawa systemu. Ludzie, którzy wchodzą na ścieżkę próbną często przez całe długie życie przynależą do rozmaitych grup i wspólnot nastawionych na rozwój wewnętrzny, gdzie uczęszczają na wykłady, czytają i rozważają wspólnie dzieła ezoteryczne, mistyczne, alchemiczne, astrologiczne czy magiczne. Kurs na rozwój duchowy, samodoskonalenie, uszlachetnianie charakteru, przemiany wnętrza i podobne sprawy jednak trwa długo i jest sprawą poświęcenia całego życia, a nie chwilowego kaprysu. Tradycyjne szkoły ezoteryczne, w tym szkoła elficka oraz pitagorejska używały siedmioletniego intensywnego przygotowania ucznia do podjęcia ścieżki próbnej oraz nauczały ośmiu działów wiedzy tajemnej, ezoterycznej w której uczeń musiał stać się biegłym. W wielu wypadkach, filarem rozwoju duchowego na całe wcielenie osoby przechodzącej etap pierwszy ścieżki próbnej jest niezabijanie i niekrzywdzenie czyli moralna zasada ahinsa (ahimsa) jak opisuje ją joga i duchowość wschodnia. Pierwszy etap ścieżki próbnej zawiera podstawy tych nauk, które rozwijane są i pogłębiane w czasie pierwszego wtajemniczenia planetarnego. 

II. W drugim stadium ścieżki próbnej, zwykle w drugim wcieleniu, udziela się nauk i wiadomości o makrokosmosie dla poszerzenia zasięgu intelektu człowieka w dziedzinie budowy i działania kosmosu, w tym sfer istnienia. Człowiek otrzymuje wiadomości dotyczące czterech zasadniczych królestw przyrody, naukę o rządzących nimi prawach i wskazówki, jak te prawa działają we wszystkich królestwach przyrody i na wszystkich planach istnienia. Nabywa uczeń ścieżki próbnej głęboki zasób wiedzy ogólnej, a gdy dotrze do granic własnego jestestwa, spotyka tych, którzy wprowadzają go w wiedzę encyklopedyczną, która dla zwykłego człowieka wydaje się być wszechwiedzą. Człowiek na tym etapie może nie wiedzieć każdej szczególnej informacji o każdej rzeczy czy obiekcie, lecz droga do wiedzy, droga poznawania, źródła wiedzy i spichlerze informacji stoją przed uczniem otworem tak, że w szybkim tempie zdobywa potrzebną, prawdziwą wiedzę. Uczeń w każdej chwili może się dowiedzieć czegokolwiek o każdej rzeczy i osobie, gdyż zaczyna czerpać z boskich źródeł i kroniki Akaśa. Moralną osią wielce pomagającą w rozwoju duchowym na drugim etapie ścieżki próbnej jest prawdomówność, uczciwość i prawda, poszukiwanie prawdy czyli zasada satya jak nazywa ją wschodnia joga. Drugi etap ścieżki próbnej zawiera podstawy tego, co głębiej jest przerabiane w czasie drugiego wtajemniczenia planetarnego. 

III. W trzecim stadium ścieżki próbnej uczniowi udziela się nauk o tym, co można by nazwać syntezą włącznie z działaniem prawa syntezy. Nauka o syntezie możliwa jest jedynie przy współudziale dobrze rozwiniętego zmysłu wyczuwania czy intuicji, w tym szczególnie zdolności intuicyjnego rozpoznawania prawdy, odróżniania prawdy od fałszu, światła od ciemności. Uczeń na tym etapie uczy się także okultystycznego pojmowania prawa grawitacji, przyciągania i atrakcji wraz z jego następstwami na poszczególnych planach istnienia. Uczeń poznaje znaczenie okultystycznej spoistości i wewnętrznej jednolitości, która utrzymuje system w jednorodnej całości. Uczeń staje się wolny od wewnętrznych sprzeczności i nieporozumień, także od tarć sprzecznych myśli i emocji, którymi na poziomie prawa spoistości i jednolitości nie jest już targany. Uczeń w końcowym etapie ścieżki próbnej otrzymuje też klucze do nauk o jedności religii, dzięki czemu może prowadzić nauczanie z zakresu mistyki porównawczej wskazując to, co wspólne w ideach i praktykach wielkich religii objawionych. Główną, osiową zasadą moralną pomagającą w rozwoju duchowym na trzecim etapie ścieżki próbnej jest niekradzenie, nieprzywłaszczanie i niezabieranie doprowadzane do krańcowego przestrzegania czyli jogiczna zasada asteya. Główna część tych nauk i praktyk udzielana jest dopiero w czasie trzeciego wtajemniczenia planetarnego zwanego także solarnym. 

Duchowa inicjacja ezoteryczna

Osoby realnie zainteresowane rozwojem duchowym, wewnętrzną przemianą ku boskości, ku przebudzeniu, oświeceniu i wyzwoleniu muszą w sobie wyrabiać zdolność rozpoznawania boskich wibracji Hierarchii Mistrzów Mądrości przejawianych za pośrednictwem uczniów, zarówno tych wtajemniczonych jak i tych na ścieżce próbnej. uczniowie mistrzów mądrości pojawiają się często w bardzo nieprawdopodobnych miejscach i okolicznościach, w grupach których nie podejrzewalibyśmy o to, że mają coś wspólnego z Bogiem i duchowością, chociażby z powodów religijnych czy politycznych. Mistrzowie z najwyższego poziomu, chociaż nie jest ich zbyt wielu w inkarnacjach na ziemi, mają wszędzie swoich uczniów i naśladowców praktykujących w prawidłowy sposób, działają poprzez wiele stowarzyszeń i ruchów duchowych, czasem także indywidualnie bez żadnych formalnych ram prawnych i przejawiają się poprzez różne aspekty nauczania duchowego. Uczniowie, którzy kończą ścieżkę próbną i przechodzą przez Bramę Pierwszego Wielkiego Wtajemniczenia Duchowego trzymają się jako zasady moralnej brahmaćarji, która oznacza wstrzemięźliwość i ascezę, wolność od żądz i zboczeń oraz grzesznych rozrywek tego świata, ascezę ukazującą zdolność do prowadzenia życia wedle zasad i norm wyznaczonych przez Boga dla Jego świętych. 

Imiona mistrzów duchowych najwyższego poziomu generalnie nie są publicznie znane ludzkości i nie powinny być zbytnio upubliczniane, gdyż im bardziej zaawansowany poziom wtajemniczenia, tym większa sekretność oraz ochrona przed siłami nieczystymi i światem istot ludzkich pogrążonych w mrokach światowego demonizmu, satanizmu czy lucyferyzmu. Na czele duchowej Hierarchii Mistrzów Mądrości, Mistrzów Bożych zajmujących się ludzkością stoi sześćdziesięciu trzech Doskonałych, chociaż pełna ich liczba to 144 wniebowstąpione Istoty - Mistrzowie Światłości. Pełna liczba wtajemniczonych to 144 tysiące przebudzonych, jednak rozwojem duchowym ludzkości zajmuje się zwykle nie więcej niż 84 tysiące udoskonalonych, wtajemniczonych, uczniów-siddhów. Wielu adeptów przechodzących ścieżkę wtajemniczenia przechodzi w wyższe sfery istnienia, niejako na wyższe bardziej duchowe planety, gdzie kontynuuje pracę rozwoju duchowego. Każdy jednak musi odbyć kilka wcieleń służby na rzecz rozwoju duchowego ludzkości zanim osiągnie najwyższe możliwe wielkie wtajemniczenie możliwe w ludzkiej formie bytu. Ścieżka rozwoju duchowego w odróżnieniu od satanistycznej ścieżki upadku i samozniszczenia nie jest dostępna dla chorobliwych egotyków zafiksowanych na sobie, na "ja" i "moje" oraz na własnej jaźni". Trzy etapu ścieżki próbnej w pewnym stopniu dają fundamenty pod przyszłe Trzy Wielkie Bramy Wtajemniczeń. Pierwsza Brama to pierwsze wtajemniczenie zwane planetarnym, Druga Brama to trzecie wielkie wtajemniczenie zwane także pierwszym wtajemniczeniem solarnym, a Trzecie Brama to piąte wielkie wtajemniczenie planetarne zwane także pierwszym wtajemniczeniem syriuszowym. 

Wszelkie różnorodne szkoły myśli duchowej, okultnej czy ezoterycznej, szkoły wewnętrznego rozwoju nastawione na przebudzenie, oświecenie, na duchową przemianę ku boskości, na zjednoczenie z Bogiem, generalnie zakładane są przez jakiegoś ucznia wtajemniczonego lub przez kilku uczniów wtajemniczonych razem. Na tym uczniu czy uczniach ciąży odpowiedzialność za rezultaty i wynikającego z nich karmana grupowego, a kandydaci i uczniowie jacy są przyciągani przychodzą z klucza dążeń i prac jakie wykonali w swoich poprzednich wcieleniach. Metoda postępowania jest mniej więcej następująca: Mistrz (Asekha, Arhat) odsłania uczniowi wtajemniczonemu cel zamierzony na najbliższy okres czasu, zwykle kilkudziesięciu lub kilkuset lat, i daje mu do zrozumienia, że takie czy inne rozwinięcie idei duchowych byłoby wskazane dla danej grupy dusz żyjących w jakimś kraju czy na całym świecie. Rzeczą ucznia jest ustalić najwłaściwsze metody osiągania pożądanych rezultatów dydaktycznych i opracować plany, dzięki którym byłoby możliwe osiągnięcie pewnego procentu powodzenia. Wtedy uczeń wtajemniczony wprowadza w życie swój najlepszy plan nauki i praktyki oraz prowadzenia ludzi na bezpośrednio wyższy stopień świadomości, organizuje jego wykonanie, zakłada odpowiednie stowarzyszenie czy ruch duchowy i szerzy potrzebą naukę tam, gdzie występują w inkarnacjach dusze potrzebujące tego rodzaju nauki i treningu. Na uczniu spoczywa odpowiedzialność za dobór odpowiednich współpracowników, za powierzanie części pracy tym, którzy się do niej najlepiej nadają, oraz za podawanie nauki w odpowiedniej formie i szacie. Warto pamiętać, że bardzo podstawowe nauki przedwstępne podawane są w cieplarnianej szacie opieki i wsparcia jakim otacza się małe dzieci, ale nauki i praktyki bardziej zaawansowane nawet na ścieżce próbnej otrzymują tylko ci, którzy wytrwają w próbach i testach sprawdzających czy się nadają i czy są godni otrzymania poważniejszych boskich sekretów. 

Mistrz jedynie spogląda z zainteresowaniem, życzliwością i czujnością na wysiłki wtajemniczonego ucznia tak długo, dopóki nacechowane są pierwotnym wysokim ideałem, zaangażowaniem, a także postępują bo drodze czystego altruizmu i poświęcenia. Mistrz zwykle nie powstrzyma ucznia, jeśli wykazuje brak rozpoznania w doborze współpracowników lub nieudolność w wyrażaniu prawdy, a karmiczna odpowiedzialność za źle wykonane zadania spada także na współpracowników ucznia, którzy zawiedli jego zaufanie czy porzucili wyznaczoną im duchową pracę. Jeśli uczeń spisuje się dobrze i praca jego postępuje i rozwija się zgodnie zamierzeniem Mistrza Bożego - będzie On nadal zlewał błogosławieństwo i wsparcie na poczynania ucznia, chociażby i świat ludzi prymitywnych, niewtajemniczonych w całości był przeciw owemu uczniowi. Gdyby jednak uczeń zawiódł lub jego następcy odwrócili się od pierwotnego zamierzenia, szerząc jakiegokolwiek rodzaju błędy, wówczas z uwagi na wyższe dobro Mistrz Boży cofnie boskie błogosławieństwo i wsparcie, powstrzyma dopływ boskiej energii do tego, co raczej powinno umrzeć. Wiele ruchów rozwoju duchowego utraciło w ten sposób możliwość odżywiania się duchowym błogosławieństwem, gdyż pierwotne oryginalne nauki i metody praktyki uległy szkodliwej modyfikacji i licznym wypaczeniom. Takie upadłe ruchy ulegają stagnacji, komercjalizacji, satanistycznym błędom ideologicznym, ulegają czasowym modom społecznym na erotomanie, zboczenia i dewiacje, popadają w demoniczne kulty pokroju lucyferyzmu, popadają w teorie spiskowe, wierzenia w rychły koniec świata, zaczynają ćpanie środków psychodelicznych, popadają w tanie politykowanie szukając zaspokojenia władczego ego, ulegają fiksacji państwowej certyfikacji czy śmiesznym błędom patentowania jako usług czy kursów - ale nie mają wtajemniczonych, którzy prowadziliby prawidłowe nauczanie duchowe i oferowali trening praktyczny pozwalający na wewnętrzne przemienienie. 

Mistrzowie, boscy Guru, współdziałają z wtajemniczonymi uczniami, którzy krzewią i rozwijają zarodki prawdziwego życia duchowego, które można znaleźć wśród uczestników wszelkich religii i systemów politycznych, jednakże Mistrzowie Mądrości szczególnie wspierają unicestwianie i unieszkodliwianie - tak dalece jak to tylko możliwe - omyłki i błędy oraz demagogie demonicznych satanistów i lucyferystów, teologów oraz duchownych upadających i upadłych wyznań religijnych. Mistrzowie Światłości wspierają także przedsięwzięcia uczniów związane z dbałością o zdrowie i uzdrawianiem, a także wszelką altruistyczną działalność filantropijną na rzecz biednych, nieszczęśliwych, głodujących, chorych, umierających czy uciskanych w jakikolwiek sposób. Mistrzowie wspierają też dobroczynne aktywności oparte na anielskiej rytualnej białej magii. Zdarza się, że niektórzy uczniowie Mistrzów Mądrości są szczególnie chronieni, nawet od dzieciństwa, a ludzie którzy im próbują zaszkodzić doświadczają szybkich zwrotów karmicznych, a nawet są drastycznie usuwani z ziemskich inkarnacji za swoją szkodliwą działalność wobec wtajemniczonego ucznia czy jego nauczania. Oznacza to zwykle, że dany uczeń wykonuje szczególnie ważną pracę duchową dla Boga, Duchowej Hierarchii i ludzkości, a sam uczeń jest adeptem ścieżki świętości o wielkim zaufaniu. Nie jest to jednakże zwykła, a raczej nadzwyczajna ochrona nałożona na ucznia wędrującego ścieżką wtajemniczenia w służbie dla ewolucyjnego rozwoju ludzkości. Niektórzy z Mistrzów Duchowej Hierarchii wspierają także uczniów rozwijających pomocne w rozwoju duchowym prądy w sztuce, w muzyce, malarstwie czy pisarstwie, a także w twórczości scenicznej. 

Osobę na wyższym stopniu duchowego rozwoju cechuje prawdomówność do szpiku kości i kiedy spotyka się z brudem tego świata każde jej słowo potrafi być bolesne, lecz kiedy dopuszcza aby w jej środowisku mnożyło się kłamstwo, oszustwo i inny wszelaki życia brud, znaczy jej serce jest nieczyste, i nie ma tu mowy o duchowym rozwoju. Człowiek wyżej rozwinięty duchowo odróżnia dobrze dobro od zła i nie toleruje w swoim środowisku niskich energii zła, kłamstwa, oszustwa, demoniczności, i bywa, że jego reakcja może być bardzo gwałtowna, ostra. Często wstrząśnie nie jednym ludzkim sumieniem aby ci zrozumieli prawdziwe wartości życia, i wiadomo, szybko znajdą się tacy ludzie, którzy będą z nim walczyć na śmierć i życie ponieważ są nosicielami zła, dewiacji i zboczeń, i nawykowo niszczą każdy zalążek światła. Mistrzowie oraz ich wtajemniczeni uczniowie bywają nieprzebłaganymi sędziami ale ich wyroki są sprawiedliwe, wszystko po to aby ludzie mogli ujrzeć Prawdę, aby mogli zrozumieć, po której spirali krąży ich życie: czy podnoszą się w górę czy spadają w dół. Człowiek, który zawraca ze złej drogi mroku i światowego satanizmu,  rozumie swoje błędy, stara się je naprawić, odpokutować, wznosi się na poziom Świadomości Bożej. Kto nie przyjmuje zdrowej i prawdziwej krytyki, a jeszcze bardziej wzmacnia się w kłamstwie, oszustwie, iluzjach i zwiedzeniach, nie jest godzien stanąć przed obliczem aniołów, mistrzów ani Boga. Celem Boga jest podnosić ludzkie życie ku światłości i dlatego wysyła ludziom Wzniesionych Mistrzów oraz ich wtajemniczonych uczniów, a ci głoszą jego Wcielone Słowa, chociaż nie zawsze ich nauki czy reprymendy bywają miłe i kojące serce. Prawdziwie duchowy człowiek spoglądając na cudze nieczystości, na osobę będącą szambem zboczeń i szkodliwości, nie powie tej osobie: jesteś świetny, idź w świat i czyn tak dalej, powie co mu leży naprawdę na sercu, i doda - idź nie nie grzesz więcej albowiem inaczej zostaniesz przez Boga przeklęty.

Sanatkumara, Kartikeya, Murugan - Mistrz Hierofant

Nie da się ukryć demonicznego brudu grzechów w duchowym białym świetle, choćby taki człowiek nie wiem jak bardzo chciał się pokolorować, wybielić. Jeśli rozumie co mówi do niego wtajemniczony wysłannik Hierarchii Mistrzów Mądrości czy duchowy Mistrz - znaczy dorósł już do wyższych poziomów uduchowienia, potrafi odróżnić dobro i zło, światło i ciemność, prawdę i fałsz, a jeśli tego nie rozumie, a w dodatku robi wszystko aby skompromitować ostre i ganiące go słowa wtajemniczonego zwiastuna Królestwa Światłości czy Mistrza Mądrości, znaczy nie jest godzien z nim rozmawiać, nie jest godzien dostąpić przyjęcia do Wspólnoty i przejścia Bramy Wtajemniczenia. Musi jeszcze nie jednego się nauczyć, przede wszystkim spojrzeć na siebie obiektywnie i raczej poszukać belki w swoim oku zamiast igły w stogu siana. To ci ludzie co burzą się, gdy od Mistrza lub jego posłańca słyszą słowa nagany i reprymendy za błędy są tymi, którzy zabijają życie duchowe ludzkości,  prawdziwe ludzkie wartości, nie szanują ani człowieka, ani Mistrza (Guru), ani Boga i aniołów Jego. Siedem żywotów ścieżki Pielgrzyma, Pariwradźaka, ścieżki pierwszego wielkiego wtajemniczenia duchowego daje wszelkie podstawy dla przyszłego mistrzostwa duchowego na Drodze Bożej. Na mistycznej liczbie „siedem” jest oparty cały Wszechświat i ludzkie ciało, a także zasady kosmicznego prawa i nie ma w nim wyjątków. Prawdziwi Mistrzowie są posiadaczami siedmiu zasadniczych Prawd wtajemniczenia, posiadają magiczny klucz, który może otworzyć wszystkie drzwi, a siedmioetapowa ścieżka pierwszego wielkiego wtajemniczenia zwana ścieżką uczniostwa duchowego pozwala zgłębiać i ugruntować każdą z siedmiu wielkich prawd przez okres jednego wcielenia w ludzkim ciele na tej ziemi. Uczeń wtajemniczony musi nauczyć się stawać żywym ucieleśnieniem każdej z siedmiu wielkich niebiańskich prawd i zasad wszechrzeczy. 

Prawdziwy Mistrz ma ogromną magnetyczną aurę, która wygląda jak słońce, jego słowa poruszają sercami innych ludzi, i zostają w nich na długo, ponieważ pochodzą ze Źródła Boskiej energii światła i dźwięku, lecz potrafią również straszliwie zgromić i potępić wszelkie zło, niegodziwość, fałsz, oszustwo, niemoralność. Jego życie nie jest jego własnym, gdyż Mistrz oraz Jego silniej błogosławiony wtajemniczony uczeń służy ludzkości i transmutuje, przemienia wszystkich, którzy wchodzą z nim w kontakt, każdego bez wyjątku. I jest to jedno z najważniejszych błogosławieństw, które można otrzymać od Boga, żyjąc na tej Ziemi, kiedy człowiek podczas życia spotka na swojej drodze Prawdziwego Mistrza lub Jego zaawansowanego, błogosławionego ucznia będącego w służbie na ścieżce wtajemniczenia. Prawdziwy Mistrz, a z Jego pomocą wtajemniczeni uczniowie służebnicy rozumieją ból świata, widzą, że większość ludzi na Ziemi jest w niewoli więziona zarówno przez istoty demoniczne jak i przez destruktywne wzorce spowodowane siedmioma czynnikami negatywnych karmicznych energii. Dzięki łasce Boga (Preman, Agape), mamy jeszcze na Ziemi duchowych Mistrzów Mądrości, którzy są prawdziwym Słowem Wcielonym, najczystszą mądrością we Wszechświecie, która płynie prosto od Boga, Brahmana, Absolutu. To Mistrzowie Mądrości Duchowej Hierarchii posiadają złote klucze, które otwierają bramy mądrości i bramy tajemnic nieba i ziemi. Dzięki Prawdziwym Mistrzom człowiek może doświadczyć bezpośredniego połączenia z Bogiem i niewidzialną strefą oraz poznaje jej tajemnice. 

Główna część nauczania spoczywa w ręku wtajemniczonych, tych, którzy przeszli przez wrota wąskiej i ciasnej bramy wiodącej ku światłości, wtajemniczonych, którzy są czeladnikami związanymi z którymś z najwyższych Mistrzów Mądrości Hierarchii Światłości. Znaczna część pracy nauczania jest także w rękach starszych uczniów na ścieżce próbnej, a generalną zasadą jest, że starszy brat w drodze, nieco bardziej wtajemniczony  który opanował już dany poziom, uczy tych, którzy do niego aktualnie zmierzają i nie koniecznie zna swoją dalszą drogę duchową. Okresowo, gdy pojawia się przykładowo więcej kandydatów do ścieżki próbnej, nauczanie zostaje zintensyfikowane, a obciążenie pracą uczniów wtajemniczonych jest bardzo wzmożone. Okresy takie trwają w jakimś rejonie świata czy nawet w jednym kraju przez maksymalnie kilkadziesiąt lat, zwykle około lat czterdziestu, co wystarcza aby większa grupa kandydatów otrzymała wszelką niezbędną pomoc w postaci wiedzy i praktyk dla podjęcia danego etapu w wielkiej szkole duchowego życia. Uczniowie i wtajemniczeni okresowo o swoich uczniach zdają relację mistrzom, którzy ich wspierają i uprawomocniają w imieniu Boga i Duchowej Hierarchii Mistrzów Mądrości do prowadzenia początkowego nauczania ludzkości. Nauka ziemska zwykle nie posyła wybitnych profesorów do początkowego nauczania dzieci w szkole podstawowej czy nawet średniej, i tak samo Duchowa Hierarchia Mistrzów Światłości nie naucza osobiście poszukujących na ścieżce próbnej ani nawet na ścieżce pierwszego oraz drugiego wielkiego wtajemniczenia duchowego. Uczeń musi osiągnąć wysoki stopień duchowego przygotowania, okultystycznego wykształcenia i moralnego uzdatnienia, musi także przejść proces ożywienia ciała światła aby nabrać odpowiedniego duchowego blasku, tak aby mógł wejść w bezpośredni kontakt z boskim mistrzem Duchowej Hierarchii Światłości. 

Boża Ścieżka Rozwoju Duchowego Ludzkości 

I. Ścieżka Próbna, Przygotowawcza 

1. Etap pierwszy, nauka. 

2. Etap drugi, praktyka.  

3. Etap trzeci, synteza.  

II. Ścieżka Wtajemniczenia Hierarchii Mistrzów Mądrości. 

1. Ścieżka pierwszego wtajemniczenia planetarnego, pariwradźaka, ścieżka pielgrzymów, ścieżka uczniostwa, pierwsza wielka brama. 

1) Etap, wcielenie siódmego promienia ewolucji, inicjacja ładu i porządku kosmicznego oraz ceremonialnej białej magii, 

2) Etap, wcielenie szóstego promienia ewolucji, inicjacja poświęcenia, oddania i samoofiary, 

3) Etap, wcielenie piątego promienia ewolucji, inicjacja wiedzy naukowej i uzdrawiania, 

4) Etap, wcielenie czwartego promienia ewolucji, inicjacja kosmicznej harmonii i boskiej sztuki, 

5) Etap, wcielenie trzeciego promienia ewolucji, inicjacja duchowej inteligencji i boskiej światłości, 

6) Etap, wcielenie drugiego promienia ewolucji, inicjacja duchowej mądrości, 

7) Etap, wcielenie pierwszego promienia ewolucji, inicjacja woli i mocy bożej. 

2. Ścieżka drugiego wielkiego wtajemniczenia planetarnego, kitićaka, ósmy etap wielkiego koła sanatana dharmy. Synteza mniejszych wtajemniczeń siedmiu promieni ewolucji - mistrz błękitnej loży wtajemniczonych. 

3. Ścieżka trzeciego wielkiego wtajemniczenia planetarnego, hamsah, ścieżka świętości, pierwsze wielkie wtajemniczenie solarne, druga wielka brama. 

4. Ścieżka czwartego wielkiego wtajemniczenia planetarnego, paramahansa, arhata, archont, ścieżka doskonałości, drugie wielkie wtajemniczenie solarne. Synteza pierwszych trzech wtajemniczeń planetarnych - mistrz solarnej wielkiej białej loży świętych i proroków, archont boży. 

5. Ścieżka piątego wielkiego wtajemniczenia planetarnego, asekha, mahasiddha, paramaguru, mahaguru, Mistrz Doskonały, wielka trzecia brama, pierwsze wielkie wtajemniczenie syriuszowe - mistrz syriuszowy, mistrz gwiazdy, awatara. 

Prawdziwa droga duchowego rozwoju, niebiańska ścieżka przebudzenia ku oświeceniu i wyzwoleniu zajmuje zwykle od siedmiu do szesnastu wcieleń, a bajki o przyśpieszonym przebudzeniu dotyczą zaledwie skrócenia procesu aby trwał o jedno wcielenia szybciej niż zwykły tryb szesnastu wcieleń od momentu świadomego podjęcia ścieżki rozwoju (daiva margah). Oczywiście, wiedza o wtajemniczeniach i tym co trzeba praktykować na każdym etapie ścieżki duchowego rozwoju jest dużo obszerniejsza i bardziej szczegółowa, niemniej wobec pytań zainteresowanych praktyką ku przebudzeniu i oświeceniu, ku wyzwoleniu, takie skromne wprowadzenie zostało w formie wykładu udzielone. 

LINKI:

Odwiedź stronę Wiedzy Duchowej i Ezoterycznej na portalu społecznościowym Facebook:

https://www.facebook.com/Hridaya.Wiedza.Ezoteryczna/