Najgorsze Żony z Imienia i Znaku Zodiaku

Najgorsze, złe, fatalne i pechowe żony z Imienia i Znaku Zodiaku 

IMIĘ to osobista nazwa nadawana osobie przez ród i rodziców oraz grupę społeczną, do której należy. Wraz z ewentualnym drugim imieniem oraz nazwiskiem stanowi u większości ludów podstawowe określenie danej osoby. Zobaczmy, kobiety o jakich imionach i znaku zodiaku uznawane są za najgorsze żony. Imiona są rozpatrywane wedle wibracji numerologicznych czy gematrycznych, wedle czterokolumnowego portretu numerologicznego Imienia. Tym mocniejszy wpływ i działanie Imienia, im bardziej wyraziście jest ono używane przez osobę. Często rodzina nadaje dziecku Imię, aby wyposażyć je w pewne cechy, „zaprogramować” jego przyszłość lub odwrócić nieprzychylny bieg wydarzeń. Imię w przeszłości było wróżbą, błogosławieństwem, życzeniem, które powinno być zgodne z jego znaczeniami, jednak istotniejsza od znaczenia jest wibracja numerologiczna, tyle, że nie chodzi tutaj o jedną końcową cyferkę, a o bardziej szczegółowy obraz Imienia i jego wibracji gematrycznych w profesjonalnym numerologicznym portrecie G-NPS. 

To, jakie imię nosimy może determinować nasz styl życia, preferencje, charakter, a nawet predyspozycje zawodowe. Okazuje się, że imiona mogą także świadczyć o tym, czy w naszym życiu częściej będzie gościł pech, czy raczej urodziliśmy się pod szczęśliwą gwiazdą. Wiele rodziców, gdy wybiera imię dla dziecka, przywiązuje wagę nie tylko do jego brzmienia, ale i znaczenia oraz archetypu w kulturze i sztuce. Czasami okazuje się, że imię, które rozpatrywaliśmy, ma niechlubną sławę, jak słynna Nana, imię kurtyzany noszone zresztą jako pseudonim przez wiele prostytutek. Sporo jest imion, które pod tym względem są pechowe, przynoszą w podświadomości zbiorowej czy nieświadomości złe skojarzenia, kreują kiepski los. Życie pisze różne scenariusze, raz jest w życiu kolorowo jak w bajce, a innym razem denerwujemy się, kiedy coś nam nie wychodzi. Jednak należy pamiętać, że zwykle po każdej burzy wychodzi słońce, dlatego nieszczęśliwe momenty zawsze przemijają. Niestety są na tym świecie takie osoby, które ewidentnie mają w życiu pecha i dosłownie nic im nie wychodzi. Pech prześladuje ich na każdym kroku, a w dodatku spędza sen z powiek i psuje humor, a bywa że zło czai się w bardziej wyrafinowany sposób. 

Gwiazdozbiór Skorpiona na mapie nieba - nie mylić ze Znakiem Skorpiona jako odcinkiem Ekliptyki 1/12 Zodiaku, 30 stopni, obiegającym zodiak w Roku Ptolemejskim

Tradycja rozpoznawania tak zwanych "fatalnych imion", szczególnie u kobiet sięga dalekiej starożytności. Archetyp "femme fatale" (czytaj: fam fatal), fatalnych kobiet, istnieje w kulturze, folklorze i mitach wielu kultur od najdawniejszych czasów. Starożytne mityczne lub legendarne przykłady to Lilith, Kirke, Medea, Clytemnestra, Lesbia, Tamamo no Mae i Visha Kanyas. Historyczne przykłady z czasów klasycznych obejmują Kleopatrę i Messalinę, a także postaci biblijne Dalilę, Jezebel i Salome. Przykładem z literatury chińskiej i tradycyjnej historii jest Daji (Dadźi). Dobrze znane przykłady historyczne to Helena z Troi (Helene) oraz Julia z tragedii "Romeo i Julia". Z legend arturiańskich i świata ezoterycznego mamy także  Morgan le Fay czyli popularną "Leidy" Morganę z cyklu Król Arthur, Merlin i rycerze okrągłego stołu. Morgana jest takim archetypowym wzorcem fatalnej kobiety na podobieństwo biblijnej Ewy, która konszachtowała się z siłami zła, w końcu dając Adamowi do zjedzenia zakazany oszołamiający owoc i sprowadzając liczne nieszczęścia, w tym wypędzenie z ogrodów niebiańkiego Raju i nędzne życie na wygnaniu.  Młodsze kobiety, nieletnie, szerzej zwane są współcześnie z francuska "fille fatale" (czytaj: fi fatal) czyli fatalne podlotki, fatalne dziewczyny czy poważniej "śmiertelne nastolatki". 

Jedną z metafizycznych zasad przy nadawaniu imienia dziecku jest, że nie wolno nadawać imienia w rodzinie takiego samego jak miała jakaś przedwcześnie zmarła osoba, długo i ciężko chorująca, tragicznie zmarła w wypadku czy katastrofie, zmarła wskutek zarazy, kaleka, poważnie chora psychicznie, która straciła majątek sprowadzając biedę i nędzę na siebie i rodzinę, popełniła samobójstwo lub zabójstwo kogoś z rodziny etc. Wszystkie takie imiona są w rodzie zakazane na wiele pokoleń, przynajmniej aż o takim przodku/przodkini czy krewnym pamięć całkiem wygaśnie. Z tego samego powodu ezoteryka i kabbalah oraz psychologia transpersonalna w swoim doradztwie, zaleca aby omijać imiona legendarne, które uwikłane były w jakiś rodzaj złej działalności czy doświadczyły wielu nieszczęść. Odpada nie tylko Helena, z powodu nieszczęść w Troi, ale także biblijne postacie jak Ewa (Eva, Eve, Havah lub Chava etc) czy Salome i Salomea, Jezebel czy Jezabel i polska Izabela, Dalila, Lilith lub Lilit, a także Julia (za romans nieszczęśliwy z Romeo), Morgana - za paranie się szkodliwego rodzaju czarnoksięstwem i bardziej za wyprodukowane liczne nieszczęścia przez swoje mroczne knowania. Postaci mocno utkwione w świadomości zbiorowej społeczeństwa czy kręgu kulturowego o obrazie ofiary, pecha, wielu nieszczęść, tragicznej śmierci, ciężkich chorób po prostu omijamy jako imieniodawców czy jako złe archetypy skojarzeniowe obrazujące Imię. 

Inna zasada powiada, że nie daje się dzieciom imion mitologicznych pochodzących od mitycznych istot z zaświatów, od demonów ani od bóstw, gdyż wiele z tych istot także dobrych bóstw niejako kreuje swoimi mistycznymi czy magicznymi mocami i wpływami dodatkowe obciążenia lub specjalne wydarzenia losowe. Grecka bogini magii Hekate (Hecate) nie jest imieniem dla dziecka, gdyż może być zwyczajnie zazdrosna o nosicielkę Jej imienia, a to oznacza bardzo nieprzyjemne ciągi zdarzeń w życiu. Hera, małżonka Zeusa też nie lubi tych, co ją małpują, chociażby przez noszenie Jej imienia, o które jest zazdrosna. Można to traktować psychologicznie, jako reakcję zbiorowej nieświadomości w której archetyp niejako przebywa symbolicznie w postaci obrazów z memów wszystkich legend danej kultury i cywilizacji (nazywane to jest reakcją egregora, archetypu postaci, niejako w zbiorowej pamięci pokoleń). Podobnie nie daje się imion istot wobec których sprawowany jest aktywny kult religijny, gdyż podobnie przyciąga to wiele nieprzyjemności za naruszenia tabu czy normatywu moralnego wymaganego przez bóstwo. Święte Imiona Boga oraz imiona służące do inwokacji bywają objęte pewnymi regułami co do ich wymawiania i stosowania, a wiele codziennych sytuacji nie pozwoli na respektowanie reguł świętości, czystości czy chociażby podniosłego nastroju zarezerwowanego dla inwokowania imion-właściwości głównego bóstwa, Boga czy aspektów boskości i aniołów. Modlenie się do biblijnego archanioła Gabriela będzie nieskuteczne i źle kojarzone albo śmieszne, jeśli kolega z dzielnicy jest pijak, łajdak i kryminalista o do tego dziwkarz i ma na imię Gabriel. 

Gwiazdy Stałe Ptolemeusza i Astrologia

Ptolemejskie Gwiazdy Stałe na Stopniach Ekliptyki 

Profesjonalny astrolog na początek swojej kariery powinien poznać gruntownie kilkanaście przynajmniej Gwiazd Stałych, zwykle od 15 do 28 wymienia się jako podstawę tej wiedzy. Dwadzieścia Sześć Gwiazd Stałych znajdujących się na Ekliptyce uważa się za szczególnie ważne dla astrologii od czasów Mistrza Ptolomeusza, który był zwolennikiem dogłębnego rozważania położenia Gwiazd Stałych, podobnie jak wszyscy starożytni astrolodzy, zachodni i wschodni. Temat ten jest również faworyzowany w astrologii perskiej, arabskiej, indyjskiej i w astrologii Odrodzenia. Indyjska astrologia analizuje gwiazdy w 27 grupach zwanych nakszatrami, a arabska astrologia zajmuje się na początek 28 stacjami Gwiazd Stałych, podczas gdy kabaliści badają w horoskopie na początek 22 gwiazdy z pasa zodiakalnego.

Obrotowa Mapa Nieba - Pozwala Identyfikować Gwiazdy Widoczne na Niebie

W XX wieku z wielką szkodą dla astrologii trochę zapomniany został system podstaw w Gwiazdach Stałych, a to z powodu absurdalnego zafascynowania się nie mającymi większego znaczenia obiektami poza granicą widoczności (6 magnitudo), który przypominany jest od czasu do czasu w astrologii wydarzeniowej, szczególnie politycznej. Gwiazdy Stałe (łac. stellae fixae) najwyraźniej operują (wpływają) wtedy, gdy są w bardzo dokładnym aspekcie do planety, MC, IC, Ascendentu lub Descendentu w horoskopie (z orbami zasięgu 0,5°, 1 stopień oraz z wpływem słabszym w liczbach węzłowych 2°, 3°, 5°, 7 stopni). Najsilniej działają w koniunkcji, ale należy również rozważać kwadraturę, opozycję i trygon. Położenie tych gwiazd na stopniach znaków podaje się w przybliżeniu, a jest ono typowe tylko dla obecnego okresu, trzeba sprawdzać położenie Gwiazd Stałych na tle stopni ruchomego zodiaku czy ekliptyki. Gwiazdy Stałe bowiem przemieszczają się na stopniach ruchomego Zodiaku (zwrotnikowego) z szybkością około 1° na 70-72 lata czyli około 50,3 sekundy łuku na rok (z powodu precesji). Powstaje w ten sposób ruch tzw. precesji, spowodowany przesuwaniem się biegunów co jest związane z zagadnieniem tak zwanego Roku Platońskiego. Wielu astrologów podaje własności stopni w znakach od cech gwiazd stałych na tych stopniach, takie jakie były przed 1950 rokiem, jednak minimalnie raz na 20 lat trzeba uaktualnić położenia Gwiazd Stałych w ruchomych znakach zodiaku, na stopniach zodiaku, aby móc właściwie interpretować koniunkcje planet i punktów z gwiazdami stałymi.

Wpływ Gwiazd Stałych tym się różni od wpływu planet, że jest bardziej dramatyczny, ekspresyjny, niespodziewany i pojawia się z większą gwałtownością. Z reguły efekty planetarne rozwijają się stopniowo i są stosunkowo powolne, można niemal powiedzieć – delikatne, podczas gdy Gwiazdy Stałe zdają się wywierać swój wpływ w formie nagłych, silnych i gwałtownych erupcji, które w krótkich odcinkach czasu wywierają nadzwyczajne skutki. Po tym, gdy wyniosły urodzonego na najwyższy szczyt, powodują jego nagły upadek i troszczą się zwykle na dodatek o cały szereg dramatycznych i nieoczekiwanych, nieszczęśliwych wypadków. Innymi słowy, gwiazdy stałe mogą wynieść człowieka z dna nędzy na najwyższy punkt dobrobytu i bogactwa, lub odwrotnie, podczas gdy planety generalnie nigdy nie działają w taki ostry sposób. Można przyjąć za dość pewną regułę to, że Gwiazdy Stałe zwykle nie wywierają same swoich wpływów (za wyjątkiem tych przypadków kiedy leżą na osiach głównych MC-IC (zenit-nadir), ASC-DESC (horyzont), RAHU-KETU (węzły zaćmieniowe) oraz niektóre Punkty, jak Punkt Fortuny czy Punkt Ciemnego Księżyca) i że główny efekt jest przenoszony przez planety. Wydaje się jak gdyby tworzyły one pewien rodzaj fundamentu czy bazy, na której zbudowany jest horoskop. Jeśli planeta posadowiona jest razem z gwiazdą, to działanie planety w znacznym stopniu się wzmaga, zmienia. Gwiazda daje planecie w życiu urodzonego znaczenie, które nie mogłoby być uzasadnione samą pozycją i aspektami w horoskopie. Wszystkim astrologom znane są przypadki, w których określone planety w horoskopie z nieznanego powodu dochodzą do niezwykłego znaczenia tak, że w dramatyczny sposób są zauważalne przez całe życie. W podobnym przypadku w tle znajduje się zazwyczaj Gwiazda Stała, która w ten sposób ukazuje swoje działanie przez odnośną planetę.

Istotnych Gwiazd Stałych wystarczy do obsadzenia wszystkich 360 stopni Ekliptyki, a pełna astrologia bierze pod uwagę nawet około tysiąca Gwiazd Stałych. Od czegoś trzeba rozpocząć naukę, zwykle od najjaśniejszych Gwiazd Stałych, od tych, co są w ścisłym pasie Ekliptyki (w zasięgu płaszczyzny orbity Księżyca), od kilkunastu gwiazd magicznych czy 22 kabalistycznych...

Astrologia - Królowa Nauk

Astrologia - Starożytna Królowa Nauk i Pradawna Królowa Wiedzy Naukowej, Korona Wiedzy  

KRÓLOWA NAUK - ASTROLOGIA - sięga swoimi korzeniami początków istnienia samej ludzkości. W ostatnim czasie, w latach 2010-2015  archeologowie odkopali kość sprzed 30 tysięcy lat, na której znajdują się znaki przedstawiające najprawdopodobniej poszczególne fazy Księżyca. Kromlechy, wielkie kamienne kręgi, jak ten w Stonehenge w Anglii, uważa się za skomplikowane obserwatoria astrologiczne dawnych czasów, świadczące o zainteresowaniu człowieka pierwotnego zjawiskami zachodzącymi na niebie. We wczesnych kulturach Azji, Europy i Ameryki wznoszono ogromne budynki służące jako strażnice i obserwatoria, z których kapłani mogli obserwować nocne niebo poszukując rozwiązania zagadki ludzkich losów. Dopiero jednak w suchym klimacie, pod bezchmurnym niebem Mezopotamii, astrologia zyskała kształt przypominający nieco jej współczesną formę. Pięć tysięcy lat p.e.ch., kapłani i magowie Babilonii obserwowali gwiazdy i nadawali im nazwy. Około roku 700 p.e.ch., mieli na pewno określony zasięg zodiaku oraz nadali nazwy jego dwunastu częściom, które przetrwały do dnia dzisiejszego. Poszczególnym planetom przypisywali dobre lub złe cechy, rozpoczęli także badania nad interpretowaniem aspektów - kątów pomiędzy dwiema planetami, uważanych za znaczące. Astrologia rozszerzała swój zasięg od Babilonii po Egipt i Grecję. Niektórzy spośród egipskich faraonów ozdabiali astrologicznymi symbolami swoje grobowce. Jednak w Egipcie astrologia zaczęła cieszyć się wielką popularnością dopiero na długo po złotej epoce faraonów. 

Tajemnice astrologii chrześcijańskiej - podręcznik

Astrologia jaką znamy dzisiaj rozwinęła się w Grecji. Grecy kojarzyli Słońce, Księżyc i planety ze swoimi bogami i boginiami. Na przykład planetę Wenus identyfikowali z Afrodytą, boginią miłości, Jowisza zaś z Zeusem, największym spośród wszystkich bogów. Babilończycy oceniali wpływ danej planety zgodnie z jej wyglądem, wierzyli, że Jowisz oddziałuje korzystnie, kiedy świeci białym światłem, niekorzystnie zaś gdy jest czerwony, Grecy natomiast nie przywiązywali wagi do wyglądu planet. Zamiast tego jednym planetom przypisywali stałe cechy pozytywne, zwane "beneficzne", innym negatywne, "maleficzne". Do grupy benefików należała planeta Zeusa Jowisz, do grupy malefików - Mars, utożsamiany w Grecji z Aresem, krwawym bogiem wojny. Grecy nadawali planetom cechy osobowości bóstw niebiańskich, dokonali połączeń praktycznych technik babilońskich astrologów z filozofią głoszoną przez swoich największych myślicieli, co dodało astrologii duchowe go splendoru. To właśnie Grecy spopularyzowali ideę stawiania horoskopów urodzeniowych zwanych natalnymi. Umożliwili jednemu z babilońskich astrologów założenie szkoły astrologicznej na wyspie Cos w roku 280 p.e.ch., a począwszy od roku p.e.ch., wydali wiele podręczników na ten temat. Najważniejszym spośród nich był Tetrabiblos, spisany już w II wieku e.ch., przez Klaudiusza Ptolemeusza z Aleksandrii, największego astronoma i astrologa starożytności. Atlasy i katalogi gwiazd i planet wykonane przez Ptolemeusza aż do XVII wieku pozostawały niedoścignione pod względem dokładności i precyzji, zaś jego Tetrabiblos był najprawdopodobniej najbardziej znaczącą pracą na temat astrologii, jaką kiedykolwiek napisano. Ptolemeusz zgromadził w swoim dziele większość wiedzy astrologicznej znanej w czasach mu współczesnych a pochodzącej z przeszłości. Zawierało ono wszystkie zasadnicze elementy, na bazie których rozwinęła się w późniejszym czasie współczesna astrologia, a także pełen zestaw danych niezbędny do obliczenia horoskopu. 

W czasach Ptolemeusza astrologia zaczęła stopniowo budzić coraz większe zainteresowanie wśród obywateli Imperium Rzymskiego. Bogaci i biedni, wolni i niewolnicy dostrzegli zalety astrologii i przyjęli jej zasady. August Wielki, pierwszy cesarz rzymski święcie wierzył w astrologię, między innymi z tego powodu przy jego urodzeniu astrolog Nigidiusz przepowiedział, że i stanie on "panem tego świata”. August kazał nawet bić monety z wizerunkiem Koziorożca -znaku pod którym się urodził. Najbardziej zagorzałymi i paranoidalnymi zarazem przeciwnikami astrologii byli w starożytności pierwsi chrześcijanie. Postrzegali ją jako naukę z gruntu pogańską i fatalistyczną, według której człowieka oczekuje określona i niezmienna przyszłość, wbrew twierdzeniom ich nawiedzonej religii. O możliwości zmian w ludzkim życiu i odkupieniu grzechów poprzez chrzest i inne sakramenty kościelne. Początkowo sprzeciw nie miał większego znaczenia. Pierwsi chrześcijanie byli bowiem małą, pogardzaną i szkodliwą społecznie sektą, której członkowie sami byli przedmiotem gwałtownych ataków. W rzeczywistości potępienia astrologii ze strony chrześcijan były odpowiedzią na zarzuty oskarżające Chrystusa o uprawianie czarów, a jego wyznawców o działania  takie, jak kanibalizm, gwałcenie dzieci i kazirodztwo. Jednak wraz z rozwojem chrześcijaństwa i jego oficjalnym uznaniem za religię państwową Imperium Rzymskiego w IV wieku e.ch., astrologia popadła w niełaskę, a jej zwolenników traktowano nieomal na równi z wyznawcami kultu szatana. 

Niebo - Zjawiska Astrologiczne w 2018 roku

Zjawiska astronomiczno-astrologiczne na Niebie w 2018 roku 

Zajmując się astrologią, astronumerologią lub astromagią należy zważać na zjawiska jakie występują na niebie, szczególnie na wielkie astrologiczne koniunkcje oraz zaćmienia (okultacje). Przykładowo opisujemy dla celów edukacyjnych jeden wybrany rok, aby zapamiętać na co szczególnie zwracać uwagę. W 2018 roku, jak to w niebieskim porządku czekają nas niektóre zjawiska okresowe, które astrolodzy i astronomowie przewidują z pomocą obliczeń, a współcześnie także programów komputerowych typu stellarium - planetarium na wiele lat naprzód z bardzo dużą dokładnością. Spoglądając z zainteresowaniem w Rocznik Astronomiczny (Efemerydy) czy program astronomiczny typu Stellarium, dowiadujemy się jakie ważniejsze zjawiska niebieskie czekają nas w 2018 roku, które zostały precyzyjnie obliczone na podstawie wcześniejszych obserwacji astronomicznych. 

W kalendarzowy Nowy Rok, Słońce wschodzi o godz. 7.38, a zachodzi o 15.49 – zatem dzień Noworoczny trwa 8 godz. 11 minut i jest już dłuższy od najkrótszego dnia roku o 6 minut, co wszystkich powinno napawać optymizmem na drodze wzrostu ku Światłości. 

Plejady - jeden z najważniejszych obiektów astrologicznych na niebie

Rok 2018 to numerologicznie wibracja (2+0+1+8) liczby (11) czyli tzw. liczba mistyczna czy mistyczno-magiczna. Sam Nowy Rok, w dniu swego początku, 1.01.2018 ma wibrację (13) sumowaną do liczby (4). W Sylwestra 2017 z wibracji roku (10) dającej (1) przechodzimy do kolejnego roku 2018 mającego duchowo-mistyczną wibrację (11), oby tylko w pozytywnym, a nie w negatywnym czy śrdkowym aspekcie. Dzień 31.12.2017 to wibracja dnia (3+1+1+2+2+1+7) pod postacią liczby (17) czyli w sumowaniu (8). W numerologii, ostatni dzień kalendarzowego roku kończy wibrację starego roku, a pierwszy dzień Nowego Roku rozpoczyna wibrację kolejnego roku. 

W kalendarzowy Nowy Rok najjaśniejsza gwiazda nieba, Syriusz, najlepiej widoczna w okresie zimowym, wschodzi kilka minut po godz. 19-tej, a w obszar górowania wchodzi po godzinie 23-ej, pozwalając na wieczorne medytacje z jej kosmiczną świetlistą energią tonizującą i łagodzącą wpływy i więzy saturniczne. 

W dniu 20 grudnia 2017 o godz. 5:48 planeta Saturn będąc na tle gwiazd stałych w gwiazdozbiorze Strzelca opuszcza znak Strzelca, a wchodzi do znaku Koziorożca (Makara), zatem rok 2018 oraz 2019 i aż do 22 marca 2020 do godz. 5 rano będą mocno w mocy saturnicznej, gdyż w znaku Koziorożca Saturn ma największą siłę rażenia jako władca tego znaku. W dniu 22 marca 2020 Saturn zmienia nie tylko znak zodiaku, ale także przechodzi do gwiazdozbioru Koziorożca (będzie w znaku Wodnika na tle gwiazd gwiazdozbioru Koziorożca). Jeszcze od 2 lipca do 17 grudnia 2020 roku Saturn na krótko powraca do znaku Koziorożca (a gwiazdozbioru Strzelca), aby w końcu przejść całkiem w energie wodnikowe. Dodatkowo Saturn przechodzi przez obszar zwany we wschodniej, w tym perskiej astrologii Tronem Arymana (południowy biegun galaktyczny) poddając się najmocniejszym siłom mrocznym. Zarówno rok 2017 jak i 2018 są pod wpływem sił z Tronu Arymana (Mroku). Poprzednie wejście Saturna do znaku Koziorożca (i przejście centralnie przez Tron Arymana) miało miejsce 13 lutego 1988 roku, włącznie z koniunkcją Saturn-Uran), a w czasie 2,5 lat pobytu Saturna w tym znaku zodiaku nastąpił katastrofalny upadek Polski Ludowej (PRL), a także rozpoczęła się totalna katastrofa ekonomiczna Polski, która z 10-tej potęgi gospodarczej świata stała się praktycznie państwem Trzeciego Świata. Rozpadły się także międzynarodowe struktury gospodarcze (RWPG) i wojskowe (Układ Warszawski) do których Polska należała. 

Astrologia - aforyzmy i cytaty dla nauki

Astrologia w cytatach i aforyzmach 

Horoskop urodzeniowy może być prawidłowo zinterpretowany jedynie dzięki duchowej mądrości (buddhi) mężczyzny lub kobiety; spotyka się ją jednak rzadko. --- Paramahansa Yogananda 

Astrologia jest nauką samodzielną. Wyjaśnia nam ona bardzo wiele. Z jej znajomości dużo się nauczyłem i wielokrotnie odniosłem korzyści! --- Albert Einstein 

Lekarz nie znający astrologii nie ma prawa nazywać siebie lekarzem --- Hipokrates 

Ekliptyka i Zodiak

O astrologii współczesny człowiek albo w ogóle nie ma pojęcia, albo - co gorsza - ma pojęcie najzupełniej fałszywe, jako że prasa codzienna przedstawia ją w sposób godny pożałowania. A o podręcznik astrologii w naszych krajach trudniej niż o oryginał "De revolutionibus". --- Włodzimierz Zonn, astronom 

Widzieć astrologa albo zajmować się astrologią: nadejdzie sukces większy niż dotychczas; ujrzeć znaki astrologiczne: odkryjesz rzeczy ważne dla twojego dalszego rozwoju. --- z sennika greckiego 

Astrolog, który nie ogląda nieba, nie umie pokazać ekliptyki, równika gwiazdowego oraz planet i gwiazd stałych jest totalnym ignorantem. Prawdziwy astrolog zawsze wie jak aktualnie wygląda gwiaździste niebo ponad głową. Prawdziwy astrolog jest znawcą położenia planet i gwiazd stałych na nieboskłonie, czuje ich wschód, górowanie i zachód. --- Siddha Jyotisha 

Istnieje zasada, odporna na wszelkie dane, odporna na wszelkie argumenty, która niezawodnie utrzymuje człowieka w wiecznej ignorancji. Tą zasadą jest potępienie, zanim przystąpi się do badania. --- Herbert Spencer

Jeżeli udamy się na dworzec możemy zauważyć, że ruch pociągów jest ściśle skorelowany z ruchem wskazówek zegara. Naiwne naukowe podejście kazałoby nam zadać pytanie: które z tych zjawisk jest przyczyną, a które skutkiem? Czy pociągi wywołują ruch wskazówek, czy też wskazówki wywołują ruch pociągów? Skoro korelacja jest dobrze widoczna musi też istnieć związek przyczynowo---skutkowy. Tymczasem go nie ma. Jest natomiast niewidoczna gołym okiem zasada organizacyjna, która odpowiada za występowanie tej korelacji. Z taką samą sytuacją mamy do czynienia w przypadku astrologii. --- dr Will Keepin, fizyk 

Astrologia - Aksjomat podstawowy - Moc Świecenia

Wpływ Światła - podstawowy aksjomat astrologii 

Aksjomat to takie twierdzenie, które uchodzi za oczywistość i dlatego go nie udowadniamy, za podstawę na której buduje się system przekonań i obraz świata. Nie ma geometrii bez aksjomatów, a kto chodził do szkoły na pewno rozumie czym jest aksjomat w planimetrii (geometrii płaskiej). Za to odwołując się do aksjomatów można dowodzić innych twierdzeń. 

Współczesna astrologia traci swoją zdolność opisywania ludzkich charakterów, przepowiadania przyszłości i ludzkich losów czego główną przyczyną jest zatracenie wiedzy o aksjomatach na których astrologia powstała. Tylko nieliczni astrolodzy w XX wieku raczyli przypominać zainteresowanym aksjomaty astrologii jako starożytnej wiedzy i mądrości. Aksjomaty tak samo są ważne w matematyce i geometrii, jak i w filozofii, teologii czy systemie wieszczenia, prognozowania i przepowiadania przyszłości.

Pas Zodiaku na nieboskłonie - rysunek orientacyjny

Warto zatem przypomnieć podstawowy aksjomat astrologii, założenie przyjęte jako pewnik na podstawie którego cała praktyczna wiedza astrologiczna powstała, a przecież każdy system wróżebny posiada jakiś aksjomat czy aksjomaty na których opiera swoje istnienie i interpretacje. Raczej nie uświadczymy tego na rozmaitych tandetnych kursach pseudoastrologii czy astropsychologii proponowanych przez różne równie tandetne organizacje twierdzące, że zrzeszają astrologów w Polsce, Europie czy Ameryce. Wpływ, siła czy moc światła to podstawowy aksjomat astrologii, która sama wprowadziła pojęcie magnitudo. 

Podstawowym aksjomatem astrologii na którym jako na kosmicznej zasadzie opiera się astrologia jest oddziaływanie, wpływ światła na ludzi i zwierzęta oraz rośliny, na przyrodę. Im większe, jaśniejsze wizualnie światło, im większa jasność obiektu, tym większy wpływ na kształtowanie ludzkich losów i charakter człowieka. Aksjomat Wpływu Światła, aksjomat jasności świecącego obiektu oznacza, że tak czy owak, Słońce i Księżyc jako najjaśniejsze obiekty na niebie, w czasie swojej widoczności, mają największy wpływ na ludzkie losy, na kształtowanie charakteru. Z aksjomatu wprost wynika, że to, czego na niebie nie widać, nie ma wpływu na ludzkie losy, nie ma wpływu na kształtowanie charakteru. I oczywiście, nie ma sensu zajmować się małymi obiektami, których światło nie jest wyraziście widoczne.  

Najsilniejsze światła świecące na niebie, ponad linią horyzontu, to Słońce, Księżyc, a dalej Syriusz, Wenus, Jowisz... Światło, czyli świecący obiekt musi jednak znajdować się ponad linią horyzontu, ponad linią ascendent-descendent, aby jego promienie miały jakikolwiek wpływ na ludzki los czy kształtowanie charakteru. Wszystko to, co jest poniżej linii horyzontu i aktualnie nie świeci na badaną osobę jest nieistotne, wyłączone, wygaszone, pozbawione wpływu na badaną osobę czy obiekt...