środa, 14 grudnia 2016

Syndrom chronicznego spóźniania i prokrastynacja

I. SYNDROM CHRONICZNEGO SPÓŹNIANIA 


Niezależnie od dnia czy wydarzenia, 57-letni Brytyjczyk Jim Dunbar ciągle jest spóźniony. Zdaniem lekarzy nie wynika to z braku organizacji, ale z zaburzenia psychicznego dotykającego jego mózgu. Dunbar spóźnia się już od 5 roku życia - najpierw do przedszkola, potem do szkoły. Wielokrotnie z tego powodu stracił pracę. Nie zdąża na pogrzeby, na randki, na obiady do przyjaciół i na wakacje. Jego spóźnienia kosztują go wiele problemów i nerwów. Jak przyznaje w Daily Mail, dziwny syndrom wpłynął na całe jego życie. Przez długi czas Dunbar zastanawiał się, dlaczego nigdy nie może przyjść na czas. Aż w końcu w 2012 roku lekarz dostarczył mu odpowiedź: to jego zaburzony mózg jest odpowiedzialny za te chroniczne spóźnienia! 


W trakcie wizyty w szpitalu Ninewells w Dundee w Szkocji (do którego przybył oczywiście z 20-minutowym spóźnieniem), Dunbar usłyszał od specjalisty, iż cierpi na wadę dotykającą regionu mózgowego, znanego ze swojego powiązania z ADHD i wieloma innymi zaburzeniami rozwojowymi. Wada ta nie pozwala Brytyjczykowi na poprawną ocenę czasu, na zaplanowanie tego, co jest niezbędne, jeżeli chcemy w wyznaczonym terminie wykonać zadanie, nawet takie jak dotarcie na umówione spotkanie. 

Andrea Biblow z National Attention Deficit Disorder Information and Support Service mówi: - Chroniczne spóźnienie to konsekwencja, a nie objaw jakiejś choroby. Najczęściej chodzi o zaburzenia uwagi z hiperaktywnością albo o deficyt funkcjonalny. Oczywiście, zdarza się także, że ów objaw jest tylko częścią większego zespołu zaburzeń mózgu. Zdaniem specjalistki, osoba z takim zaburzeniem po prostu nie potrafi zarządzać swoim czasem. Ma problemy ze zrozumieniem upływu czasu, albo po prostu go nie czuje, nie zauważa. 

– Rozmowa telefoniczna, która trwała 2 godziny, dla takiej osoby mogła wydawać się zaledwie 15-minutową – wyjaśnia. – Zaburzenie, na które cierpi Dunbar, nie zostało jeszcze dokładnie zidentyfikowane, ale nawet jeśli diagnoza pozwoli mu na mniejsze poczucie winy, to nie wiadomo, czy ureguluje jego problem. 

Inni specjaliści pozostają bezradni w tej sprawie. Jak podkreślają, dla większości ludzi bycie ciągle spóźnionym oznacza po prostu zły zwyczaj albo problemy z organizacją czasu, także zaburzenia krotochwilności. Dr Sheri Jacobson z Harley Therapy Clinic w Londynie mówi: - Zaburzenie, na które cierpi Dunbar, nie figuruje w żadnym podręczniku psychiatrycznym. Moim zdaniem, traktowanie normalnego codziennego ludzkiego zachowania jako zaburzenie umysłowe jest bardzo nieostrożne. 

wtorek, 29 listopada 2016

Opium morfina dermorfina heroina metadon

Opium, morfina, dermorfina i heroina - powolne samobójstwo narkomanów opiatowych  


Opium to stary znany narkotyk, a morfinadermorfinametylomorfina (kodeina) i heroina (zwana też brown i kompotem) to środki będące pochodnymi opium. Mają działanie przeciwbólowe i uspokajające, ale mogą być podawane tylko w ostateczności, w przypadku bólów o krańcowo silnym nasileniu. Do grupy tej należy również metadon – doustny, syntetyczny narkotyk, używany od lat 60-tych XX wieku jako substytut heroiny, stosowany w lecznictwie w leczeniu narkomanów przyjmujących narkotyki drogą iniekcji (zastrzyków). 

Mak i opium - biznes afgańskich terrorystów
Ludzie zwykle nie wiele wiedzą w temacie czym grozi uzależnienie się od opium, morfiny, dermorfiny czy  heroiny, o tym jak łatwo się uzależnić i zniszczyć sobie życie nałogiem, a obłąkana nowomoda na nowe opiaty z drugiego końca świata sprzyja zagubieniu i szybkiemu uzależnieniu się od dostawców nowego w kraju narkotyku, takiego jak dermorfina czy deltorfina w tak zwanym żabim jadzie amazońskim. Zgubnym jest także to, że promuje się wyniszczające nowe narkotyki pod szyldem szamańskiej medycyny naturalnej, a nie ma się pojęcia o tym, że zgubne narkomańskie nałogi z użyciem toksycznych substancji występowały i występują na całym świecie w historii ludzkości, także popularne były wśród Indian - i nie mają nic wpólnego z szamanizmem. 

Czym jest opium? 


Opium jest substancją otrzymywaną przez wysuszenie soku mlecznego pozyskiwanego z niedojrzałych makówek maku lekarskiego (Papaver somniferum). Opium zawiera alkaloidy: pochodne fenantrenu (morfina, kodeina) oraz pochodne izochinoliny (papaweryna). Makowiny, czyli suche, dojrzałe, opróżnione makówki oraz łodygi kwiatów również zawierają substancje czynne. Dawniej opium stosowane było jako środek przeciwbólowy, nasenny, uspokajający i odurzający – najczęściej w formie laudanum, czyli nalewki alkoholowej. Stosowanie jednakże opium w celach medycznych zwykle kończy się uzależnieniem od opium, czyli popadnięciem w narkomanię. 

Opium zawiera około 40 alkaloidów, do głównych zaś należą: morfina 3–23%, narkotyna 5%, kodeina 0,2–6%, papaweryna 1% i tebaina. Obecnie największa ilość produkowanego opium pochodzi z Afganistanu - 85% produkcji na Europę i 90% produkcji światowej. Produkcja i handel opium i jego pochodnych to biznes utrzymujący zbrodnicze organizacje terrorystyczne, takie jak al-Qaida (al-Kaida), ISIL/Daesh czyli tak zwane Państwo Islamskie oraz podobne bojówki zajmujące się ludobójstwem. Uzaleznieni od opiatów narkomani często w zamian za zdobycie kolejnej "działki" narkotyku podejmują się dokonania najbardziej szkaradnych zbrodni. 

piątek, 25 listopada 2016

Kambo - morderczy jad zabija ludzi

Kambo - toksyczny jad amazońskiej żaby zabija ludzi i niszczy mózg


W społeczeństwie ciągle zbyt mało mówi się i uczy o szkodliwości środków narkotycznych oraz rozmaitych dopalaczy - także tych z innych kontynentów. We wtorek, 22 listopada 2016 roku padła ofiarą jadu żaby 30-letnia Halina T., która bezmyślnie wzięła udział w pseudo szamańskiej "ceremonii kambo" w Grodzisku Mazowieckim. Kobieta zmarła po rzekomej "ceremonii kambo". Wyjaśniamy zatem, czym jest ten niebezpieczny dopalacz i skąd się bierze jego stosowanie. Kambo przez swoich dilerów pokroju Konrada S. z Grodziska Mazowieckiego nazywane jest "szczepionką", "rytuałem" czy "terapią". W rzeczywistości to podawanie ludziom silnej neurotoksyny w warunkach, które zagrażają życiu. Przykre, że w Polsce pozwala się działać gangom dillerów narkotyków i dopalaczy pod szyldem medycyny naturalnej czy szamanizmu. 



Moda na dopalacz kambo pochodzi z Ameryki Południowej, bo z niej wywodzi się trująca żaba, płaz, którego toksynę podaje się ludziom zafiksowanym na tak zwane mocne wrażenia. To rzekotka, chwytnica zwinna, której skóra wydziela szereg niezwykle silnie działających na organizm substancji. Mieszkańcy Puszczy Amazońskiej rzekomo używają toksyny tych płazów podczas obrzędów szamańskich, tyle, że jakoś dziwnie, głównie na białych turystach. W historii stosowano tę toksynę na przesłuchiwanych jeńcach i osobach podejrzanych o przestępstwa. Rzeczywiście szamani w dawnych czasach stosowali takie substancje do przesłuchiwania więźniów i jeńców wojennych w walkach z innymi plemionami. 

Jednak w Polsce kambo czyli sesje podawania toksyny, stały się kolejną modą z nurtu tak pseudo medycyny alternatywnej, a w istocie grupy ludzi szukającej niszy dla zysku z mało znanych i jeszcze nie zakazych przez prawo dopalaczy. Jedna z grup oferujących podawanie trucizny tak reklamuje jej rzekome działanie:

"KAMBO oferuje możliwość przywrócenia ciała do harmonii i odzyskania zdrowia. Dzięki detoksykacji ludzie czują się odmłodzeni i odzyskują posiadane wcześniej potencjały energii. Dalej zapowiada też, że podawanie jadu może pomóc w problemach z płodnością, cukrzycy, reumatyzmie, depresji, chorobach Alzheimera i Parkinsona, AIDS i niemal wszystkich innych problemach zdrowotnych."

Tymczasem prawda jest taka, że zawarta w żabim jadzie dermorfina jest silniejszą, bardziej toksyczną i bardziej uzależniającą postacią morfiny, a jak wiadomo morfina ma dużo wspólnego z opium oraz z heroiną. Uzależnienie psychiczne i fizyczne oraz dermorfinowy "złoty strzał", podobny jak u heroinistów to akurat nic nadzwyczajnego. Tyle, że media zwykle nie rozpisują się o tym jak skończył na cmentarzu kolejny narkoman czy narkomanka, jedynie hurtem podaje się liczbę zgonów "pod wpływem" morfinyopiumdermorfiny czy heroiny. Dermorfina to taki grubszy gatunek trucizny wspomaganej wieloma innymi środkami odurzajacymi i uzależniającymi. 

sobota, 5 listopada 2016

Domy w Horoskopie

Domy w astrologii - Domum, Astrorum Domus, Dominium 


Horoskop składa się z kilku warstw podlegających analizie, takich jak Znaki Zodiaku, Stacje Gwiazd (Gwiazdozbiory), Domy (Dominium, Władztwo), pozycje Świateł i planet, pozycje gwiazd stałych. Domy to pewne stałe obszary nieba będące analogami Znaków Zodiaku w ułożeniu jakby od Ascendentu rozpoczynał się Znak Barana. Nad każdym Domem panuje jedna z dziewięciu planet (włącznie z węzłami Rahu i Ketu). Każdy Dom to odmienna sfera ludzkiego życia, dlatego są one w stanie pokazać sposób realizacji jednostki w społeczeństwie, nabyte przyzwyczajenia, sposoby działania, a także cele, które stawia przed nią życie, oraz metody, przy pomocy których będzie ona je realizować. Miejsce położenia wierzchołków Domów zależy od miejsca i czasu urodzenia. 

Podział na Domy w horoskopie
Domy astrologiczne, podobnie jak Znaki Zodiaku, są czynnikiem ukierunkowującym działanie Świateł, planet i gwiazd. Przesuwanie się Świateł, planet przez Znaki Zodiaku (Zwierzyniec Niebieski) wiąże się z ich ruchem na tle ekliptyki, natomiast pozycja Świateł, planet i gwiazd stałych w Domach (Dominiach) związana jest z ruchem Ziemi wokół własnej osi. Ziemia dopełnia swój obrót w ciągu 24 godzin, a Światła, planety i gwiazdy stałe w tym samym czasie przesuwają się przez wszystkie Domy. Jest to więc ten element astrologicznej mapy nieba, który zmienia się najszybciej. Światło, planeta czy gwiazda stała znajduje się w jednym z dwunastu Domów około dwóch godzin, natomiast ze względu na jej ruch w paśmie ekliptyki pozostaje w jednym Znaku Zodiaku o wiele dłużej (Słońce przez miesiąc, Księżyc 2,5 dnia). Właśnie dlatego punkt, od którego rozpoczyna się rachubę Domów, określono grecką nazwą Horoskopos, czyli „pokazujący godzinę”. Określenie to dopiero później zaczęło obejmować całą astrologiczną mapę nieba, w której punkt ten pełnił chyba najbardziej istotną rolę, jako że jest to także punkt Ascendentu. 

W dyskusjach na temat doniosłości aksjomatów i spostrzeżeń astrologii często powoływano się na fakt, że nawet drobna różnica w czasie urodzenia zmienia już kształt astrologicznej mapy nieba, powodując w ten sposób m.in. zróżnicowane losy bliźniąt. Punkt Horoskopos zwano również z łacińska Ascendentem (ASC), gdyż wyznaczał on to miejsce na Kole czy Kwadracie Zodiaku, które ukazuje się właśnie nad horyzontem. Punkt ekliptyki znajdujący się w tym momencie najwyżej nad horyzontem nazwano Medium Coeli (MC), czyli środek nieba. Oba te punkty wraz z ich symetrycznymi odpowiednikami – Descendentem (DSC), czyli punktem zachodzącym, oraz Immum Coeli (IM), czyli punktem ekliptyki znajdującym się najniżej „pod” horyzontem – stały się podstawą do najstarszego podziału na Domy. W starożytności znany jest zasadniczy podział na Osiem Domów, obecnie zaś stosowany jest powszechnie system podziału na dwanaście Domów od Znaków Zodiaku. Najstarszym z tych sposobów wyznaczania 12-tu Domów jest prosty podział na dwanaście różnych części po trzydzieści stopni każda, co zwie się systemem Domów Prostych. 

Najważniejszymi są Domy wyznaczane przez cztery omówione punkty horoskopowej mapy nieba (ASC, MC, DSC, IC). Te cztery spośród dwunastu Domów horoskopu symbolizują najbardziej podstawowe sfery doświadczeń w życiu człowieka. Ascendent symbolizuje doświadczenia związane z ciałem jako fundamentem, na którym rozwija się osobowość; Immum Coeli (czwarty w kolejności dwunastu Domów) – doświadczenia związane z okresem niesamodzielności i przebywania pod opieką rodziców; Descendent (Dom siódmy) – doświadczenia związane z równorzędnymi relacjami międzyludzkimi, a więc przede wszystkim z małżeństwem i wszelkimi związkami partnerskimi i kooperacyjnymi; Medium Coeli (Dom dziesiąty) – doświadczenia związane z miejscem w społeczeństwie i pozycją zawodową. Te cztery „naroża” horoskopu są zarazem miejscami, gdzie Światła, planety i gwiazdy stałe, a zwłaszcza obiekty wschodzące lub znajdujące się w zenicie, działają najsilniej. 

Astrologia klasyczna, perska i wedyjska, używa prostych kodów na oznaczenie poszczególnych Domów (Dominium), przypisując każdemu Domowi konkretne cechy czy plany działania. Każdy z Domów ma trzy różne płaszczyzny działania. Podział jest prosty: dzielimy długość Domu na trzy równe części. Każdy Dom horoskopu można podzielić na trzy równe części, tak samo, jak każdy Znak Zodiaku (30 stopni długości ekliptycznej) dzielimy na trzy części czyli na trzy dekanaty (po 10 stopni). Generalnie, pierwsza 1/3 danego Domu związana jest z pierwszą częścią życia człowieka, druga 1/3 danego Domu związana jest z drugą, środkową częścią życia człowieka, a trzecia 1/3 danego Domu związana jest z trzecią, ostatnią częścią życia człowieka. 

środa, 28 września 2016

Moc świecenia - skala jasności gwiazd magnitudo

Moc wpływu - jasność gwiazd stałych i planet w astrologii 


Moc świecenia oznaczana w astronomii i astrologii jako jasność w wielkościach gwiazdowych czyli w skali magnitudo - to podstawowy wskaźnik do szacowania siły z jaką obiekt oddziaływuje w horoskopie. 

Gwiazdozbiory i gwiazdy stałe na niebie
Wielkość gwiazdowa – to pozaukładowa jednostka miary stosowana do oznaczania blasku gwiazd (nie mylić z jasnością) i innych podobnych ciał niebieskich. Jednostką wielkości gwiazdowej jest magnitudo (oznaczenie m lub mag). Zazwyczaj w fizyce do wyrażenia wartości natężenia światła używa się luksów, jednakże ze względów praktycznych i historycznych w astronomii stosuje się nadal magnitudo. 

Magnitudo są jednostkami spopularyzowanymi przez Ptolemeusza w jego Almageście około 140 roku e.ch., ale znane już były za czasów Hipparcha (190-120 p.e.ch.), który wszystkie gwiazdy klasyfikował pod względem blasku na 6 grup, tak jak czynili to magowie w dawnej Persji i Indii. Najjaśniejsze gwiazdy miały wielkość 1, najsłabsze widoczne gołym okiem 6. Skala ta była w użyciu jeszcze na początku XIX wieku. Była to skala odwrócona (i to się nie zmieniło do dziś), tzn. im jaśniejsza jest gwiazda tym niższa wielkość gwiazdowa jest jej przypisana. W połowie XIX wieku rozszerzono ją o wielkości początkowo 7 mag, potem 8 mag, itd., aby mieć możliwość uwzględnienia gwiazd i obiektów niewidocznych gołym okiem. Najjaśniejsze obiekty na niebie mają ujemną wartość magnitudo (np. Syriusz: −1,47 mag). 

Obserwowana wielkość gwiazdowa 


Obserwowana wielkość gwiazdowa (także widzialna, pozorna lub widoma, oznaczana literą m) – wielkość gwiazdowa obiektu widzianego z Ziemi (przy założeniu braku atmosfery). Zależy od mocy promieniowania (jasności) gwiazdy i jej odległości od Ziemi. 

W 1856 roku Norman Pogson zauważył, że tradycyjny system sześciu wielkości gwiazdowych można uściślić przyjmując, że różnica jasności równa 5 wielkości gwiazdowych odpowiada stosunkowi natężeń oświetlenia równemu 1:100. Łatwo obliczyć, że dla gwiazd różniących się o jedną wielkość gwiazdową czynnik ten równa się pierwiastkowi piątego stopnia ze 100. Liczba ta, zwana czynnikiem Pogsona, równa się w przybliżeniu 2,51188643150958 (2,512). Pogson jako punkt odniesienia swojej skali użył Gwiazdy Polarnej i przypisał jej wielkość 2 mag. Od tego czasu okazało się, że jest to gwiazda zmienna, jednak zasada pozostała niezmieniona. 

piątek, 29 lipca 2016

Wegetarianizm jarstwo zdrowe życie

Jarstwo - wegetarianizm - zdrowe odżywianie 


Ruch Veggies, Ruch Wege. Skorzystaj z dobrodziejstw wegetarianizmu! Pamiętaj, że spożywanie mięsa - ciał zabitych zwierząt zatruwa i niszczy zarówno Twój organizm, jak i Twoją psychikę. Jedzenie mięsa, a raczej usilna potrzeba jego jedzenia to uzależnienie narkotyczne w swej istocie! Osiągnij elementarną wolność od nałogu mięsożerstwa! Wegetarianizm to wyzwolenie od silnego narkotyku jakim jest mocznik i kwas moczowy zawarte w różnych gatunkach mięsa, podrobów i mięsnych przetworów, nie tylko zwyczajne barbarzyństwo jakby wielu chciało. Stopniowo zmniejszaj ilość zjadanego mięsa do niewielkich ilości, spożywanych nie częściej niż dwa razy tygodniowo! 


Kultura i historia wegetarianizmu  


Wegetarianizm – to rodzaj diety czy raczej styl odżywiania charakteryzujący się wyłączeniem z posiłków produktów pochodzenia mięsnego i ewentualnie jaj lub nabiału z pobudek duchowych, moralnych czy etycznych bądź zdrowotnych. W języku potocznym wegetarianizm to zbiór kilku diet, które w różnym stopniu ograniczają spożywanie produktów pochodzenia zwierzęcego. Wegetarianizm rozwijał się i rozpowszechniał na subkontynencie indyjskim już w III i II tysiącleciu p.e.ch. Miał wówczas charakter głównie religijny, wedyjski czyli przedhinduistyczny. W Europie pojawił się na pewno już w VI wieku p.e.ch. Uważa się że pitagorejczycy byli pierwszym ruchem stawiającym nacisk na etyczne wartości wegetarianizmu przestrzeganego dla zdrowia i rozwoju wewnętrznego człowieka. Wegetarianizm u swych początków miał genezę mistyczną i ezoteryczną. Choroby takie anoreksja czy bulimia często dobrze leczą się w ten sposób, że pomaga się pacjentce czy pacjentowi w dobraniu odpowiedniej i zdrowej metody wegetariańskiego lub wegańskiego odżywiania. 

Wegetarianizm w Euroazji jaki znamy współcześnie wywodzi się z Indii jak także prawdopodobnie niezależnie od tego z greckiego kręgu kulturowego (Wschodni obszar Morza Śródziemnego, południowe Włochy). W obu tych regionach od początku był integralną częścią religijno-filozoficznego systemu przekonań zdrowotnych bazujących na ezoteryzmie czy hermetyzmie. Nie udało się jak dotąd udowodnić, że wegetarianizm był powszechny u jakiegokolwiek innego narodu na tak wielką skalę. W antyku był on ograniczony do małej liczby zwolenników, którzy byli reprezentantami wyższych warstw społecznych i byli to filozofowie oraz uczeni. Duża część ludności odżywiała się nieprawidłowo i ich dieta była uboga w mięso. Ulubioną potrawą greckich wybrzeży była natomiast ryba. Wegetarianami zawsze była elita społeczeństwa. 

Idea żywienia na bazie roślinnej po raz pierwszy pojawiła się w mitologii. W "Odysei" Homera jest mowa o bajkowym narodzie lubującym się w naturze i pokoju. Odżywiali się oni słodkimi owocami zapomnianej magicznej rośliny lotosu. Didor opisuje natomiast ludy w Etiopii, których pożywienie było ograniczone do szczególnych gatunków roślin. Opowiadania te, których jest w Antyku więcej noszą znamiona legendarne i dlatego też uchodzą za niewiarygodne i częściowo bajkowe. Często narodom, które nie jadały mięsa przypisywano pozytywne cechy pobożności, sprawiedliwości i pokojowości. 

niedziela, 24 lipca 2016

Zasady życia duchowego i Dalaj Lama

Zasady życia duchowego dla przebudzenia i oświecenia człowieka


Zamieszczamy osiemnaście zasad życia duchowego dla przebudzenia i oświecenia ludzkości. Mogą się one okazać pomocne wielu ludziom, a jednocześnie wzbudzić wiele interesujących przemyśleń. 

Dlaczego wszyscy tutaj są tak szczęśliwi, a ja nie? - zapytał uczeń Mistrza... 
- Dlatego, że nauczyli się widzieć dobro i piękno wszędzie - odrzekł Mistrz. 
- Dlaczego więc ja nie widzę wszędzie dobra i piękna?
- Dlatego, że nie możesz widzieć na zewnątrz siebie tego, czego nie widzisz w sobie...  

Dalaj Lama - Duchowy przywódca buddyzmu tybetańskiego

Instrukcja Życia Duchowego 


1. „Weź pod uwagę, że wielka miłość i wielkie osiągnięcia niosą ze sobą wielkie ryzyko”.


Alternatywny przekład: "Weź pod uwagę, że wielka miłość i wielkie osiągnięcia pociągają za sobą wielkie ryzyko."

Otwierając serce na drugiego człowieka, możemy otrzymać w zamian ból i cierpienie. Podejmując wyzwanie, narażamy się na porażkę. Każda decyzja w naszym życiu powoduje pojawienie się opcji cierpienia. Czy to znaczy jednak, że nie warto podejmować ryzyka? Myślę, że lepiej narazić się na cierpienie, niż zamknąć w czterech ścianach swojego wewnętrznego świata i odgrodzić od ludzi.

2. „Kiedy przegrywasz, nie przegrywaj lekcji”.


Alternatywny przekład: "Jeśli poniesiesz porażkę, nie strać lekcji".

Ponoszenie porażki nie oznacza od razu przegranej. Czasami, żeby nauczyć się czegoś wartościowego, musi powinąć się nam noga. Z tego płynie lekcja równie wartościowa jak z osiągnięcia sukcesu. Zdarza się nawet – o wiele częściej, niż moglibyśmy przypuszczać – że sukces jest mniej sprawnym nauczycielem niż porażka.

3. „Podążaj za trzema rzeczami: szacunkiem dla innych ludzi, szacunkiem dla siebie oraz odpowiedzialnością za wszystkie swoje czyny”. 


Alternatywny przekład: "Podążaj za trzema zasadami: miej szacunek do siebie, miej szacunek dla wszystkich innych, bądź odpowiedzialny(-a) za swoje czyny."

Żyjemy wśród ludzi. To oznacza, że są oni częścią naszego istnienia. Człowiek, który nie szanuje innych, naraża się na samotność. Jego duch nie może prawidłowo wzrastać. Człowiek, który nie szanuje siebie, nie będzie w stanie nauczyć się szacunku wobec innych. Kiedy zrozumiemy, że każdy z nas posiada wolną wolę, przestaniemy obwiniać innych za swoje błędy. Uświadomimy sobie, że kontrolujemy swoje postępowanie i jesteśmy odpowiedzialni za własne życie.

4. „Pamiętaj, że nie otrzymać tego, czego się chce, to czasem wspaniały łut szczęścia”.


Alternatywny przekład: "Pamiętaj, że czasami nie dostaniesz tego czego chcesz, bez odrobiny uśmiechu od losu."

Ile razy nie spełniło się twoje marzenie? Ile razy nie udało się czegoś osiągnąć? A ile razy dzięki porażce uniknąłeś – całkiem nieświadomie – katastrofy? Nikt z nas nie wie, jak często nasze plany i marzenia mają destruktywny wpływ na istnienie. Nikt nie wie, jak często unikamy cierpienia wskutek zbiegu okoliczności, który uważamy niesłusznie za niefortunny.

5. „Ucz się zasad, abyś wiedział(a), jak złamać je we właściwy sposób”.


Alternatywny przekład: "Ucz się zasad, aby wiedzieć jak je umiejętnie łamać."

Postępowanie zgodnie z zasadami czasami przeczy zdrowemu rozsądkowi. Mądry człowiek łamie przyjęte normy w taki sposób, by nikogo nie skrzywdzić i nie narazić się na gniew. Głupiec za każdym razem zostaje ukarany, gdyż nie chce mu się zastanowić nad swoimi działaniami. 

czwartek, 30 czerwca 2016

Gematria - Numerologia Kabalistyczna

Numerologia kabalistyczna - gematria - psychologia matematyczna

Numerologię kabalistyczną rozwinął i rozpowszechnił w środowiskach duchowo-mistycznych biblijny Patriarcha Abraham, a działo się to ponad 4 tysiące lat temu. Kabbalah jak i jej dział w postaci numerologii kabalistycznej zwanej fachowo gematrią jest dziedziną objawionej boskiej wiedzy z Drzewa Życia czyli z Drzewa Sefirot. Gematrii czyli numerologii kabalistycznej uczył już Patriarcha Henoch wywodząc jej pochodzenie z Raju, z Ogrodu Eden, zatem gematria zwana numerologią kabalistyczną jest bardzo starą sztuką i nauką współcześnie kojarzoną z psychologią matematyczną i rozwojem duchowym człowieka. 

Numerologia kabalistyczna - gematria
Numerologia kabalistyczna czyli gematria to system wiedzy mało znany i niezwykły, metoda równocześnie prosta, klarowna, jak i bardzo złożona, mistyczna, sekretna. Posługując się przeliczeniem imion, nazwisk i nazw miejscowości na liczby czy cyfry oraz datą urodzenia osoby, której sytuację diagnozujemy oraz znajomością specjalnych kodów liczbowych i planetarnych opartych na kabalistycznych sefirotach, w krótkim czasie uzyskujemy informacje o sytuacji rodzinnej, stanie zdrowia, talentach, możliwościach, karmie, przeznaczeniu, cyklach życia osoby, która zgłasza się na konsultację numerologiczną czy gematryczną. Numerologia kabalistyczna jest dziedziną wiedzy tajemnej która bardzo dobrze uzupełnia się z astrologią kabalistyczną. 

Słowo „kabała”, a właściwie kabbalah pochodzi z języka hebrajskiego, a ściślej z dawnych języków semickich takich jak aramejski. Kabała to rodzaj mistycznej, tajemnej nauki praktykowanej w judaizmie, rozpowszechnionej obecnie na całym świecie, opartej na Torze, Talmudzie i wielu innych dziełach, spokrewnionej z medytacją i poszukiwaniem odpowiedzi na życiowe pytania o przeznaczenie oraz przyszłość. Kabałą czyli mistyczną duchowością może zająć się każdy niezależnie od religii, którą wyznaje. Podobnie jak każda wiedza tajemna, również i ta była utrzymywana w sekrecie i niedostępna dla niewtajemniczonych. Nawet dzisiaj nie mamy zbyt wielu książek o kabale w przeciwieństwie na przykład do podręczników o tarocie, czy podstawach numerologii pitagorejskiej, która bardzo wiele zaczerpnęła z gematrii na ktorej się opiera. Literatura o kabale z pewnością daje dostęp do wiedzy, lecz aby ją zgłębić, trzeba samemu ją badać, studiować, medytować. Tylko poprzez własną pracę - nazywaną studiowaniem kabały - otrzyma się mądrość, która stanowi meritum tej hermetycznej nauki duchowej. 

Każdemu człowiekowi znajomość numerologii kabalistycznej przyda się w podejmowaniu życiowych decyzji, wybieraniu dat ważnych życiowych wydarzeń, budowaniu relacji z ludźmi. Koniecznie powinni się z nią zapoznać znawcy podobnych systemów numerologicznych, z którymi zresztą się zazębia, jak numerologii pitagorejskiej czy wedyjskiej. Najprawdopodobniej numerologia wedyjska będąca sztuką uzupełniającą do królewskiej sztuki astrologii wedyjskiej jest pierwotnym źródłem pochodzenia zarówno numerologii kabalistycznej jak i aramejskiej oraz kabalistycznej. Bez problemów opanują ezoteryczną wiedzę numerologiczną również te osoby, które z numerologią nie zetknęły się nigdy wcześniej. W swej istocie, numerologia pitagorejska ma korzenie w numerologii kabalistycznej, a poznanie drzewa sefirot zwanego także drzewem wtajemniczenia czy inicjacji jest pomocne na drodze życia oraz na drodze duchowego rozwoju człowieka. 

Numerologia kabalistyczna w jednym swoim dziale tycząca dat urodzenia i dat wydarzeń to głęboka nauka analizowania i interpretowania indywidualnych dat urodzenia oraz dat zdarzeń. Na podstawie dat urodzenia partnerów, męża i żony, oraz daty znamiennej dla ich związku (np. daty ślubu, poznania, zaręczyn, założeniu spółki) można nauczyć się analizować jakość relacji dwóch osób (np. małżeństwa, konkubinatu, związku biznesowego), określać jej słabe i mocne strony, trwałość, ładunek emocjonalny. Znając profesjonalnie tajemnice numerologii kabalistycznej można w kilka czy kilkanaście minut rozszyfrować najskrytsze tajemnice człowieka, opowiedzieć o jego przeszłości i przyszłości, pomóc wybrać najkorzystniejszą datę dla ważnych, życiowych decyzji. Należy jednak pamiętać, że podstawą numerologii kabalistycznej jest zamiana liter imion i nazw na cyfry, a badanie dat zdarzeń, w tym dat urodzin jest jedynie działaniem pomocniczym. 

środa, 29 czerwca 2016

Duchowość i religia a rozwój duchowy człowieka

Duchowość i religia, a rozwój duchowy człowieka


Duchowość to pojęcie wieloznaczne, które jest kojarzone albo z działaniem sił nadnaturalnych, albo ze szczególnym – często z wartościującym epitetem „wyższy” – wymiarem psychiki. Może też być pojmowana w sposób łączący powyższe dwa sposoby, traktując wymiar duchowy jako należący do sfery nadnaturalnej. Literatura na temat duchowości odzwierciedla głównie trzy, jak dotąd trudne do oddzielenia, obszary refleksji, badań i praktyki: teologiczny, filozoficzny i psychologiczny (Grzegorczykowa, 2006). Podejście teologiczne podkreśla nadnaturalną istotę duchowości i zaleca połączenie z pewnym bytem (Bóg, Wszechświat, drugie życie, patrz eschatologia), podejście filozoficzne koncentruje się na dochodzeniach na temat natury „ducha” jako podłoża duchowości, podejście psychologiczne akcentuje jej subiektywny charakter (doświadczenie duchowe). 

Eksplozja Światła Świadomości - Rozwój Duchowy Człowieka
Duchowość to postępowanie według Ducha i nieustanne odkrywanie "nowości" Boga. To życie na wzór Mesjasza, Kalkina czy Chrystusa, Kryszny czy Buddy. Człowiek podejmując wędrówkę w głąb siebie, odkrywa i przyjmuje dar życia z Bogiem, w Bogu i dla Boga. Bóg w Biblii to Elohim JHWH, w Indii Brahman. Duchowość w Indii nazywana jest Daiwam, jednak częściej na Wschodzie znajdziemy termin Sanatana Dharma oznaczający zbiór Reguł Życia Duchowego, nauki i praktyki dla ludzi Ścieżki Duchowej. Duchowość nie zaczyna się i nie kończy na modlitwie czy medytacji, lecz obejmuje każdy moment naszego życia. Człowiek duchowy, uległy i posłuszny Duchowi Bożemu, potrafi na sposób Boży kierować swoim życiem. Z wdzięcznością przyjmuje codzienność. Otwiera się na Boga żyjącego w drugim człowieku. Miłuje Dawcę Życia i z tego Boskiego Źródła czerpie szczęście. 

"Ach! ileż dusz doszłoby do świętości, gdyby były należycie prowadzone. Wiem, że Dobry Bóg nie potrzebuje nikogo, aby mógł dopełnić swojego dzieła, niemniej jednak, tak jak pozwala On zręcznemu ogrodnikowi wyhodować rzadkie i delikatne rośliny, dając mu potrzebną do tego umiejętność, sobie zaś rezerwując troskę o użyźnianie ziemi, tak i On pragnie, by Mu pomagano w Boskiej uprawie dusz (A, 53r°)." - św. Teresa z Lisieux

Częstym elementem doświadczeń duchowych jest mistycyzm, przejawiający się w postaci różnych stanów zmienionej świadomości. Owoce mistycyzmu to m. in. wyższy poziom rozwoju wewnętrznego, specyficzna twórczość (mistyka) oraz rozmaite, niekiedy zdumiewające, dokonania typu charyzmatycznego. Jak to określił Bernard Spilka (1993), niejasna (ang. fuzzy) terminologia dotycząca duchowości powoduje, że nie sposób podać satysfakcjonującej definicji ani nawet zakresu znaczeniowego duchowości. Podjęcie takiego wyzwania jest jednak konieczne, m. in., z powodu rosnącego na świecie zainteresowania tym zjawiskiem i liczby badań nad nim. Przegląd literatury, od popularnej po naukową (szczególnie psychologiczną) pozwala wyróżnić kilkanaście przedstawionych poniżej typów rozumienia duchowości. Illuminati czyli Oświeceni, wszędzie na świecie, najbardziej dbają i wspierają rozwój duchowy człowieka, jego przebudzenie, oświecenie i wyzwolenie od wszelkiego ucisku, zniewolenia i wyzysku. Iluminaci to najprawdziwsi buddowie i bodhisattwowie - apostołowie przebudzenia i oświecenia rodzaju ludzkiego. 

wtorek, 28 czerwca 2016

Giuseppe Calligaris - uczony mag i uzdrowiciel

Giuseppe Calligaris - Uzdrowiciel, uczony medyk i mistyk (1876-1944) 


Jeśli zrobilibyśmy listę najbardziej kontrowersyjnych naukowców XX wieku, włoski lekarz i naukowiec Giuseppe Calligaris znalazłaby się z pewnością na samym szczycie tej listy. Cóż takiego odkrył ten człowiek, którego jedna z książek stała się podręcznikiem akademickim służącym przez długie lata studentom medycyny we Włoszech. Druga z kolei została nie tylko wycofana ze sprzedaży, ale za jej napisanie odebrano Calligarisowi tytuł profesora uniwersytetu.  

Giuseppe Calligaris przy pracy
Giuseppe Calligaris urodził się w małej górskiej miejscowości Forni de Sotto we Włoszech 29 października 1876 roku (wibracja roku 23, daty urodzenia 35/8). Jego ojciec był lekarzem gminnym i przypuszczalnie to on przekazał synowi zamiłowanie do medycyny. W 1901 roku Giuseppe Calligaris ukończył wydział medycyny w Bolonii i otrzymał dyplom lekarza. Jego praca dyplomowa zatytułowana „Myśl, która leczy” wywołała wówczas wielkie poruszenie na uczelni poruszając kwestie z zakresu psychoterapii. W roku 1902 doktor Giuseppe Calligaris przeniósł się do Rzymu, gdzie został asystentem dyrektora instytutu neuropatologii na miejscowym uniwersytecie. Otworzyła się przed nim obiecująca kariera. Jego talent, zdolności i aspiracje doprowadziły do nadania mu w 1909 roku tytułu profesora medycyny. Wkrótce potem, z pomocą ojca, Calligaris zakłada klinikę chorób nerwowych. W trakcie swojej praktyki lekarskiej obserwował różnice we wrażliwości chorych, cierpiących na uszkodzenie układu nerwowego. To doprowadziło go do odkrycia na ciele człowieka ciągu nadwrażliwych linii, których pobudzanie powoduje określone reakcje psychofizyczne, takich samych jakie znane są w chińskiej i indyjskiej medycynie jako meridiany. 

Zaobserwował też punkty wzdłuż tych linii, których odpowiednia stymulacja powoduje wręcz zadziwiające i niewiarygodne możliwości człowieka. Okazało się, że nauczył się precyzyjnie udokumentował rewelacyjną metodę pobudzania zdolności paranormalnych. Rezultatem stymulacji odkrytych przez doktora Calligarisa punktów jest, między innymi czytanie myśli innego człowieka, telepatyczne wysyłanie i odbiór myśli, widzenie osób i przedmiotów na odległość, widzenie aury, bilokacja czyli przebywanie w dwóch miejscach na raz, jasnowidzenie, wykrywanie kłamstwa i prawdy, przekazywanie odczuć, widzenie przeszłości i przyszłości, widzenie mieszkańców innych planet i światów, widzenie gwiazd i planet w przybliżeniu. 

Medyk, uzdrowiciel i mistyk Giueseppe Calligaris dokładnie opisał rozmieszczenie tych punktów na ciele człowieka, a także sposób, w jaki należy je stymulować. Metoda Calligarisa, oprócz wyzwolenia zdolności paranormalnych, pozwala także leczyć pewne choroby z niektórymi rodzajami nowotworów włącznie, tak samo jak chińska czy indyjska akupresura i akupunktura, o których wówczas krążyły mity i legendy. Każdy z nas może nauczyć się, jak rozmawiać telepatycznie, jak widzieć przyszłość czy znikać przedmioty. Sposób na to – niewiarygodnie prosty – odkrył w dziełach wschodniej wiedzy tajemnej, zbadał, opracował naukowo i rozpowszechnił doktor Giuseppe Calligaris. Opublikował w temacie obszarów i linii wrażliwych 19 opasłych tomów dzieł liczących łącznie 20 tysięcy stron. Wiele z tomów jego prac wydano jednak w nakładzie zaledwie kilkaset egzemplarzy i szybko stały się białymi krukami wiedzy tajemnej, dostępnymi jedynie w języku włoskim, gdyż za jego życia nie dokonano żadnego przekładu na inne języki. 

środa, 22 czerwca 2016

Różokrzyż i różokrzyżowcy - czerwona róża iluminatów

Różokrzyżowcy: historia niewidzialnego bractwa Iluminatów 


Czerwona Róża, Przebudzeni i Oświeceni. Organizacja uczonych jednoczących podzieloną Europę była marzeniem ludzi zasmuconych podziałami i waśniami, wojnami i zbójeckim wyzyskiem. Istnienie hermetycznych oświeconych wiedzą duchową i mistyczną różokrzyżowców - uduchowionych mistyków, ezoteryków, gnostyków i magów - wyzwoliło olbrzymią energię społeczną, pokazując, jak wielka jest potęga faktów intelektualnych i znaczenie mediów, które te fakty upowszechniają. Świętemu Bractwu Różokrzyża towarzyszyła wspaniała aura cudowności i boskości. Uczniowie i następcy Oświeconego Mistrza Christiana Rosenkreutza byli biegli nie tylko w medycynie i w alchemicznej sztuce produkcji złota, lecz także angelologii, nauce o aniołach. 

Różokrzyż Iluminatów
Relacjonowano, że posiedli sekret nieśmiertelności i długiego życia, a jednym z długowiecznych adeptów został Saint Germain. Różokrzyżowcy osiągnęli to wprowadzając się w sen, przypominający stan hibernacji, a następnie wybudzając się z niego. Pozwoliło im to żyć znacznie dłużej od przeciętnego człowieka, bo nawet 120 lat i więcej, a sam Mistrz Rosenkreuz żył 160 lat! Za datę narodzin tego ezoterycznego ruchu przyjmuje się rok 1614 rok, kiedy to ukazały się tajemnicze pisma, opatrzone niejasnym tytułem, zachęcającym do gwałtownych zmian obejmujących cały kosmos i całą planetę, autorstwa Mistrza Christiana Rosenkreuza. Ich bohater, przemierzając świat, poznał jego sekrety i odkrył istotę życia. Jednak rzeczywistych korzeni bractwa róży i krzyża należy szukać znacznie wcześniej - w Starożytnym Egipcie i na Bliskim Wschodzie, gdzie do stowarzyszenia zgłębiającego wiedzę dostępną tylko wybranym należeć miał sam faraon, a później od VII wieku ery chrześcijańskiej, dziedziny metafizyki po gnostykach stopniowo przejmowali sufi. Różokrzyżowcy dopatrywali się mistycznego znaczenia piramidy Cheopsa, która znacznie przekracza przepisywaną jej przez historyków funkcję grobowca. Nie bez znaczenia pozostawał dla nich fakt, że wzniesiono ją w miejscu będącym jednym z geograficznych centrów świata i cywilizacji. Rytualne układanie kamieni w kształt piramidy podczas spotkań stanowi dla nich symboliczne oddanie odpowiedzialności za rozwój świata w ręce jednostki ludzkiej. 

Około pierwszego ćwierćwiecza XVII wieku, wiosną 1623 roku nieznana ręka rozplakatowała w Paryżu ogłoszenie: „My, wysłannicy znakomitego Kolegium Braci Różokrzyżowców, cieszący się łaską Wszechmogącego, ku któremu kierują się serca sprawiedliwych, zarówno widzialnych, jak i niewidzialnych w tym mieście, wykazujemy i uczymy bez książek czy jakichś znaków, jak możliwe jest poznanie wszystkich języków świata, podobnie jak pragniemy uchronić ludzi od błędu i śmierci”. Świadek wydarzeń, któremu zawdzięczamy informację o dziwnych afiszach, Gabriel Naudé (1600-1653), donosił o „huraganie pogłosek”, jaki rozpętał się we Francji, gdy upowszechniła się tam wiadomość o pojawieniu się „zarówno widzialnych, jak i niewidzialnych” braci różokrzyżowców. Czytając jego relację, odnosimy wrażenie, że sam wierzył w autentyczność tajnego bractwa oświeconych czyli iluminatów. 

wtorek, 21 czerwca 2016

Dekalog - Dziesięć Przykazań Bożych w Biblii

DEKALOG - Dziesięć Przykazań według Boga z Biblii
Prawa Boże na Szmaragdowych Tablicach Spisane 


Dekalog, Dziesięć Przykazań Bożych to jedno z ciekawszych zagadnień etycznych, szczególnie jeśli wgłębić się w jego oryginał, czyli w pierwotną treść zawartą Biblii. Dekalog objawiony jest według Biblii prorokowi Mojżeszowi (hebr. Mose) przez Boga (hebrajskie Elohim, Eloah, EL) JHWH (JaHWaH, JaHuWaH, JeHoWaH), tłumaczonego zwykle w polskich przekładach jako Pan, a oryginalnie odczytywanego zastępczo przez Żydów jako Adonai, Adon (Aton).

Dziesięć przykazań - Dekalog
Dekalog w obu jego wersjach biblijnych znajduje się w księgach Tory (Torah), czyli w Pentateuchu, w Pięcioksięgu Mojżeszowym, na początku Biblii. Sami Żydzi zwyczajowo imię Boga JHWH odczytują terminem zastępczym Adonai, oznaczającym Władcę, Króla, Pana, Głowę Rodziny lub Gospodarza. Zachowuję literalnie oryginalne literki JHWH, które można sobie odczytać wedle używanego w danym wyznaniu systemu czytania i tłumaczenia Biblii, tam gdzie rzeczywiście występują, wszystkie cztery JHWH, czasem trzy JHW lub dwie JH.

Oryginalny biblijny Dekalog czy zbiór podstawowych Przykazań Boga jest niewątpliwie użyteczny dla wszelkich moralnych, etycznych rozważań i refleksji, kontemplacji czy medytacji, szczególnie w kręgu kultury odchrześcijańskiej, czyli formalnie na samej Biblii jako źródle etyczno- moralnej wiedzy objawionej opartej. Użyta czasownikowa forma przekładu zamiast rodzaju męskiego (np. "kraść" zamiast "kradł") jest uzasadniona sposobem zapisu oryginału hebrajskiego, jako jedna z możliwości transponowania treści z hebrajskiego na język polski. 

Wedle żydowskich apokryfów, kamień z którego były wykonane kamienne tablice z Przykazaniami to szmaragd. Badanie Dziesięciorga Przykazań u źródła na pewno byłoby jeszcze bardziej twórcze, gdyby uwzględnić warianty i odcienie znaczeń z kilku różnych częściej spotykanych przekładów Biblii, jednak taką bardziej szczegółową analizę podejmiemy może w przyszłości, o ile temat zyska szersze grono zainteresowanych duchowością, mistyką, gnozą i oświeconą moralnością. Tutaj jedynie sygnalizuję ten ciekawy temat, tyczący w swej istocie semickich źródeł europejskiej etyki i moralności, wiedząc przy tym jednocześnie, że stosunkowo mało chrześcijan i katolików czytuje i zna oryginalny Dekalog, nie mówiąc już o jego stosowaniu w codziennym życiu.

Pozostawiamy treść Istotnych Przykazań w ich oryginalnym kontekście, aby lepiej móc uchwycić ich sens i znaczenie nadane przez ich Dawcę! 

piątek, 17 czerwca 2016

Agni Joga i zdrowe odżywianie duchowe

Agni Joga - Żywa Etyka - zdrowe odżywianie duchowe - jarstwo


Przybliżamy wszystkim zainteresowanym i sympatykom zagadnienie "Żywej Etyki" znanej też jako podstawy Agni Jogi, ponieważ prezentuje ona ciekawe poglądy na temat zdrowia i żywienia, w szczególności na temat zdrowego i leczniczego odżywiania wegetariańskiego, a w języku polskim dotychczas mało jest informacji o tym nurcie ezoterycznym, jakże starożytnej Ścieżki Maurya i Wojowników Szambali (Śambhalah). 

Żywa Etyka, czyli nauki wprowadzające w Agni Jogę Maurjów, to 'na pierwszy rzut oka' synkretyczna nauka mistyczno-filozoficzna łącząca zachodnią tradycję teozoficzną, duchowość i ezoterykę Wschodu. Dobre wprowadzenie do studiowania gnozy, magii, hermetyzmu, sufizmu i wszelkiego mistycyzmu oraz oczywiście do studiowania oryginalnej joga darśany czyli filozofii i mistyki jogi klasycznej. Mówiąc o teozofii nie mamy na myśli znaczenia tego pojęcia błędnie podawanego przez ideologów chrześcijańskich zajmujących się zwalczaniem duchowości Wschodu (także na Wikipedii), ponieważ teozofia lansowana przez współczesny ruch New Age z USA i opisana w kiepski sposób na Wikipedii nie ma wiele wspólnego z ruchem mającym korzenie w zachodnim gnostycyzmie i neoplatonizmie a także w indyjskiej klasycznej jodze z himalajskich dolin. 

Słowo teozofia (θεοσοφία) oznacza boską mądrość, oświeconą mądrość. Głosicielami nauki o Żywej Etyce oraz nauk Agni Jogi byli w XX stuleciu Mikołaj Roerich i Elena Roerich. Po raz pierwszy założenia nauki opublikowano w serii książek wydanych w latach 1924-1938 bez podania autora - z obawy o reakcję władz radzieckich, gdyż oryginały były wydane w drugim obiegu w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Źródłem bazowym Żywej Etyki były starożytne teksty przetłumaczone przez Elenę Roerich oraz nauki spisywane na żywo z ust mistrzów i nauczycieli linii przekazu Mistrza Moryah w Indii i Tybecie oraz w Ałtaju. Zgodnie z twierdzeniami Roerichów, Żywa Etyka powstała w trakcie ich rozmów z „Wielkim Nauczycielem” znanym w kręgach teozoficznych jako Mahatma Morya, Moryah, El Morya lub Maurya (spolszczenie Moria nie jest zbyt eleganckie, gdyż deformuje fonetykę imienia).

Rozmowy z Mahatmą trwały przez dobrych 20 lat od 1920 do 1940 roku. Kwestia istnienia człowieka, którego można byłoby utożsamić z Mahatmą Morya po dziś dzień jest otwarta, gdyż jest to jeden z mistrzów nieśmiertelnych, rezydujących w Himalajach, który podobnie jak Mahavatar Babadżi - przychodzi do kogo chce i uczy kogo uważa za stosowne, a nie tych którzy by chcieli. W dziennikach Eleny Roerich można przeczytać, że na początku rozmów obserwowała ona u siebie zjawisko pisma automatycznego, czyli pozazmysłowego przekazu występującego czasem w stanie samadhi i powodującego pisanie na papierze słów i zdań bez udziału kontroli świadomości. Kolejne zapiski uzyskała drogą „jasnosłyszenia” - zdolności, którą dysponowała i która pod kierunkiem Mistrza została rozwinięta. Doświadczenia telepatyczne i z jasnosłyszeniem przemieniły się z czasem w rodzaj objawienia Mistrza Morya oraz doprowadziły do poszukiwania Mahatmy w Ałtaju, Tybecie i Himalajach, co w końcu zaowocowało osobistym spotkaniem z tym Mistrzem Nieśmiertelnym. Podstawę Agni Jogi stanowi 14 ksiąg będących zapisem owych rozmów, z których część uzyskana została drogą jasnosłyszenia, a część drogą z ust mistrza do uszu ucznia. Znaczną część pierwszych zapisków w obliczu konfrontacji osobistej z Mahatma, pod koniec życia obaj Roerichowie musieli wyraziście poprawić, gdyż zawierały błędy i niedopowiedzenia charakterystyczne dla pierwszych prób zdalnego, duchowego kontaktu Mistrza z uczniami. 

Mistrz El Morya, co bardzo ważne, generalnie nie jest osiągalny z pomocą channelingów i już w dawnych czasach bardzo przestrzegał przed licznymi współcześnie amerykańskimi i europejskimi oszustami, którzy twierdzą że mają z Nim kontakt z pomocą channelingu tak, jakby wywoływali jakiegoś ducha astralnego na seansie spirytystycznym. Channeling to metoda do kontaktu z niższymi astralnymi duchami osób zmarłych i z demonami, ale nie jest możliwym w ten sposób kontaktowanie się z oświeconymi mistrzami duchowymi ani świętymi, awatarami, bodhisattwami czy prorokami. Ostatnia z tych ksiąg zatytułowana „Nieziemskie” po raz pierwszy została opublikowana w 1990 roku jako wybór dokonany z zapisków i notatek małżeństwa Roerichów. Idee rozpowszechnione przez małżeństwo Roerichów doprowadziły do powstania w wielu krajach stowarzyszeń i organizacji opierających swa działalność na kulturalnym dorobku Roerichów, a także pojawiły się z Himalajów i Tybetu takie, które mają kilka tysięcy lat tradycji w przekazywaniu nauk Mistrza Moryah. Nauka przekazana przez Roerichów jest przede wszystkim ruchem społecznym opartym na mistyczno-ezoterycznych i filozoficznych zasadach Żywej Etyki. Wielu kontynuatorów idei Żywej Etyki uważa, że nauka ta jest gnozą, mistyką i filozofią rozwoju duchowego, nie tylko praktyczną Jogą Ognia Mahatmy Moryah - jak jest znana w Himalajach i Tybecie. 

czwartek, 16 czerwca 2016

Przebudzenie - Oświecenie - Illuminatio

Przebudzenie, oświecenie, Illuminatio - Światlo Wewnętrzne


Oświecenie jest takim przekształceniem ciała i umysłu, w którym psychika jest doskonale zsynchronizowana z transcendentną Rzeczywistością (Sat). Jest to zjawisko tożsame z urzeczywistnieniem Jaźni, przebudzeniem Duszy, zjednoczeniem z Atmanem (Atmą). 



Oświecenie czy Iluminacja to w bardziej terminach wschodnich (joga, buddyzm) Atma-Dźńana, Bodha oraz Moksza, przebudzenie, oświecenie i wyzwolenie z kołowrotu wcieleń, zbawienie. 

Bodha lub Bodhana to dosłownie przebudzenie się, oświecenie, olśnienie, iluminacja. Zwykle także synonim wyzwolenia i zbawienia, moksza oraz kaiwalja. Bodhi Swaha to przebudzenie i oświecenie Jaźni, płomienność Jaźni. 

Atma-dźńana (ang. Atma-jnana) to wiedza duszy, wiedza jaźni, ekstatyczne urzeczywistnienie samopoznania duchowego, zgłębienie i zrozumienie duszy-jaźni poprzez zjednoczenie z Atmanem, osiągnięcie stanu połączenia z transcendentną Rzeczywistością, z najwyższą istotą. 


Terminem 'Oświecenie' lub 'Przebudzenie' tłumaczy się na język polski sanskrycki termin bodhi oraz bodha, bodhana, a także jego japoński odpowiednik dobrze znany w buddyzmie zen czyli satori lub kensho. Chodzi o to, że człowiek wskutek nauki dobrej wiedzy i duchowych praktyk oraz duchowej służby dla dobra powszechnego i uczynienia świata lepszym pojmuje w końcu cały wszechświat oraz ogrom przestrzeni, która jest inteligentna i wypełniona nieskończonym Światłem, światłem duchowym czy wewnętrznym. Rozumie prawdziwą istotę wszystkich rzeczy i stworzeń. 

sobota, 4 czerwca 2016

Kontakt z Wyższą Jaźnią

Kontaktowanie i łączność z Wyższą Jaźnią 


W ćwiczeniach rozwoju zdolności uzdrowicielskich, szamańskich czy psychotronicznych, chcąc zorientować się czy została nawiązana łączność z Wyższą JaźniąAtmanem czy Aumakua, musimy zwracać uwagę na specyficzne symptomy czy omeny nawiązania połączenia „z górą”. Przepływ energii życiowej czyli prany przez Hunę zwanej maną wywołuje charakterystyczne dreszcze, ciarki, mrowienie lub wibracje, a czasem także emocjonalne stany psychiczne, poruszenia. Jeżeli zatem pewne specyficzne dreszcze czy drżenia występują, to znaczy, że niższa Jaźń (Anava, Asmita) spełnia nasze sugestywne polecenie i nawiązuje kontakt z Wyższą Jaźnią. Wiele osób zna owo uczucie mrowienia czy też „jeżenia się włosów na głowie, które pojawia się wraz z wyczuwaniem bliskiej obecności duchów i niewidzialnych istot. Kiedy widmowy gość zwany duchem dotyka człowieka swoim widmowym ciałem pranicznym lub kamamanasowym czyli astromentalnym, powoduje przepływ dodatkowej energii witalnej, co powoduje charakterystyczne dreszcze, drżenia i emocje. W mocniejszej wersji zjawisko występuje, gdy nawiązuje się łączność ze sferą Wyższej Jaźni, łączność z Atmanem przez Hunę zwanym Aumakuą. 

Zgodnie z naukami jogi z indyjskiego i tybetańskiego Wschodu oraz zgodnie z naukami hawajskich Kahunów, Wyższa Jaźń czyli Atman łączy się z człowiekiem mocniej i kontaktuje w czasie snu, czyniąc użytek z eterycznej nici zwanej Antahkaraną w jodze, a nicią Aka w Hunie, która łączy ciała niższe i wyższe pozwalając na komunikację pomiędzy sferami czy powłokami świadomości. Wyższe Ja analizuje i odbiera wszystkie powstałe w ciągu dnia myśli, plany, nadzieje, lęki, miłości i nienawiści, intencje na które przekazujemy siłę życiową, a następnie używa do zbudowania zarysu naszej przyszłości czyli do wytworzenia w ciele widmowym zalążków tego, co się wydarzy jako odzwierciedlenie ludzkich dążeń. Myślowe zalążki pobrane z obrazów w umyśle zwane bidźami, nasionami albo sanskarami stają z czasem kształtem naszego życia, a Wyższa Jaźń boską energią pilnuje, aby wszystko co z tego ułoży się w nić losu miało moc urzeczywistnienia się i stało się faktami przyszłej rzeczywistości człowieka. W ten sposób Wyższa Jaźń, Atman, jest tuż ponad ludzką istotą boską twórczą świadomością, która wyplata „tkaninę życia” z materiału, który pobiera wprost od człowieka, a głęboki sen jest czasem analizowania ludzkiej świadomości na głębszym planie istnienia. 

Za dowód kontaktu z Wyższym Ja podczas snu często bywają uznane specyficzne dreszcze czy drżenia, jakieś szczególne wibracje, przeważnie występujące w okolicach splotu słonecznego, a dokładniej w obszarze działania manipura ćakry znajdującej się w centralnej części tułowia, ponad pępkiem. Drżenia czy wibracje pojawiają się częstokroć w momencie zasypiania lub senności, jeśli tylko jesteśmy dobrze zrelaksowani i odprężeni, rozluźnieni. Podczas łączności z podświadomością, z niższą zwierzęcą Jaźnią, Wyższa Jaźń człowieka zabiera niewielką ilość energii witalnej, która jest potrzebna do przetransportowania zawartości umysłu do sfer subtelniejszych w których rezyduje. W zamian otrzymujemy zasilający impuls energii wyższego rodzaju, świetlistej boskiej Daiwa Prany w naukach Huny zwanej Mana Loa, która ma silne właściwości ożywcze i lecznicze, a także służy do zasilania zasobów zbiornika sił witalnych w dole brzucha w którym drzemie energia rodowa przeznaczona człowiekowi na całą długość jego życia w fizycznym ciele. Wiele osób, gdy tylko zamierza iść spać lub uciąć sobie drzemkę popołudniową, odczuwa w momencie zasypiania silne wibracje, dreszcze czy ciarki, a zaraz po tym wrażeniu czuje się wypoczęta i odświeżona. Jest to działanie połączenia bioenergetycznego jaźni niższej z Jaźnią Wyższą dzięki któremu można od razu wstawać i brać się do pracy ze sporym zapasem świeżych sił witalnych. 

piątek, 3 czerwca 2016

Joga i Medytacja dla początkujących

Joga dla początkujących, czyli buduj siłę mięśni przez medytację


Joga tradycyjna pochodząca z Indii i Himalajów jest świetnym sposobem przeciwko różnym dolegliwościom oraz zmęczeniu i zdenerwowaniu. Pomaga walczyć z depresją, nerwicami, stresami i nadwagą. Joga z asanami, mudrami i bandhami wzmacnia mięśnie ciała, odchudza, uspokaja emocje i eliminuje stres. Joga na poważnie to indyjski system filozoficzny oraz rodzaj aktywności fizycznej i psychofizycznej w komplecie. 

Joga tradycyjna w Indiach
Asany, jeden z ośmiu głównych działów ćwiczeń, polegają na wykonywaniu określonych pozycji ciała pod okiem doświadczonych instruktorów, trenerów, a najlepiej aćarjów (przedstawicieli tradycyjnych szkół jogicznych). Można praktykować jogę w domu oraz klubach sportowych, chociaż często zajęcia jogi odbywają się w różnych wynajętych na ten cel salach spełniających kryteria dobrej wentylacji, dostępu świeżego powietrza, miłej i przytulnej atmosfery, typowo indyjskiego wystroju sali dharmy - miejsca ćwiczeń (dharmaśalah). Ćwiczenia najlepiej wykonywać każdego dnia z rana po przebudzeniu, a także wieczorem, w porze zmierzchu. 

Jak zacząć ćwiczenie jogi?


Joga jest tym rodzajem aktywności, którą może wykonywać każdy z nas, niezależnie od poziomu sprawności fizycznej. Także osoby z różnymi dolegliwościami zdrowotnymi (np. otyłością lub cukrzycą) mogą spróbować jogi i często odnoszą korzyści. Warto zacząć od podstawowych pozycji (asan medytacyjnych, zwykle siedzących), które znajdziemy nawet w Internecie, ale ktorych bezpieczniej i praktyczniej nauczyć się od aćarjów jogi, nauczycieli lub instruktorów. Pamiętajmy, że joga to nie tylko rodzaj ćwiczeń fizycznych, ale również system filozoficzny, system treningu psychofizycznego, metod uzdrawiania, relaksacji i medytacji. Podczas treningu czy warsztatu jogi powinniśmy się z czasem wyciszyć, odstresować, uleczyć z wielu dolegliwości i w końcu także poddać medytacji w jej właściwym sensie dhjany. 

piątek, 8 kwietnia 2016

Tradycyjna Medycyna Wschodu

Stara Sztuka Uzdrawiania - Wspólnota Uzdrowicieli - Bhaishajya Sampradaya


Na Wschodzie popularna jest Stara Sztuka Uzdrawiania, pradawna tybetansko-indyjsko-perska i kaszmirska Szkoła Uzdrawiania i Tradycyjnej Medycyny. Wywodzi się z tak zwanej Jogi Uzdrowienia znanej w Tybecie i Kaszmirze lepiej jako Bhaishajya, a w spolszczeniu Bhaiszadźja, i z niej zaczerpnięto wiele metod współczesnej medycyny psychosomatycznej i psychoterapii. Metoda Gestalt wraz ze swym "gorącym krzesłem", trening asertywności, techniki bioenergetyczne (m. in. Lowen), trening autogenny Schultza (autosugestywna relaksacja), postępująca relaksacja Jacobsona (tensje i rozluźnienia poszczególnych mięśni, jogoda), grupy poznawcze, psychodramy, psychologia procesu, trening twórczej ekspresji, metoda tzw. "lustra", nauka o afirmacjach, rebirthing - wszystko to są wyrwane z kontekstu techniki Jogi Uzdrowienia, które zostały przeszczepione do medycyny jako skuteczne środki terapeutyczne. Możesz poznać je prosto ze źródła, z którego pochodzą, którym jest faktycznie joga lecznicza, bheshajya joga (bheszadźja). Możesz zapoznać jogę jako medycynę psychosomatyczną, a w szczególności jako system prewencyjnej psychoedukacji. Łatwiej zapobiegać niż leczyć, a lecząc łatwiej, gdy pamiętamy o duchowej esencji (Sai/n) ludzkiej istoty. 

Bhaishajya Deva - Mistrz Uzdrawiania
Sztuka duchowego uzdrawiania opiera się o metody stosowane przez duchowych Uzdrowicieli ludzkości we wszystkich epokach i we wszystkich tradycjach duchowych, szczególnie w tych, które wywodzą się z kultury indoeuropejskiej obejmującej Hindusów (Indoariów), Słowian, Bałtów, Persów, Celtów, Germanów, Greków, Rzymian. My, Indoariowie u swego prehistorycznego korzenia, zawsze powinniśmy pamiętać o tęsknocie duszy kierującej nas ku naukom i praktykom wedyjskim, gdzie nasze źródło i nasz duch. Prawa i zasady rządzące duchowym uzdrowieniem są przekazywane na warsztatach Bhaiszadźja Jogi tak, aby można je było stosować praktycznie w swoim własnym życiu. 

Praktyki duchowej psychoterapii i psychoedukacji; szeroko pojęte doskonalenie umysłu, leczenie potęgą oddechu, sztuka afirmacji i autosugestii, twórczy dobrobyt, powodzenie i szczęście, magia twórczej wizualizacji; uzdrowienie bólu złamanych serc, rozwój duchowy uzdrowiciela, zastosowanie wibracji leczniczych mantramów (fraz dźwiękowych); sztuka odprężania i relaksacja, transcentendalne techniki uzdrawiania. Potęga umysłu, mowy, magnetyzmu, myśli, dźwięku, wszystko w służbie samopomocy i samoleczenia. Starożytne receptury ryszich i sufich. Tworzenie Kręgów Uzdrawiającej Mocy (Bhai-ćakram). Duch Święty (Ćaitanja) i charyzmatyczne uzdrawianie duchowe w religiach świata. Sztuka modlitwy wstawienniczej, prośby i intencje dla chorych i umierających. Tradycyjne inicjacje w Świadomość Mistrza Uzdrowienia (Guru Bhaiszadźja). Tajemna Moc Widura (Lapis Lazuli).

sobota, 13 lutego 2016

Biorytmy biopowinowactwo i zdrowe życie

Biorytmy - cykle zdrowego życia 


Każdy z nas czuje się niekiedy gorzej – ogarnia go senność, nie chce się nic robić, jednakże po upływie kilku dni, znów jest w pełni sił witalnych i rozpiera go energia. Podobnie jest w sferze fizycznej, emocjonalnej, intelektualnej i wielu innych. Dzieje się tak, ponieważ w każdym żywym organizmie zachodzą różne przemiany o charakterach cyklicznych, zwane rytmami biologicznymi regulowane przez zegar biologiczny. Ich zadaniem jest zsynchronizowanie procesów metabolizmu w cyklu dobowym (krótkim) znanym w bioenergoterapii i medycynie chińskiej oraz w okresach dłuższych. Przykładem rytmów krótkich u człowieka może być rytm snu, dobowe zmiany temperatury, itp. Rytm długi to przykładowo cykl występowania miesiączki u kobiet. W przyrodzie doskonale jest znany trwający średnio 11 lat cykl aktywności słonecznej mierzony zjawiskami minimum i maksimum występowania plam słonecznych, cykl, który silnie wpływa na zjawiska w przyrodzie, zatem ma charakter biorytmu dla całej planety w jej relacji ze Słońcem. 

Uśredniony cykl biorytmiczny
Wszystkie procesy w przyrodzie przebiegają cyklicznie – nastanie dnia i nocy, pory roku, przypływy i odpływy mórz i oceanów, czy w końcu fazy księżyca oraz cykle obiegu księżyca. Zatem nie powinno nikogo zdziwić, że my również podlegamy pewnym cyklom. Ze względu na długość rozróżniamy cykle krótkie, dobowe np. cykl snu i aktywności oraz dłuższe np. cykl menstruacyjny u kobiet. Biorytmy nalezą do drugiego rodzaju cykli. W ujęciu tradycyjnej medycyny chińskiej, tybetańskiej oraz ajurwedy, fakt, że organizm człowieka podlega cyklicznym natężeniom i spadkom aktywności jest czymś oczywistym. Na tym opierają się niemal wszystkie techniki leczenia, a każdy organ ma swoje dobowe maksima i minima aktywności. Jednak idea ta zadomowiła się również i u nas, a to za pośrednictwem Wilhelma Fliessa, berlińskiego lekarza zaprzyjaźnionego z Freudem. To właśnie on wprowadził pojęcia, które dziś rozumiemy pod hasłem biorytmów, czyli rytmy określające indywidualne cykle aktywności fizycznej, emocjonalnej i intelektualnej. Biorytm - to seria spadków i wzrostów fizycznym lub umysłowym funkcji człowieka okres 23 do 38 dni, w zależności od gatunku. Istnieje biorytmy fizyczne, emocjonalne, intelektualne i intuicyjne. 

Pod hasłem biorytmów (ang. biorhythms) na ogół rozumie się rytmy przedstawione po raz pierwszy w opracowaniach Wilhelma Fliessa (berlińskiego lekarza zaprzyjaźnionego z Freudem), określające indywidualne cykle aktywności – fizycznej i emocjonalnej, oraz odkrytej nieco później – intelektualnej. Bardzo dużą wagę do rytmów biologicznych człowieka przywiązują Chińczycy w medycynie chińskiej oraz Hindusi w medycynie ajurwedyjskiej. Znajomość tych rytmów, a co za tym idzie zmiany aktywności narządów wewnętrznych, są podstawowym warunkiem przeprowadzenia leczenia i skutecznych zabiegów tradycyjnej chińskiej akupunktury i akupresury oraz zabiegów terapii ajurwedyjskich opisywanych dominacjami energii Kafa (Kapha), Pitta oraz Vata (Wata). Cykle fizyczny to Kafa (Kapha), cykl psychiczny czy emocjonalny to Pitta, a cykl intelektualny czy umysłowy to Vata (Wata) w nazewnictwie tradycyjnej ajurwedy. 

Nauka o biorytmach (z greckiego βίος - bios, "life" oraz ῥυθμός - rhuthmos, każdy ruch regularny czy rytmiczny w życiu) powstała w Europie na przełomie XIX i XX wieku dowodzi istnienie wielu różnych cykli, m.in. fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego (o wartościach analogicznie: 23, 28 i 33 dni), które są najistotniejsze. Wszystkie cykle biologiczne rozpoczynają się w dniu narodzin człowieka. Każdy z rytmów ma dwie fazy – dodatnią (wyżową) i ujemną (niżową). Przez pierwszą połowę cyklu narasta od zera do maksimum (+) i opada znów do zera. Przez drugą zaś opada od zera do minimum (-) i rośnie ponownie do zera. Jest to w przybliżeniu przebieg sinusoidalny. W ciągu całego takiego cyklu nasza kondycja i możliwości związane z danym biorytmem są zmienne w dużym zakresie. Dlatego właśnie warto sprawdzać biorytm planując każdy dzień, bo może okazać się, że nie będziemy w stanie sprostać wyznaczonym sobie zadaniom lub może właśnie to jest nasz dobry dzień i warto byłoby wykorzystać go lepiej. 

Biorytm jest naturalnym rytmem biologicznym człowieka, na który składają się trzy cykle: fizyczny, emocjonalny i  intelektualny. Według odkrywcy – Wilhelma Fliesa (laryngologa) – cykle te mają wpływ na samopoczucie każdego człowieka. Regularnie powtarzające się cykle F, E, I mają swój początek w dniu narodzin każdego człowieka, a ściślej w godzinie i minucie urodzenia każdego człowieka – tego dnia nasz biorytm znajduje się w środkowym punkcie wykresu i od tego czasu raz się wznosi a raz opada aż do śmierci. W Polsce, z dokładnością do 5 minut, czas urodzenia znajduje się na zgłoszeniu urodzenia ze szpitala do USC, z którego trzeba dokonać płatnego zwykle odpisu w USC. Na samej metryce niestety nie pisze się dokładnej godziny urodzenia, a szpitale zwykle zapisują urodzenie z dokładnością do 5 minut. Matka rodząca nie zawsze pamięta dokładny czas momentu urodzenia, szczególnie jak poród odbywa się pod narkozą lub z komplikacjami. Dla potrzeb naukowych, dokładny czas narodzin powinien być odnotowywany w metryce urodzenia, o czym pamiętano w dawniejszych wiekach, z uwagi na astrologię i jej wymagania naukowe. 

czwartek, 4 lutego 2016

Bovis i BSM - Skala biowitalności

Skala biowitalności Bovisa, BSM i Midichloriany 


Bovis, jednostka Bovisa, BU - Bovis Unit lub BEU - Bovis Energy Unit – skala pomiaru biowitalności opracowana przez francuskiego uczonego znanego jako Antoine czy Andre Bovisa (1871-1947), używana przez radiestetów, wahadlarzy i zwolenników geomancji. Po wieloletnich badaniach ustalił poziom energetyki organizmu zdrowego człowieka, który wynosi przeciętnie 6500 jednostek. Skala Antoine czy Andre Bovisa sięga generalnie od 0 do 10.000 jednostek. Wszystkie wartości powyżej 6500 uważane są za bardzo korzystne i stymulujące. Wykazują one właściwości uzdrawiające i wzmacniające. Natomiast wartości poniżej 6500 wskazują na osłabienie, dysharmonię lub chorobę w ciele człowieka. Poniżej podajemy przykładowe zakresy biowitalności człowieka, oparte na badaniach przeprowadzonych przez samego Andre Bovisa do roku 1947 oraz przez Blanche Merz (1919–2002) w 1983 roku. Entuzjasta radiestezji i parapsychologii, André Bovis, pochodzi z Boilermaker w Nicei. W 1930 roku, jego osobiste badania i studia podparte jogą i teozofią pozwoliły mu ustalić skalę wartości do określenia ilości energii życiowej zawartej w żywności.  

Oryginalny liniowy biometr Bovisa
Wyróżnić możemy następujące zakresy biowitalności człowieka: 

a) Od 4 000 do 5 000 (4-5 kB, kilobovisów) – zwykle ciężki stan chorobowy, także ciężkie psychozy (choroby psychiczne); 
b) Od 5 000 do 5 500 – zaawansowany stan chorobowy, zaawansowane psychozy i nerwice; 
c) Od 5 500 do 5 700 – średniozaawansowany stan chorobowy, także zaburzenia psychiczne; 
d) Od 5 700 do 6 000 – mało zaawansowany stan chorobowy lub stan poprzedzający chorobę, także stany lekkich zaburzeń psychicznych lub nerwowych; 
e) Od 6 000 do 6 400 – osłabienie, osłabiona psychika, słabość umysłu, nadwątlone zdrowie; 
f) 6 000 do 6 500 – normalna witalność zdrowego człowieka; 
g) Powyżej 6 500 (6,5 kB, kilobovisów) do 10 tysięcy Bovisów (10 kB, MCh) – podwyższona i nadzwyczajna biowitalność; 
h) Powyżej 10.000 jednostek (10 kB) - Bardzo wysoka biowitalność (praniczność, chi, ki, mana, prana etc); 

Oryginalna skala Andre Bovisa ma 10.000 (10 kB) umownych jednostek pomiarowych, a sam Bovis uczył, że wykraczanie poza ten próg skali zdarza się bardzo rzadko. Wzorcem pomiarowym dla określenia intensywności „promieniowania” są „wibracje” ciała zdrowego człowieka. Wartość wzorcowej jednostki pomiarowej generalnie wynosi 6.500 umownych jednostek. Takie założenia poczynił Bovis, a radiesteta czy al-jeddi (rycerz dżedai), który chce posługiwać się tą skalą musi wczuć się mentalnie w tą porównywalną wartość 6.500 jednostek. Opracowano także rozwinięcie skali BOVISA czyli skalę BSM (Bovis - Simeneton - Merz) na poziomy promieniowania powyżej 10 tysięcy jednostek. Skalę BSM poleca się do badania i prowadzenia pomiarów w miejscach Mocy tam gdzie mamy do czynienia z witalnymi  energiami czy nawet z węzłami lub ćakrami Ziemi. Poziom wibracji poniżej 6.500 jednostek nie jest sam w sobie zły, tylko wskazuje na osoby lub miejsca o bardzo niskiej, słabej witalności, które z uwagi na swój stan mogą wampiryzować energię na ludziach zdrowych. Można powiedzieć, że są to osoby lub miejsca osłabione, wyczerpane, chore, powodujące łatwe powstanie chorób somatycznych lub zaburzeń i chorób psychicznych. 

wtorek, 2 lutego 2016

Oddechowa Krija Joga leczy z depresji

Joga oparta na oddychaniu może pomóc w leczeniu depresji


Leki przeciwdepresyjne są uważane za podstawową metodę leczenia ciężkiej depresji w medycynie zachodnioeuropejskiej i amerykańskiej, ale leki te nie działają na więcej niż połowę Amerykanów. Oznacza to, że skuteczne są tylko u około połowy pacjentów z depresją. Teraz badacze sugerują, że aby zwiększyć ich skuteczność, należy zacząć trenować jogę opartą na oddychaniu czyli na technikach pranajamy, co oznacza wprowadzenie do swojego dnia codziennego ćwiczeń typowych dla takich stylów praktyki jogicznej jak Krija Joga, Laja Joga, Radźa Joga (Raya Yoga), Śiwa Joga czy Bhaiszadźja Joga. 

W badaniu pilotażowym, opublikowanym w "Journal of Clinical Psychiatry" z końca 2016 roku, naukowcy zaprezentowali, jak osiem tygodni jogi typu tradycyjna indyjska Krija Joga pozytywnie wpłynęło na wyraźne obniżenie lęków i depresji u grupy pacjentów z ciężkim zaburzeniem depresyjnym (MDD), którzy nie reagowali na leki przeciwdepresyjne. Depresja jest obecnie na czwartym miejscu najpowszechniejszych chorób na świecie, a według WHO czyli Światowej Organizacji Zdrowia, do 2020 roku może wysunąć się na drugie miejsce. Oznacza to, że depresja jest coraz poważniejszym zagrożeniem dla zdrowia ludzkości. Obecnie w Polsce z depresją zmaga się około 1,5 miliona osób. 

Joga - Oddychanie - Światło
Objawy depresji mogą obejmować utrzymujący się smutek, poczucie beznadziejności, pesymizm, poczucie winy i bezwartościowości, zmęczenie, utratę zainteresowania jakąkolwiek aktywnością, zmniejszenie apetytu, utratę masy ciała i bezsenność. Zespół chorobowy MDD (F32, F33) czyli ciężką depresję rozpoznaje się zazwyczaj, gdy u danej osoby występuje co najmniej pięć z tych objawów przez co najmniej 2 tygodnie. Leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), są często pierwszą proponowaną formą leczenia depresji ciężkiej typu amerykańskiego MDD, ale pacjenci nie zawsze reaguje na leczenie farmakologiczne. Choć można zastosować wówczas dodatkowe leki, może to prowadzić do nieprzyjemnych skutków ubocznych, które skłaniają pacjentów do przerwania leczenia, co sprzyja nawrotom depresji. 

W 2016 roku dr Anup Sharma, pracownik naukowy na Wydziale Psychiatrii na Uniwersytecie w Pensylwanii w USA oraz jego zespół sugerują, że joga typu Kriya Joga może być skutecznym i tanim sposobem, aby pomóc pacjentom, którzy nie reagują na leki przeciwdepresyjne. Joga typu Krija Joga jest techniką medytacji, który skupia się dużo na rytmicznych ćwiczeniach oddechowych, w celu wprowadzenia umysłu w głęboki, spokojny stan. - Joga typu Krija Joga pozwala ludziom w aktywny sposób doświadczać głębokiego stanu medytacji, który jest łatwy do nauczenia i osiągnięcia w różnych warunkach - zauważa dr Sharma. 

Dr Sharma i jego współpracownicy mówią, że nie przeprowadzono dotychczas w Pensylwanii w USA żadnych badań klinicznych oceniających, czy dana praktyka jest korzystna w warunkach ambulatoryjnych. Co więcej, naukowcy zauważają, że brakuje dobrze zaprojektowanych badań dotyczących ewentualnego korzystnego wpływu metod jogi na poprawę stanu pacjentów z depresją. Do swoich badań zespół włączył 25 dorosłych, u których rozpoznano MDD czyli ciężką depresję. Wszyscy pacjenci brali już leki przeciwdepresyjne przez okres co najmniej osiem tygodni, ale nie zauważali znacznej poprawy swojego stanu zdrowia. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do jednej z dwóch grup na okres ośmiu tygodni: grupa jogi typu Kriya Joga oraz grupy oczekującej. 

piątek, 22 stycznia 2016

Saturn Antares i Tron Arymana w Astrologii

Saturn, Antares i Tron Arymana w horoskopie i astrologii


Antares jest gwiazdą stałą, której Arabowie jako trzeciej z kolei tego rodzaju gwiazd przypisują charakter krytyczny. W 9-ym stopniu Łucznika (Strzelca) znajduje się na początku XXI wieku stała gwiazda o nazwie ANTARES, która posiada charakter krytyczny, tak samo, jak nałogowe w tej materii Plejady oraz Północny Osioł. W tych punktach znajdujące się takie ciała niebieskie, jak Księżyc lub Słońce czy też taki punkt wypadający jak szczyt I domu zwanego wschodnikiem, oraz przy towarzyszeniu krytycznych aspektów do tych ciał, lub Ascendentu od planet takich, jak Saturn, Mars, Rahu lub Ketu oraz Uran - zapowiada to choroby oczu, a nawet ślepotę. Ma to też miejsce, jeżeli w tych punktach nieba znajdą się złe planety, a aspekty od Słońca lub Księżyca do nich są krytyczne, przy tym, jeżeli te złe planety ulegają tzw. retrogradacji, czyli pozornemu cofaniu się względem Ziemi (ruch wsteczny), ujemne znaczenie takich konstelacji jest wtedy spotęgowane dwukrotnie, ponieważ retrogradacja planety daje dwukrotne przejścia przez to samo miejsce na niebie w stosunku do Ziemi. 

Koniunkcja Saturna i Antaresa - z 21/22 grudnia 2015
Antares jest 16-tą (czasem 15-tą jak inna gwiazda zmienna osłabnie) co do jasności gwiazdą naszego nieba i jedną z największych jakie są znane w rzeczywistości. Leży w odległości około 550 lat światła, jest ponad 800 razy wieksza od Słońca i około 11 tysięcy razy jaśniejsza. Antares to gwiazda z czerwonawo-pomarańczowym lub rubinowym blaskiem światła. Na niebie Antares osiąga wielkość gwiazdową od 0,9 do 1,8 magnitudo. Antares należy do gwiazd zmiennych zwanych mirydami. Towarzyszka Antaresa ma jasność 5,5 magnitudo, jasnoniebieską barwę (klasa widmowa B3V), okres obiegu wokół wspólnego środka masy wynosi 878 lat. 

Barwa ognisto-czerwonawa i szmaragdowo-zielonkawa dają ciekawe połączenia zabarwień Antaresa. Indra jako wódz wojowników powiązany jest z Antaresem w indyjskiej astrologii. W astrologii kabalistycznej Antares powiązany jest z Archaniołem Urielem (Ariel, Oriel). Antares to Serce Skorpiona. Z czterech Strażników Nieba (Aldebaran, Fomalhaut, Regulus i Antares), gwiazda Antares zwana jest Strażnikiem Zachodu. Cztery Gwiazdy, Strażnicy Nieba zwani są także Czterema Jeźdźcami Apokalipsy. Antares kojarzony jest także z Wielkimi Katastrofami jak zagłada Atlantydy i sekretnej wiedzy o nich, a także z kultem Wielkiej Bogini. 

Ptolemeusz mówi, że Antares jest w swoim wpływie podobny do Marsa i Jowisza. Robson widzi go jako bardzo negatywną gwiazdę, wskazując na skłonności destrukcyjne, zło i "niebezpieczeństwo nieszczęśliwych wypadków". Ebertin twierdzi, że Antares czyni ludzi twardymi i wojowniczymi, nadającymi się do kariery wojskowej. Rigor dodaje do tego bystry umysł i odwagę, ale również ostrzega przed skłonnością do samodestrukcji. Antares wśród kabalistów powiązany jest z mistycznym niebiańskim wojownikiem archaniołem Urielem. Archanioł Uriel znany też jako Fanuel (אוּרִיאֵל, Fanuel - „ogień Boży” lub „światło Boga”, Ariel - Lew Boży) - według tradycji judaistycznej i w niektórych wierzeniach chrześcijańskich to jeden z najwyższych rangą archaniołów. Uriel płynący „po promieniu słońca” i szybujący „gładko nad mrokiem wieczoru”. Archanioł wyzwolenia, uwolnienia, walki narodowo-wyzwoleńczej, zbawienia oraz światłości. W etiopskiej Księdze Henocha Archanioł „sprawujący władzę nad gromem i trwogą". Trwoga pada na  społeczeństwa i gromy szaleją, powstania wybuchają, autodestrukcyjne wojny się rozpoczynają, gdy Antares ma władzę nad społeczeństwem. Antares jest także gwiazdą skruchy i zadośćuczynienia, zatem największych nieszczęść z wpływu tej gwiazdy i jej aspektów mogą się spodziewać ci, którzy za swoje błędy nie okazują skruchy ani nie dokonują zadośćuczynienia. Razem z archaniołem Michaelem usuwa siły zła, strąca złoczyńców do piekieł i do Tartaru, gdyż sam jest archaniołem tego świata i Tartaru, ludzi i dżinnów (demonów). W Dniu Sądu Ostatecznego Michael i Uriel wprowadzają do Raju Lud Boży, Lud Księgi, czyli naznaczonych pieczęcią zbawienia, znakami czy stygmatami wyzwolenia i zbawienia. 

Ascendent jest tam, gdzie przecięcie linii horyzontu z linią ekliptyki na wschodzie nieboskłonu. Ascendent oznacza wschodzenie, linie wschodu obiektów na niebie. Połączenie z Ascendentem następuje poprzez linię horyzontu. Według Anonima z 379 roku: Jeżeli gwiazda wschodzi lub jest powiązana z Ascendentem, to jej energia będzie się manifestować przez całe życie, choć najsilniej będzie widoczna w dzieciństwie. Jeżeli zatem Antares w czasie narodzin jest na Ascendencie to jest to gwiazda silnie determinująca życie człowieka, szczególnie jego młodość.