Niechęć do nauki w chorobach psychicznych

Niechęć do nauki w zaburzeniach i chorobach psychicznych 

Choroba afektywna dwubiegunowa a niechęć do nauki - relacja pacjentki 

"Czy są wśród was osoby, które nie lubią się uczyć? Ja właśnie z tego powodu nie skończyłam studiów. Nigdy nie lubiłam się uczyć. Zawsze robiłam to na co mam ochotę. Zawsze robiłam to co mi sprawia przyjemność. Mam tak do dzisiaj również w kwestiach zawodowych. Robię to co lubię lub wtedy kiedy mam na to ochotę. Właśnie ruszyliśmy to na terapii. Nie jest wesoło. Wczoraj miałam w domu jakiś mały atak histerii i nawet utraciłam na chwilę kontakt z rzeczywistością. Kiedy po tym byłam u mojej psychiatry, mówiła, że jest ok. To tylko reakcja na "nową sytuację". 

Psychopatologia

Dlaczego ja tak nie cierpię tej nauki? Mieszkałam na wsi i chodziłam do wiejskiej szkoły. Szkołę przestałam w kącie albo za drzwiami. Byłam ośmieszana przez nauczycieli, bo gadałam na lekcjach. Miałam tysiąc pomysłów na raz. Bywało, że byłam gospodarzem klasy, choć sprawowanie miałam poprawne tylko. W domu byłam rozhisteryzowanym bachorem. Nie można mnie było o nic poprosić a już na pewno nic zakazać bo dostawałam spazmów. Zawsze się ostro buntowałam. Zawsze byłam obrzydliwie nieznośnym bachorem. Matka nie bardzo umiała sobie ze mną poradzić, więc lała mnie paskudnie czasem do krwi. Potem przepraszała. A ja sobie obiecywałam, że będą ją nienawidzić do końca życia. 

Dlaczego nie chcę się rozwijać? Iść do przodu. Uczyć się nowych rzeczy. Mam zwyczaj wyręczania się innymi. Spychania zadań na innych. Umiem zadbać jedynie o moje koty, klientów i mieszkanie, żeby było czyste i przytulne. Czasem dbam o ludzi, którzy są dobrzy i życzliwi. Bardzo sobie cenię takie osoby i uczę się takich cech. Ale reszta, reszta jest do kitu. Nie umiem być dorosła i odpowiedzialna za siebie. Dzisiaj jestem bardzo zagubiona." --- wspomina Marta, pacjentka na terapii długoterminowej.  

Typowa filozofia życiowa osób z silnie zaburzoną adżną i chorą psychiką wygląda tak: 

"Nie istnieją żadne poważne przesłanki, by własne poznanie i doświadczenie uznawać za absolutnie prawdziwe dla wszystkich. Jeszcze bardziej nonsensownym jest przyjmowanie poznania kogokolwiek innego, poza nami samymi, jako Prawdę. Choćby nie wiem jak wielką miał wiedzę, jak wielkie ziemskie uznanie, na jak doniosłe rzeczy by się powoływał, nie posiada listu uwierzytelniającego podpisanego przez samego Boga. Wszyscy inni ludzie mogą stanowić dla nas źródło inspiracji i bodziec do własnych poszukiwań, stąd ich doświadczenia mogą być cenne, lecz tylko frajer staje się naśladowcą i wyznawcą. Trafnie rzekł Wolter: "Pierwszym prorokiem był pierwszy nikczemnik, który spotkał grupę frajerów". Tylko i wyłącznie Ty sam stanowisz dla siebie Prawdę." --- wykrzyczał Marcin, pacjent na terapii długoterminowej. 

Bioenergoterapia i biodiagnostyka w leczeniu duchowym

Metody bioenergodiagnostyki i bioenergoterapii w leczeniu duchowym

Bioenergoterapia to współcześnie  jedna z bardzo cenionych odmian medycyny niekonwencjonalnej, opierająca się na znanych od zawsze właściwościach energetycznych bioenergoterapeuty dawniej zwanego magnetyzerem czy mesmerystą. Bioenergoterapia polega na odblokowywaniu kanałów energetycznych w organizmie człowieka co w medycynie chińskiej nazwane są "meridianami", w ajurwedzie nadis, a to umożliwia organizmowi powrót do homeostazy i samozwalczania choroby. Współczesna nauka  w kilkunastu tysiącach badań ścisłych potwierdza istnienie  wymienianych właściwości energetycznych bioenergoterapeuty, oraz kanałów energetycznych (meridian), jednak nie potrafi ich jeszcze zadowalająco wyjaśnić, wszak niektóre tajemnice biologii i fizjologii człowieka są ciągle w fazie hipotez. 

Biodiagnostyka - Badanie aury, biopola

Istotą bioenergoterapii jest badanie oraz korygowanie zaburzeń energetycznych w polu bioplazmatycznym człowieka – zwanym aurą lub biopolem, także ciałem pranicznym – za pomocą strumienia energii, prany (chińskie: chi, qi). Zgodnie z teorią, ludzka aura zawiera siedem warstw, które są odpowiedzialne za stan zdrowia fizycznego i emocjonalnego, a co za tym idzie psychicznego. Choroby somatyczne i psychiczne są według teorii odzwierciedlone i widoczne w ludzkiej aurze, zwykle w najbardziej zewnętrznej warstwie aury. Zadaniem bioenergoterapeuty jest zlokalizowanie owych zaburzeń i dokonanie korekty, mające na celu usunięcie blokad energetycznych, co może być równoznaczne z odzyskaniem przez pacjenta zdrowia. Według bioenergoterapeutów, do wyleczenia wymaganych jest od kilku do kilkudziesięciu zabiegów. 

Obserwuje się mechanizmy, chociażby takie, że od stanu bioenergii bezpośrednio zależy stan zdrowia. Ciało fizyczne i pole bioplazmatyczne nieustannie na siebie oddziałują, przenikając siebie wzajemnie. Zaburzenia energetyczne w aurze przekładają się bądź mogą się przełożyć w przyszłości na różne postaci chorób somatycznych w ludzkim organizmie. Nie zawsze wiadomo czy postać energetyczna choroby rozwinie się w pełni, nie zawsze widoczna w aurze oznaka choroby staje się poważnym zaburzeniem fizycznym. Część widzianych ciemnych i czarnych miejsc w aurze to zaburzenia psychiczne, które nie zawsze się manifestują wobec terapeuty, acz mogą wyglądać bardzo groźnie. W aurze widoczne jako obrazowe wzorce chorób są także zaburzenia i dewiacje seksualne oraz nałogi, które na tej podstawie od wieków kwalifikuje się jako bardzo ciężkie choroby. Badanie aury, biopola, to jedna z metod wspomagających diagnozowanie i potrzebnych bioenergoterapeutom, jednak nie należy zaniedbywać innych metod obrazowania stanu zdrowia pacjentów, w tym badań krwi, moczu, kału, języka, tęczówki oka, wywiadu czy trójpulsu i osłuchu - które od tysiącleci stosowane są w tradycyjnej medycynie. 

Bhutowie - upiorne zjawy duchowe

Bhutowie - upiory i złośliwe i mściwe duchy tragicznie zmarłych osób 

Rawana - lankijski król demonów i upiorów

Bhuta, Bhoota, Bhut to w dewanagari: भूत bhūta - istota ziemska, przyziemny, upiór, duch zatrzymany przy ziemi - w mitologii i duchowości indyjskiej rodzaj upiora, zwykle ducha zmarłej osoby, który w przypadku niespełnienia rytuałów pogrzebowych czy chęci zemsty, nie zaznaje spoczynku po śmierci dręczy swoich krewnych lub dokonuje zemsty na wrogach. Bhutowie są poddani władzy Śiwa Boga w jego aspekcie groźnym, egzorcystycznym (Bhairawa). Usuwanie bhutów czy osłabianie ich szkodliwych i mściwych wpływów wymaga inwokowania wielkiej mocy ochronnej u Śiwa Boga w jego groźnych aspektach służących gromieniu demonów i złych duchów. Niezałatwione za życia ważne i dręczące sprawy, przedwczesna śmierć w skutek wypadku, samobójstwa czy zabójstwa, nieprawidłowa ceremonia pogrzebowa (np. wykonana przez pijanego lub grzesznego kapłana dewianta), powoduje, że  dusza dołącza do bhutów zamiast trafić do raju (dewaczanu) lub do piekieł (patali). 

Żołnierze po obu stronach pola bitwy często stają się bhutami, a ich ziemskie pragnienia pokonania wroga czy powrotu po wojnie do rodziny potrafią trwać i podtrzymywać ich w tym stanie przez setki lub tysiące lat. Osoby skazane na śmierć na których wykonano karę śmierci, osoby zgładzone w obozach koncentracyjnych, galerach, łagrach, zamęczone i zakatowane na torturach, w więzieniach, to bardzo często późniejsze zjawy bhuta, także w formie upiorów. Bhutah to duchy przywiązane do ziemi, niejako aktywnie uwikłane jeszcze w sprawy ziemskie, w tym władzę nad posiadanym za życia domem czy pałacem, podległymi sobie osobami jak współmałżonkowie czy inni krewni, także zasobami. Potrafią odejść dopiero wtedy, kiedy znika z ziemi wszystko to, co ich przy ziemi trzyma. Siddhi władzy nad żywiołami zwykle pomaga magom i joginom zapanować nad duchami i zjawami typu bhutów. 

Duchy te pojawiają się także często jako zjawy w postaciach zwierząt i są mylnie brane przez widzących i początkujących ezoteryków za dusze zwierząt. Bhutowie lubią opętywać nawet dobrych i zaawansowanych szamanów, aby przez nich dokonywać swoich skrytych misji w odpowiednim czasie, a przybranie formy jakiegoś totemicznego zwierzęcia bardzo ułatwia bhutom ich w sumie zwykle szkaradną lub wątpliwą moralnie działalność. Bhutowie w swojej formie bytu oraz jako pojawiające się zjawy nie dotykają ziemi, a snują się ponad powierzchnią ziemi, mogą mieć dodatkowe twarze na głowie, nawet dziesięć twarzy jak demon Rawana z Lanki, nie rzucają cienia chociaż mogą wyraziście wyglądać jak realnie żywy człowiek w czasie semimaterializacji postaci zjawy, mówią wydając głos w sposób nosowo sepleniący lub podobnie jak brzuchomówcy. 

Arhat - Doskonały Mistrz Przewodnik Duchowy

Arhat, Arahat, Arhant - Mistrz Doskonały, Niszczyciel Wrogów Duchowości 

Arhant (pālijskie), a w sanskrycie अर्हत् Arhat, Arhant; hindi i dżaina praktycie Arihant अरिहन्त; tyb. draciompa; chin. 阿羅漢 āluóhàn lub 羅漢 luóhàn; kor. arahan 아라한; jap. arakan, rakan; wiet. A-la-hán. Nazwa pochodzi od pālijskiego araha = godny, czczony, stąd – arahanta, arahant. Popularna ludowa etymologia wyprowadza słowo od sanskryckiego ari "wróg" i hanti "zabił/ła", gdzie "wróg" to wewnętrznie  trucizny skalań, także złe duchy, demony do wypędzenia, źli zagrażający dharmie do pokonania w walce. Tybetańskie tłumaczenie Draciompa ("Niszczyciel Wrogów") opiera się dokładnie na tej etymologii. Arhat lub Arhant w sanksrycie to dosłownie: 'wart', 'godny', 'czci godny', 'uprawniony', 'czczony', 'ten do którego można i warto kierować modlitwy', w buddyzmie, jodze czy dżinizmie to osoba doskonała, która wejrzała w prawdziwą naturę istnienia, wyzwoliła się z więzów pożądań, osiągnęła nirwanę i nie odrodzi się już więcej z powodu uwarunkowań karmicznych. 

Adibuddha - Vajrasattva - El Moryah

Gnoza używa pojęcia Arhat w zapisie Archont i nieco innym znaczeniu, gdzie Archonci to bogowie, demiurdzy, istoty mające władzę mocy stwórczej, często jednak są to nasi dawni mistrzowie doskonali, którzy ulegli przebóstwieniu i dalej opiekują się ludzkością. Arhat bywa założycielem aśramu, klasztoru czy linii sukcesji w ramach szkoły myśli duchowej. Archont (gr. ἄρχων archon, dopełniacz ἄρχοντος archontos - rządzący) – najwyższy urzędnik państwowy w starożytnych Atenach, który przewodniczył radzie areopagu i zajmował się najważniejszymi sprawami ateńskiej polis. Urzędnicy ci pojawili się w VIII w. p.n.e.. Gnoza używa jednak tego pojęcia w znaczeniu wodza duchowego, oświeconego, a kultura obszaru Himalajów jako oświeconego mistrza duchowego, wodza szkoły ezoterycznej, dzierżawcę linii przekazu. Dżainowie utożsamiają Arhanta z Dżiną (Zwycięzcą) oraz Tirthankarą (Odnowicielem Brodu). Tirthankara to ten kto przychodząc odnawia czy ożywia stare duchowe nauki, praktyki i tradycje tak, że stają się Brodem czy Bramą do Boskości, Żywą Ścieżką. Tirthankara to lotosowy jogin, mistrz duchowy, który ożywia i odnawia Sanghę. 

Słowo arh, arha, arhati to w sanskrycie zasługa, cnota, godność, bycie godnym czci i uznania, prawo do odbierania szacunku i czci boskiej, brawo do bycia cenionym i szanowanym, prawo do bycia zaprezentowanym jako mistrz duchowy, bycie kimś kto ma pozwolenie aby się do niego modlić, bycie obiektem modlitwy, bycie cennym, stan mistrza będącego skarbem najcenniejszym dla ludzi i bóstw. Cecha arhariSvaNi oznacza zdolność, takie siddhi, że doprowadza się wrogów i judaszy do gorzkiego płaczu i straszliwego żalu, dosłownie jest to 'powodowanie głośnego płaczu wrogów'. Arhat to osoba podążająca za doktryną duchowych zwycięzców. Cecha arhattama oznacza, że się jest najcenniejszym skarbem, stąd zwyczaj ukrywania mistrzów i nierozmawiania z nowicjuszami czy zainteresowanymi o doskonałym mistrzu zanim uczeń nie udowodni, że jest wart przedstawienia go Arhatowi. 

Każdy kto poznał Arhata osobiście ma wobec Arhata obowiązki, których niedopełnienie jest zbrodnią ciężkiej kategorii, a wśród tych obowiązków jest ochrona i obrona Arhata jako największego skarbu, nawet za cenę własnego życia. Wśród tych obowiązków jest spełnianie Arhita czyli czczenie Arhata, na co składa się udział w rytualnych ceremoniach oddawania czci takich jak pokłony przed obliczem Arhata (Arhanta, Archonta), a ci, którzy takich prostych obowiązków nie wykonują automatycznie zaliczają się do złych, ktorych ogarnie jeszcze większy mrok. Gdy Światłość przychodzi na świat, w postaci Arhata, okazuje się którzy są po stronie Światła, a którzy są sługami Ciemności. Kto nie jest z Arhatem ten jest po stronie Ciemności i w mrokach chaosu pogrąży się na zawsze. 

Czy Joga i Medytacja jest bezpieczna

Osoby próbujące rozpocząć praktykę medytacji rodem ze Wschodu często zastanawiają się czy joga i techniki medytacyjne, w tym Agni Joga polecana na Ścieżce Mistrza El-Moryah to bezpieczne zajęcie. Rozważ zatem wszystko co wiadomo na temat bezpieczeństwa praktykowania Jogi, we wszelkich jej odmianach. Pamiętaj, że Joga często jest uważana za metodę terapeutyczną, a nawet leczniczą, czyli w pewnych dolegliwościach, problemach i cierpieniach ludzkich jest szczególnie użyteczna, a jej praktyka może być wręcz wskazana! 

Joga to bezpieczna staroindyjska metoda leczenia! 

JOGA jest bezpieczna i zdrowa

Starohinduska tradycja jogi obejmuje rozmaite ćwiczenia umysłu i ciała, poczynając od przybierania odpowiednich pozycji ciała i ćwiczeń oddechowych, a kończąc na głębokim rozluźnieniu i medytacji. Leczenie jogą dostosowuje rodzaj ćwiczeń do indywidualnych potrzeb pacjenta. Joga pomaga w leczeniu niektórych schorzeń, dodaje energii oraz poprawia samopoczucie.

Leczenie jogą wyrasta z prastarej tradycji, której źródła pojawiły się na subkontynencie indyjskim tysiące lat temu. Filozofia leżąca u podstaw jogi dotyczy wszelkich, zarówno fizycznych jak i duchowych, elementów bytu. Można jednak uprawiać tę sztukę, biorąc na początek pod uwagę tylko jeden wybrany jej aspekt. Niektórzy traktują ją tylko jako metodę leczenia, inni natomiast szukają w jodze czegoś więcej, jak poznania sensu życia. Lekarze hinduscy od dawna odwoływali się do jogi, lecz dzisiejsza metoda leczenia jogą, wprowadzona chociażby na początku lat dwudziestych XX wieku przez Swami Kuvalayananda z Bombaju (Mumbai), stanowi stosunkowo nową dyscyplinę. Łączy ona elementy tradycyjnej jogi i nowoczesnej medycyny. W ciągu kilku następnych dziesięcioleci stała się popularna w całych Indiach. Dziś wiele klinik prowadzących w tym kraju leczenie jogą współpracuje ze szpitalami. Psychologowie i lekarze krajów zachodnich leczą lęki i stresy, stosując ćwiczenia relaksujące oparte na jodze. Zaczynają także doceniać znaczenie ćwiczeń postawy, oddechowych i rozluźniających oraz w medytacji w zwalczaniu wielu innych częstych chorób, takich jak zapalenie stawów, choroba wieńcowa, nadciśnienie, migrena, otyłość i zespół napięcia przedmiesiączkowego. 

Lemuria - Mu - Pacyfida

Pacyfida - Kontynent Mu - Zaginiona Lemuria i Lemury 

Lemuria to hipotetyczny zatopiony kontynent na Oceanie Indyjskim, nazwany tak przez Philipa Sclatera, wskazywany przez XIX-wiecznych darwinistów w celu wyjaśnienia izolacji lemurów na Madagaskarze i występowania skamieniałości ich przodków w Afryce i południowo-wschodniej Azji. Ernst Haeckel, niemiecki darwinista, użył teorii o istnieniu Lemurii dla wyjaśnienia braku skamieniałości “brakującego ogniwa” między ludźmi a małpami, twierdząc że znajdują się one pod morzem. Wszelkie spekulacje na temat tego typu “pomostów lądowych” straciły sens po odkryciu w latach 60-tych XX wieku płyt tektonicznych i ich wpływu na biogeografię.

Zasadniczą sprawą związaną z omówieniem tego tematu jest zebranie wiadomości dotyczących zaginionego kontynentu wraz z jego cywilizacją. Oczywiście nie jest to zadanie łatwe, gdyż na dzień dzisiejszy posiadamy materiały bardzo szczątkowe. Pochodzą one ze źródeł, które być może nie każdy uzna za sensowne i rzetelne, jednak mając do czynienia z tak trudnym i zagadkowym tematem warto i takimi źródłami się wspierać. To, co dziś uważamy za fikcję, jutro może okazać się faktem, podobnie jak z Troją, której długo nie można było znaleźć. Dlatego też należy zajmować się tym tematem i zbierać informacje dotyczące Lemurii, czy też jak określają to niektórzy Ojczyzną z MU.

LEMURIA była wedle wielu autorów starożytną cywilizacją, która istniała przed i w czasie istnienia starożytnego kontynentu zwanego Atlantydą. Uważa się, że Lemuria istniała w dużej mierze na południowym Pacyfiku, pomiędzy Ameryką Północną, Azją i Australią. Dla uściślenia informacji warto zaznaczyć, że Lemuria jest czasem określana jako Mu lub Ojczyzna (z MU). 

W międzyczasie jednak, Helena Bławatska publikowała swoje teksty o Lemurii, twierdząc, że miała wizje starożytnej, przed-atlantydzkiej Księgi Dzyan. To ona sprawiła, że Lemuria stała się w powszechnej świadomości mistycznym, zaginionym kontynentem poprzedzającym Atlantydę i urosła od lądowego pomostu do ogromnego kontynentu w rejonie pasa okołorównikowego, zajmującego większość obszarów Oceanu Indyjskiego i Oceanu Spokojnego. Zdaniem ezoteryków Australia, Oceania i Madagaskar to współcześnie dostępne pozostałości po Lemurii. Również Rudolf Steiner prowadził wykłady o Lemurii. 

Atlantyda wedle wielu źródeł miała swoją poprzedniczkę, a była to Lemuria, inaczej zwana MU. Lemuria jest właściwie znacznie starsza niż Atlantyda. Początkowo była połączona z Gondwaną i Australis (podział ten odnosi się do wczesnego okresu jurajskiego) oraz z obecnymi południowymi Indiami. Podczas jednak gdy Indie zniknęły w głębinie morza światowego, wyłoniła się Lemuria, tworząc kontynent, który rozciągał się od Madagaskaru do Malediwów. Później miała się Lemuria jeszcze bardziej powiększyć i powstało na niej ogromne państwo. Druga część Gondwany stała się Ameryką Południową. I tutaj trzeba powiedzieć o czymś wielce interesującym: pomniki cywilizacji, która dawno temu uległa zagładzie, nazywane są MU od licznych znaków, nadal istniejących a wyrytych w glinie i kamieniu. Owe znaki przypominają te nieliczne ślady, jakie pozostały po Lemurii.

Hierarchia Mistrzów Mądrości

Duchowa Hierarchia Mistrzów Mądrości - Rada Oświeconych 

Mistrzowie, tworzący Hierarchię Duchową, są strażnikami Bożego Planu na naszej planecie, na Ziemi. Pracują w ukryciu poprzez swoich Uczniów Światłości we wszystkich sferach ludzkiego działania, inspirując w ten sposób największe osiągnięcia człowieka w historii ludzkości. Mistrzowie, potężni Guru, Mahasiddhowie, prowadzą i uczą, ale to ludzkość sama, odpowiadając z własnej nieprzymuszonej woli, tworzy nowe cywilizacje. Główną rolą Hierarchii Mistrzów Mądrości jest rozwijanie samoświadomości we wszystkich istotach i świadomości w niższych królestwach przyrody. Bycie wzorem dla ludzkości i przekazywanie woli logosu planetarnego. Mistrzowie przygotowują swych uczniów do wtajemniczenia i zapewniają im dziedzinę, w której mogą służyć wzrastając w mądrości i mocy. Chronią nas też od nadmiaru inwolucyjnych sił kosmicznych potocznie zwanych ciemnymi czy demonicznymi. 

Mistrz El Moryah - Mahatma Himalaya

Przez cały czas Mistrzowie Mądrości i Światła przekazują światu różnorodne energie. Są strażnikami tych energii, a przesyłają je w taki sposób, że tylko ludzie spełniający określone warunki moralne i mentalne są w stanie karmić się tymi boskimi przesyłkami. Przez naukowe zastosowanie boskich energii duchowych powodują zmiany w ewolucji świata. Reagujemy na nie dobrze lub źle, a nasze cywilizacje i nasze życie są pod każdym względem wynikiem tej reakcji. Energie te czynią nas tym, czym jesteśmy jako boskie dusze, wyższe jaźnie. Kreują nowy świat, kształtują każdą kolejną epokę, w tym astrologiczną, nadchodzącą Epokę Wodnika. Obecnie, ludzie bardziej wrażliwi na boskie światło pojmują je intuicyjnie. Nasze właściwe reakcje jak przykładowo organizowanie się w coraz większe grupy medytacji ze światłem, wskazują na to, że znajdujemy się na drodze ku strukturom nowej cywilizacji, która ukaże nadchodząca epoka którą właśnie budujemy. 

Zawsze gdy ludzkość zbliża się do wielkiego przełomu, Duchowa Hierarchia Mistrzów wysyła Nauczyciela, aby wskazał jej drogę, Nauczyciela, którego nauki z czasem pociągną znaczącą część ludzkości. Sadaśiwa, Rama, Kriszna, Dattatreya, Zaratuszthra, Abraham, Buddha, Mahawira, Jehoszuah, Mani, MahaŚankara, Muhammad, Sai Awatara, Kalkin Maitreja to tylko jedni z wielu wielkich duchowych wysłanników. Obecnie, w ciężkich czasach wojen imperialistycznych o panowanie nad narodami i terroryzmu fiskalnego (ekonomicznego), po raz pierwszy od niezliczonych tysiącleci mistrzowie duchowi powracają na Ziemię wraz z "Mistrzem wszystkich mistrzów", głową Duchowej Hierarchii, Kalkinem częściej znanym jako Maitreja. Odpowiedzią ludzkości na tę niezwyklej miary pomoc będzie stworzenie nowej cywilizacji o zasięgu ogólnoplanetarnym, bez podziału ludzi na rasy, kolory i religie. Nawet opracowanie prostego języka uniwersalnego ułatwiającego komunikację ludziom z tradycji o trudnych do nauczenia się językach, takiego jak Esperanto, miało miejsce pod wpływem boskiej inspiracji Oświeconych Mistrzów Mądrości. 

Numerologia Pitagorejska i Chaldejska

Numerologia Pitagorejska i Chaldejsko-Aramejska 

Od zarania dziejów ludzi chcieli lepiej poznać siebie samych. Astrolodzy znajdowali odpowiedzi w planetach i gwiazdach, a numerolodzy w liczbach. Zdobyta w ten sposób wiedza stanowi starożytny dorobek współczesnej psychologii. Wszechświat, w tym ludzie i nasze otoczenie, zbudowany jest z atomów, z wirującymi elektronami. W numerologii cyfry i litery odzwierciedlają kształt tych wibracji, opisując go w formie ludzkich zachowań. W praktyce numerologicznej, badając nazwisko i datę urodzenia osoby, analizujemy różne aspekty jej życia. 

Numerologia Pitagorejska i Chaldejsko-Aramejska oparta na dziewięciu cyfrach

Mimo że Numerologia czy inaczej Gematria jest z nami od tysięcy lat, tak naprawdę nikt nie wie skąd ona w ogóle się wzięła. Najstarsze dzieje liczb sięgają czasów Wedyjskich, Egipskich, Babilończyków oraz starożytnych cywilizacji. Uznawali oni, ze liczby mają w sobie tajemną moc, a przeliczanie imion i nazw na wartości liczbowe uznano za naukowy proces magiczny, arytmetyczny i psychologiczny. Mistrz El Moryah zwany Hermesem Trismegistosem, głowa wszystkich szkół ezoterycznych i okultystycznych, jest jednym z najpotężniejszych patronów tajemnej wiedzy ezoterycznej, w tym takich przedmiotów praktycznych jak numerologia czy gematria wedyjska oraz astrologia wedyjska. 

Symbolika liczb jest oparta na energii drgań i wibracji, połączone w czasie i przestrzeni życia. W każdym wcieleniu posiadamy kreśloną cyfrę, która nas reprezentuje, i właśnie z wibracją tej cyfry idziemy przez całe życie. Liczba wybrana w każdym wcieleniu ma nam pomóc w określeniu naszej osobowości, wyborze kariery, zainteresowań, miłości. Podobnie jest w Astrologii, ułożenie gwiazd i planet w momencie naszego urodzenia mówi jakie życie nas czeka. Warto pamiętać, że uczniowie prawdziwych szkół ezoterycznych zawsze są biegli, bardzo dobrze wykształceni, w dziedzinach takich jak numerologia, w tym numerologia wedyjska, najbardziej ezoteryczna i źródłowa z gematrii. 

Okultyzm magia numerologia aura tarot elementy

Magia, okultyzm, żywioły, numerologia, tarot, aura

Jednym z najbardziej fascynujących zjawisk w środowiskach młodzieżowych jest z pewnością zwiększające się zainteresowanie ezoteryzmem, okultyzmem i magią. W ostatnich latach jesteśmy świadkami prawdziwego “boomu” wszelkiej ezoteryki, magii, okultyzmu, spirytyzmu, a nawet boskiej gnozy wśród młodzieży i dzieci. Jest to fakt, którego nie można nie zauważyć. Zjawisko to często ignorowano, traktując jako “przejściową modę” lub jako “jedną z ostatnich granic do przekroczenia”. Korzenie fascynacji duchowych młodzieży sięgają jednak o wiele głębiej.

Mahakali - Wielka Bogini - Wielka Magia

Młodzież zainteresowana masowo ezoteryzmem, okultyzmem, magią ukazuje, że tradycyjne religie uległy wyczerpaniu swoich możliwości jeśli chodzi o wskazywanie drogi duchowego rozwoju i korzeni boskości. Jest to poważne i prawdziwe dochodzenie do źródeł, odkrywające tendencje do ezoteryzmu i okultyzmu wśród nowych pokoleń ludzkości. Badajmy głęboko różne, także te rzekomo “stanowiące ryzyko” obszary świata młodzieżowego: różne odmiany gnozy i pseudo gnozy; dyskoteki metafizyczne ze spontanicznym tańcem, które stały się już “rytuałem masowym”, połączonym z medytacją i stanami transcendentalnymi; sekrety magicznych rytuałów powodzenia, bogactwa i zdrowia; młodzieżowe grupy wsparcia z żywiołami, świat grup i forów internetu, z jego licznym stronami poświęconymi okultyzmowi, magii i gnozie; czasopisma młodzieżowe, programy telewizyjne i komiksy z ich treściami ezoterycznymi.

Wiedza o ezoteryzmie pomaga zrozumieć, dlaczego duchowość, magia, okultyzm, także spirytyzm i inne formy ezoteryzmu w coraz większym stopniu opanowują serca i umysły młodzieży, która bardziej niż ich rówieśnicy sprzed lat próbuje znaleźć drogę duchowego rozwoju i boską ścieżkę mocy. Weles, Wołos to u Słowian bóstwo magii, przysiąg, podziemia i zmarłych, opiekun bydła, a także bóg bogactwa podobnie jak indyjski Kubera. Weles to władca Nawii, krainy umarłych i nawek, dusz ludzkich. Słowiańskie bóstwo magii jak widać bardzo mocno związane jest ze światem podziemia oraz władzą nad duszami zmarłych. Gromada otwarta Plejad zwana jest w mitologii słowiańskiej Wołosożarami, Vlašici – Wołoszycy, po serbsku “synowie Velesa”.

Aforyzmy indyjskie - złote myśli mędrców i joginów

Przysłowie Staroindyjskie - Aforyzmy Mistrzów Mądrości (Ryszich) 

Indie - Kraina Mistrzów Mądrości

Indie to państwo w Azji Południowej, zajmujące większość subkontynentu indyjskiego, państwo 7 tysięcy języków i dialektów, którego oświeceni mędrcy w aforyzmach przekazują ogromną wiedzę, spuściznę starożytności. Aforyzmy indyjskie to spostrzeżenia i refleksje mędrców dotyczące ludzi, życia, losu, zjawisk i bogów, spostrzeżenia zwykle dotyczące znakomitej większość, rzeczy, które powtarzają się w historii ludzkości niczym praca kołowrotka. Twórczość z terytorium Indii obejmuje literaturę wedyjską, sanskrycką, w języku hindi, perskim, angielskim i w wielu innych. Najbardziej znanymi lub chociaż kojarzonymi z tym krajem tekstami są Wedy (w tym Rygweda) i sutry (w tym Jogasutra oraz niezwykle popularna Kamasutra), pisane w języku wedyjskim oraz jedne z największych dzieł literatury światowej – sanskryckie eposy Mahabharata (łącznie z Bhagawadgitą) i Ramajana. Indie to jeden z największych krajów świata, słynący z przyprawy curry, anielsko barwnych strojów, bollywoodzkiego kina, licznych zabytków, bogatej duchowości i mistyki, a współcześnie nawet z kilku laureatek Miss World. 

Aforyzmy indyjskie - Złote myśli Ryszich (Mędrców) 

* Bóg daje każdemu ptakowi pożywienie, ale nie wrzuca je do gniazda.  

* Bóg dał ci twarz, ale śmiać się to już musisz sam. 

* Bądź zmianą, która pragniesz ujrzeć w  świecie. 

* Bóg nigdy nie pojawia się jako osoba – zawsze jako czyn (działanie). 

* Bóg szanuje mnie, gdy pracuję, ale kocha mnie, gdy śpiewam. 

* Boże, strzeż mnie od moich przyjaciół, bo z wrogami sam/a sobie poradzę. 

Szambala - Kraina Wojowników Magów

Śambhalah - Droga Wojownika Światłości 

Przez tysiące lat pogłoski i relacje mówiły, że gdzieś za Tybetem, wśród lodowych szczytów Himalajów leży niedostępny raj, miejsce uniwersalnej wiedzy i pokoju nazywane Śambhalą, Krainą Światłości, Krainą Dewów - legendarnych bogów i bogiń z Himalajów. Śambhalah, co w sanskrycie oznacza także „miejsce spokoju, ciszy” uważana jest w Tybecie i Pamirze za miejsce, w którym bytują doskonałe (siddha) lub na wpół doskonałe (upasiddha) istoty, które kierują ewolucją ludzkości. Śambhalah uważana jest za źródło Kalaćakry – koła czasu. Legendy mówią, że w Śambhali przebywać mogą tylko jednostki o czystym sercu i wielkiej mocy duchowej, ciesząc się z pokoju, szczęścia i nie znający cierpień ani starości. Jej mieszkańcy są długowieczni i mają piękne ciała, są mistrzami sztuk walki. Noszą przy tym niezwykłe stroje i posiadają wiele innych niezwykłych zdolności, siddhi. Oprócz nich są w posiadaniu wielkiej wiedzy duchowej oraz zaawansowanej techniki i nauki przewyższającej wszytko to, co dotychczas wypracowano na Ziemi. 

Szambala to spolszczenie od Śambhalah (Shambhala, Shamballa, Shambala, Tybet. bde 'byung, wym. De-jung), także Szambała; sanskr. Śambhala, Śambala - legendarna kraina w obszarze himalajskim, Tybecie lub nawet pustyni Gobi. Często wspomina w kontekście dawnego Królestwa Śang Śung oraz w Bon jako Kraina Olmolungring. Najprawdopodobniej pamięć o pradawnym królestwie oświeconych ludzi z okresu złotego wieku, które później zostało schowane w podziemiach Himalajów jako siedziba Mistrzów Wojowników, Rycerzy Duchowych (jap. Bushi) strzegących Ziemi przed atakami kosmicznego zła, inwazjami jaszczurów (demonów, rakszasów) i innymi zagrożeniami.

Śambhalah - Szambala Królestwo Światłości Bożej

Śambhala (śamphalī lub śambhalī) w hinduzimie to miasto lub region w północnej Indii w pobliżu Gangesu i Rathapra w którym ma się narodzić Kalki/n w rodzinie Brahmana Vishnu-Yaśas, jako kolejna awatara Boga Wisznu. Pojęcie Śambala w sanskrycie oznacza rodzinę lub rasę istot, jest synonimem słowa Kula - rodzina, rasa, grupa, plemię, ród. Oznacza także pojazd służący do podróży. W znaczeniu Śambala mamy rodzinę mistrzów, duchowe braterstwo, a jako Śambhala miejscowość, gród czy region. Śambala to w starej jodze himalajskiej cała rodzina wszystkich oświeconych uczniów danego mistrza, guru.

Leczenie Duchowe - Podstawy Wiedzy

Wprowadzenie do leczenia duchowego 

Stwierdzenie, że jestem uczniem tybetańskim pewnego stopnia, jest chyba niewystarczające, albowiem wszyscy są uczniami od najskromniejszego kandydata aż do — i ponad — samego Chrystusa. Żyję w ciele fizycznym na granicy Tybetu jak inni ludzie i czasem, gdy me zajęcia na to pozwalają, przewodniczę (z punktu widzenia ezoterycznego) wielkiej grupie łamów tybetańskich. I to chyba było przyczyną, iż mówiono, jakobym był przełożonym pewnego klasztoru łamów.

Leczenie duchowe - bioenergoterapia

Towarzysze mej pracy w Hierarchii (a wszyscy prawdziwi uczniowie są towarzyszami w tej pracy) znają mnie pod innym imieniem i na innym urzędzie. A.A.B wie kim jestem i rozpoznaje mnie pod obydwoma mymi nazwami. Jestem waszym bratem, przebywającym trochę dłużej na ścieżce niż przeciętny uczeń i ponoszę przez to większą odpowiedzialność. Jestem tym, który zmagał się i wywalczył swą drogę w większym świetle niż kandydaci mający czytać ten artykuł i dlatego muszę działać jako dobry przewodnik światła, bez względu na to, ile by to kosztowało.

Nie jestem starym człowiekiem i nie mam tego wieku, który liczą Mistrzowie, jednak nie jestem młody i niedoświadczony. Zadaniem moim jest nauczać i rozpowszechniać wiedzę Odwiecznej Mądrości, gdziekolwiek tylko mogę znaleźć oddźwięk, i czynię to już od wielu lat. Staram się również być pomocny Mistrzom M. i K.N., gdy tylko nadarzy się sposobność, albowiem już od dawna byłem złączony z Nimi i z Ich pracą.

W tym wszystkim, co wyżej wspomniałem, oznajmiłem wam wiele, jednakże równocześnie nie powiedziałem nic, co by mogło was skłonić do ofiarowania mi ślepego zaufania i nieograniczonego przywiązania, który uczuciowy kandydat ofiarowuje Guru i Mistrzowi, nie będąc jeszcze w stanie z Nim się skontaktować. Nie dojdzie on do upragnionego połączenia z Guru, dopóki nie przemieni uczuciowego przywiązania — w altruistyczną służbę dla ludzkości, a nie dla Mistrza. Książki, które napisałem, wysyłam nie żądając ich przyjęcia, mogą one być poprawne, prawdziwe i pożyteczne albo mogą takie nie być.

Metatron - Henoch angelizowany

Archanioł Metatron – Henoch Angelizowany 

Metatron – z hebr. מטטרון; lub מיטטרון inne spotykane formy: Mettron, Mittron, Metaraon, Metratton, Merraton, Mattatron, Matatron, Perier – serafin wymieniany w kabale i w innych pismach, nie tylko judaistycznych. Znany z greckiego Metathronios jako „Ten, który zajmuje tron obok Boga”, Król Aniołów, ulubieniec Boga. Według podań jego śpiew tworzy nowe Zastępy Anielskie. W kabalistycznym Drzewie Życia zajmuje miejsce w koronie jako przyporządkowany obszarowi Keter czyli Korony Sefirot. Często utożsamiany z biblijnym prorokiem Henochem (Enoch), który za życia został wzięty do nieba, tam został przemieniony w anioła i pełni funkcję boskiego pisarza, zapisującego ludzkie czyny. W kabalistycznej gematrii Metatron odpowiada liczbowej wibracji El Shaddai. 

Archanioł Metatron El Szaddai

Istota z kręgu obcujących bezpośrednio ze Świętym Obliczem; był stworzony razem ze światem lub według innej tradycji nawet wcześniej. W Talmudzie jest wzmianka, że tan(n)aita Elisza ben Awuja widział go w niebie w pozycji siedzącej, skąd wywiódł wniosek o jego boskim statusie i nazwał „drugą siłą”. Według niektórych tradycji jego inkarnacją ma być także Mesjasz. Etymologia imienia tego anioła jest niejasna, być może pochodzi od słowa matara – „pełniący straż”; lub metator – „przewodnik, posłaniec”. We współczesnym ruchu New Age opisywany jako „pan sfery Słońca” – strażnik ciała spirytystycznego. Czołowa postać mistyki Merkawy. Znaczenie imienia Metatron nie jest całkiem jasne, nie kończy się się ono na”-el”, jak w przypadku większości pozostałych archaniołów (z wyjątkiem brata bliźniaka Metatrona – Sandalfona). Przyrostek „-el” pochodzi od wyrażenia „El Eloah” – jest to hebrajska nazwa wszechmiłosiernego Boga. Forma imienia Mittron pokazuje na możliwe związki etymologiczne ze wschodnim solarnym Mitrą, co oznacza Przyjaźń, Życzliwość, Dobroć i Harmonię. Imiona archaniołów opisują ich funkcje, a więc ich końcówka „-el” oznacza „pochodzący od Boga”.

Metatron, Wielki Zegarmistrz, Architekt Boga. Rektor sefiry Kether i regent chóru “Serafiny”. Jest Koroną i obecnością Stwórcy. Znajduje się najbliżej Tronu Boga i zarządza Wszechpotężną Siła Boga oraz całością Wszechświata. Moc jego Korony daje władze nad wszystkimi Aniołami. Będąc najwyżej postawionym Rektorem rozporządza czasem i przestrzenią w ludzkim rozumieniu tych pojęć. Tradycja głosi, że podczas ziemskiej wędrówki nosił imię Henoch. Jako Kronikarz Księgi Żywota spisuje wszystkie postępki każdego człowieka. Można go prosić o wszystko, co jest związane z duchowym, materialnym i fizycznym planem. W czasie Angelizacji, Henoch przemieniony w Metatrona czy Mittrona otrzymał część obowiązków Archanioła Michaela jako Księcia Stworzenia.

Porfiria Schizofrenia Tężyczka

Trzy choroby, które nie pozwalają ludziom normalnie żyć, chociaż często łatwo się ich pozbyć przynajmniej częściowo, to tężyczka, schizofrenia i porfiria. Przeczytaj jak o siebie zadbać, aby nie chorować, a przynajmniej znacznie mniej cierpieć! 

I. PORFIRIA 

Porfirie - to grupa wrodzonych lub nabytych schorzeń wynikających z zaburzenia działania enzymów w szlaku syntezy hemu, zwanym również szlakiem porfiryn. Klasyfikuje się je jako porfirie wątrobowe, porfirie erytropoetyczne lub porfirie skórne, w zależności od tego gdzie występuje nadprodukcja i nadmierna akumulacja porfiryn (lub ich chemicznych prekursorów). Porfiria ma często podłoże genetyczne. W doraźnym leczeniu farmakologicznym stosuje się środki hamujące syntezę porfiryny: hematynę lub argininian hemu oraz glukozę.

Objawy porfirii mogą pojawiać się zaraz po urodzeniu, częściej jednak spotyka się je u dorastającej młodzieży. Objawy porfirii skórnej wywołuje najczęściej światło słoneczne (głównie UV), gromadzące energię w pierścieniu porfirynowym. Czynnikami wywołującymi atak w porfirii wątrobowej są: alkohol, niektóre leki, stres, a także hormony płciowe, niedobory kaloryczne, niedobory minerałów, anemia, choroby i infekcje, ostre zapachy chemiczne, farb, lakierów. Kilka czynników indukujących w połączeniu może spowodować atak.

Porfirie wątrobowe dotykają głównie układ nerwowy powodujące bóle brzucha, pocenie się, wymioty, bezsenność, ostrą neuropatię, ataki drgawek, zaburzenia psychiczne: halucynacje, depresję, rozdrażnienie i objawy paranoidalne. Najczęściej jednak spotykanym objawem są objawy ostrego brzucha, dopiero podczas operacji okazać się może, że przyczyną tego stanu jest atak porfirii. Ponieważ niektóre leki do znieczulenia mogą nasilić atak porfirii uwzględnienie tej choroby (jako przyczyny zespołu ostrego brzucha) jest tak istotne.

Produkty metabolizmu porfiryn wydalają się z moczem lub kałem, stąd przybiera on czerwoną barwę. Skóra "porfiryka" czerwienieje na słońcu. Inne objawy porfirii to: uczucie słabości kończyn, utrata czucia lub parestezje, czerwono-szare przebarwienia zębów - ze względu na odkładanie się uroporfiryny i moproporfiryny w kościach i zębach. W ostrym przebiegu choroby może dochodzić do oparzeń skóry, a w formie przewlekłej do wypadania lub (rzadziej) nadmiernego wzrostu włosów. Porfiria w sporadycznych przypadkach może doprowadzić nawet do zgonu.

Awicenna - Tradycyjna Medycyna Perska i Arabska

Awicenna - Medycyna Sufi Ibn Sina 

Awicenna – po łac. Avicenna; w j. perskim Persian پور سينا Pur-e Sina [ˈpuːr ˈsiːnɑː], w arabskim: Abū ʿAlī al-Ḥusayn ibn ʿAbd Allāh ibn Sīnā lub krótko Ibn Sina ابن سینا po tadżycku: Abu Ali Sino, po hebrajsku: Awen Sena, w nowoperskim: Bu Ali Sina. Uzdrowiciel i lekarz suficki – ur. 980, zm. 1037 roku – perski lekarz, filozof, przyrodnik, alchemik, poeta, mistyk i uczony. Ojciec nowoczesnej medycyny akademickiej. Jego łacińskie nazwisko wywodzi się ze zniekształconego Ibn Sina, pod którym znany był w Persji. Był autorem ponad 450-480 książek z szerokiego zakresu wiedzy, z których wiele traktowało na tematy filozoficzne i medyczne, z których najbardziej znane to Kanon medycyny. 

Awicenna nazywany był często „ojcem nowoczesnej medycyny”, nazwano go też „najsłynniejszym uczonym sufizmu i jednym z najsłynniejszych uczonych wszech czasów wśród wszystkich narodów świata”. Awicenna – Sufi Ibn Sina – kształcił się w Bucharze, służył Sasanidom, a po ich upadku w 999 roku prowadził wędrowny tryb życia charakterystyczny dla sufickich derwiszów i fakirów. Nauki medyczne Awicenny zawierają anatomię i fizjologię człowieka, opisy chorób oraz rozmaite leki fitoterapeutyczne, zielarskie, ale także kompletną diagnostykę z trzech pulsów, znacznie bardziej rozwiniętą niźli wersja znana i popularna na zachodzie, a zaczerpnięta z medycyny chińskiej. 

Sufi Ibn Sina Awicenna

Awicenny „Kanon medyczny”, to dzieło, które w Polsce obowiązywało jako podręcznik medycyny aż do czasu kołłątajowskiej reformy szkolnictwa w 1789 roku! Polska ma zatem sporo z sufizmem i perską i ismaelicką filozofią wspólnego, podobnie jak cała cywilizowana Europa. Choroby dzielono na spowodowane przez gorąco, zimno, wilgoć oraz suchość, a bardziej szczegółowo na ich nadmiary i niedobory oraz kombinacje. Wiele wschodnich źródeł podaje, że jednym z sufickich mistrzów i nauczycieli Awicenny był Sufi Abū Saʿīd Abi’l-Ḵayr (967-1049). Z dorobku Pir Ibn Sina zachowało około 240 książek, z czego ponad 150 dotyczy tematów filozoficznych i metafizycznych, mistyki i ezoteryzmu sufickiego, zaś przynajmniej 40 to dzieła naukowe z dziedziny medycyny!

Awicenna szybko stał się liderem wśród filozofów, a jego myśl filozoficzna i metafizyczna zdominowała kulturę islamu aż do XII wieku, stopniowo ogarniając także swoim wpływem średniowieczną Europę. Myśl Awicenny wykładano w Paryżu od 1210 roku, a sam Awicenna był głównym źródłem filozoficznej inspiracji dla Tomasza z Akwinu w dziedzinach metafizycznych. Jednym z wiecznych tematów rozwijanych przez Awicennę było zagadnienie Bycia, w którym rozróżnia Istotę (Mahiat) od istnienia (Wujud, Łudżud). 

Liczba 108 - Znaczenie w Numerologii

MISTYCZNA LICZBA 108 JEST WYJĄTKOWA

Tybetański lub indyjski sznur modlitewny Mala, Rudraksza, zbudowana jest ze sznurka, na który nawleczone są okrągłe korale. W tradycyjnej, dużej mali liczba korali to 108. a mniejsze Rudraksze (Male) mają ilość korali będących dzielnikami liczby 108 czyli 54, 36, 27, 9...  

W symbolice, liczba 108 wyraźniej wiąże się z zasadą lunarną - co ciekawe, srebro, które tradycyjnie wyobraża księżyc, ma ciężar atomowy 108 (107,9). Pierwiastek o liczbie atomowej 108 to Has, hassium, wcześniej znany jako unniloctium (Uno). 

Ciekawe są 108 stopniowe kąty pięciokąta i gwiazdy pięcioramiennej, pentagramu. 

W astrologii używa się 108 gwiazd przeznaczenia zwanych gwiazdami stałymi, chociaż najczęściej wymienia się 72 z tych gwiazd. 

W Drodze ku oświeceniu ludzka dusza, jaźń, atman przechodzi 108 odmiennych stanów istnienia. 

Starożytni Hindusi byli wspaniałymi matematykami, a 108 jest wynikiem dokładnej operacji matematycznej: (1 do 1 potęgi) razy (2 do potęgi 2) razy (3 do potęgi 3) = 108 zatem 108 to iloczyn potęg przez siebie samą  trzech liczb pierwszych. 

Liczba 108 ma kilka ciekawych właściwości jednocześnie. Jest równa iloczynowi 2 x 2 x 3 x 3 x 3 = 2 do 2 x 3 do 3 = 4x27 = 108. Liczba 108 jest podzielna przez wartość swojej funkcji Eulera (tzw. tocjent), która wynosi 36. 

Liczba 108 jest również podzielna przez liczbę swoich dzielników, których jest 12; jest liczbą Nivena, co oznacza, że dzieli się przez sumę swoich cyfr; należy do tzw. ciągu „Tetranacciego”; a wyrażenie 2sin(108o/2) jest równe złotej proporcji. 

Braterstwo duchowe i bratnie dusze

Braterstwo i duchowa konfraternia 

Braterstwo, fraternia to doświadczanie silnej pozytywnej więzi emocjonalnej i mentalnej z drugim człowiekiem – przyjaźń, wzajemna pomoc. Słownikowo braterstwo to pokrewieństwo między synami jednych rodziców czyli braterstwo rodzonych braci; braterskie uczucia, jak m.in. zaufanie, szczerość, solidarność, poświęcenie; braterstwo to także rodzony brat ze swoją żoną. Od braterstwa pochodzą dwa przymiotniki: braterski i bratni, o czym wiemy używając zwrotów takich jak "bratnia dusza", braterska organizacja". W świecie profańskim, braterstwo to silny związek oparty najczęściej na wartościach duchowych i przynależności do gatunku lub grupy (etnicznej, idei lub interesów), na więzi uczuciowej pomiędzy ich członkami i określonymi obowiązkami względem tych członków.

Braterstwo to więź osobowa oparta na wspólnych korzeniach i na wspólnym losie. Braterstwo z jednej strony należy odróżnić od solidarności, która bardziej zewnętrznie zespala ludzi dla wspólnych celów, a z drugiej, od takich więzi, jak przyjaźń lub miłość małżeńska, które tworzą się na podstawie wolnego wyboru oraz skłonności. Przyjaźń jest najmocniej związana z braterskim ideałem. Braterstwo kształtuje się na różnych płaszczyznach: wspólne biologiczne pochodzenie, przynależność do różnych wspólnot, wspólna ojczyzna, wspólny trening ciała i ducha, wreszcie cała ludzkość jako taka. Inaczej mówiąc, braterstwo może występować tak w mikroskali jak i w makroskali.

Wielkie Białe Braterstwo Światłości

Braterstwo to hasło służące zespoleniu ludzi braterstwo pojawiło się na sztandarach Wielkiej Rewolucji Francuskiej i od tamtej pory stało się zasadą społecznego i politycznego działania przyczyniając się do stopniowego otwierania narodów dla siebie wzajemnie. Braterstwo przyczyniło się do zjednoczenia narodów i państw, chociaż ciągle jest to niedostateczne ze względu na powierzchowne jego rozumienie i niedocenianie zawartych w nim treści dużo głębszych niż solidarność. Ludzkie braterstwo i przyjaźń pomiędzy narodami oraz solidarność pozostają w ścisłym związku. Niedostrzeganie związku pomiędzy braterstwem i przyjaźnią oraz solidarnością sprawia, że tracą na znaczeniu także inne hasła głoszone przez Wielką Rewolucję Francuską, mianowicie wolność i równość.  Ideologie takie jak chrześcijaństwo, faszyzm, kapitalizm czy neoliberalizm dzielą ludzi, idea braterstwa jednoczy wszystkich ludzi.

Zaawansowana nauka społeczna traktuje braterstwo jako zasadę społeczną, istotną dla współżycia i współdziałania ludzi. Zasada ta stanowi fundament, na którym należy budować jedność ludzkości, przyjaźń narodów i świata, a ponadto stanowi nośną ideę dla zbudowania społeczności ludzkości i pokoju światowego. Klasyczna definicja mówi, że to bracia i siostry pochodzący od jednego ojca i matki, których łączą więzy krwi stanowią braterstwo. Różne słowniki i encyklopedie z kolei mówią o braterstwie jako przyjaźni, głębszym koleżeństwie, solidarności itd. Ruchy i organizacje społeczne zwykle kojarzą braterstwo z duchowym doskonaleniem ludzkości. Braterstwo jest pewnym szczególnym rodzajem relacji między ludźmi wolnymi, równymi i przyjaznymi sobie.

Antypsychiatria - O chorobach psychicznych inaczej

Czym jest antypsychiatria 

Podejście do pacjentów z zaburzeniami psychicznymi zmienia się na przestrzeni wieków, a jedynym z ciekawych acz kontrowersyjnych dla terapeutów i lekarzy jest nurt zwany Antypsychiatrią. Psychiatria to bowiem nie tylko metoda leczenia ale także świetne narzędzie na pozbycie się niewygodnej osoby (dysydenta), pozbawienie jej wolności, praw, majątku i zdrowia. I to w świetle obowiązującego prawa! Często spotykamy się z twierdzeniami, że liczne pomyłki w psychiatrii (vide: Krystian Broll Rybnik) są częstsze jak w innych dziedzinach medycyny. Psychiatria ma jednak poważny problem, gdyż diagnoza psychiatryczna jest nie tylko względna, ale również nieweryfikowalna. W dodatku diagnozy psychiatryczne to tylko ustalenia umowne samych psychiatrów, często podejmowane przez głosowanie lub pod naciskami politycznymi przez Komisję Psychiatryczną Ministerstwa. Dziwi fakt, że mimo to psychiatrzy mają tak duże przyzwolenie społeczne oraz zostali obdarzeni tak dużym zaufaniem przez sędziów i wymiar sprawiedliwości. Jak spojrzymy na tą specyficzną dziedzinę „nauki”, jaką jest psychiatria to zauważymy, że nawet największe absurdy mające status „diagnozy medycznej” przechodzą bez żadnych przeszkód i oporów przez system sądownictwa w Polsce (mamy tu na myśli zamkniętą psychiatrię sądową). Jako społeczeństwo zbyt często dajemy wiarę takim „ekspertom” i zbyt często dajemy się nabrać tej współczesnej Inkwizycji (zwanej psychiatrią sądową)... 

Antypsychiatria to doktryna ujmująca stosunki społeczne w kontekście podejścia do osób z problemami psychicznymi. Jako taka służy samoświadomości społecznej oraz pogłębieniu spojrzenia na kwestie związane z historią psychiatrii. Pojęcie antypsychiatria nie jest używane jednoznacznie. W różnych źródłach termin ten trochę inaczej może być używany, lecz przeważnie dotyczy ruchu z lat (50-tych 60-tych i 70-tych XX wieku, związanego z kontrkulturą, obecnego w różnych krajach Zachodu, ciągle jednak aktualnego. Antypsychiatria nie jest pojęciem, które da się jasno wyklarować. Nie jest to pojęcie formalne, raczej umowne, stąd jego niejednoznaczność. O jego takim czy innym użyciu decyduje raczej zwyczaj, niż definicja. 

To, co (zwyczajowo) zaliczane jest do antypsychiatrii nie jest monolitem. Zacznijmy od tego, że pojęcie jest dwoiste, bo z jednej strony mamy ruch społeczny, którego cele są polityczne, z drugiej strony mamy szereg publikacji naukowych przyświecających temu ruchowi, czyli antypsychiatrię w ramach dyskursu naukowego, akademickiego; nurt o charakterze krytycznym, który może być traktowany też jako element szerszej krytyki kapitalizmu (kontrkultura), czy lepiej - społeczeństwa przemysłowego z jego urzędowym psychiatryzmem. Poglądy sprzeciwiające się psychiatryzmowi, szczególnie zbrodniczym metodom psychiatrii sądowej wyrażają także scjentolodzy, dianetycy, co spowodowało publiczne oskarżanie ich o sekciarstwo przez mafię psychiatrów sądowych i ich kościelnych popleczników w wielu krajach. Można powiedzieć, że scjentologia wpisuje się w szeroko pojętą definicję antypsychiatrii jako wszelkich metod alternatywnych dla upolitycznionej i korporacyjnej psychiatrii opartej na przestępczej medykacji w postaci przymusowego zalekowywania pacjentów jacy wpadną w ich ręce.

Okultyzm i Okultyści - Braterstwo Wiedzy

Okultyzm, Okultyści i Bractwo Okultystyczne 

Okultyzm od łac. occulo – ukrywać, trzymać w tajemnicy; occultus – schowany, ukryty, tajemny, z grecka ezoteryka – doktryny ezoteryczne, które zakładają istnienie w człowieku i przyrodzie sił tajemnych, nieznanych i bada możliwości ich wykorzystania, oznacza rzecz “tajemną”, “niedostępną”. Okultyzm nazywa się również wiedzą tajemną (scientia occulta). Zjawiska paranormalne badane przez okultystów stanowią przedmiot zainteresowania parapsychologii i psychotroniki. Zjawiska, którymi zajmują się okultyści są znane i w różnej mierze akceptowane w niektórych światowych religiach, np. buddyzmie (tantra), hinduizmie (tantra), islamie (sufizm), judaizmie (kaballah).

Archanioł Raziel - Mądrość Boża

Okultyzm to doświadczanie istnienia tajemnych sił w przyrodzie i w człowieku oraz ogół związanych z nimi praktyk, których celem jest wykorzystanie ich dla dobra człowieka lub też wywarcie wpływu na ludzkie zachowania i przebieg zdarzeń w przyrodzie. Badaniami zjawisk okultystycznych zajmuje się parapsychologia. Najczęściej kojarzona tematyka okultystyczna to różdżkarstwo i wahadlarstwo, mediumizm i spirytyzm, astrologia, numerologia, anioły czy wieszczenie przyszłości. Do zainteresowania zjawiskami określanymi mianem okultyzmu w drugiej połowie XIX przyczynił się m.in. filozoficzny pragmatyzm W. Jamesa i intuicjonistyczna “filozofia życia” H. Bergsona, które w konsekwencji dały początek filozoficznemu spirytualizmowi drugiej połowy XIX i XX wieku oraz teozofii.

Jako system wiedzy i praktyki metafizycznej, okultyzm ujmuje świat i człowieka w dwóch triadach: makrokosmosu (świat duchowy, astralny i eteryczno-fizyczny) i mikrokosmosu (duch, dusza i ciało). Jako praktyka, jest systemem metod myślowych, uczuciowych, wolicjonalnych i fizjologicznych, umożliwiających człowiekowi poznanie, rozwinięcie i wykorzystanie zdolności i mocy duszy jak i innych istot, zwykle bóstw czy aniołów. Oznacza to, że narzędziem poznawczym okultyzmu jest przede wszystkim sam podmiot ludzki. Okultyzm zajmuje się tymi samymi istotami i mocami nadnaturalnymi, z którymi mają do czynienia religie, ale przyjmuje wobec nich postawę poznawczą (gnoza), a w praktyce oddziałuje na nie przez ludzką wolę (magia).