Poczynając od najwyższych do najniższych mamy następujące sfery foremnego istnienia, posiadającego jakieś skończone, widzialne
ciało w sześciu światach przejawionych:
1. bóstwa i anioły (dewa i upadewa),
2. istoty ludzkie (manushya, manava, nara),
3. istoty demoniczne, upadłe, nieboskie (Asura),
4. zwierzęta (tiryagyoni),
5. preta (samotnicy, głodne duchy),
6. diabły i szatany, piekielnicy (naraka).
 |
| Koło Życia - Sześć Światów Istnienia - Gati |
Powyżej Królestwa Dewów (bóstw i aniołów) mamy cztery wielkie wspominane kręgi boskie, w tym siódma sfera w której mamy oświeconych mistrzów, świętych i proroków, awatarów i niebian, którzy osiągnęli oświecenie i zarządzają Królestwem Dewów, bogami i aniołami. Najwyższy z boskich światów przynależy do Brahmana, Boga, Absolutu. Istoty z tych sześciu światów mogą żyć w Trzech Sferach Istnienia: w świecie materialnym, astralnym (kama-loka) i mentalnym (manasa-loka). sześć światów było w wedyjskiej Krainie Śang Śung przedstawianych jako bhavaćakra (भवचक्र), krąg narodzin i śmierci, koło życia, reprezentując światy samsary, cierpienia i śmierci, z zastrzeżeniem, że tylko niższa część dewaczanu, światy upadewów do nich należą. Część tradycji do światów cierpienia zalicza tylko pięć światów, wyłączając Królestwo Niebios z jego bóstwami i aniołami. Nauki te pochodzą z tradycji Rudra, starszej tradycji śiwaickiej i w pewnym stopniu, nie zawsze dokładnie zostały zaadaptowane przez buddyzm w I-IV wieku e.ch. Światy te są we władzy Mahakala Dewa, małżonka Bogini Mahakali, najwyższej posiadającej formę cielesną postaci Śiwa Mahadewa i Śakti Mahadewi.
Sześć światów istot foremnych
Piekła, Naraka-Loka, stanowią najniższy poziom sześciu światów zamieszkałych przez piśaća, istot posiadających skończoną formę (ciało) i wrodzoną wrogość. Istotom w piekielnym stanie mentalności jest najtrudniej rozwijać świadomość i moc boską, są najbardziej ograniczone, a jednocześnie są najbardziej złośliwe i szkodliwe. Istoty znane jako piśaća w świecie naraka-loka są w bardzo beznadziejnym stanie i zwykle zmierzają ku unicestwieniu, ku samozagładzie z powodu siły zła jakie wyrządzały. Piśaća nazywane są demonami błędnych ogni, od totalnie pomylonej duszy tkwiącej w całkowitym pobłądzeniu. Piśaća to duchy wrogości, najbardziej złośliwe ze wszystkich istot. Mniej złośliwe piśaća nazywane są rakszasami. Mistrz Manu wylicza generalnie 21 rodzajów piekielnych krain ułożonych warstwami. Czas przebywania w piekłach, o ile ulega zakończeniu jest zwykle bardzo długi, a miara jego czasu sięga wielkich epok trwających nawet setki milionów lat.
Świat Preta-Loka to świat samotników, samotnych i wiecznie głodnych duchów, których pragnienia nie są zaspokajane. Prety cierpią na niemożliwość zaspokojenia głodu, pragnienia czy innych życiowych potrzeb, zatem świat pretów jest światem głodu, pragnienia, nędzy, światem niemożności zaspokojenia potrzeb. Prety opisywane są jako mające wielkie puste brzuchy i bardzo wąskie gardła uniemożliwiające zaspokojenie swoich potrzeb. Skąpstwo, zawiść i zazdrość powodują odrodzenie się w światach pretów, duchów często żyjących w autystycznej samotności, bez przyjaciół i znajomych, w awersji i niechęci do ludzi i zwierząt oraz innych stworzeń. Preta to istoty, które są wystawione na wiele rozmaitych cierpień będących skutkami ich złych i bezrozumnych czynów, jednak karman tych cierpień może się wyczerpać i mogą odrodzić się w lepszym wyższym od swojego świecie. Stan pretów charakteryzuje żądza posiadania i ciągła niezaspokojona potrzeba kontrolowania działań innych, w celu zdobycia pokarmu, władzy, bogactwa, sławy czy przyjemności. Istota ze świata pretów dręczona jest bezustanne przez pragnienie i niemoc, nawet jeżeli osiągnie cel tak że może cieszyć się jego owocami. Dominuje tu zupełny brak silnej woli i lekceważenie wszystkiego co nie prowadzi do zaspokojenia własnej żądzy.
Świat Tiryagyoni-Loka czyli świat zwierząt to świat istot posiadających rozmaite zwierzęce formy istnienia, niepodobne do ludzkich czy anielskich form bóstw nieba. Zwierzęta żyją w głupocie i służalczości, wzajemnej agresji i egoizmie, pilnują swoich rewirów żerowania i zażerają się wzajemnie. Zdolności do rozwoju świadomości i oświecenia są w tym świecie większe niż w Preta-Loka, ale mniejsze niż w świecie Asurów. Kolejne wcielenia w świecie zwierząt mają wszyscy ludzie, którzy spółkowali w czasie swojego życia z jakimkolwiek zwierzęciem, także ci, których miłość do zwierząt ociera się o granice fantazji seksualnych ze zwierzętami, a także ci, którzy bardziej kochają zwierzęta niż ludzi i popełniają na tę okoliczność czyny krzywdzące istoty ludzkie. W królestwie zwierząt, w tym magicznych zwierząt, rządzi instynkt, jednostka nie wie co to moralność, duchowość ani boskość. Żyje tylko dla chwili obecnej, w tutaj i teraz, a wspomnienia oraz planowanie przyszłości jest bardzo ograniczone czy wręcz całkiem zredukowane. Zwierzę nie waha się zdobywać inne istnienia dla swoich prywatnych celów, w tym seksualnych lub pokarmowych. Próbuje przyciągać uwagę silniejszych by mieć ich po swojej stronie. Stan ten charakteryzuje się brakiem osądu i motywacji, jest tylko bycie w chwili i walka o przeżycie.
Świat demonów, złych duchów, tytanów, nefilim, upadłych bóstw i upadłych aniołów, Asura-Loka to świat walczących demonów, świat demonicznej i podstępnej agresji. Asury toczą pomiędzy sobą wojny, które w ich świecie nigdy się nie kończą. Świat asurów to świat gniewu, zazdrości i zawiści oraz nieustającej wojny. Asury mają naturę mieszaną półludzką i półanielską, jednak są wypędzone z dwóch wyższych światów. Asury mają krwiożerczą, gwałtowniczą naturę i kierują nimi najprymitywniejsze instynkty. Asury zdolne są do wyrządzania dobra i zła w tym samym czasie, podobnie jak ludzie, chociaż w znacznie większym stopniu. Zdolność asurów do rozwoju świadomości oraz oświecenia jest mniejsza i bardziej upośledzona, ograniczona niż u ludzi. Stan asuryczny to taki, w którym jednostka zdominowana jest przez samolubne ego, egotyzm, współzawodnictwo, arogancję, butę, pychę siebie i zajmowania się sobą i także potrzebę panowania nad wszystkim. Byt jest niewolnikiem własnej iluzji, postrzega siebie jako ważniejszego od innych, jest samolubny, egocentryczny. Sferę tę charakteryzuje postrzeganie wszystkich istnień jako potencjalnego zagrożenia, szczególnie, gdy asura zdobywa władzę nad innymi. Złe demony jeśli bardziej upadają, trafiają zwykle do świata diabłów idących na zagładę czyli do Naraka-Loka. Istoty asuryczne najbardziej nienawidzą dewów, bóstwa i anioły, deformują duchowe nauki dane przez dewów, odrzucają mistrzów duchowych, istnienie Boga, Brahmana oraz wypaczają i zatruwają swoim jadem wszystko co służy rozwojowi duchowemu człowieka. Asura jest w tradycji wedyjskiej zawsze zaprzeczeniem stanu Sura (Dewa), zaprzeczeniem boskości i naturalności, demonem zwalczającym ludzi i bogów najbardziej podstępnymi metodami. Asury kuszą ku temu co złe, ciemne, mroczne i do tego, co zamiast do rozwoju duchowego prowadzi do upadku i ostatecznego upodlenia duszy. Świat upadłych, antybogów, demonów upadku, dzieli się zwykle na sześć sfer znanych jako Patala-Loka czyli Kraina Upadłych. Siódmą i najniższą Loką dla tego świata jest Naraka-Loka, samo dno upadku i zezłośliwienia, gdzie odradzają się asury, które są zbyt złośliwe i upadłe aby przebywać w Patala-Loka.
Świat ludzi, Manushya-Loka, to także świat ludzkiej cywilizacji tej ziemi, ale także dusze ludzkie w krainie umarłych czy ludzkości na innych ziemiach. W świecie ludzi żyją ci, którzy zwykle słyszeli duchowe nauki odwiecznej mądrości, sanatana dharmę, a nie uczynili zbyt wielkiego zła jak Asury ani zbyt wielkiego dobra jak Dewowie. Wyjątkowo źli ludzie zostają zwykle usuwani do świata zwierzęcego lub do świata pretów, gdzie także dusze ludzi zmarłych muszą odkupić zło jakie wyrządzały za życia, nawet jak jest ono niewielkie i dobrze rokują na przyszłość. Stan ludzki to taki, w którym świadomość i myślący umysł są najbardziej rozwinięte. Dominują tu ambitne pasje, wzorcowe role i abstrakcyjne idee. Wyróżnia się spośród wszystkich pięciu niższych królestw w podkreślaniu znaczenia i dostarczania motywacji do wykraczania poza cierpienie. Światy ludzkie oddzielają sferę światów asurycznych od światów dewaicznych, stąd wszystkie ludzkości we wszechświecie są pomiędzy zmaganiami niebiańskich bóstw i demonów, jako pewne pole próby i strefa buforowa niebios.
Świat Dewa-Loka, świat bóstw i aniołów, bogów i bogiń oraz aniołów i anielic to świat niebiańskich istot postępujących zgodnie z odwiecznymi prawami dharmy, dobrego prawa, nie obciążonych negatywnymi ani wątpliwymi moralnie uczynkami. Ludziom moralnym i poznającym sprawy boskie łatwo jest dostać się do tego świata w kolejnym wcieleniu. W szczególności bóstwa wedyjskiego panteonu należą do dewaczanu, świata dewów oraz do bezpośrednio wyższego świata boskiego ponad Dewaczanem, ponad Dewa-Loką, Krainą Wiecznej Światłości. Dewa-Loka dzielona jest na Trzy Wielkie Czyste Krainy z których każda dzieli się na trzy sfery, zatem mamy podział Dewaczanu na dziewięć sfer niebiańskich. Niższe niebiosa, najniższa sfera z niebiańskich światów dewaczanu to stan przyjemności, ananda, w którym dążenia jednostkowej duszy, jaźni, są zawsze zaspokojone i doświadcza ona intensywnego poczucia szczęścia, które jednak może czasem utracić na krótko lub pod wpływem sprytnych sideł ludzi i demonów docierających na pogranicza niebios w celu inteligentnego zwodzenia aniołów. Świadomość niebiańską dewów charakteryzuje generalnie brak negatywnych emocji i mniejsza podatność na wpływy zewnętrzne, trwanie w szczęśliwym spokoju, nawet podczas walki czy wypełniania niełatwych dharmicznych obowiązków niebian.
Cztery wyższe światy duchowe (boskie)
Cztery światy wyższe niż boska, anielska Dewa-Loka osiągalne są poprzez dobre, moralne życie zgodne z boskimi prawami sanatana dharmy oraz poprzez głębokie praktyki medytacyjne, w tym ostateczne połączenie z Bogiem, Brahmanem.
Siódmy świat, najniższy z czterech to świat Mistrzów, Świętych, Proroków, Królów Nieba, Awatarów, Buddów, Arhatów, Tirthankarów. Tylko bardzo wysoka, ostateczna realizacja duchowa wynosi do sfery ponad niebiańskich dewów, gdzie istnieje się w postaci bezforemnej jako wibracja dźwięku i światła, ale czasem można jeszcze wyłaniać się i pokazywać formę w postaci kształtów do jakich nawykliśmy w światach ludzkich i anielskich. Jest to świat poznania prawdy i wyrażania mądrości, świat oświeconych mistrzów duchowych i mędrców Bożych.
Wyższy, ósmy świat, drugi poziom boski, manifestacja boskiej woli, to poziom pełnej realizacji duchowej, świat wchłonięcia w boskość. Istoty posiadają tutaj natychmiastowy dostęp do pełni prawdy i wszelkiej mądrości.
Kolejny, trzeci boski poziom istnienia, to świat dziewiąty, przejawienia absolutnej doskonałości i wielkiej mocy, chwały oraz potęgi, świat z którego wyłaniają się mahawatarowie najwyższego rodzaju.
Dziesiąty poziom albo czwarta wyższa, boska loka, to totalne połączenie z Bogiem, Brahmanem, pełnia świadomości Śiwa Boga, Najwyższego Istnienia.
Rudrowe tradycje wspominają czasem także o jedenastej sferze, samej istoty boskości, Brahmana, Boga, która jest całkowicie nieprzejawialna i niepoznawalna, a także często pomijana w traktatach.
(Nauki śiwaickie i rudrayana)
Odwiedź stronę Wiedzy Duchowej i Ezoterycznej na portalu społecznościowym Facebook:
https://www.facebook.com/Hridaya.Wiedza.Ezoteryczna/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz