Gematria - Numerologia Kabalistyczna

Numerologia kabalistyczna - gematria - psychologia matematyczna

Numerologię kabalistyczną rozwinął i rozpowszechnił w środowiskach duchowo-mistycznych biblijny Patriarcha Abraham, a działo się to ponad 4 tysiące lat temu. Kabbalah jak i jej dział w postaci numerologii kabalistycznej zwanej fachowo gematrią jest dziedziną objawionej boskiej wiedzy z Drzewa Życia czyli z Drzewa Sefirot. Gematrii czyli numerologii kabalistycznej uczył już Patriarcha Henoch wywodząc jej pochodzenie z Raju, z Ogrodu Eden, zatem gematria zwana numerologią kabalistyczną jest bardzo starą sztuką i nauką współcześnie kojarzoną z psychologią matematyczną i rozwojem duchowym człowieka. 

Numerologia kabalistyczna - gematria

Numerologia kabalistyczna czyli gematria to system wiedzy mało znany i niezwykły, metoda równocześnie prosta, klarowna, jak i bardzo złożona, mistyczna, sekretna. Posługując się przeliczeniem imion, nazwisk i nazw miejscowości na liczby czy cyfry oraz datą urodzenia osoby, której sytuację diagnozujemy oraz znajomością specjalnych kodów liczbowych i planetarnych opartych na kabalistycznych sefirotach, w krótkim czasie uzyskujemy informacje o sytuacji rodzinnej, stanie zdrowia, talentach, możliwościach, karmie, przeznaczeniu, cyklach życia osoby, która zgłasza się na konsultację numerologiczną czy gematryczną. Numerologia kabalistyczna jest dziedziną wiedzy tajemnej która bardzo dobrze uzupełnia się z astrologią kabalistyczną. 

Słowo „kabała”, a właściwie kabbalah pochodzi z języka hebrajskiego, a ściślej z dawnych języków semickich takich jak aramejski. Kabała to rodzaj mistycznej, tajemnej nauki praktykowanej w judaizmie, rozpowszechnionej obecnie na całym świecie, opartej na Torze, Talmudzie i wielu innych dziełach, spokrewnionej z medytacją i poszukiwaniem odpowiedzi na życiowe pytania o przeznaczenie oraz przyszłość. Kabałą czyli mistyczną duchowością może zająć się każdy niezależnie od religii, którą wyznaje. Podobnie jak każda wiedza tajemna, również i ta była utrzymywana w sekrecie i niedostępna dla niewtajemniczonych. Nawet dzisiaj nie mamy zbyt wielu książek o kabale w przeciwieństwie na przykład do podręczników o tarocie, czy podstawach numerologii pitagorejskiej, która bardzo wiele zaczerpnęła z gematrii na ktorej się opiera. Literatura o kabale z pewnością daje dostęp do wiedzy, lecz aby ją zgłębić, trzeba samemu ją badać, studiować, medytować. Tylko poprzez własną pracę - nazywaną studiowaniem kabały - otrzyma się mądrość, która stanowi meritum tej hermetycznej nauki duchowej. 

Każdemu człowiekowi znajomość numerologii kabalistycznej przyda się w podejmowaniu życiowych decyzji, wybieraniu dat ważnych życiowych wydarzeń, budowaniu relacji z ludźmi. Koniecznie powinni się z nią zapoznać znawcy podobnych systemów numerologicznych, z którymi zresztą się zazębia, jak numerologii pitagorejskiej czy wedyjskiej. Najprawdopodobniej numerologia wedyjska będąca sztuką uzupełniającą do królewskiej sztuki astrologii wedyjskiej jest pierwotnym źródłem pochodzenia zarówno numerologii kabalistycznej jak i aramejskiej oraz kabalistycznej. Bez problemów opanują ezoteryczną wiedzę numerologiczną również te osoby, które z numerologią nie zetknęły się nigdy wcześniej. W swej istocie, numerologia pitagorejska ma korzenie w numerologii kabalistycznej, a poznanie drzewa sefirot zwanego także drzewem wtajemniczenia czy inicjacji jest pomocne na drodze życia oraz na drodze duchowego rozwoju człowieka. 

Numerologia kabalistyczna w jednym swoim dziale tycząca dat urodzenia i dat wydarzeń to głęboka nauka analizowania i interpretowania indywidualnych dat urodzenia oraz dat zdarzeń. Na podstawie dat urodzenia partnerów, męża i żony, oraz daty znamiennej dla ich związku (np. daty ślubu, poznania, zaręczyn, założeniu spółki) można nauczyć się analizować jakość relacji dwóch osób (np. małżeństwa, konkubinatu, związku biznesowego), określać jej słabe i mocne strony, trwałość, ładunek emocjonalny. Znając profesjonalnie tajemnice numerologii kabalistycznej można w kilka czy kilkanaście minut rozszyfrować najskrytsze tajemnice człowieka, opowiedzieć o jego przeszłości i przyszłości, pomóc wybrać najkorzystniejszą datę dla ważnych, życiowych decyzji. Należy jednak pamiętać, że podstawą numerologii kabalistycznej jest zamiana liter imion i nazw na cyfry, a badanie dat zdarzeń, w tym dat urodzin jest jedynie działaniem pomocniczym. 

Duchowość i religia a rozwój duchowy człowieka

Duchowość i religia, a rozwój duchowy człowieka

Duchowość to pojęcie wieloznaczne, które jest kojarzone albo z działaniem sił nadnaturalnych, albo ze szczególnym – często z wartościującym epitetem „wyższy” – wymiarem psychiki. Może też być pojmowana w sposób łączący powyższe dwa sposoby, traktując wymiar duchowy jako należący do sfery nadnaturalnej. Literatura na temat duchowości odzwierciedla głównie trzy, jak dotąd trudne do oddzielenia, obszary refleksji, badań i praktyki: teologiczny, filozoficzny i psychologiczny (Grzegorczykowa, 2006). Podejście teologiczne podkreśla nadnaturalną istotę duchowości i zaleca połączenie z pewnym bytem (Bóg, Wszechświat, drugie życie, patrz eschatologia), podejście filozoficzne koncentruje się na dochodzeniach na temat natury „ducha” jako podłoża duchowości, podejście psychologiczne akcentuje jej subiektywny charakter (doświadczenie duchowe). 

Eksplozja Światła Świadomości - Rozwój Duchowy Człowieka

Duchowość to postępowanie według Ducha i nieustanne odkrywanie "nowości" Boga. To życie na wzór Mesjasza, Kalkina czy Chrystusa, Kryszny czy Buddy. Człowiek podejmując wędrówkę w głąb siebie, odkrywa i przyjmuje dar życia z Bogiem, w Bogu i dla Boga. Bóg w Biblii to Elohim JHWH, w Indii Brahman. Duchowość w Indii nazywana jest Daiwam, jednak częściej na Wschodzie znajdziemy termin Sanatana Dharma oznaczający zbiór Reguł Życia Duchowego, nauki i praktyki dla ludzi Ścieżki Duchowej. Duchowość nie zaczyna się i nie kończy na modlitwie czy medytacji, lecz obejmuje każdy moment naszego życia. Człowiek duchowy, uległy i posłuszny Duchowi Bożemu, potrafi na sposób Boży kierować swoim życiem. Z wdzięcznością przyjmuje codzienność. Otwiera się na Boga żyjącego w drugim człowieku. Miłuje Dawcę Życia i z tego Boskiego Źródła czerpie szczęście. 

"Ach! ileż dusz doszłoby do świętości, gdyby były należycie prowadzone. Wiem, że Dobry Bóg nie potrzebuje nikogo, aby mógł dopełnić swojego dzieła, niemniej jednak, tak jak pozwala On zręcznemu ogrodnikowi wyhodować rzadkie i delikatne rośliny, dając mu potrzebną do tego umiejętność, sobie zaś rezerwując troskę o użyźnianie ziemi, tak i On pragnie, by Mu pomagano w Boskiej uprawie dusz (A, 53r°)." - św. Teresa z Lisieux

Częstym elementem doświadczeń duchowych jest mistycyzm, przejawiający się w postaci różnych stanów zmienionej świadomości. Owoce mistycyzmu to m. in. wyższy poziom rozwoju wewnętrznego, specyficzna twórczość (mistyka) oraz rozmaite, niekiedy zdumiewające, dokonania typu charyzmatycznego. Jak to określił Bernard Spilka (1993), niejasna (ang. fuzzy) terminologia dotycząca duchowości powoduje, że nie sposób podać satysfakcjonującej definicji ani nawet zakresu znaczeniowego duchowości. Podjęcie takiego wyzwania jest jednak konieczne, m. in., z powodu rosnącego na świecie zainteresowania tym zjawiskiem i liczby badań nad nim. Przegląd literatury, od popularnej po naukową (szczególnie psychologiczną) pozwala wyróżnić kilkanaście przedstawionych poniżej typów rozumienia duchowości. Illuminati czyli Oświeceni, wszędzie na świecie, najbardziej dbają i wspierają rozwój duchowy człowieka, jego przebudzenie, oświecenie i wyzwolenie od wszelkiego ucisku, zniewolenia i wyzysku. Iluminaci to najprawdziwsi buddowie i bodhisattwowie - apostołowie przebudzenia i oświecenia rodzaju ludzkiego. 

Giuseppe Calligaris - uczony mag i uzdrowiciel

Giuseppe Calligaris - Uzdrowiciel, uczony medyk i mistyk (1876-1944) 

Jeśli zrobilibyśmy listę najbardziej kontrowersyjnych naukowców XX wieku, włoski lekarz i naukowiec Giuseppe Calligaris znalazłaby się z pewnością na samym szczycie tej listy. Cóż takiego odkrył ten człowiek, którego jedna z książek stała się podręcznikiem akademickim służącym przez długie lata studentom medycyny we Włoszech. Druga z kolei została nie tylko wycofana ze sprzedaży, ale za jej napisanie odebrano Calligarisowi tytuł profesora uniwersytetu.  

Giuseppe Calligaris przy pracy

Giuseppe Calligaris urodził się w małej górskiej miejscowości Forni de Sotto we Włoszech 29 października 1876 roku (wibracja roku 23, daty urodzenia 35/8). Jego ojciec był lekarzem gminnym i przypuszczalnie to on przekazał synowi zamiłowanie do medycyny. W 1901 roku Giuseppe Calligaris ukończył wydział medycyny w Bolonii i otrzymał dyplom lekarza. Jego praca dyplomowa zatytułowana „Myśl, która leczy” wywołała wówczas wielkie poruszenie na uczelni poruszając kwestie z zakresu psychoterapii. W roku 1902 doktor Giuseppe Calligaris przeniósł się do Rzymu, gdzie został asystentem dyrektora instytutu neuropatologii na miejscowym uniwersytecie. Otworzyła się przed nim obiecująca kariera. Jego talent, zdolności i aspiracje doprowadziły do nadania mu w 1909 roku tytułu profesora medycyny. Wkrótce potem, z pomocą ojca, Calligaris zakłada klinikę chorób nerwowych. W trakcie swojej praktyki lekarskiej obserwował różnice we wrażliwości chorych, cierpiących na uszkodzenie układu nerwowego. To doprowadziło go do odkrycia na ciele człowieka ciągu nadwrażliwych linii, których pobudzanie powoduje określone reakcje psychofizyczne, takich samych jakie znane są w chińskiej i indyjskiej medycynie jako meridiany. 

Zaobserwował też punkty wzdłuż tych linii, których odpowiednia stymulacja powoduje wręcz zadziwiające i niewiarygodne możliwości człowieka. Okazało się, że nauczył się precyzyjnie udokumentował rewelacyjną metodę pobudzania zdolności paranormalnych. Rezultatem stymulacji odkrytych przez doktora Calligarisa punktów jest, między innymi czytanie myśli innego człowieka, telepatyczne wysyłanie i odbiór myśli, widzenie osób i przedmiotów na odległość, widzenie aury, bilokacja czyli przebywanie w dwóch miejscach na raz, jasnowidzenie, wykrywanie kłamstwa i prawdy, przekazywanie odczuć, widzenie przeszłości i przyszłości, widzenie mieszkańców innych planet i światów, widzenie gwiazd i planet w przybliżeniu. 

Medyk, uzdrowiciel i mistyk Giueseppe Calligaris dokładnie opisał rozmieszczenie tych punktów na ciele człowieka, a także sposób, w jaki należy je stymulować. Metoda Calligarisa, oprócz wyzwolenia zdolności paranormalnych, pozwala także leczyć pewne choroby z niektórymi rodzajami nowotworów włącznie, tak samo jak chińska czy indyjska akupresura i akupunktura, o których wówczas krążyły mity i legendy. Każdy z nas może nauczyć się, jak rozmawiać telepatycznie, jak widzieć przyszłość czy znikać przedmioty. Sposób na to – niewiarygodnie prosty – odkrył w dziełach wschodniej wiedzy tajemnej, zbadał, opracował naukowo i rozpowszechnił doktor Giuseppe Calligaris. Opublikował w temacie obszarów i linii wrażliwych 19 opasłych tomów dzieł liczących łącznie 20 tysięcy stron. Wiele z tomów jego prac wydano jednak w nakładzie zaledwie kilkaset egzemplarzy i szybko stały się białymi krukami wiedzy tajemnej, dostępnymi jedynie w języku włoskim, gdyż za jego życia nie dokonano żadnego przekładu na inne języki. 

Różokrzyż i różokrzyżowcy - czerwona róża iluminatów

Różokrzyżowcy: historia niewidzialnego bractwa Iluminatów 

Czerwona Róża, Przebudzeni i Oświeceni. Organizacja uczonych jednoczących podzieloną Europę była marzeniem ludzi zasmuconych podziałami i waśniami, wojnami i zbójeckim wyzyskiem. Istnienie hermetycznych oświeconych wiedzą duchową i mistyczną różokrzyżowców - uduchowionych mistyków, ezoteryków, gnostyków i magów - wyzwoliło olbrzymią energię społeczną, pokazując, jak wielka jest potęga faktów intelektualnych i znaczenie mediów, które te fakty upowszechniają. Świętemu Bractwu Różokrzyża towarzyszyła wspaniała aura cudowności i boskości. Uczniowie i następcy Oświeconego Mistrza Christiana Rosenkreutza byli biegli nie tylko w medycynie i w alchemicznej sztuce produkcji złota, lecz także angelologii, nauce o aniołach. 

Różokrzyż Iluminatów

Relacjonowano, że posiedli sekret nieśmiertelności i długiego życia, a jednym z długowiecznych adeptów został Saint Germain. Różokrzyżowcy osiągnęli to wprowadzając się w sen, przypominający stan hibernacji, a następnie wybudzając się z niego. Pozwoliło im to żyć znacznie dłużej od przeciętnego człowieka, bo nawet 120 lat i więcej, a sam Mistrz Rosenkreuz żył 160 lat! Za datę narodzin tego ezoterycznego ruchu przyjmuje się rok 1614 rok, kiedy to ukazały się tajemnicze pisma, opatrzone niejasnym tytułem, zachęcającym do gwałtownych zmian obejmujących cały kosmos i całą planetę, autorstwa Mistrza Christiana Rosenkreuza. Ich bohater, przemierzając świat, poznał jego sekrety i odkrył istotę życia. Jednak rzeczywistych korzeni bractwa róży i krzyża należy szukać znacznie wcześniej - w Starożytnym Egipcie i na Bliskim Wschodzie, gdzie do stowarzyszenia zgłębiającego wiedzę dostępną tylko wybranym należeć miał sam faraon, a później od VII wieku ery chrześcijańskiej, dziedziny metafizyki po gnostykach stopniowo przejmowali sufi. Różokrzyżowcy dopatrywali się mistycznego znaczenia piramidy Cheopsa, która znacznie przekracza przepisywaną jej przez historyków funkcję grobowca. Nie bez znaczenia pozostawał dla nich fakt, że wzniesiono ją w miejscu będącym jednym z geograficznych centrów świata i cywilizacji. Rytualne układanie kamieni w kształt piramidy podczas spotkań stanowi dla nich symboliczne oddanie odpowiedzialności za rozwój świata w ręce jednostki ludzkiej. 

Około pierwszego ćwierćwiecza XVII wieku, wiosną 1623 roku nieznana ręka rozplakatowała w Paryżu ogłoszenie: „My, wysłannicy znakomitego Kolegium Braci Różokrzyżowców, cieszący się łaską Wszechmogącego, ku któremu kierują się serca sprawiedliwych, zarówno widzialnych, jak i niewidzialnych w tym mieście, wykazujemy i uczymy bez książek czy jakichś znaków, jak możliwe jest poznanie wszystkich języków świata, podobnie jak pragniemy uchronić ludzi od błędu i śmierci”. Świadek wydarzeń, któremu zawdzięczamy informację o dziwnych afiszach, Gabriel Naudé (1600-1653), donosił o „huraganie pogłosek”, jaki rozpętał się we Francji, gdy upowszechniła się tam wiadomość o pojawieniu się „zarówno widzialnych, jak i niewidzialnych” braci różokrzyżowców. Czytając jego relację, odnosimy wrażenie, że sam wierzył w autentyczność tajnego bractwa oświeconych czyli iluminatów. 

Dekalog - Dziesięć Przykazań Bożych w Biblii

DEKALOG - Dziesięć Przykazań według Boga z Biblii
Prawa Boże na Szmaragdowych Tablicach Spisane 

Dekalog, Dziesięć Przykazań Bożych to jedno z ciekawszych zagadnień etycznych, szczególnie jeśli wgłębić się w jego oryginał, czyli w pierwotną treść zawartą Biblii. Dekalog objawiony jest według Biblii prorokowi Mojżeszowi (hebr. Mose) przez Boga (hebrajskie Elohim, Eloah, EL) JHWH (JaHWaH, JaHuWaH, JeHoWaH), tłumaczonego zwykle w polskich przekładach jako Pan, a oryginalnie odczytywanego zastępczo przez Żydów jako Adonai, Adon (Aton).

Dziesięć przykazań - Dekalog

Dekalog w obu jego wersjach biblijnych znajduje się w księgach Tory (Torah), czyli w Pentateuchu, w Pięcioksięgu Mojżeszowym, na początku Biblii. Sami Żydzi zwyczajowo imię Boga JHWH odczytują terminem zastępczym Adonai, oznaczającym Władcę, Króla, Pana, Głowę Rodziny lub Gospodarza. Zachowuję literalnie oryginalne literki JHWH, które można sobie odczytać wedle używanego w danym wyznaniu systemu czytania i tłumaczenia Biblii, tam gdzie rzeczywiście występują, wszystkie cztery JHWH, czasem trzy JHW lub dwie JH.

Oryginalny biblijny Dekalog czy zbiór podstawowych Przykazań Boga jest niewątpliwie użyteczny dla wszelkich moralnych, etycznych rozważań i refleksji, kontemplacji czy medytacji, szczególnie w kręgu kultury odchrześcijańskiej, czyli formalnie na samej Biblii jako źródle etyczno- moralnej wiedzy objawionej opartej. Użyta czasownikowa forma przekładu zamiast rodzaju męskiego (np. "kraść" zamiast "kradł") jest uzasadniona sposobem zapisu oryginału hebrajskiego, jako jedna z możliwości transponowania treści z hebrajskiego na język polski. 

Wedle żydowskich apokryfów, kamień z którego były wykonane kamienne tablice z Przykazaniami to szmaragd. Badanie Dziesięciorga Przykazań u źródła na pewno byłoby jeszcze bardziej twórcze, gdyby uwzględnić warianty i odcienie znaczeń z kilku różnych częściej spotykanych przekładów Biblii, jednak taką bardziej szczegółową analizę podejmiemy może w przyszłości, o ile temat zyska szersze grono zainteresowanych duchowością, mistyką, gnozą i oświeconą moralnością. Tutaj jedynie sygnalizuję ten ciekawy temat, tyczący w swej istocie semickich źródeł europejskiej etyki i moralności, wiedząc przy tym jednocześnie, że stosunkowo mało chrześcijan i katolików czytuje i zna oryginalny Dekalog, nie mówiąc już o jego stosowaniu w codziennym życiu.

Pozostawiamy treść Istotnych Przykazań w ich oryginalnym kontekście, aby lepiej móc uchwycić ich sens i znaczenie nadane przez ich Dawcę! 

Agni Joga i zdrowe odżywianie duchowe

Agni Joga - Żywa Etyka - zdrowe odżywianie duchowe - jarstwo

Przybliżamy wszystkim zainteresowanym i sympatykom zagadnienie "Żywej Etyki" znanej też jako podstawy Agni Jogi, ponieważ prezentuje ona ciekawe poglądy na temat zdrowia i żywienia, w szczególności na temat zdrowego i leczniczego odżywiania wegetariańskiego, a w języku polskim dotychczas mało jest informacji o tym nurcie ezoterycznym, jakże starożytnej Ścieżki Maurya i Wojowników Szambali (Śambhalah). 

Żywa Etyka, czyli nauki wprowadzające w Agni Jogę Maurjów, to 'na pierwszy rzut oka' synkretyczna nauka mistyczno-filozoficzna łącząca zachodnią tradycję teozoficzną, duchowość i ezoterykę Wschodu. Dobre wprowadzenie do studiowania gnozy, magii, hermetyzmu, sufizmu i wszelkiego mistycyzmu oraz oczywiście do studiowania oryginalnej joga darśany czyli filozofii i mistyki jogi klasycznej. Mówiąc o teozofii nie mamy na myśli znaczenia tego pojęcia błędnie podawanego przez ideologów chrześcijańskich zajmujących się zwalczaniem duchowości Wschodu (także na Wikipedii), ponieważ teozofia lansowana przez współczesny ruch New Age z USA i opisana w kiepski sposób na Wikipedii nie ma wiele wspólnego z ruchem mającym korzenie w zachodnim gnostycyzmie i neoplatonizmie a także w indyjskiej klasycznej jodze z himalajskich dolin. 

Słowo teozofia (θεοσοφία) oznacza boską mądrość, oświeconą mądrość. Głosicielami nauki o Żywej Etyce oraz nauk Agni Jogi byli w XX stuleciu Mikołaj Roerich i Elena Roerich. Po raz pierwszy założenia nauki opublikowano w serii książek wydanych w latach 1924-1938 bez podania autora - z obawy o reakcję władz radzieckich, gdyż oryginały były wydane w drugim obiegu w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Źródłem bazowym Żywej Etyki były starożytne teksty przetłumaczone przez Elenę Roerich oraz nauki spisywane na żywo z ust mistrzów i nauczycieli linii przekazu Mistrza Moryah w Indii i Tybecie oraz w Ałtaju. Zgodnie z twierdzeniami Roerichów, Żywa Etyka powstała w trakcie ich rozmów z „Wielkim Nauczycielem” znanym w kręgach teozoficznych jako Mahatma Morya, Moryah, El Morya lub Maurya (spolszczenie Moria nie jest zbyt eleganckie, gdyż deformuje fonetykę imienia).

Rozmowy z Mahatmą trwały przez dobrych 20 lat od 1920 do 1940 roku. Kwestia istnienia człowieka, którego można byłoby utożsamić z Mahatmą Morya po dziś dzień jest otwarta, gdyż jest to jeden z mistrzów nieśmiertelnych, rezydujących w Himalajach, który podobnie jak Mahavatar Babadżi - przychodzi do kogo chce i uczy kogo uważa za stosowne, a nie tych którzy by chcieli. W dziennikach Eleny Roerich można przeczytać, że na początku rozmów obserwowała ona u siebie zjawisko pisma automatycznego, czyli pozazmysłowego przekazu występującego czasem w stanie samadhi i powodującego pisanie na papierze słów i zdań bez udziału kontroli świadomości. Kolejne zapiski uzyskała drogą „jasnosłyszenia” - zdolności, którą dysponowała i która pod kierunkiem Mistrza została rozwinięta. Doświadczenia telepatyczne i z jasnosłyszeniem przemieniły się z czasem w rodzaj objawienia Mistrza Morya oraz doprowadziły do poszukiwania Mahatmy w Ałtaju, Tybecie i Himalajach, co w końcu zaowocowało osobistym spotkaniem z tym Mistrzem Nieśmiertelnym. Podstawę Agni Jogi stanowi 14 ksiąg będących zapisem owych rozmów, z których część uzyskana została drogą jasnosłyszenia, a część drogą z ust mistrza do uszu ucznia. Znaczną część pierwszych zapisków w obliczu konfrontacji osobistej z Mahatma, pod koniec życia obaj Roerichowie musieli wyraziście poprawić, gdyż zawierały błędy i niedopowiedzenia charakterystyczne dla pierwszych prób zdalnego, duchowego kontaktu Mistrza z uczniami. 

Mistrz El Morya, co bardzo ważne, generalnie nie jest osiągalny z pomocą channelingów i już w dawnych czasach bardzo przestrzegał przed licznymi współcześnie amerykańskimi i europejskimi oszustami, którzy twierdzą że mają z Nim kontakt z pomocą channelingu tak, jakby wywoływali jakiegoś ducha astralnego na seansie spirytystycznym. Channeling to metoda do kontaktu z niższymi astralnymi duchami osób zmarłych i z demonami, ale nie jest możliwym w ten sposób kontaktowanie się z oświeconymi mistrzami duchowymi ani świętymi, awatarami, bodhisattwami czy prorokami. Ostatnia z tych ksiąg zatytułowana „Nieziemskie” po raz pierwszy została opublikowana w 1990 roku jako wybór dokonany z zapisków i notatek małżeństwa Roerichów. Idee rozpowszechnione przez małżeństwo Roerichów doprowadziły do powstania w wielu krajach stowarzyszeń i organizacji opierających swa działalność na kulturalnym dorobku Roerichów, a także pojawiły się z Himalajów i Tybetu takie, które mają kilka tysięcy lat tradycji w przekazywaniu nauk Mistrza Moryah. Nauka przekazana przez Roerichów jest przede wszystkim ruchem społecznym opartym na mistyczno-ezoterycznych i filozoficznych zasadach Żywej Etyki. Wielu kontynuatorów idei Żywej Etyki uważa, że nauka ta jest gnozą, mistyką i filozofią rozwoju duchowego, nie tylko praktyczną Jogą Ognia Mahatmy Moryah - jak jest znana w Himalajach i Tybecie. 

Przebudzenie - Oświecenie - Illuminatio

Przebudzenie, oświecenie, Illuminatio - Światlo Wewnętrzne

Oświecenie jest takim przekształceniem ciała i umysłu, w którym psychika jest doskonale zsynchronizowana z transcendentną Rzeczywistością (Sat). Jest to zjawisko tożsame z urzeczywistnieniem Jaźni, przebudzeniem Duszy, zjednoczeniem z Atmanem (Atmą). 

Oświecenie czy Iluminacja to w bardziej terminach wschodnich (joga, buddyzm) Atma-Dźńana, Bodha oraz Moksza, przebudzenie, oświecenie i wyzwolenie z kołowrotu wcieleń, zbawienie. 

Bodha lub Bodhana to dosłownie przebudzenie się, oświecenie, olśnienie, iluminacja. Zwykle także synonim wyzwolenia i zbawienia, moksza oraz kaiwalja. Bodhi Swaha to przebudzenie i oświecenie Jaźni, płomienność Jaźni. 

Atma-dźńana (ang. Atma-jnana) to wiedza duszy, wiedza jaźni, ekstatyczne urzeczywistnienie samopoznania duchowego, zgłębienie i zrozumienie duszy-jaźni poprzez zjednoczenie z Atmanem, osiągnięcie stanu połączenia z transcendentną Rzeczywistością, z najwyższą istotą. 

Terminem 'Oświecenie' lub 'Przebudzenie' tłumaczy się na język polski sanskrycki termin bodhi oraz bodha, bodhana, a także jego japoński odpowiednik dobrze znany w buddyzmie zen czyli satori lub kensho. Chodzi o to, że człowiek wskutek nauki dobrej wiedzy i duchowych praktyk oraz duchowej służby dla dobra powszechnego i uczynienia świata lepszym pojmuje w końcu cały wszechświat oraz ogrom przestrzeni, która jest inteligentna i wypełniona nieskończonym Światłem, światłem duchowym czy wewnętrznym. Rozumie prawdziwą istotę wszystkich rzeczy i stworzeń. 

Kontakt z Wyższą Jaźnią

Kontaktowanie i łączność z Wyższą Jaźnią 

W ćwiczeniach rozwoju zdolności uzdrowicielskich, szamańskich czy psychotronicznych, chcąc zorientować się czy została nawiązana łączność z Wyższą Jaźnią, Atmanem czy Aumakua, musimy zwracać uwagę na specyficzne symptomy czy omeny nawiązania połączenia „z górą”. Przepływ energii życiowej czyli prany przez Hunę zwanej maną wywołuje charakterystyczne dreszcze, ciarki, mrowienie lub wibracje, a czasem także emocjonalne stany psychiczne, poruszenia. Jeżeli zatem pewne specyficzne dreszcze czy drżenia występują, to znaczy, że niższa Jaźń (Anava, Asmita) spełnia nasze sugestywne polecenie i nawiązuje kontakt z Wyższą Jaźnią. Wiele osób zna owo uczucie mrowienia czy też „jeżenia się włosów na głowie, które pojawia się wraz z wyczuwaniem bliskiej obecności duchów i niewidzialnych istot. Kiedy widmowy gość zwany duchem dotyka człowieka swoim widmowym ciałem pranicznym lub kamamanasowym czyli astromentalnym, powoduje przepływ dodatkowej energii witalnej, co powoduje charakterystyczne dreszcze, drżenia i emocje. W mocniejszej wersji zjawisko występuje, gdy nawiązuje się łączność ze sferą Wyższej Jaźni, łączność z Atmanem przez Hunę zwanym Aumakuą. 

Zgodnie z naukami jogi z indyjskiego i tybetańskiego Wschodu oraz zgodnie z naukami hawajskich Kahunów, Wyższa Jaźń czyli Atman łączy się z człowiekiem mocniej i kontaktuje w czasie snu, czyniąc użytek z eterycznej nici zwanej Antahkaraną w jodze, a nicią Aka w Hunie, która łączy ciała niższe i wyższe pozwalając na komunikację pomiędzy sferami czy powłokami świadomości. Wyższe Ja analizuje i odbiera wszystkie powstałe w ciągu dnia myśli, plany, nadzieje, lęki, miłości i nienawiści, intencje na które przekazujemy siłę życiową, a następnie używa do zbudowania zarysu naszej przyszłości czyli do wytworzenia w ciele widmowym zalążków tego, co się wydarzy jako odzwierciedlenie ludzkich dążeń. Myślowe zalążki pobrane z obrazów w umyśle zwane bidźami, nasionami albo sanskarami stają z czasem kształtem naszego życia, a Wyższa Jaźń boską energią pilnuje, aby wszystko co z tego ułoży się w nić losu miało moc urzeczywistnienia się i stało się faktami przyszłej rzeczywistości człowieka. W ten sposób Wyższa Jaźń, Atman, jest tuż ponad ludzką istotą boską twórczą świadomością, która wyplata „tkaninę życia” z materiału, który pobiera wprost od człowieka, a głęboki sen jest czasem analizowania ludzkiej świadomości na głębszym planie istnienia. 

Za dowód kontaktu z Wyższym Ja podczas snu często bywają uznane specyficzne dreszcze czy drżenia, jakieś szczególne wibracje, przeważnie występujące w okolicach splotu słonecznego, a dokładniej w obszarze działania manipura ćakry znajdującej się w centralnej części tułowia, ponad pępkiem. Drżenia czy wibracje pojawiają się częstokroć w momencie zasypiania lub senności, jeśli tylko jesteśmy dobrze zrelaksowani i odprężeni, rozluźnieni. Podczas łączności z podświadomością, z niższą zwierzęcą Jaźnią, Wyższa Jaźń człowieka zabiera niewielką ilość energii witalnej, która jest potrzebna do przetransportowania zawartości umysłu do sfer subtelniejszych w których rezyduje. W zamian otrzymujemy zasilający impuls energii wyższego rodzaju, świetlistej boskiej Daiwa Prany w naukach Huny zwanej Mana Loa, która ma silne właściwości ożywcze i lecznicze, a także służy do zasilania zasobów zbiornika sił witalnych w dole brzucha w którym drzemie energia rodowa przeznaczona człowiekowi na całą długość jego życia w fizycznym ciele. Wiele osób, gdy tylko zamierza iść spać lub uciąć sobie drzemkę popołudniową, odczuwa w momencie zasypiania silne wibracje, dreszcze czy ciarki, a zaraz po tym wrażeniu czuje się wypoczęta i odświeżona. Jest to działanie połączenia bioenergetycznego jaźni niższej z Jaźnią Wyższą dzięki któremu można od razu wstawać i brać się do pracy ze sporym zapasem świeżych sił witalnych. 

Joga i Medytacja dla początkujących

Joga dla początkujących, czyli buduj siłę mięśni przez medytację

Joga tradycyjna pochodząca z Indii i Himalajów jest świetnym sposobem przeciwko różnym dolegliwościom oraz zmęczeniu i zdenerwowaniu. Pomaga walczyć z depresją, nerwicami, stresami i nadwagą. Joga z asanami, mudrami i bandhami wzmacnia mięśnie ciała, odchudza, uspokaja emocje i eliminuje stres. Joga na poważnie to indyjski system filozoficzny oraz rodzaj aktywności fizycznej i psychofizycznej w komplecie. 

Joga tradycyjna w Indiach

Asany, jeden z ośmiu głównych działów ćwiczeń, polegają na wykonywaniu określonych pozycji ciała pod okiem doświadczonych instruktorów, trenerów, a najlepiej aćarjów (przedstawicieli tradycyjnych szkół jogicznych). Można praktykować jogę w domu oraz klubach sportowych, chociaż często zajęcia jogi odbywają się w różnych wynajętych na ten cel salach spełniających kryteria dobrej wentylacji, dostępu świeżego powietrza, miłej i przytulnej atmosfery, typowo indyjskiego wystroju sali dharmy - miejsca ćwiczeń (dharmaśalah). Ćwiczenia najlepiej wykonywać każdego dnia z rana po przebudzeniu, a także wieczorem, w porze zmierzchu. 

Jak zacząć ćwiczenie jogi?

Joga jest tym rodzajem aktywności, którą może wykonywać każdy z nas, niezależnie od poziomu sprawności fizycznej. Także osoby z różnymi dolegliwościami zdrowotnymi (np. otyłością lub cukrzycą) mogą spróbować jogi i często odnoszą korzyści. Warto zacząć od podstawowych pozycji (asan medytacyjnych, zwykle siedzących), które znajdziemy nawet w Internecie, ale ktorych bezpieczniej i praktyczniej nauczyć się od aćarjów jogi, nauczycieli lub instruktorów. Pamiętajmy, że joga to nie tylko rodzaj ćwiczeń fizycznych, ale również system filozoficzny, system treningu psychofizycznego, metod uzdrawiania, relaksacji i medytacji. Podczas treningu czy warsztatu jogi powinniśmy się z czasem wyciszyć, odstresować, uleczyć z wielu dolegliwości i w końcu także poddać medytacji w jej właściwym sensie dhjany.