środa, 29 marca 2017

Mahavatar Kriya Babaji i Kundalini Kriya Yoga

Mahavatar Nagaraja Kriya Babaji - Nieśmiertelny Mistrz Jogi


Mahavatar Babaji [Mahāvatār Bābājī] w spolszczeniu Mahawatar Babadźi, jest żyjącym mistrzem i wyższym przewodnikiem duchowym, który kieruje swoimi uczniami na odległość i bardzo rzadko można go zobaczyć w jego fizycznej formie, gdyż przebywa na subtelniejszym planie eterycznym w jodze znanym jako linga śarira. Tylko zaawansowani adepci praktykujący krija jogę są jego uczniami, a w Indii często określany jest imieniem Himalaya Swami lub Himalaya Babaji czyli Himalajskim Mistrzem Duchowym, także jako Śri Guru Babaji. W Indii, a szczególnie w Pamirze i Hindukuszu, mistrz Mahavatar Babaji uważany jest powszechnie za nieśmiertelnego Jogina i Ojca Joginów, niezależnie od rodzaju praktykowanej formy Jogi. Uchodzi za natchnienie i źródło inspiracji dla wszystkich joginów i joginek poszukujących długowieczności, nieśmiertelności i przejścia w wyższą duchową formę nadludzkiego czy boskiego istnienia. 

Przez mieszkańców Indii słowo Babaji, (बाबाजॊ spolszczone jako Babadżi lub Babadźi), jest często używane w odniesieniu do mnicha, zwierzchnika aśramu lub szkoły jogi i medytacji. Mahavatar Nagaraja Babaji (Mahawatar Nagaradźa Babadźi) znane jest jako właściwe imię odnoszące się do konkretnego Wielkiego Mistrza Duchowego, współczesnego odrodziciela systemu znanego jako Krija Joga (ang. Kriya Yoga). Kiedy ludzie na Zachodzie słyszą imię Babadżi, tylko jedna osoba przychodzi im do głowy. Mahavatara Babaji ze swoją potężną, boską mocą, wielkimi siddhi, stał się duchowym nauczycielem Śri Lahiri Mahaśaja (ang. Mahasaya), któremu przekazał wspaniałe techniki Krija Jogi w 1861 roku w Ranikhet w Indiach, u podnóży Himalajów. 

Nie wiele wiadomo o jego urodzinach, jego duchowym treningu czy jego miejscu zamieszkania, a więc jest on raczej tajemniczy dla duchowych poszukiwaczy, chociaż w Indii dobrze znany od początku III wieku e.ch. Ta niewielka ilość informacji, które posiadamy została przekazana przez innych Mistrzów Krija Jogi, takich jak Śri Lahiri Mahaśaja, który go spotkał lub Swami Śri Jukteśwar (ang. Yukteshvar) i Paramahamsa Jogananda (ang. Yogananda), którzy widzieli jego postać na własne oczy. Mahavatar Babaji jest ponadczasowym świętym, wielką inkarnacją, która jest zaangażowana w boską lilę (grę) pomagania szczerym poszukiwaczom na ścieżce duchowości. 

Swami Satyeśvarananda nazywa Mahavatara Babaji wprost mistrzem himalajskiej jogi lub mistrzem jogi z Himalajów, gdyż choć urodził się w Tamil Nadu, osiadł jednak głęboko w Himalajach w okolicy Ranikhet stan Uttaranchal i tam osiągnął stan Amritam, Nieśmiertelności, Świetlistego Ciała, z którego okazjonalnie się manifestuje. Mahavatar Babaji często jest przedstawiany i wspominany razem ze swoją świetlistą siostrą, Śri Nagalakshmi Deviyar Mataji. Awatara w sanskrycie, a w hindi Awatar jest istotą duchową, która przekroczyła wszelkie ludzkie ograniczenia. Według nauczycieli Krija Jogi Joganandy Mahavatar Babaji uważany jest za mistrza, który nauczał Jezusa Chrystusa technik zmartwychwstania i wniebowstąpienia, czyli za Ojca Niebieskiego, w istocie duchowego Ojca Chrystusa z Niebios. Babadżi jest ponadczasowym świętym, wielką inkarnacją, która była zaangażowana w boską lilę (grę) pomagania szczerym poszukiwaczom na ścieżce duchowości. 

sobota, 25 marca 2017

Joga Medytacja i Zdrowie - UNESCO

Bez jogi nie byłabym tu, gdzie jestem - mówi Paulina Holtz


O sile, jaką daje joga. O energii, którą winien dawać dobry nauczyciel jogi, a także o tym, że joga przychodzi do nas tylko wtedy, kiedy jesteśmy na nią gotowi, rozmawiamy z aktorką i początkującą praktykantką jogi w Polsce Pauliną Holtz. Najbardziej nietypowe miejsce, w jakim uprawiała pani jogę to Szczyt góry Wierchomla. W 2014 roku byłam na Maratonie Jogi, który odbywa się w tej miejscowości co roku pod koniec sierpnia. Nawiasem mówiąc, jest to kapitalne wydarzenie, które każdemu polecam. W ramach imprezy odbywa się wiele warsztatów i wykładów a na zakończenie robimy cykl powitań słońca z wielkim mantrowaniem - to jest taka sekwencja następujących po sobie kilku pozycji, powtórzona 108 razy; wszystko trwa dobrą godzinę. 

Paulina Holtz - Joga

Wtedy, na szczycie Wierchomli, razem z moją instruktorką Eweliną Godlewską ćwiczyłyśmy w totalnym deszczu. Dopiero na samym końcu niebo rozpogodziło się, więc to nasze powitanie słońca spełniło swoją rolę. Ale zanim to się stało, łatwo nie było: mokra mata, ślisko, poza tym nierówno, bo szczyt góry jest bardzo pochyły. Było to więc ogromne wyzwanie, ale i wielka przyjemność i satysfakcja zarazem. Przygoda, którą będę pamiętać do końca życia. 

Jak długo uprawia pani jogę? 

Nieco ponad cztery lata, ale pierwsze spotkanie z jogą zaliczyłam w wieku 20 lat. Wtedy jednak skończyło się to porażką. Dziś wiem, że joga przychodzi do nas w czasie, kiedy my jesteśmy na nią gotowi. Wtedy najpewniej nie byłam. - mówiła w wywiadzie Paulina Holtz. 

sobota, 11 marca 2017

Medytacja Transmisyjna Boskiego Światła

Medytacja Transmisyjna - Duchowa służba dla ludzkości 


Medytacja jest, w zależności od rodzaju, mniej lub bardziej naukową metodą nawiązania kontaktu ze swoją duszą i w efekcie zjednoczenia się z duszą czyli z wyższą jaźnią, z atmanem. Taki jest właściwy cel każdej medytacji, w tym medytacji światła. W odróżnieniu od wielu innych rodzajów, Medytacja Transmisyjna przyciąga takich ludzi, których pragnieniem jest służba w duchu dobra powszechnego. Pragnienie dobroczynnej służby duchowej dla innych staje się zauważalne dopiero wtedy, kiedy wytworzy się w pewnej mierze kontakt ze swoją duszą, z wyższą jaźnią, z atmanem. Dzieje się tak, ponieważ to dusza, atman, wyższa jaźń jest tym, co chce służyć. Twoje ciało fizyczne, które wszyscy widzimy jest na tym planie oraz ciała eteryczne i astromentalne są nośnikiem duszy, wyższej jaźni, naczyniem atmana. Ale w istocie jesteśmy duszą, atmanem, inteligentną duchową istotą na wyższych planach. Celem medytacji jest zestrojenie fizycznego mózgu i osobowości na planie fizycznym z duszą czyli prawdziwą jaźnią tak, żeby stopniowo mogło nastąpić nasycenie tego nośnika osobowości energią i właściwościami duszy, cechami atmana czy szerzej puruszy. 


Mistrzowie Mądrości, Ryszi, dysponują ogromnymi energiami duchowymi, jednak ludzie nie zawsze są odbiorczy. Większa część pracy Mistrzów Mądrości, Ryszich, polega na rozprowadzaniu duchowych, boskich energii po świecie. Celem Mistrzów Mądrości jest spełnienie Planu ewolucyjnego przewidzianego dla naszej planety Ziemi. Wiele z tych energii jest pochodzenia kosmicznego oraz niebiańskiego i gdyby były kierowane bezpośrednio na Ziemię, odbijałyby się od ludzi, ponieważ częstotliwość boskiej energii (daiwa Prany) jest zbyt wysoka, a wibracje ludzi zbyt niskie. Grupy Medytacji Transmisyjnej służą jako stacje pośrednie niczym transformatory i nie jest łatwa praca medytacyjna. Mistrzowie wysyłają świetliste energie duchowe poprzez czakramy uczestników grupy. W ten sposób energie te są automatycznie transformowane i dzięki temu stają się dostępne i bardziej użyteczne dla ludzkości, dla okolicznej społeczności. Następnie mistrzowie duchowi kierują je w te miejsca na Ziemi, gdzie są najbardziej potrzebne. 

Energie pochodzące od Światłej Hierarchii Mistrzów Mądrości, od Chrystusa-Maitreji i Mistrzów Mądrości, są już uwarunkowane pewnymi czynnikami, uwarunkowane przez cechy tkwiące w samych boskich energiach i przez skupienie umysłów Mistrzów Mądrości, którzy je wysyłają. Wiedzą oni, gdzie, w jakich proporcjach i natężeniu energie te są najbardziej potrzebne, aby wywołać pożądany skutek w świadomości ludzkiej. Dlatego zwykle nie powinniśmy próbować przesyłania ich żadnej szczególnej osobie na siłę, ale przynajmniej grupie czy krajowi, takim które, mogą odnieść z nich pożytek. Transmisja duchowej energii na tym poziomie jest bardzo precyzyjnym naukowym procesem, jest to w języku mistyków chrześcijańskich przekaz mocy Ducha Świętego. Tylko Hierarchii Mistrzów Mądrości znana jest pełna umiejętność rozprowadzania boskiej energii, boskiego światła duchowego. Wystarczy, że działamy jako stacje przekaźnikowe, a z czasem będziemy także rozumieć coraz lepiej pełnioną służbę duchową. 

piątek, 10 marca 2017

Dobrobyt - Bogactwo - Prosperity

Nauki o rozwoju świadomości prosperującej, stanie dobrobytu i obfitości


(1) Ponieważ większość ludzkości żyje na granicy biedy z nędzą, w procesie rozwoju duchowego warto jest wskazać wszelkie elementy wiedzy i praktyki służące do zbudowania świadomości dobrobytu i dobrego prosperowania w codziennym życiu. Świadomość biedy, braku czy ubóstwa towarzyszy nawet ludziom z pozoru bogatym, nazywanym multimilionerami czy miliarderami, gdyż osoby te, chociaż z pozoru wiele zarabiają, także wiele tracą, marnotrawią oraz bankrutują, a bywa, że żyją tak iż na ich wydatki, zupełnie jak ludziom bardzo biednym, nie starcza im do końca miesiąca na codzienne życie. Pokazuje to, że człowiek, zarówno biedny jak i bogaty powinien przyswoić sobie dobrze lekcję rozsądnego gospodarowania majątkiem oraz dochodami jakie posiada. Nie ma to już większego znaczenia czy dochody człowieka są bardzo niskie czy bardzo wysokie, rozsądek w ich użytkowaniu jest jednakowo potrzebny wszystkim stanom majętności i wszystkim statusom biedy w społeczeństwie. W dużej mierze trwałość i stałość ludzkiego dobrobytu zależy od tego jak ktoś jest dobry, niezepsuty, w swoim wnętrzu, zależy od wewnętrznej dobroci i dobrostanu. Dobrobyt to bardzo ciekawe pojęcie, słowo warte przemyślenia, a nawet głębokiej kontemplacji w sercu. Dobro jako stan bycia jest tutaj kluczem do zagadki prosperującej świadomości, stanu myśli i wyobrażeń, które nie muszą prowadzić człowieka ani do zguby ani do straty czy utraty tego, co posiadał. Ludzie zwykle myślą, że bogactwo zdobywa się wyłącznie w nieuczciwy sposób albo dziedziczy, jednak jest całe mnóstwo przykładów pozytywnych, które pokazują, że bogactwo przychodzi wraz z pracą i działalnością, która jest z gruntu uczciwa i pożyteczna. Oczyszczenie umysłu, oczyszczenie samej świadomości, ćittamu, z myśli i wyobrażeń, które są przeciwne dobrobytowi i szkodliwe dla rozwoju świadomości prosperującej jest niejako pierwszym poważnym krokiem w dobrej pracy usuwania syndromu ubóstwa, biedy i nędzy, nieudacznictwa i cierpiętnictwa. Świadomość Bogactwa, Obfitości i Dobrobytu wzrasta powoli ale skutecznie w miarę pracy solidnego oczyszczania i ubogacania wewnętrznego, które ma za zadanie przemienić nędznika w bogacza. 


środa, 1 marca 2017

Odbudowanie Piekła - Lew Tołstoj

Hrabia Lew Tołstoj - ros. Лев Николаевич Толстой - ur. 28 sierpnia/9 września 1828 w Jasnej Polanie, zm. 7 listopada/20 listopada 1910 w Astapowie – rosyjski powieściopisarz, dramaturg, prozaik, krytyk literacki, myśliciel, pedagog, mistyk, działacz na rzecz pokoju. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli realizmu w literaturze europejskiej. Klasyk literatury rosyjskiej i światowej. Uchodził za najwyższy autorytet moralny i duchowy w Rosji na przełomie XIX-XX wieku. Jego idee „nieprzeciwstawiania się złu przemocą” miały znaczący wpływ na poglądy Mahatmy Gandhi i Martina Luthera Kinga. Ponadto twórca koncepcji samodoskonalenia moralnego jednostki oraz programowego antyestetyzmu i postulowania sztuki moralistycznej. Pod wpływem jego religijnych i moralnych idei powstała nowa doktryna społeczno-religijna: tołstoizm. Tołstoj uznawany jest za twórcę (pisarza) nurtu wolnościowego chrześcijaństwa mistycznego. 

Tołstoj sam nauczył się w krótkim czasie języka esperanto. Za jeden z jego artykułów do „La Esperantisto”, w którym nauczenie się esperanta nazwał „obowiązkiem każdego chrześcijanina”, zabroniono propagowania pism esperanckich na ziemiach podlegających carskiej Rosji. W latach siedemdziesiątych powstała religijno-społeczno-etyczna koncepcja autorstwa Tołstoja, oparta na dwóch głównych tezach: ciągłym doskonaleniu moralnym jednostki i nieprzeciwstawianiu się złu przemocą, chociaż ta druga idea uważana jest za utopię, gdyż instynkt zachowania życia powoduje automatyczne reakcje obronne w obliczu zagrożenia życia przez zło. Wielkością hrabiego Tołstoja jako pisarza i człowieka jest cechujące go nieugięte dążenie do prawdy bezwzględnie stosowanej w życiu oraz niezwykła siła twórcza, łącząca obiektywną obserwację rzeczywistości z postawą duchowego poglądu na świat. Opowiadanie "Odbudowanie Piekła zostało napisane i opublikowane w 1903 roku stając się powszechnie lubianą satyrą na zepsucie kleru cerkiewnego w Rosji. 

Lew Tołstoj - pisarz i mistyk

Odbudowanie Piekła


ROZDZIAŁ I


Działo się to w czasach, gdy Chrystus głosił ludziom swą naukę. Nauka ta była tak zrozumiała i stosowanie jej w życiu tak łatwe, tak widocznie uwalniała ludzi od zła, że nie sposób było się jej oprzeć. Nic nie mogło położyć tamy jej rozpowszechnianiu.

Belzebub - ojciec i władca wszystkich diabłów - przestraszył się. Wiedział dobrze, że jego władza nad ludźmi skończy się na zawsze, jeśli Chrystus nie wyrzeknie się głoszenia swej nauki.

Był w strachu, lecz nie tracił nadziei i podburzał posłusznych mu faryzeuszy i uczonych w piśmie, aby możliwie najdotkliwiej obrażali i dręczyli Chrystusa, uczniom zaś jego radził uciec i zostawić go samego. Ufał, że skazanie na śmierć haniebną, naigrywanie się, opuszczenie przez wszystkich uczniów, wreszcie same męki i kara śmierci sprawią, że Chrystus w ostatniej chwili wyrzeknie się swej nauki, a wyrzeczenie zburzy całą jej potęgę.